“Kasi…” Nabigla si Charlotte sa mga akusasyon nila Luna at Joshua at wala siyang masagot. Kinagat niya ang labi niya, hinawakan niya ang braso ni Jim, at tumitig siya ng luhaan dito. “Jim, hindi ako nagdududa sa pagmamahal mo sa akin o sa relasyon natin. Kaya nga lang…” Suminghot siya at pinunasan niya ang luha sa kanyang mukha. “Mas maganda si Bonnie sa akin, at masama ang loob ko dahil dito…” Nang sabhin niya ito, dumila si Harvey ng mapaglaro at sinabi niya, “Umamin ka na katotohanan, huh?”Tumingin siya sa madilim na ekspresyon sa mukha ni Jim at sinabi niya, “Mr. Jim, umamin ang mahal na Charlotte mo na mas maganda si Bonnie kaysa sa kanya.” “Kaya naman, ang lahat ng sinabi ko tungkol sa itsura niya nang pumasok siya ay isang tapat na paglalarawan lang, at hindi ito isang pagpuna sa kanya.” “Kaya sa tingin mo ba ay binago ni Bonnie nag isip ko at sinabi ko ang lahat ng ito para lang pasayahin siya?” Pagkatapos, kumindat siya kay Charlotte. “Tutal, umamin ang mahal mon
“Sinabi ko na ayaw kong sumama sayo pauwi.” Ngumisi si Bonnie at binigkas niya ng maingat ang bawat salita, “Ayaw kong lumipat sa Landry Mansion para tumira kasama mo, at ayaw kong gawin din ito nila Harvey at Shelly.” “Mga anak ko sila, at responsibilidad ko para protektahan sila.” Alam ni Bonnie na kahit na lumipat siya sa Landry Mansion, titira lang siya sa isang maliit na bahay sa yard kung saan hindi niya makikita si Jim. Kaya naman, ayaw niyang pumunta doon, at ayaw niya rin na gawin ito nila Harvey at Shelly. “Hangga’t nakatira si Charlotte doon, hindi ako titira sa parehong bahay kasama siya, at hindi ko rin hahayaan na gawin ito ng mga anak ko.” Masyadong tuso ang babaeng ‘yun, at nag aalala si Bonnie na sasaktan ni Charlotte sina Harvey at Shelly. Tutal, kahit ang isang lalaking tulad ni Jim ay napunta sa patibong ni Charlotte at nakontrol siya nito. Wala na kay Bonnie si Jim; tumanggi siya na mawala sa kanya sina Harvey at Shelly. Kaya naman, ang tanging plan
“Sige, gagawin ko.” Lumingon si Jim para tumitig kay Bonnie at sinabi niya, “Gagawin ko ang gusto mo, Bonnie. Mag empake ka na ngayon at ihanda mo sina Harvey at Shelly.” “Hahanap ako ng lugar na tutuluyan ni Charlotte, at aalis na siya ng Landry Mansion bukas.” Tumahimik ang buong kwarto. Gulat na tumitig ang lahat kay Jim. Ang mga mata ni Charlotte ay kasing laki ng plato habang nakatitig siya kay Jim at hindi siya makapaniwala. “Nababaliw ka na ba, Jim?” Paano pumayag si Jim sa mga kondisyon ni Bonnie para palayasin si Charlotte ng bahay para lang makasama ang dalawang bwisit na bata sa bahay? Siya ang fiancee ni Jim! Paano nagawa ito ni Jim sa kanya? “Baliw ako kung hindi ko pipiliin na hayaan ang mga anak ko na sumama sa bahay kasama ko.” Nagbuntong hininga si Jim, hinila niya palapit si Charlotte at sinabi niya, “‘Wag kang mag alala, Charlotte. Pangako na ako na ang bahala sa lahat.” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya sa nalilitong si Bonnie. “Pumayag na
Ngumiti na ng malaki si Harvey, hinawakan niya ang kamay ni Bonnie, at dinala niya ito sa itaas. Hindi mapigilan ni Luna na matuwa habang pinapanood niyang umalis sila. Hindi niya inaasahan na mauuwi ang lahat sa ganito. Kahit na hindi talaga magkadugo sina Harvey at Bonnie, ang relasyon nila ay malapit talaga na para bang mag-ina talaga sila. Nag aalala si Harvey para kay Bonnie, at ito ang rason kung bakit hiniling niya kay Jim na tumira sila sa Landry Mansion. Samantala, nag aalala naman si Bonnie sa kaligtasan ni Harvey, kaya’t hiniling niya na palayasin si Charlotte ng bahay… Nang maisip ito ni Luna, tumingin siya kay Joshua. “Kung si Bonnie lang ang tunay na nanay ni Harvey, magiging perpektong istorya na ito.” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at hindi niya mapigilan na isipin ang sinabi ni Luna. “Hindi naman imposible ito.” Tutal, pinsan ni Joshua si Jim, at dahil alam niya na hinahanap ni Jim ang piping babae na nabuntis ni Jim sa Banyan City, nagpatulong si Jos
