All Chapters of Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Chapter 2181 - Chapter 2190

Tumigas ang buong katawan ni Luna nang mabasa niya ang pulang mga salita sa papel. Mabilis na lumapit si Bonnie sa tabi niya nang makita niya ang gulat na tingin ni Luna at tumingin siya sa mensahe na nakasulat gamit ang dugo. [May lihim na pinto sa bedroom ni Granny Quinn.] Biglang naramdaman ni Bonnie na umakyat ang dugo sa kanyang ulo. May lihim na pinto sa bedroom ni Granny Quinn! Ang kwarto lang ni Granny Quinn ang lugar sa Quinn Mansion na hindi pwedeng puntahan ng kahit sino. Halos 80 taong gulang na siya at may dalawang anak siya—ang isa ay patay na, at ang isa ay isang pari na. Hindi rin maganda ang lugar ng mga apo niya. Si Hunter Quinn ay nasa kulungan, at tumakas si Malcolm, isang kriminal na pinalayas ng pamilya Quinn. Bilang resulta ng mga emosyonal na pangyayaring ito, nagkasakit si Granny Quinn at hindi niya man lang kayang bumaba ng kama. Gayunpaman, may respeto sa kanya ang lahat ng kilala niya. Hindi lang sa hindi inabala ng mga tauhan nila Joshua at

Ang pag uugali ni Granny Quinn ay kumpirmasyon para sa paghihinala ni Jim, at sumingkit ang mga mata niya. “Ang gusto ko lang ay tingnan ang kama mo, Granny Quinn. Bakit ka nagagalit?” Tumawa siya at lumapit siya kay Granny Quinn. Mas naging istrikto ang boses niya at sinabi niya, “Ano ang tinatago mo sa ilalim ng kama mo?” Dumilim ang ekspresyon ni Granny Quinn nang marinig niya ito. Umubo siya ng mahina, pagkatapos ay ngumiti siya ng awkward. “Pasensya na—overacting lang ako siguro kanina.” Patuloy siya sa pag ubo sa kamao niya, nagpanggap siya na nanghihina, at sinabi niya, “Nabigla lang ako, ‘yun lang… Ito ang unang beses na pumasok kayo ng girlfriend mo sa kwarto ko, Mr. Landry, at dinemanda mo pa na tingnan ang kama ko!” “Sa totoo lang, isang matandang babae na ako ngayon, at natural… nabigla ako sa hiling mo na ito.” “Tutal, ano pa ang kailangan mong tingnan sa isang madumi at magulong kama ng isang matanda at mahinang babae?” Pagkatapos, tumingin siya na parang nagm

Tumalon ang puso ni Bonnie nang marinig niya ito. Pamilyar siya sa boses na ito. Sa nakalipas na taon na magkasama sila ni Jim, kasama niya rin si Jim, kaya naman, ang bestfriend ni Harvey, si June, ay laging kasama ni Bonnie ng buong araw. Hindi pwedeng hindi makilala ni Bonnie ang boses ni June! “Tulungan niyo ako—” “Tulungan niyo ako, pakiusap—!” Ang mga sigaw ni June ay mas malakas pa kaysa sa huli. Nararamdaman ni Bonnie na humigpit ang mga ugat sa kanyang katawan, at hindi niya mapigilan na manginig sa lugar habang naglalakad siya papunta sa direksyon ng boses. Biglang kumunot ang noo ni Jim at humigpit ang hawak niya sa kamay ni Bonnie. “‘Wag kang kumilos ng basta basta.” Naglakad siya paharap para protektahan ang katawan ni Bonnie sa likod niya, pagkatapos ay nagpatuloy siya na maglakad papunta sa direksyon ng boses. Hindi nagtagal, nakarating sila sa isang kulungan, at ang pinto papunta dito ay bahagyang nakabukas. Habang mas malapit sila, mas lumakas ang

Napuno ng takot ang mga mata ng katulong. Gayunpaman, makalipas ang ilang sandali, bumalik siya sa sarili at lumingon siya para tumitig ng malamig ay Jim. “Hindi ko po alam kung ano ang sinasabi niyo, Sir.” “Tulad po ng katulong sa tabi niyo, inutusan lang po ako ni Mr. Simms para gawin namin ito. Wala po kaming balak na saktan siya, at sana ay kayo ng… ng magandang babaeng ito ay magpakita ng awa sa amin.” Namamaos ang boses ng babaeng ito, parang isang sirang pinto. Hindi mapigilan ni Jim na kumunot ang noo niya nang marinig niya ito. Base sa hula niya, inutusan siguro ni Quentin si Charlotte na magpanggap bilang isa sa mga katulong, at base sa pagiging tahimik ng katulong nito simula nang pumasok sila ng kwarto, medyo kampante siya na ito ay si Charlotte. Gayunpaman… Naaalala niya ang boses ni Charlotte, at kahit na hindi mahimig ang boses ni Charlotte, klaro ito, hindi tulad ng tunog na lumalabas sa lalamunan ng babaeng ito! Ito rin ang nasa isip ni Bonnie. Noong

Tumingin si Bonnie kay Jim na tila nalilito siya, pagkatapos ay nagbuntong hininga siya at hinawakan niya ng malapit si June habang umaakyat siya ng hagdan, sumunod siya kay Jim. Kahit na hindi nila mahanap si Charlotte, at least ay nahanap nila si June. Hinimas ni Bonnie ang kalbong ulo ni June at tumawa siya. “Dinalhan kita ng maraming sombrero, may ilan sa kanila na may kasamang wig. Hindi ba’t gusto mo na madalas ka magbago ng hairstyle? Kapag umuwi na tayo, pwede mong tuparin ang mga hiling mo at pwede kang magbago ng hairstyle mo araw araw!” Tumigas ang katawan ni June nang marinig niya ang maamong boses ni Bonnie. Makalipas ang ilang sandali, lumingon siya para tumingin kay Bonnie gamit ang malaking mga mata. “Gaano karami?” Lumambot ang puso ni Bonnie nang makita niya ito. Tutal, anim na taong gulang pa lang si June. Kahit na trinato siya ng masama at marami siyang sugat, hindi niya pa rin mapigilan ang intriga niya at tinanong niya kung gaano karaming hairstyle a