Lahat ng Kabanata ng Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Kabanata 1311 - Kabanata 1320

Paglabas ni Joshua sa kwarto, katatapos lang mag-alo ni Luna sa isang umiiyak na si Nellie. Kahit na siya ay isang bata pa lamang, lubos na naunawaan ni Nellie ang mga kahihinatnan ng pagkilos ni Granny Lynch nang siya ay linlangin sa pag-inom ng panlunas na magpapagaling sa kanyang sakit. Tumigil na sa pag-iyak si Nellie pero suminghot pa rin. “Si Great-Granny... Ilang oras na lang po ang natitira sa kanya? Gagaling po ba siya kung kukuhain ng mga doktor ang dugo ko at ibibigay sa kanya?" Bumuntong-hininga si Luna at hinila si Nellie sa isang yakap ngunit walang sinabi bilang tugon. "Hindi gusto ng Great-Granny ang iyong dugo." Isinara ni Joshua ang pinto sa likod niya, humakbang papunta kay Nellie, at tumingkayad sa harapan niya. Tumingin siya nang diretso sa mga mata nito at nagpatuloy, “Nellie, Handa si Granny na ibigay ang lahat sa iyo dahil gusto niyang maging maayos ka. Kung ganoon, ayaw niyang makita kang nahihirapan, hindi ba?" Napaiyak si Nellie sa sinabi ni Joshua.

Ang malalim na boses ni Joshua ay may bahid ng pagmamataas. Parehong nanginig sina Adrian at Michael. Sandaling natahimik ang lahat sa loob ng kwarto. Si Adrian ang unang nakabawi sa kanyang katinuan. Pinilit niyang ngumiti at sinabing, “Nagbibiro ka lang ba, Joshua? Kahit na ano, si Celia ay tiyahin mo, asawa ko, at ina ni Michael... Wala siyang ginawang masama, kaya bakit mo siya dadalhin sa istasyon ng pulis?" Humalukipkip si Joshua at pinalis ang malamig na tingin sa basang damit ni Adrian. "Saan ka nanggaling?" Isang awkward na ngiti ang pinakawalan ni Adrian. "W...w...wala akong pinuntahan." Hindi sumagot si Joshua at sa halip ay tinitigan lang siya ng malamig. Napakalakas at nangingibabaw ng aura ni Joshua na tila di-makahinga ang mga tao sa paligid niya. Kinakabahan si Adrian kaya nanginginig na siya. Sinundan niya ng tingin si Joshua, na naka-lock sa kanyang damit, at agad na sumagot, “Kanina lang, ako... Ngayon lang, aksidenteng nahulog ako sa isang lawa na gawa n

Hindi akalain ni Adrian na mabubunyag ni Joshua ang mga lihim na nangyari mahigit 20 taon na ang nakalipas, bago pa man siya ipanganak!Agad na pinagpawisan si Adrian. Tumayo siya at sinabi sa nanginginig na boses, “Ito ba ay… Nangangahulugan ba ito na kung bibisitahin ko si Mom ngayon, hindi mo na… tutuntunin ang doktor na nagtangkang iligtas ang iyong ina?” Napatingin sa kanya si Joshua. "Ano sa tingin mo?" "Sa..." Bumuntong hininga si Adrian. "Sa tingin ko, basta't bibisitahin ko si Mom ngayon, hahayaan mo ang lahat ng ito!" Kasama noon, inikutan niya si Joshua, nagmamadaling bumaba sa hallway, at nawala sa paningin. Napapikit si Joshua habang pinagmamasdan si Adrian na umalis. Napangiti siya sa labi at itinago ang phone niya. Syempre hindi niya papakawalan si Adrian ng ganoon kabilis. Walang sinuman—maliban kay Rianna mismo—ang makakapagpatawad kay Adrian sa kanyang ginawa. Sa kasamaang palad, mahigit 20 taon na siyang patay. Ang tanging dahilan kung bakit ginawa ito

Ang paglitaw ni Neil ay nagpatigil kina Luna at Joshua. Pagkaraan ng ilang sandali, lumakad si Luna sa gilid ni Neil at lumuhod sa harapan niya. Tinitigan niya ang batang lalaki na nasa wheelchair, na ang mga paa ay hindi pa rin ganap na gumagaling, at sinabing, “Sigurado ka bang gusto mong tulungan kaming mahanap ang panlunas?” Alam ni Luna na pagkatapos ng lahat ng oras na kasama ni Neil si Aura, tiyak na malalaman niya kung nasaan ang mga pinagtataguan ni Aura, ngunit ayon sa psychiatrist na nagpayo kay Neil dati, sobra na ang psychological trauma niya mula kay Aura. Kung gusto ni Neil na gumaling mula sa trauma, kailangan niyang layuan si Aura, kasama na ang anumang bagay sa kanya. Ang tanging paraan para maiwan niya ang lahat ng traumatikong alaalang iyon ay ang ilayo ang sarili sa anumang bagay na may kaugnayan kay Aura. Pagkatapos lamang na iwanan ang lahat ng mga alaalang iyon mapapanatili ni Neil ang isang malusog na kaisipan at mahanap ang mga nawawalang alaala ng ka

Blag!Ang kahon, na dati nang binabantayan ni Joshua, ay nahulog sa lupa nang bumagsak. Ang lahat ng mga bote ng antidote, na maingat at masinsinang tinipon, ay nabasag sa pagtama, na nagtapon ng puting likido sa lahat ng dako. Gayunpaman, tila hindi ito napansin ni Joshua at sa halip ay nakatayong hindi kumikibo sa pintuan, nakatingin sa tanawing nasa harapan niya na may pagkabigla at gulat na mga mata. Paano ito nangyari? Puno ng dugo ang buong kwarto. Nakahiga si Granny Lynch sa kama, nanlalaki ang mga mata, ngunit hindi na siya humihinga. Ang lahat ng dugo na tumagos sa sahig ay umaagos mula sa maraming sugat ng kutsilyo sa dibdib ni Granny. Samantala, nahimatay si Luna sa sahig sa tabi ng kama, hawak-hawak pa rin ang isang kutsilyong may bahid ng dugo sa kanyang kamay. “Diyos ko!” isang nakakakilabot na tili ang umalingawngaw mula sa likuran ni Joshua, na sinabayan pa ng tunog ng pagkislap ng mga camera. Kumunot ang noo ni Joshua at agad na lumapit. Nabawi niya