“I… Isang bomba?” Agad na napaatras si Luna at tumitig siya ng hindi makapaniwala sa box sa harap niya. “Isang bomba… ang bagay na ito?” “Oo.” Ngumiti si Nigel at kalmado niyang bubuksan sana ang box nang pigilan siya ni Luna. Mabilis ng pumunta ng kusina si Luna para silipin kung nakapatay ang gas stove, pagkatapos ay sinara niya ang pinto ng kusina sa likod niya. Kinuha niya rin ang lahat ng lighter at mga bagay na madaling umapoy sa kwarto at tinago niya ito sa ibang lugar. Pagkatapos gawin ang lahat ng ito, tumingin siya sa box at sinabi niya, “Okay, pwede mo nang buksan yan ngayon.” Ngumiti si Nigel, ngunit hindi siya nagsalita. Samantala, hinila ni Joshua si Luna palapit at sinabi niya, “Isang bomba lang naman ito; hindi mo kailangan maging paranoid.” Tumingin ng masama si Luna kay Joshua. “Anong ibig sabihin mo na paranoid ako? Hindi mo ba alam kung gaano kalakas ang mga bomba?” Ang isang pagsabog ay kaya sirain ang buong bahay nila! Siguradong mas mabuti nang ligt
“Dapat niyo po itong imbestigahan, Daddy.” Tumango si Joshua. “‘Wag kang mag alala; gagawin ko ‘yun.” Si Bonnie ang bestfriend ni Luna at ang girlfriend ni Jim bago nawala ang mga alaala nito. Pamangkin din ni Joshua si Harvey, at bukod pa dito, ang anak niyang si Nigel ay nasa eroplano kung saan tinanim ang bomba. Para sa pinsan niyang si Jim, pati na rin sa debosyon at responsibilidad niya kila Luna at Nigel… hahanapin ni Joshua ang may sala sa lahat ng ito, kahit anong mangyari. Suminghot si Luna at galit niyang sinabi, “Ano pa ba ang kailangan imbestigahan? Halatang kagagawan ito ni Charlotte!” Ang tao na tanging natatakot sa pagbalik ni Harvey ay si Charlotte. Kaya naman, ang tao na tanging magtatanim ng bomba sa eroplano para patayin ang mga bata ay walang iba kundi siya! “Alam ko.” Tumingin si Joshua kay Luna. “Pero, alam mo naman na malaki ang tiwala ni Jim kay Charlotte, at kapag inakusahan natin si Charlotte ng walang matibay na ebidensya, hindi tayo paniniwalaa
Samantala, sa Landry Mansion, nakaupo si Charlotte sa sofa sa sala habang tumutulo ang mga luha sa mukha niya. “Sabihin mo sa akin ang totoo, Jim: Ayaw mo na ba sa akin dahil sa tingin mo ay mas maganda si Ms. Bonnie kaysa sa akin?” Hinimas niya ang mukha niya habang umiiyak siya. “Kung hindi ako nahulog sa pakana ni Heather at naipit ako sa sunog, hindi sana magiging ganito ang mukha ko ngayon. Tutal, maganda rin ako dati, bago nasira ang mukha ko dahil sa aksidente!” “Pero ngayon, ako ay isang pangit na bruha sa mga mata ng anak mo…” Nanginginig ang boses niya habang umiiyak siya, “Kahit na nagbago na ang isip mo sa pagpapakasal sa akin, Jim, hindi kita masisisi. Tutal, hindi tumutupad ng pangako ang mga lalaki, at isa ka ring lalaki.” “HIndi ko dapat naisip na iba ka; hindi ko dapat naisip na tutuparin mo ang pangako na ginawa mo noong bata pa tayo…” “Ayos lang, Jim. Kahit na nakipaghiwalay ka sa akin, hindi kita masisisi.” Huminga ng malalim si Jim nang marinig niya ito
Pagkatapos, tinaas ni Jim ang kamay niya para hagurin ang buhok ni Charlotte. “‘Wag kang mag alala. Ang tanging rason kung bakit pumayag ako sa kondisyon ni Bonnie ay para sa mga bata, hindi dahil may gusto ako sa kanya o dahil ayaw ko sayo.” “Ngayon at mahal siya ng bata, hindi ko sila pwedeng ilayo sa kanya agad. Tutal, nawala ang mga alaala ko sa kanila, kaya’t kailangan ko munang ibalik ang relasyon namin.” “HIndi ko hahayaan na palakihin ng ibang tao ang mga anak ko.” Sa huli, inalis niya ang kamay niya sa kamay ni Charlotte at sinabi niya, “Kapag nagustuhan ka na nga mga bata, papalayasin ko na si Bonnie at pababalikin na kita.” Hindi mapigilan ni Charlotte na palihim na umismid nang marinig niya ito. Ngayon at may villa na siya sa pinakamagandang parte ng bayan, hindi na siya babalik at titira sa isang rural na lugar na tulad ng Landry Mansion. Gayunpaman, nagpanggap pa rin siya na malungkot niyang tinanggap ang alok ni Jim. “Sige, Jim, mangako ka akin na kapag nagus
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya