All Chapters of Somebody Out There Who Will: Chapter 151 - Chapter 160

*****RAIN***** "YOU ARE crying," bintang ni Jan nang hilahin siya nitong bigla. Mabilis na umiling si Rain at nagkubli. "Hindi, just sleepy." But Jan never let go ofher arm, humigpit pa ang kapit nito roon na halos ma-piga siya. "Sleepy? Kakagising mo lang! Tell me, what's wrong?" "Wala ngang mali, Jan!" singhal niya't sinubukang makawala. "So, ba't ka umiiyak? Bakit ka nagsinungaling kay Sir Art na matutulog ka na? Bakit noong isang araw ko pa nakikitang lumaladlad 'yang lungkot sa mga mata mo? If nothing's wrong—" "Okay, you're right! Something's wrong! very wrong! Tama ang observation mo, may mali nga sa akin." Umalpas ang emosyong kinimkim niya, umirap siya kay Jan nang makita niya ang pag-aalala sa mga mata nito. Damn! She doesn't need this kind of scene right now! Rain feels too vulnerable to bite her sobs. "Tell me..." Mas marahan na ang tinig nito, puno 'yun ng pag-aalala at awa para sa kaniya. Mas lalo siyang naiirita. "Vent out." "Para ano? Para updated ka na naman

"Kayo na ba ni Art?" panimula ni Nate na mas ikinagulat lalo ni Rain. "Boyfriend mo na ba siya?" Namilog ang mga mata ni Rain dahil doon, she thinks that asking Clive to stay is a huge mistake. Nate is not in his good mentality, he's out of his mind to talk about this matter. Na-alog ba dahil sa aksidente? "Rain, kayo na ba ni Art?" he sounded like a jealous boyfriend right in her front, the muscles of his face are hardening. His expression is starting to piss her off. "Sumagot ka, please." "H-hindi at wala kana roon, Nate—" "Good!" Huh? What does he mean by that? "Because that assh*le is just playing on you, Rain," mariin nitong akusa. "Nakita ko siyang may kasamang ibang babae kahapon, susugurin ko nga sana dahil sa inis, e." Napapikit-pikit siya nang maisip kung ano ang tinutukoy ni Nate sa kaniyang mga inilalahad, so he's mad because Art is with someone yesterday? He's angry because he thinks, Art's just playing with her? Is that it? "What? Magsalita ka!" Kung maka-utos na

*****RAIN***** PAREHONG NILINGON nina Art at Rain ang malayong playground sa gilid ng malaking bahay. Kita nila roon ang ilang maliliit na batang nagtatakbuhan patungo sa kanila ni Art, sinulyapan ito ni Rain sa kaniyang tabi at mabilis na nahuli ang hindi masusukat na ngiti sa mga mata nito at labi— he's too happy to see them. Who are they anyway? Relatives? Sa pagmamadaling sumalubong kay Art ay may isang batang babae ang natalisod at kaagad lumarga sa lupa, humakbang si Rain para daluhan ito ngunit nahinto siya nang lampasan ng nagmamadaling si Art. She watched him half-running towards the little girl, he scooped her gently and said words she can't hear. Afterward, the little girl calmed down and smile. The other kids surrounded them too happily, they were cheering and making noises. Niyakap ng ilan sa Art, habang ang karga nitong batang babae ay humalik sa kaniyang pisngi. Dinig ni Rain ang pagtawa ng binata habang palapit siya, lumuhod din siya nang kaunti para i-check iyong b

BAHAGYANG na-papitlag si Rain sa gulat at napa-dilat nang lumapat ang mainit na kamay ni Art sa binte niya, nag-squat ang binata bago nito ipinatong sa kaniyang kandungan ang binte ni Rain. She's so uncomfortable with their position right now, but she's afraid to trigger him more. "Do you have a band-aid on your bag or anything?" he asked in a dull voice. He touched something on her leg and it felt a slight stung. "You are bleeding." She saw blood down her knee, it's swelling too. Ngayon niya na lang naramdaman nang ipakita ni Art ang malaking gas-gas sa kaniyang kaliwang tuhod, hindi naman masyadong masakit ngunit may kalakihan iyon. "Wala, e." "Handkerchief, then?" "Tissue lang, puwede na ba 'yun?" "It won't do, Rain." He frustratedly shook his head, hindi nito binitiwan ang binte niya. Kapagkuwan ay dumilat ito, nagliwanag ang mukha niya at sumilay roon ang ngisi na nakaka-sira ng ulo. Muli ay simple nitong hinawakan ang laylayan ng kaniyang skirt. Ang akala ni Rain ay aayus

*****RAIN***** "Stop pushing me that bullsh*ts, Art. Ikaw itong nawawalan na ng pag-asa sa ating dala—" "What the hell made you feel that way? May nasabi ba ako? Saan ako nagkamali o nagkulang?" "Sa honesty! Sa loyalty! Sa consistency!" sunod-sunod niyang buga rito. "You lost all of those in the process of waiting, right? Kaya biglang nagkaroon ng Kim—" "Kim is just my fu*cking assistant, Rain." Bumuntong hininga ito sa pagpipigil na sumabog din gaya niya. "Walang namamagitan sa'ming dalawa." Oh, really? Kaya pala may love team sa hospital nila, kaya pala lahat doon ay ini-isip na may namamagitan sa dalawa. Kung wala lang pala 'yun, then why the f*ck is that? Bahay-bahayan? Stage play? For f*cksake! Buhay ang isinasalba nila roon, they were dealing with sick bodies every f*cking day, and yet they still have time for those kinds of bullsh*ts? Tsss! "Yeah, convince my ass!" wala sa sarili niyang sagot. Napa-facepalm na lang ito sa katigasan niya, hinilamos ni Art ang sariling pal