All Chapters of Love Me Simply: Chapter 41 - Chapter 50

Napanganga siya sa sinabi ni Simon. Kahit alam na niya noon pa man ang tungkol sa nararamdaman nito ay hindi niya naiwasang maasiwa. Napabuntong-hininga na lamang siya. Dahan-dahan siyang nahiga sa kama at napatingin sa kawalan. Iniisip niya pa rin ang mga sinabi ni Sam. Posible nga kaya na ito pa rin ang mahal ng asawa niya? Nagbalik-tanaw siya sa mga pangyayari sa buhay niya. Nagsimula ang lahat sa kanila ni George noong pumunta siya dito sa Maynila para sa seminar. Nabangga niya ang binata sa may elevator at sa may Pasalubong Center. Hindi inaasahan na kapatid ito ng girlfriend ng bunso niyang kapatid. Sa maikling panahon na nakilala niya ito ay agad na nahulog ang kanyang loob dito. Mabilis ang naging pangyayari at heto, isa na siyang Mrs. Estella Del Castillo. Marami nang pagsubok ang dumaan sa kanilang relasyon. Hindi siya magpapatalo. Naalala niya ang sinabi noon sa kanya ni Pauline. Maging matapang siya. Tama ito. Sa ngalan ng pag-ibig ay magpapakatatag siya. Para

Matiyaga niyang hinintay ang asawa. Kasalukuyan siyang nakaupo sa front porch kung saan ay tanaw ang gate. Batid niyang maaga itong uuwi katulad ng nakagawian nito simula nang tumira siya sa mansiyon. Napatayo siya nang marinig ang busina ng sasakyan sa labas ng mataas na gate ngunit agad ding nanlumo nang makita ang pagpasok ng sasakyan ng biyenan. Hindi pa pala ang asawa ang dumating. Bumaba mula rito si Don Manolo at masaya siyang binati.“Estella, hija.” Nakangiting bungad ng matanda.Lumapit siya rito upang magmano. “Magandang hapon ho Dad,” magalang niyang bati. “Kaawaan ka ng Diyos,” anito. “Hindi na kita tatanungin kung ano ang ginagawa mo rito. Papanhik na rin ako sa taas.” Wika nito.“Sige ho Dad,” nakangiti niyang sagot sa matanda.Ilang minuto pa ang itinagal niya roon. Papadilim na ngunit wala pa si George. Medyo napapagod na rin siya sa kakaupo. Napagpasyahan niya na sa kanilang

Saan niya hahanapin ang asawa? Mabuti sana kung dala nito ang phone dahil mati-trace niya ang GPS nito. "Estella, where are you?" Nakatukod ang mga siko sa kanyang mga tuhod at nakasabunot sa sariling buhok ang mga palad.Mula sa pagkakasalampak sa sahig ay tumayo siya at lumabas ng silid. Mabilis ang mga hakbang na bumaba ng hagdan. "Where are you going?" Tanong ng ama."I need to find her." "Saan mo siya hahanapin?" His Dad asks in a worried tone. He pause for a moment. His wife haven't mentioned anyone or anywhere she can possibly stay with here. This thought makes him totally devastated. What if something bad happens to her? He wouldn't forgive himself, in case. His mind can't think straight. He feels very weak. "I have to try." Nagpatuloy siya sa pagbaba ng hagdan. Narinig pa niya ang paghugot ng malalim na hininga ng kanyang ama. Hindi dapat ito nangyari kung hindi siya nagpadala sa kal

Nginitian niya ang asawa at tumikhim, "How do you find me in this gown?" "You look astonishingly beautiful, my Estella. I knew you would really look great tonight," Malapad ang ngiti nito habang humahakbang papalapit sa kanya."Teka, ano bang meron?" Kunot-noong tanong niya. Nang makalapit ay agad siya nitong hinapit sa baywang at inangkin ang mga labi. His kiss was deep and passionate. She pushed him lightly when she heard giggles from the people around. Doon lang niya napansin na naroon na pala lahat ng kasambahay sa sala. Nasa may gitna na rin ng hagdanan si Don Manolo na ngiting-ngiti habang nakamasid sa kanila. Ang ipinagtataka niya ay tulad nila ng asawa, nakabihis rin ang mga ito. Ngayon lang din niya napansin na pati si Adelfa na sumundo sa kanya sa kanilang silid ay bihis na bihis rin. Nagtatanong ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa asawa. "You'll see what is up to, later." Nakangising wika nito. "So, are w

"Pagod ka na ba?" Tanong sa kanya ng asawa."Medyo, at inaantok na rin ako." sagot ni Estella. "We'll go home," anito at tumayo na upang magpaalam sa ama at sa iba pang guests.Nagsimula na ring magsiuwian ang iba. It's already eleven forty-five in the evening. Nauna nang umuwi sina Roxanne at mga kasambahay. Tahimik ang kalsada na binabaybay ng kanilang sasakyan. Bagama't may mga kasabayang sasakyan pakiwari niya ay kay tahimik ng paligid. Kakaiba rin ang hatid na lamig ng air-conditioning ng sasakyan. She can't understand the intense nervousness that she feels. If not for his warm palms against hers, she think she could pass out. "Are you okay?" Tanong ng asawa sa kanya. Tumingin siya sa mga mata nito at nakita niya ang pag-aalala nito. "I'm okay," aniya. "Thanks George for making this night extraordinary." Hanggang ngayon ay parang nananaginip pa rin siya. She never thought that her husban