Posible kaya na ang babaeng nabuntis ni Jim sa batang ito ay hindi totoo? Hindi kaya’t siya at si Joshua ang tunay na magulang ni Shelly? Habang iniisip ito ni Luna, naisip niya na baka nga totoo ito. Kung hindi, walang paraan kung paano ipaliwanag ang sobrang pagkakahawig ni Shelly kay Joshua. “Luna?” Bumalik sa katotohanan si Luna dahil sa boses ni Joshua. Lumingon siya sa pagkalito. “Ano ‘yun?” Nang maisip niya ito, napagtanto niya na ang tatlong bata at si Theo ay tapos na kumain at nakaupo na sa sofa, nag uusap tungkol sa balita sa TV. Ang dalawang tao na natira sa hapagkainan ay si Joshua at siya. Tumingin si Joshua sa kanya, pagkatapos ay naglagay pa ng pagkain ito sa plato niya. “May iniisip ka ba?” Tumigil ng ilang sandali si Luna, umiling siya, pagkatapos ay tumango siya. Wala siyang intensyon na ipaalam kay Joshua kung ano ang iniisip niya. Nag aalala siya na pagkatapos niyang sabihin kay Joshua ang pagdududa niya, lalapit si Joshua sa bata at mas madalas
Huminto si Luna, pagkatapos ay tumingin siya kay Bonnie. Sabi na nga ba. Siguradong ang lalaking tinutukoy ni Sean ay si Jim. “Mag isa lang ba siyang pumunta?” Ang tanong ni Luna, nakasimangot. Umiling si Sean. “May kasama po siyang babae… Magkahawak po sila ng kamay, at mukhang in love po talaga sila!” Pagkatapos, tumingin siya kay Bonnie at tinanong niya, “Gusto mo… bang magtago muna?” Ngumisi si Bonnie. “Bakit ko kailangan magtago?” Nandito sila para sa kanya, hindi ba? Walang sagot dito si Sean, kaya’t lumingon siya para tumingin kay Harvey. “Ikaw ba?” Kahit na dalawang araw pa lang nagtrabaho si Sean para kay Joshua at hindi pa siya sigurado sa mga komplikadong relasyon sa mga taong ito, alam niya na ang lalaking dumating nitong umaga ay si Jim Landry, ang young master ng pamilya Landry. Bilang isang simpleng mekaniko sa pinakamababang pwesto sa lipunan, hindi niya dapat alam ang tungkol sa mga taong nasa itaas ng lipunan, ngunit kahawig niya talaga si Jim.
“Mabango ang buong bahay; may nagaganap siguro na piyesta.” Makalipas ang ilang sandali, bumukas ang front door, at tumunog ang matining na boses ng isang babae mula sa labas ng bahay, “May nagaganap ba na selebrasyon? Hindi ako makapaniwala na may taong gagawa ng selebrasyon sa pagkidnap ng anak ng ibang tao.” Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito. May sasabihin sana siya nang ngumiti si Harvey at sinabi niya, “Halos isang linggo ko nang hindi nakikita si Mommy Bonnie, kaya’t gumawa siya ng piyesta para magdiwang sa pagsasama namin. May masama ba dito?” Tumalikod ang bata at sinuri niya ang babaeng pumasok ng kwarto habang nakakapit ito sa braso ni Jim. “Lumalala na ang panlasa mo, Mr. Jim. Hindi ako makapaniwala na sumuko ka sa isang magandang babae na tulad ng Mommy ko at sumama ka sa pangit na babaeng ‘yun.” Lumaki ang mga mata ni Charlotte sa gulat, pagkatapos ay tumingin siya ng malamig kay Harvey. Hindi talaga nalalayo ang isang anak sa kanyang magulang; ang an
Nalungkot si Bonnie nang marinig niya ito. Tumitig siya sa mukha ni Jim, puno ito ng galit at sama ng loob, at umismid si Bonnie. “Hinusgahan mo ang isang tao ng hindi mo man lang iniintindi ang buong sitwasyon. Ganito ba ang klase ng tao ka, Jim Landry.” Humalukipkip si Bonnie at sinabi niya ng nakangisi, “May mga nakilala na akong mga tao na tulad ng ganito, tumuturo sa ibang tao tuwing may nangyayaring mali sa halip na pag isipan nila ito ng mabuti.” “Ngayon at sinabi ito ni Harvey, bakit hindi mo isipin ang rason kung bakit masama ang ugali niya sa inyo ni Charlotte sa halip na sisihin mo ako sa lahat ng bagay?” “Jim, hindi ka naiiba sa mga makasarili at mayabang na mga taong ito.” Naningkit ang mga mata ni Jim nang marinig niya ito. Tumitig siya ng malamig kay Bonnie at sumagot siya, “Pero sinabi ni Charlotte—” “Sinabi ito ni Charlotte; Sinabi ‘yan ni Charlotte.” Ngumisi si Bonnie at tumingin siya sa braso ni Jim na nakabandange. Sa mga sandaling ito, pakiramdam niya n
