George's POV
Mabilis siyang napabangon mula sa pagkakahiga. Nahihilo pa siya dala ng hangover. He looked around. He knows where he is. Agad niyang pinulot ang mga damit at mabilis na nagbihis. Tinapunan niya muna ng tingin ang natutulog na babae.
"Shit! What the hell did I do?" Mura niya. Maingat niyang isinuot ang mga damit. Mabilis siyang umalis sa lugar na iyon.
He hope Sam would read the letter he left. He hope she would understand.
Inumaga na siya. Tiyak na nag-aalala na ngayon ang kanyang asawa. Pagbukas ng elevator sa ground floor ay agad niyang tinungo ang nakaparadang sasakyan. He needs to go home real fast. Parang nananadya naman ang panahon dahil sumabay pa sa pagmamadali niya ang mahabang traffic. Naihampas niya ang dalawang kamay sa manibela. Humugot siya ng malalim na hininga at nagpasya na tawagan ang asawa. Nakadalawang dial na siya subalit ring lang ng ring ang phone nito.
"What else do you think Georg
Saan niya hahanapin ang asawa? Mabuti sana kung dala nito ang phone dahil mati-trace niya ang GPS nito."Estella, where are you?" Nakatukod ang mga siko sa kanyang mga tuhod at nakasabunot sa sariling buhok ang mga palad.Mula sa pagkakasalampak sa sahig ay tumayo siya at lumabas ng silid. Mabilis ang mga hakbang na bumaba ng hagdan."Where are you going?" Tanong ng ama."I need to find her.""Saan mo siya hahanapin?" His Dad asks in a worried tone.He pause for a moment. His wife haven't mentioned anyone or anywhere she can possibly stay with here. This thought makes him totally devastated. What if something bad happens to her? He wouldn't forgive himself, in case. His mind can't think straight. He feels very weak."I have to try."Nagpatuloy siya sa pagbaba ng hagdan. Narinig pa niya ang paghugot ng malalim na hininga ng kanyang ama. Hindi dapat ito nangyari kung hindi siya nagpadala sa kal
Napilitan siyang sumama sa asawa dahil na rin sa udyok ng kanyang Tiya Clara. Ayon dito, hindi niya raw kakayaning manirahan sa bahay nito dahil sa magulong kapaligiran. Wala rin siyang makakasama sa tuwing umaga dahil may trabaho ito. Delikado daw sa lugar nila dahil marami ang halang ang kaluluwa. Ngunit ang udyok ng kanyang Tiya ay isa lang sa dahilan kung bakit siya sumama sa asawa, dahil ang totoong dahilan ay hindi niya kayang mapalayo rito. Kanina nang lumabas siya ng kwarto para sana tumulong sa kanyang Tiya Clara na maghanda ng meryenda at mabungaran ang asawa sa may pintuan ay lumundag ang kanyang puso. Gusto niya itong takbuhin at yakapin. Pero siyempre nagpigil siya.Kasalukuyan silang nagbibiyahe pauwi. Wala silang imikan ngunit sa gilid ng mga mata ay nakikita niya ang paminsan-minsang sulyap ng asawa. Diritso lang siyang nakatingin sa unahan. Ayaw niyang isipin nito na agad niya itong napatawad."We're here," Anito nang matapat sila sa gate n
Nginitian niya ang asawa at tumikhim, "How do you find me in this gown?""You look astonishingly beautiful, my Estella. I knew you would really look great tonight," Malapad ang ngiti nito habang humahakbang papalapit sa kanya."Teka, ano bang meron?" Kunot-noong tanong niya.Nang makalapit ay agad siya nitong hinapit sa baywang at inangkin ang mga labi. His kiss was deep and passionate. She pushed him lightly when she heard giggles from the people around. Doon lang niya napansin na naroon na pala lahat ng kasambahay sa sala. Nasa may gitna na rin ng hagdanan si Don Manolo na ngiting-ngiti habang nakamasid sa kanila. Ang ipinagtataka niya ay tulad nila ng asawa, nakabihis rin ang mga ito. Ngayon lang din niya napansin na pati si Adelfa na sumundo sa kanya sa kanilang silid ay bihis na bihis rin. Nagtatanong ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa asawa."You'll see what is up to, later." Nakangising wika nito."So, are w
