Chapter Five

Kung hindi nila ako pababalikin ng Manhattan, ako mismo ang gagawa ng paraan para makabalik doon. Dina was right. Kapag na-expelled ako, of course, wala na silang choice kung hindi ang pabalikin ako roon. At para mangyari iyon, all I need to do is to misbehave, right? Right!

I slipped on my other shoe, and stood up, checking my reflection in the mirror in front of me. Hindi ko maiwasan na huwag laitin ang uniform na suot-suot ko ngayon.

My God, I was wearing... a plain white blouse and a deep blue skirt. Ang necktie naman na nasa leeg ko ngayon ay may nakatatak na BNHS. Nakakatawang isipin na ayoko sa mga nag-aaral sa public pero heto ako ngayon, naka-suot ng uniform nila.

Dinampot ko ang suklay. I decided to tie my hair in a messy ponytail dahil sigurado akong hindi aircon ang mga classroom dito. Ayoko pagpawisan.

I drew a deep breath before grabbed my handbag and walked down the stairs straight into the kitchen and sat down the kitchen table.

"Good morning," Rosa greeted me, she put a plate of food down in front of me. "Hindi mo raw sinasagot ang mga tawag ng Mama mo?"

Hindi ako nagsalita. Kumuha ako ng ham at inilagay iyon sa plato ko.

"Alam kong nagtatampo ka pa rin sa kanila hanggang ngayon," she added and I just ignored it. I took a bite of ham again. "Kausapin mo naman sila. Miss ka na nila—"

"Gusto kong kumain ng tahimik," I said flatly.

Rosa sighed and nodded bago naupo sa harapan ko. "Pero tawagan mo pa rin sila kapag—"

"I'm not gonna make that phone call," I declared, cutting her off.

"Vanessa—"

Umangat ako ng tingin sa kaniya. "Kung miss nila ako, kaninong kasalanan ngayon yun, Rosa?"

Kung hindi sana sila nagdesisyon na dalhin ako rito, naroon pa rin sana ako. Hindi nila ako mamimiss!

I opened my mouth to continue speaking but was quickly interrupted nang bumukas ang pintuan dito sa kusina. Moana and Dina enthusiastically entered the kitchen, wearing their uniforms.

"Good morning!" Dina greeted me. Humila siya ng upuan sa tabi ni Rosa at naupo roon, naupo naman si Moana sa tabi ko. "Ready for your first day?"

I took a bite of my ham, and rolled my eyes at her. "Depends how you define ready."

Iling-iling siyang tumingin kay Moana, tila hindi nagustuhan ang sinabi ko.

"Gusto niyo ba kumain?" tanong ni Rosa sa kanila, tumayo na ito para kumuha sana ng plato.

"Hindi na po, Ate Rosa. Katatapos lang namin," Moana politely replied.

Binagalan ko ang pag-ubos ng pagkain para matagalan kami. Pakiramdam ko kasi, kapag pumasok sa school nila ngayon ay tinatanggap ko na talaga na rito na ako mag-aaral.

Napansin ni Dina ang ginagawa ko kaya sinamaan niya ako ng tingin. Inubos ko na ang pagkain ko dahil konti na lang at sisigawan na niya ako.

I arched my brow nang hindi ko nakita si Kaloy sa parking lot paglabas namin. Kahit ang sasakyan ay hindi pa rin nakahanda.

"May hinihintay ba tayo?"

I turned my gaze to Dina. "Si Kaloy," I said, medyo naiinis na. "Hindi pa niya naihahanda ang sasakyan. Ayoko sumakay sa hindi nilinis na sasakyan."

"Bakit ka naman sasakay? 'Di ba nga, naglalakad lang kami kapag pumapasok?”

“And?” Hindi ko nakuha ang gusto niyang sabihin.

“Edi maglalakad.”

"Wait!" I said stopping her. "Maglalakad? W-What do you mean by that?"

