Chapter 208

Arthyrn’s POV

Mabilis akong tumakbo sa kahit saang daan para makalayo sa usok na iyon. Nakaramdam ako ng pagkahilo sa mga sandaling ito dahil may nalanghap ako doon kahit konti. Kailangan kong makapagtago at makapagpahinga kahit sa ilang minuto para maibalik ang lakas ko kanina. Parang sa nalanghap ko ‘yon para akong nanghihina. Mabuti at may nakita akong isang korner na may harang na pader na napapalibutan ng mga dahon na banderitas. Nang makaupo ay napapikit ako saglit. Kailangang bumalik ang lakas at tamang paghinga ko, malapit nang matapos ang trenta minutos. Sa tantiya ko ay wala pa ako sa kalahati ng maze, wala pa ako sa gitna rin nito. Hindi ko na alam kung saan ako dadaan. Nang magawi ang tingin ko sa buong korner na ito ay doon ko lang napagtanto na mayroon pa palang labasan sa loob nito. May isa sa kanan at isa sa kaliwa. Anytime puwedeng may pumasok sa mga daanan na ito.

“Shit!” nakarinig ako ng yabag na tila tumatakbo. Mabilis akong tumayo at dahan-dahang lumalapit sa ka