All Chapters of VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess: Chapter 1 - Chapter 10

 "Go home early. Ngayon darating ang Mamu mo," Mama stated, bringing my thoughts back as she maneuvered the car to gentle standstill, stopping for a red light. Nag-iisip ako kung ano ang maganda at bagay sa akin na isuot para sa party mamaya. I had forgotten tuloy na narito ako sa loob ng sasakyan niya, habang ang mga body guard ko naman ay nakasunod sa sasakyang ito. Nagkasakit kasi ang driver ko kaya hindi niya ako maihahatid sa ngayon. Madadaanan naman ang school ko sa lakad ni Mama kaya isinabay na niya ako. Although Papa had originally planned talaga kagabi to drive me, but somehow work commitments got the way. "Do you understand me, Vanessa?" Sandali akong natigilan, pero agad din nakabawi. It's Gia's birthday today. I'm pretty sure pag-uusapan ako sa school bukas kung hindi ako makakapunta. I have to be there. And I will be there. No one can change that. I'm M

I looked at the line for baggage and decided against it. I could carry my handbag on. Na kay Rosa naman lahat ang mga gamit ko kaya siya lang ang naglagay at pumila roon. Akala ko nga ay ako lamang mag-iisa ang aalis at uuwi ng Buenavista dahil magwawala talaga ulit ako. Rosa practically raised me. Mama hired her when I was four. Bumalik na kasi siya noon sa trabaho kaya si Rosa na ang parati kong kasama. She has been there ever since. She had her siblings and their children, but she never had children of her own. So, she spent her life raising me. Kahit na parati ko siya tinatarayan at binibigyan nang sama ng loob ay mahal na mahal niya pa rin ako. Hindi siya umaalis sa amin at patuloy pa rin ang paninilbihan. I fired off a quick chat to Nixon, telling him how much I miss him. Ibinilin ko rin sa kaniya sila Frieda at Sydney na bantayan at alagaan para sa akin habang wala ako rito sa Manhattan. After that, itinago ko na ang cellphone ko.

Kung hindi nila ako pababalikin ng Manhattan, ako mismo ang gagawa ng paraan para makabalik doon. Dina was right. Kapag na-expelled ako, of course, wala na silang choice kung hindi ang pabalikin ako roon. At para mangyari iyon, all I need to do is to misbehave, right? Right!I slipped on my other shoe, and stood up, checking my reflection in the mirror in front of me. Hindi ko maiwasan na huwag laitin ang uniform na suot-suot ko ngayon.My God, I was wearing... a plain white blouse and a deep blue skirt. Ang necktie naman na nasa leeg ko ngayon ay may nakatatak na BNHS. Nakakatawang isipin na ayoko sa mga nag-aaral sa public pero heto ako ngayon, naka-suot ng uniform nila.Dinampot ko ang suklay. I decided to tie my hair in a messy ponytail dahil sigurado akong hindi aircon ang mga classroom dito. Ayoko pagpawisan.I drew a deep breath before grabbed my handbag and walked down the stairs straight into the kitchen and sat down the kitchen table."Go

Ullysis smirked and silently crept up behind Dina na naka-subsob sa desk ngayon. Kapapasok pa lamang nilang tatlo. Siya, si DN, at Iñaki. Kaming lahat naman ay kanina pa narito. Sa TLE namin kanina, ang grupo namin ay pangalawa sa nakakuha ng mataas na marka. Pagkatapos tikman ni Mrs. Pascual ang cake na ginawa namin at markahan ay pinayagan na kami umalis doon para sa susunod naming subject. Mathematics ang susunod. Ito na rin daw ang huling subject ngayong umaga dahil pagkatapos nito ay lunch break na. Ullysis leaned in so that his mouth was right next to Dina’s ear. “DINA!” “ARGH!” Dina shouted, muntik na itong matumba sa upuan sa sobrang gulat. The whole room turned to our direction to face us. Humagalpak ng tawa si Ullysis, pero mas nangibabaw ang mga tawa ni DN. Tawang-tawa ito sa reaksyon ni Dina habang paupo ito sa ibabaw ng desk niya.

I crept down the stairs, praying I'd be able to make it out without being seen by Rosa, Simang or Kaloy. Kung hindi pa ako aalis ngayon ay aabutan na ako ni Dina at Moana rito—Sigurado akong maglalakad na naman kami.  The moment I got downstairs, mula sa kusina ay dinig na dinig ko ang ginagawa ni Rosa roon. I slowly opened the front door to get out. Tumingin ako sa magkabila kong gilid, bago patakbong pumunta sa gate at binuksan iyon. Patakbo rin akong bumalik habang mahigpit ang hawak sa susi ng isa sa sasakyan namin na itinakas ko mula kay Kaloy. Lumingon ako sa likod ko para tingnan kung may lalabas mula sa loob ng bahay. Nang makita na wala naman ay dali-dali kong binuksan ang kotse at pumasok doon. I grinned in relief and started the engine. Mabilis akong nag-drive na ako palabas. Magpapahatid sana ako ngayon. Kaya lamang ay narinig kong nag-uusap si Papa