"Nakalimutan mo ba yung sinabi namin sayo?" Moana asked me. "Maglalakad tayo."

The moment those words left her mouth, I completely froze.

"Maglalakad tayo?!" I half asked, half snapped.

Tumago silang dalawa.

Bakit wala akong matandaan na may sinabi silang ganoon? Kailan nila sinabi iyon?

"When did you say that?"

"Yesterday? No'ng kumakain tayo ng tanghalian," Dina reminded me.

Oh, crap...

I held in the urge to slap myself on the head. Hindi ako nakapag-focus sa tanghalian kahapon dahil sa sinabi ni Tito Jayvee. Ang alam ko lang, their lips were moving. I just didn't remember what their moving lips and been saying. Kung alam ko lang sana ay kahapon pa ako tumutol.

"Ayoko maglakad!" I whined, pumadyak pa ako ng isang paa. "My God, Dina! Hindi ako naglalakad kapag pumapasok sa school. At bakit ako maglalakad?! Lima ang sasakyan namin dito, oh!" Itinuro ko pa ang mga sasakyan na nakaparada sa parking lot kahit alam ko naman na nakikita nila iyon.

Dina gave me a smile. "Simula sa araw na 'to, maglalakad ka na." Hinila niya ako sa braso ko. Si Moana naman ay hinila rin ang kabila ko pang braso para madala sa paglalakad nila.

"This is ridiculous." I glared at them, pilit rin nagpupumiglas sa mga hawak nila. "Ano ba, bitawan niyo nga ako! Ayoko sabi maglakad!"

"Van, stop overreacting masaya maglakad."

"Masaya?!" I shouted, my voice was so loud that Moana winced. "Anong masaya sa paglalakad, Dina?! This is going to be torture! Bitawan niyo ako! Bitaw! Ano ba!"

Hanggang sa makalabas kami ng gate ay nagpupumiglas pa rin ako. Sadyang mahigpit lang talaga ang mga hawak nila kaya hindi nila ako nabibitawan.

"Bitawan niyo sabi ako, e!"

Eto ang unang beses na maglalakad ako papasok ng school. Ngayon, siguradong-sigurado na talaga ako na parusa ito at hindi disiplina. Kaya talaga ako pinatapon dito ay para parusahan.

"Bitawan niyo na ako," kinakalma ang sarili kong sabi.

"Kapag binitawan ka ba namin, maipapangako mo na hindi ka tatakbo pabalik?" Moana asked me after few seconds when they saw me visibly calm down.

"I promise," I said rolling my eyes.

Nang bitawan nila ako ay hinaplos ang braso ko. Halos namula-mula iyon dahil sa hawak nila.

"Hindi ba tayo male-late?" I questioned. I was using this as my excuse to this horrible situation. Kapag male-late na kami, I can suggest them na bumalik para magpahatid kay Kaloy. Hindi pa naman kami masyado nakakalayo sa bahay. Ayoko talaga maglakad.

"May 15 minutes pa naman tayo. Tamang-tama lang yun. Hindi naman kalayuan ang school mula sa bahay niyo," Moana explained, killing all of my hope.

Nagtuloy-tuloy kami sa paglalakad. May mangilan-ngilan din kaming nakakasabay at nakaka-salubong. Lahat sila ay ngumingiti kay Dina at Moana tapos napapatingin sa akin pagkatapos.

Ilang saglit pa, Buenavista National High School came into view. Huminto kami sa gate na may nagbabantay na guard.

"Kuya Bunog, transferee siya." Turo ni Dina sa akin.

The guard nodded at sumenyas na pumasok na kami sa loob.

I allowed my eyes to scanned the school. I couldn't help but compare this school to my school back home. Walang-wala ito sa desinyo at laki no'n. Aabutin ka ng isang araw bago mo malibot ang bawat sulok ng school ko roon sa Manhattan. Samantalang ang school naman na ito ay kapag sumigaw ka mula rito sa kabilang dulo, sigurado akong rinig agad sa kabilang dulo.

