Lahat ng Kabanata ng Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Kabanata 1281 - Kabanata 1290

“‘Wag kang mag alala, Joshua. Magiging ayos lang sila…”Sa sandali na bumukas ang pinto ng elevator, tumunog ang malambing na boses ni Aura mula sa loob.Agad na kumunot ang noo ni Bonnie at lumingon siya.Malas naman. Ang dalawang tao na nakatayo sa loob ng elevator ay walang iba kundi sina Aura at Joshua!Magkasama ang mga kamay nila, mukha silang masaya at bagong kasal na magkasintahan.Naramdaman ni Aura ang galit na tingin ni Bonnie, kaya’t kumunot ang noo niya at lumingon siya para tumingin sa direksyon ng pinto ng elevator.Wala siyang masabi sa nakita niya.Kahit na magulo ang mga buhok nila Nigel at Nellie… ayos lang sila, wala mang kahit isang sugat sa kanila maliban sa nosebleed ni Nigel at ang luhaang mukha ni Nellie!Bumilis ang tibok ng puso niya, at dumilim ang ekspresyon niya.Paano nangyari ito? Inutusan niya si Michael para putulin ang kable ng preno sa huling kotse.Sa mga panahon na ‘yun, pagkatapos gawin ni Michael ang inutos ni Aura, kumuha pa siya ng li

Nakakapit si Aura sa braso ni Joshua, sumenyas siya para umalis na sila.Kumunot ang noo ni Bonnie nang makita niya ito at may sasabihin sana siya nang sumingit si Nigel, “Sige po pala. Paalam, Daddy, Aunty Aura. Bibisitahin po namin nila Nellie at Aunty Bonnie si Mommy ngayon. Hindi ko po mapigilan na mag alala kay Mommy ngayon at may sakit po siya!” Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at kumapit siya sa kamay ni Nellie. “‘Wag ka nang umiyak. Buong biyahe ka nang umiiyak.” Si Joshua, na paalis pa lang, ay tumigil sa paglalakad nang marinig niya ito. Tumalikod siya para tumingin kila Nigel at Nellie. “Hindi ba’t nandito kayo para bisitahin si Granny?” Inosenteng pumiit si Nigel at sinagot niya, “Opo, pero pumunta po kami dito para bisitahin muna si Mommy.” Lumingon siya sa isang tabi at nagpatuloy siya sa pagsasalita habang may inosenteng ekspresyon, “Daddy, hindi ba’t kayo po ang nagsabi kay Aunty Aura na itext kami para sabihin na bisitahin si Mommy? Bakit po gulat kayo?”

“Pagkatapos nun, nabaliw ka dahil namiss mo ng sobra ang anak mo, kaya’t walang magawa si Jason kundi tawagan ako. Marami kaming kailangan na koneksyon bago kami makahanap ng gamot para burahin ang mga alaala mo at makalimutan mo ang nakaraan. “Kung buhay pa rin ang anak mo ngayon, parehong edad na siya nila Nigel at Nellie ngayon, pero… Tsk, tsk. Sayang naman at hindi mo na siya makikita.” Lumingon si Aura at kumapit siya sa braso ni Joshua. “Dahil wala ka namang ginagawa, ‘bakit hindi mo na lang pakialaman ang sarili sa halip na nakikialam ka sa problema ng iba.” Pagkatapos, tumalikod si Aura at umalis na siya kasama si Joshua. Nakatayo sa isang lugar si Bonnie, napahinto siya. Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya para katukin ang kanyang ulo. Tama si Aura… Noong nakalipas na anim na taon, bago pa umalis si Jason ng Banyan City, nawala talaga ang isang taon na halaga ng mga alaala ni Bonnie. Gayunpaman, sinabi ni Jason na dahil ito sa isang lagnat, kaya’t nagkaproblema

Tinikom ni Nellie ang mga labi niya, ngunit hindi siya sumagot.Tatlo silang mabilis na pumasok sa sala ng Blue Bay Villa. Sa loob ng sala, tahimik na nakaupo si Neil sa wheelchair. Samantala, ang braso ni Aura ay hiniwa ng kutsilyo at walang tigil ang pagdurugo nito. Sa mga sandaling ito, ginagamot ang ang braso niya. Nakaupo sa malayo si Joshua, madilim ang ekspresyon niya. Walang nakakaalam kung ano ang iniisip niya. Natapos na ang doctor sa paggamot sa sugat ni Aura. “Mr. Lynch, ayos na si Ms. Gibson ngayon, pero…” Tinaas ng doctor ang salamin niya at nagpatuloy siya, “Kanina lang, noong chineckup ko si Ms. Gibson, natuklasan ko na parang may mali sa blood panel niya, at sa huli, buntis pala siya.” “Kaya naman, binigyan ko ng gamot si Ms. Gibson na hindi mapanganib sa sanggol, kaya’t hindi niyo na kailangan mag alala.” Ito ang unang bagay na narinig ni Bonnie nang pumasok siya sa pinto. Kumunot ang noo niya at tumingin siya ng seryoso kay Aura. “Buntis siya?” Tuman

Huminga ng malalim si Aura at sinabi niya, “Sa totoo lang, wala sa akin ang antidote. Kailangan ko ang kapatid ko… ang kaibigan ko na magpadala ito.” Yumuko siya at tumingin siya sa oras bago niya sinabi, “Kailangan nito ng tatlong araw.” Pagkatapos, kumapit siya sa braso ni Joshua at tumingin siya dito. “Kahit na darating ang antidote sa loob ng tatlong araw, may mga gamot ako na makakatulong sa mga sintomas ni Granny. Dalhin na natin ito sa hospital para sa kanya?” Tumahimik ng ilang sandali si Joshua, pagkatapos ay ngumiti siya at hinimas niya sa ulo si Aura. “Sige.” Nasaktan si Bonnie at ang tatlong bata dahil sa eksenang ito. Nagkatinginan sila at tila may gusto silang sabihin, ngunit hindi nila ito magawa. Kung sabagay, hindi nila mapagalitan si Joshua at sabihin sa kanya na ‘wag niyang iligtas ang lola nila, hindi ba? Makalipas ang mahabang sandali, sinabi ni Bonnie ng namamaos, “Neil, ihahatid na kita pabalik ng hospital. Hindi ka mahanap ni Theo, nag aalala siya para