All Chapters of Always Been A Star (TAGALOG): Chapter 1 - Chapter 10

“To the one who seeks for the comfort.”   Darating sa buhay natin, na kahit gaano pa tayo katigas o katatag, hahanapin pa rin natin ang kaginhawaan. Ginhawa na makukuha lang natin sa itinakda para sa atin. Iyong makakaintindi ng ating mga suliranin, mababaw man o mabigat. “Basta, Willow, siputin mo si Jeremiah. Para naman maging sagana iyang love life.” Hindi na nga niya ata maalala kung pang-ilang paalala na ni Daima ito para sa kaibigan. Halos isang lingo na rin ang nakalipas at puro iyon lamang ang bukang bibig niya, na para bang ikamamatay nito ang kawalan niya ng love life. Kung tutuusin ay ang buhay pag-ibig na ni Willow ay sina Sinag at Alab. “You can now calm down as I go to our meeting place, okay.” Tunay ngang nakahinga na ng maluwag si Daima. Hindi rin kasi basta-

“To the one who smiles through pain.”   Panibagong araw, panibagong pag-asa para kay Willow na masulit ang hininging oras. Sinubukan niya na huwag nang alalahanin pa ang nangyari kagabi. Minabuti niyang gawin ang ganyang routine, ang mag hilamos ng mukha, ayusin ang pinaghigaan sa maliit na kwarto sa loob ng kanyang Coaster, at ang buksan ang bintana— “Good morni— hey!” Bigla na lang sumulpot ang lalaki kagabi at ginulat si Willow na kakagising lang. Para kay Willow, gulatin mo na ang lasing, huwag lang ang bagong gising kung ayaw makakita ng daliring naiipit. “Bakit mo inipit ang mga daliri ko?” sabi ng lalaki na para bang kataka-taka pa ito. Pinanatili namna ni Willow ang kawalan ng emosyon sa kanyang mukha.

“TO THE ONE WHO EMBRACED BY THE MOONLIT” Takot.Isang salita lamang na siyang maaring ikamatay o ika-buhay natin. Bawat indibidwal ay may iba’t ibang paraan kung paano kahaharapin ang salitang ito— may iilan na pinipiling takbuhan ito at mayroon din namang handang yakapin at kaharapin ang takot. Pero bakit nga ba kailangan pang kaharapin kung maari namang takbuhan?Unti-unting ginalaw ni Willow ang kanyang daliri, senyales na nagkakaroon na siya ng malay hanggang sa naibuka na niya ang kanyang mga mata. Nasilaw siya sa puting kulay ng kwarto. Sumalubong sa kanya ang ingay ng ibang tao na siyang bumibisita sa ibang pasyente na kasama niya sa kwarto. Inilibot niya ang kanyang paningin sa sariling katawan at hindi na siya na gulat

“To The One Who Protects Their Children At All Cost” Seize the moment.Iyan ang bagay na hindi na gawa ni Willow. Mas pipiliin niyang siya ang maging kontrabida sa paningin ng kanyang mga anak kaysa sa kanilang ama kung malaman nitong may sarili na itong pamilya. Kasalanan niya kung bakit hindi na mabubuo ang kanilang pamilya kaya sa tingin ay dapat lamang na siya ang kamuhian ng mga bata.“Momma, when will we meet Daddy? Tomorrow is Christmas Day! Can we see Daddy na? Please!” Ipinagdikit ni Sinag ang dalawang kamay at ibinigay ang pinaka-cute na ekspresyon.“Sinag is right, Momma. I also want to be with Daddy during Christmas.” Ginaya rin ni Alab ang kapatid. Gustong pagbigyan ni WIllow ang dalawa lalo na at minsang may sab

“TO THE ONE WHO WANTS TO LEARN NEW THINGS” Sa buhay na punong-puno na mga hindi inaasahan, mayroong papasok upang lumabas lamang at magbigay leksyon para sa ating hinaharap.Si Willow na bawat galaw at emosyon na ipapakita ay kalkulado— ang makawala sa malaking hawla ay ang matagal na niyang inaasam. Ngayong nasa Laz Mercedes na siya ay mas nakakagalaw siya ng malaya. Hindi na niya kailangan pang hintayin ang gabi upang isulat sa kuwaderno ang saloobin gamit ang itim na tinta na simbolo ng kanyang nararamdaman dahil dito sa lugar na ito, masabi niya man ang kanynag nasa isip at nararamdaman, walang tao ang makakasira ng kanyang pagkatao dahil hindi nila ito lubusnag kilala. Sa lugar na ito, walang mga tao ang umaasa sa kanya at wala siyang kailangang patunayan. Malaya siya ngayon na gawin ang kung ano ma