He let go of her lips and looked straight into her eyes. His eyes are burning with so much affection.Hindi pa man humuhupa ang hiyawan ng mga naroon ay tsaka naman nila narinig ang malakas na paputok. Nasundan iyon ng ilan pang putok. All eyes were turned to that side where the sound came. As though in a romantic scene in a movie, the wide curtains of the banquet hall flew open giving a perfect view of the Manila Bay and the jaw dropping sight of the fireworks as they exploded in the night sky and filled it with majestic lights. It was quite dazzling as the fireworks shot straight up before exploding while others quickly shattered into thousands of sparks."Wow!" Hindi mapigilang paghanga ng mga naroon.Suddenly, there was a sizzling sound as the rocket shot upwards and burst into flames of vivid red, orange, and gold colors. They created pattern in the air and forming letters. Just like magic, 'Happy birthday!' was written in the lovely night
"Pagod ka na ba?" Tanong sa kanya ng asawa."Medyo, at inaantok na rin ako." sagot ni Estella."We'll go home," anito at tumayo na upang magpaalam sa ama at sa iba pang guests.Nagsimula na ring magsiuwian ang iba. It's already eleven forty-five in the evening. Nauna nang umuwi sina Roxanne at mga kasambahay.Tahimik ang kalsada na binabaybay ng kanilang sasakyan. Bagama't may mga kasabayang sasakyan pakiwari niya ay kay tahimik ng paligid. Kakaiba rin ang hatid na lamig ng air-conditioning ng sasakyan. She can't understand the intense nervousness that she feels. If not for his warm palms against hers, she think she could pass out."Are you okay?" Tanong ng asawa sa kanya.Tumingin siya sa mga mata nito at nakita niya ang pag-aalala nito."I'm okay," aniya. "Thanks George for making this night extraordinary."Hanggang ngayon ay parang nananaginip pa rin siya. She never thought that her husban
Masakit ang buong katawan niya dahil sa pambubogbog na natamo buhat sa mga kidnappers niya ngunit mas masakit ang isiping malayo sa asawa. Akala niya sa pelikula lang nangyayari ang mga katulad nito. But here he is, tied in a metal chair in the middle of a dark room. He doesn't have enemies. He had not wronged anyone in the business world because he is fair and just. He's sure that this thing has nothing to do with business. Isa lang ang alam niyang nagawan niya ng mali. Si Samantha. That simple girl he has loved and adored years ago. He can still remember her simplicity that charmed him, ngunit lahat iyon ay nagbago. Samantha came to a change, from a simple to a sophisticated yet jealous woman. It wasn't a problem though. He liked her transmission especially her being clingy to him, but not until that incident in Palawan. That mistake he did. But why would Samantha sort to this kind of game? Why should she have him kidnapped? Napakababaw na rason naman iyong may nangyari sa kanila
Estella's POVKagabi pa ako walang tigil sa pag-iyak. Labis na pag-aalala ang nararamdaman ko ngayon para sa aking asawa. Ano kaya ang kalagayan niya ngayon? Kagabi matapos ang insidente ay hiningan ako ng statement ng mga pulis. Tinanong nila kung sino ang posibleng gumawa nito sa amin. Wala akong ideya maliban kay Samantha na alam kong matindi pa rin ang pagkakagusto kay George. Ngunit wala raw ito sa condo unit nito nang puntahan ng mga alagad ng batas. Mas lalong tumindi ang aming hinala na ito nga ang nagpakidnap kay George. Subalit, nitong umaga lang ay tumawag ang pulis na humahawak sa kaso. Ipinaaalam nito na nakita raw sa CCTV footage na tinangay ng mga armadong kalalakihan si Samantha ilang minuto lang ang nakalipas matapos ang nangyaring pananambang sa amin. Dumulog na rin daw sa kanilang himpilan ang pamilya nito upang ipaalam ang pagkawala nito. Kasalukuyan nilang pinagtutuunan ang dalawang magkaparehong kaso na tingin raw nila ay may koneksiyon sa isa't-isa.