Pagkatapos, humiga si Harvey sa upuan na malapit sa kanya at tinaas niya ang paa niya, inalok niya ito kay Jim. “Sige na. Kahit na mawawalan na ako ng paa, hindi ako makakatakas sa kapalaran ko dahil sinaktan ko ang paa ng babaeng mahal mo.” “Ano ngayon kung magiging pilay na ang anak mo? Ang pinakamahalaga sa lahat ay ang babaeng yakap mo ngayon!” Naningkit ang mga mata ni Jim nang makita niya kung paano kumilos ng sobra ang anak niya. Hindi siya makapaniwala na anak niya ang makulit at matigas na ulong batang ito. Hindi minana ng batang ito ang kahit isang bahid ng pagiging kalmado at mature ni Jim! “Sige na,” Nagsalita si Harvey nang makita niya na hindi nagsasalita si Jim. “Nagdadalawang isip ka ba, Mr. Jim? Bakit mo kailangan magdalawang isip? Hindi ba’t ang babaeng ito ang pinakamahalaga para sayo?” Huminga siya ng malalim, umupo siya ng mas komportable sa upuan niya, at tumingin siya sa malamig at determinadong mukha ni Jim. “Alam ko na nawala ang mga alaala mo, kaya n
“Bakit hindi?” Kinagat ni Harvey ang labi niya at kumapit siya sa braso ni Bonnie. “Gusto kong sumama kay Mommy Bonnie! Nakahanap ka na ng bagong girlfriend, pero ayaw ko sa kanya, Mr. Jim!” Sumingkit ang mga mata ni Jim dahil sa mga sinabi ni Harvey. Alam niya na kapag hindi niya nadala sa bahay si Harvey ngayong gabi, talagang hindi na talaga siya ituturing na tatay ng batang ito! Kung nasa ibang lugar si Harvey, kaya ni Jim na pwersahang kunin si Harvey mula kay Bonnie, ngunit bahay ito ni Joshua, kaya’t ito ang teritoryo ni Joshua. Pwede niyang hindi pansinin ang damdamin ni Bonnie, ngunit hindi si Joshua. Kung magalit si Joshua dahil dito, pipiliin niya na pabagsakin ng mabilis ang Landry Group. Hindi maisip ni Jim ang magiging kahihinatnan nito. “Jim.” Nagbuntong hininga si Charlotte, na para bang alam niya kung bakit nagdadalawang isip si Jim, at sinabi niya ng may mahinang boses, “Bakit hindi muna tayo umuwi para pag isipan ito? Ngayon at determinado si Harvey, hi
Buo ang kontrol ni Charlotte kay Jim, at himala na nga na bumalik ang pagiging rasyonal ni Jim at pumayag pa si Jim na makipagkasundo para sa kanila ni Shelly. Kaya naman, alam ni Harvey na hindi niya pwedeng madaliin ang mga bagay. Kaya naman, huminga ng malalim si Harvey, tumingin siya kila Bonnie, Joshua, at Luna, at sinabi niya, “Hindi naman sa ayaw kong sumama sayo, Mr. Jim.” “Tutal, ang bahay na ito ay kay Aunt Luna at Uncle Joshua, at hindi dapat kami magtagal ni Shelly dito.” “Ang Landry Mansion ang tunay na tirahan ko, at natural lang na gusto kong umuwi, ngayon at nakatira ako doon ng anim na taon ng buhay ko, pero…” Lumingon siya at tumingin siya ng malungkot kay Bonnie. “Nag aalala ako kay Bonnie. May sugat ang kamay niya, sumailalim siya sa surgery, at may sugat siya sa tiyan… Kaya naman, gusto kong manatili sa tabi niya para alagaan siya.” Lumingon siya para tumitig kay Jim gamit ang maliwanag na mga mata niyang puno ng pag asa. “Kung gusto mong bumalik kami ni
“Kasi…” Nabigla si Charlotte sa mga akusasyon nila Luna at Joshua at wala siyang masagot. Kinagat niya ang labi niya, hinawakan niya ang braso ni Jim, at tumitig siya ng luhaan dito. “Jim, hindi ako nagdududa sa pagmamahal mo sa akin o sa relasyon natin. Kaya nga lang…” Suminghot siya at pinunasan niya ang luha sa kanyang mukha. “Mas maganda si Bonnie sa akin, at masama ang loob ko dahil dito…” Nang sabhin niya ito, dumila si Harvey ng mapaglaro at sinabi niya, “Umamin ka na katotohanan, huh?”Tumingin siya sa madilim na ekspresyon sa mukha ni Jim at sinabi niya, “Mr. Jim, umamin ang mahal na Charlotte mo na mas maganda si Bonnie kaysa sa kanya.” “Kaya naman, ang lahat ng sinabi ko tungkol sa itsura niya nang pumasok siya ay isang tapat na paglalarawan lang, at hindi ito isang pagpuna sa kanya.” “Kaya sa tingin mo ba ay binago ni Bonnie nag isip ko at sinabi ko ang lahat ng ito para lang pasayahin siya?” Pagkatapos, kumindat siya kay Charlotte. “Tutal, umamin ang mahal mon