Lahat ng Kabanata ng Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Kabanata 1981 - Kabanata 1990

Bumalik si Luna sa bahay ni Joshua habang marami siyang iniisip. Sa sandali na pumasok siya sa bahay, naamoy ni Luna ang mabangong pagkain na lutong-bahay. Sinundan niya ang amoy papunta sa kusina at natuklasan niya na naghanda ng maraming pagkain sa mesa sina Bonnie at Theo. Napahinto si Luna nang makita niya ito. Hindi ba’t bad mood si Bonnie ngayong araw? Umiiyak siya simula nang bumisita sina Christopher at Jim nitong umaga, kaya’t bakit maayos na agad siya at nakakapagluto na siya ng mga pagkain na ganito? “Tara dito, tulungan mo kami.” Habang dala ang mga umuusok na plato ng pagkain palabas ng kusina, nakita ni Theo si Luna na nakatitig ng nalilito kay Bonnie. Mabilis niyang tinawag si Luna papunta sa kusina para tulungan sila. Tinanggal ni Luna ang coat, kumunot ang noo niya, nilagay ito sa mga kamay ni Joshua, at pumasok na siya ng kusina. Tinanong niya ng may mahinang boses habang kumukuha siya ng isa pang plato mula kay Theo, “Ano ang nangyari kay Bonnie? Sinu

Habang nahihiya sa reaksyon ni Luna, lumingon si Nigel at tumingin siya kay Joshua, na siyang nakatayo sa tabi ng pinto. “Manonood ka lang ba, Mr. Lynch?” Ngumiti si Joshua, sumandal siya sa frame ng pinto, at sumagot siya ng mapang asar, “Ikaw ang nagpaiyak sa kanya, kaya’t responsibilidad mo na pangitiin ulit siya. Hindi ako makikialam dito.” Umikot ang mga mata ni Nigel at dahan dahan niyang hinimas ang balikat ni Luna. “Tama na po, Ms. Luna. Nagugutom na po ako.” Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay binitawan niya si Nigel. Lumingon siya at napansin niya rin na umiiyak din si Bonnie habang yakap si Harvey. Nagbuntong hininga si Harvey at dahan dahan niyang hinaplos ang likod ni Bonnie para gumaan ang loob nito. “Ayos lang po kung umiyak kayo. Na…” Tumingin siya sa direksyon ni Nigel at nagpaliwanag siya, “Natuklasan ko lang po ang nangyari sa Merchant City pagkatapos ipakita sa akin ni Nigel ang impormasyon habang nasa eroplano kami. Hindi po ako makapaniwa

Posible kaya na ang babaeng nabuntis ni Jim sa batang ito ay hindi totoo? Hindi kaya’t siya at si Joshua ang tunay na magulang ni Shelly? Habang iniisip ito ni Luna, naisip niya na baka nga totoo ito. Kung hindi, walang paraan kung paano ipaliwanag ang sobrang pagkakahawig ni Shelly kay Joshua. “Luna?” Bumalik sa katotohanan si Luna dahil sa boses ni Joshua. Lumingon siya sa pagkalito. “Ano ‘yun?” Nang maisip niya ito, napagtanto niya na ang tatlong bata at si Theo ay tapos na kumain at nakaupo na sa sofa, nag uusap tungkol sa balita sa TV. Ang dalawang tao na natira sa hapagkainan ay si Joshua at siya. Tumingin si Joshua sa kanya, pagkatapos ay naglagay pa ng pagkain ito sa plato niya. “May iniisip ka ba?” Tumigil ng ilang sandali si Luna, umiling siya, pagkatapos ay tumango siya. Wala siyang intensyon na ipaalam kay Joshua kung ano ang iniisip niya. Nag aalala siya na pagkatapos niyang sabihin kay Joshua ang pagdududa niya, lalapit si Joshua sa bata at mas madalas

“Mabango ang buong bahay; may nagaganap siguro na piyesta.” Makalipas ang ilang sandali, bumukas ang front door, at tumunog ang matining na boses ng isang babae mula sa labas ng bahay, “May nagaganap ba na selebrasyon? Hindi ako makapaniwala na may taong gagawa ng selebrasyon sa pagkidnap ng anak ng ibang tao.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. May sasabihin sana siya nang ngumiti si Harvey at sinabi niya, “Halos isang linggo ko nang hindi nakikita si Mommy Bonnie, kaya’t gumawa siya ng piyesta para magdiwang sa pagsasama namin. May masama ba dito?” Tumalikod ang bata at sinuri niya ang babaeng pumasok ng kwarto habang nakakapit ito sa braso ni Jim. “Lumalala na ang panlasa mo, Mr. Jim. Hindi ako makapaniwala na sumuko ka sa isang magandang babae na tulad ng Mommy ko at sumama ka sa pangit na babaeng ‘yun.” Lumaki ang mga mata ni Charlotte sa gulat, pagkatapos ay tumingin siya ng malamig kay Harvey. Hindi talaga nalalayo ang isang anak sa kanyang magulang; ang an

Pagkatapos, humiga si Harvey sa upuan na malapit sa kanya at tinaas niya ang paa niya, inalok niya ito kay Jim. “Sige na. Kahit na mawawalan na ako ng paa, hindi ako makakatakas sa kapalaran ko dahil sinaktan ko ang paa ng babaeng mahal mo.” “Ano ngayon kung magiging pilay na ang anak mo? Ang pinakamahalaga sa lahat ay ang babaeng yakap mo ngayon!” Naningkit ang mga mata ni Jim nang makita niya kung paano kumilos ng sobra ang anak niya. Hindi siya makapaniwala na anak niya ang makulit at matigas na ulong batang ito. Hindi minana ng batang ito ang kahit isang bahid ng pagiging kalmado at mature ni Jim! “Sige na,” Nagsalita si Harvey nang makita niya na hindi nagsasalita si Jim. “Nagdadalawang isip ka ba, Mr. Jim? Bakit mo kailangan magdalawang isip? Hindi ba’t ang babaeng ito ang pinakamahalaga para sayo?” Huminga siya ng malalim, umupo siya ng mas komportable sa upuan niya, at tumingin siya sa malamig at determinadong mukha ni Jim. “Alam ko na nawala ang mga alaala mo, kaya n