"May problema ba Roxanne?" Tanong ko sa aking kapatid pagkaalis ni Simon."Hindi ka ba nagtataka ate?" Anito."Ano naman ang dapat kong ipagtaka?" Kunot-noong tanong ko sa kanya."Coincidence lang ba na kung kailan nawala si Kuya George ay tsaka naman dumating ang asungot na Simon na iyan?" Ani Roxanne na bakas ang paghihinala sa boses.Saglit akong natigilan. Maaari nga kaya? Pero bakit naman nito gagawin iyon? Kausap ko sa sarili."Roxanne, mahirap magbintang ng tao. Baka naman talaga nagkataon lang," Saway ni Pauline sa pinsan."Oo nga naman,"Sang-ayon ko."E di mabuti kung ganoon." Lumabi ito at nagyaya nang bumalik sa loob."Pinsan, mabuti pa pumanhik ka na. Kagabi ka pa walang pahinga." Nag-aalalang wika ni Pauline."Oo nga naman ate, si Don Manolo at Kuya Harold na muna ang bahala sa paghahanap kay Kuya." Segunda ni Roxanne.Wala akong nagawa kundi ang sumunod. Nararamdaman ko na rin
Napabalikwas ako ng bangon pagkatapos ng isang masamang panaginip. Umaga na pala. May mumunting liwanag na pumapasok mula sa mga siwang ng bahay. Hindi ko alam kung paanong nakatulog kami nang mahinbing ni Sam. Halos sabay rin lang kaming nagising."Good morning, George," humihikab na bati ni Sam sa akin."Morning must be very good if we're not in this situation," pagmamaktol ko sabay bangon.Ilang sandali pa ay may narinig kaming paparating lulan ng kabayo. "Ha!""May tao," wika ni Sam."Baka si Russell," sagot ko sabay labas ng bahay. Tama ang hinuha ko. It was Russell at mayroon siyang dalawang kasama na nakasakay rin sa kabayo."I hope you had a good sleep," wika ng lalaki habang pababa sa kanyang kabayo. "I planned of getting back last night para sunduin kayo lamang ay wala ang isa kong tauhan para magdala ng isa pang kabayo. Minabuti kong ngayong umaga nalang kayo puntahan," anito."It's alrig
George's POVMadilim na ang paligid. Nagpatuloy kami ni Samantha sa aming paglalakad sa masukal na kagubatan. Medyo malayo na rin ang aming nalakad at totoong masakit na rin sa paa. May natanawan kami na maliit na dampa sa di kalayuan. May liwanag na nanggagaling dito na sa tingin ko ay galing sa ilaw ng lampara."George may bahay," wika ni Samantha na kinalabit pa ako."May nakatira sa ganito kaliblib na lugar?" May pagdududa kong tanong."Bakit, hindi naman impossible iyon di ba?" Ani Sam na nagpatiuna nang lumakad palapit sa bahay.Wala akong nagawa kundi ang sumunod na lamang."Tao po! Tao po!" Tawag nito.Batid kong may tao sa loob dahil sa may mumunting kaluskos akong naririnig. Pagkaraan ng ilang sandali ay bumukas ang kahoy na pintuan."Sino iyan!?" Pasigaw na tanong ng isang matandang lalaki na may bitbit na sa hula ko ay itak."Magandang gabi ho, Manong. Makikisilong ho sana kami,"
Mabilis ang ginawa kong pagtakbo. Hindi ko na pinapansin ang mga matutulis na mga bagay na naaapakan ko."George!" Patakbong sumalubong si Samantha sa akin."Takbo, Samantha!"Mabilis kong hinawakan ang kanyang kamay at agad na hinila siya palayo habang patuloy naman sa pagpapaputok at paghabol ang mga armadong kalalakihan."Keep going, we can't afford to be caught again. Baka patayin na nila tayo." Paalala ko kay Samantha sa kabila ng aming pagtakbo."I know," Kaagad naman nitong tugon sa kabila ng paghahabol ng hininga.Hinahawi namin ang mga dahon at sanga ng mga halaman na nakaharang sa aming daraanan. Nagpasikot-sikot kami sa ilalim ng naglalakihang mga punongkahoy at mga malalagong palumpong."Huwag niyong hayaang mawala sa paningin niyo kundi lagot tayo kay boss!" Sigaw ng isa sa mga lalaki."Naku, hindi makakalayo iyang mga iyan. Walang alam sa gubat ang mga iyan." Ngisi ng isa.Patuloy la
"May problema ba Roxanne?" Tanong ko sa aking kapatid pagkaalis ni Simon."Hindi ka ba nagtataka ate?" Anito."Ano naman ang dapat kong ipagtaka?" Kunot-noong tanong ko sa kanya."Coincidence lang ba na kung kailan nawala si Kuya George ay tsaka naman dumating ang asungot na Simon na iyan?" Ani Roxanne na bakas ang paghihinala sa boses.Saglit akong natigilan. Maaari nga kaya? Pero bakit naman nito gagawin iyon? Kausap ko sa sarili."Roxanne, mahirap magbintang ng tao. Baka naman talaga nagkataon lang," Saway ni Pauline sa pinsan."Oo nga naman,"Sang-ayon ko."E di mabuti kung ganoon." Lumabi ito at nagyaya nang bumalik sa loob."Pinsan, mabuti pa pumanhik ka na. Kagabi ka pa walang pahinga." Nag-aalalang wika ni Pauline."Oo nga naman ate, si Don Manolo at Kuya Harold na muna ang bahala sa paghahanap kay Kuya." Segunda ni Roxanne.Wala akong nagawa kundi ang sumunod. Nararamdaman ko na rin
Estella's POVKagabi pa ako walang tigil sa pag-iyak. Labis na pag-aalala ang nararamdaman ko ngayon para sa aking asawa. Ano kaya ang kalagayan niya ngayon? Kagabi matapos ang insidente ay hiningan ako ng statement ng mga pulis. Tinanong nila kung sino ang posibleng gumawa nito sa amin. Wala akong ideya maliban kay Samantha na alam kong matindi pa rin ang pagkakagusto kay George. Ngunit wala raw ito sa condo unit nito nang puntahan ng mga alagad ng batas. Mas lalong tumindi ang aming hinala na ito nga ang nagpakidnap kay George. Subalit, nitong umaga lang ay tumawag ang pulis na humahawak sa kaso. Ipinaaalam nito na nakita raw sa CCTV footage na tinangay ng mga armadong kalalakihan si Samantha ilang minuto lang ang nakalipas matapos ang nangyaring pananambang sa amin. Dumulog na rin daw sa kanilang himpilan ang pamilya nito upang ipaalam ang pagkawala nito. Kasalukuyan nilang pinagtutuunan ang dalawang magkaparehong kaso na tingin raw nila ay may koneksiyon sa isa't-isa.
Masakit ang buong katawan niya dahil sa pambubogbog na natamo buhat sa mga kidnappers niya ngunit mas masakit ang isiping malayo sa asawa. Akala niya sa pelikula lang nangyayari ang mga katulad nito. But here he is, tied in a metal chair in the middle of a dark room. He doesn't have enemies. He had not wronged anyone in the business world because he is fair and just. He's sure that this thing has nothing to do with business. Isa lang ang alam niyang nagawan niya ng mali. Si Samantha. That simple girl he has loved and adored years ago. He can still remember her simplicity that charmed him, ngunit lahat iyon ay nagbago. Samantha came to a change, from a simple to a sophisticated yet jealous woman. It wasn't a problem though. He liked her transmission especially her being clingy to him, but not until that incident in Palawan. That mistake he did. But why would Samantha sort to this kind of game? Why should she have him kidnapped? Napakababaw na rason naman iyong may nangyari sa kanila
"Pagod ka na ba?" Tanong sa kanya ng asawa."Medyo, at inaantok na rin ako." sagot ni Estella."We'll go home," anito at tumayo na upang magpaalam sa ama at sa iba pang guests.Nagsimula na ring magsiuwian ang iba. It's already eleven forty-five in the evening. Nauna nang umuwi sina Roxanne at mga kasambahay.Tahimik ang kalsada na binabaybay ng kanilang sasakyan. Bagama't may mga kasabayang sasakyan pakiwari niya ay kay tahimik ng paligid. Kakaiba rin ang hatid na lamig ng air-conditioning ng sasakyan. She can't understand the intense nervousness that she feels. If not for his warm palms against hers, she think she could pass out."Are you okay?" Tanong ng asawa sa kanya.Tumingin siya sa mga mata nito at nakita niya ang pag-aalala nito."I'm okay," aniya. "Thanks George for making this night extraordinary."Hanggang ngayon ay parang nananaginip pa rin siya. She never thought that her husban
He let go of her lips and looked straight into her eyes. His eyes are burning with so much affection.Hindi pa man humuhupa ang hiyawan ng mga naroon ay tsaka naman nila narinig ang malakas na paputok. Nasundan iyon ng ilan pang putok. All eyes were turned to that side where the sound came. As though in a romantic scene in a movie, the wide curtains of the banquet hall flew open giving a perfect view of the Manila Bay and the jaw dropping sight of the fireworks as they exploded in the night sky and filled it with majestic lights. It was quite dazzling as the fireworks shot straight up before exploding while others quickly shattered into thousands of sparks."Wow!" Hindi mapigilang paghanga ng mga naroon.Suddenly, there was a sizzling sound as the rocket shot upwards and burst into flames of vivid red, orange, and gold colors. They created pattern in the air and forming letters. Just like magic, 'Happy birthday!' was written in the lovely night
Nginitian niya ang asawa at tumikhim, "How do you find me in this gown?""You look astonishingly beautiful, my Estella. I knew you would really look great tonight," Malapad ang ngiti nito habang humahakbang papalapit sa kanya."Teka, ano bang meron?" Kunot-noong tanong niya.Nang makalapit ay agad siya nitong hinapit sa baywang at inangkin ang mga labi. His kiss was deep and passionate. She pushed him lightly when she heard giggles from the people around. Doon lang niya napansin na naroon na pala lahat ng kasambahay sa sala. Nasa may gitna na rin ng hagdanan si Don Manolo na ngiting-ngiti habang nakamasid sa kanila. Ang ipinagtataka niya ay tulad nila ng asawa, nakabihis rin ang mga ito. Ngayon lang din niya napansin na pati si Adelfa na sumundo sa kanya sa kanilang silid ay bihis na bihis rin. Nagtatanong ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa asawa."You'll see what is up to, later." Nakangising wika nito."So, are w