Ang school ground ay nababalutan ng Bermuda grass. Sa gilid ng ground sa kanan ay naroon nakatayo ang flag pole, at ang mga classroom naman ay meron lamang dalawa na palapag.

"So, where to now?" I asked them dahil nakahinto kami. Hindi pa rin nawawala iyong mga nakatingin sa akin, sa halip ay mas dumami pa sila lalo.

"Hintayin nalang natin sila bumaba," Moana said.

Sinong bababa?

"Ilagay nalang muna natin ang bag sa room. Sumabay nalang tayo sa kanila bumaba."

"Magta-time na nga, oh."

"Mabigat 'tong bag ko."

Pinakinggan ko lang silang dalawa mag-usap habang inililibot pa rin ang tingin.

I breathed.

Dito talaga ako mag-aaral?

"Van, tara." Hinila ako ni Moana para maglakad papunta roon sa maliit na pathway sa tabi, kung saan may upuan sa gilid no'n at may mga naka-upo.

"Good morning, Vice," sabay-sabay nilang bati tapos tiningnan ako.

"Good morning," Dina replied while smiling. "Magta-time na... pumunta na kayo sa ground."

Umakyat kami sa hagdan. Katulad kanina, lahat ng makakasakubong at nakakasabay namin ay nakatingin sa akin. Hindi ko sila binigyan ng pansin, deretso lang ang tingin ko.

The bell rang. My brows furrowed nang magsilabasan ang mga studyante sa mga classroom. Hinabol ko pa ng tingin ang isang lalaki para tingnan kung saan pupunta, then I saw him bumaba ng hagdan.

"Akin na yang bag mo, Van."

Kahit nagtataka, binigay ko kay Dina ang handbag ko.

"Dito ka na lang. Hintayin mo kami," she added. Pumasok sila ni Moana sa room kung saan kami huminto. Nakita kong inilagay nila ang bag nila at ang akin tapos lumabas na.

"Bakit sila lumabas?" I asked them. "Saan sila pupunta?"

"Sa ground. Flag Ceremony na," Dina casually said habang isinasarado ang pintuan ng room.

My eyes widened. "Magfa-flag ceremony tayo?"

"Mabilis lang naman yun. Wala pa sigurong 15 minutes."

Mabilis kong nilingon si Moana sa tabi ko. "Pero Friday ngayon!"

"Araw-araw may Flag Ceremony rito."

I stared at her, mouth opened in completely shock.

This was hell.

Pure hell.

Hindi ako naglalakad kapag pumapasok, pero naglakad ako ngayon! Tuwing Flag ceremony naman ay nagtatago kami ni Sydney at Frieda, pero ngayon a-attend ako! If I could imagine hell to be one specific place, then this would be it.

Bumaba kami at pumunta sa ground. Luminya kami sa hulihan ng babaeng kulot ang buhok. Pinag-gigitnaan ako ni Dina at Moana. Sa tabi namin ay nakalinya naman ang mga lalaki, ang huling linya ay kapantay ni Dina.

Nagsimula ang Flag Ceremony. Lahat sila ay bigay na bigay kantahin ang Pambansang awit ng Pilipinas habang ako ay napapabuntong hininga na lamang.

"Late ka na naman," sambit ni Moana.

"Kasalanan no'ng alarm clock, hindi tumunog."

Akmang lilingunin ko si Moana mula sa likod ko para tingnan kung sino ang kausap niya nang mapahinto ang tingin ko sa tabi ko.

I blinked at him.

What the hell?!

I blinked at him again.

"You..." I mumbled, more than to myself.

Anong ginagawa niya rito?!

He studied my face in surprise. "...Vanessa?"

There was a brief second where the two of us just stared each other.

Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. He was wearing a backpack... and uniform. Doon ko lang napagtanto na rito siya nag-aaral!

Really? Sa lawak ng Pilipinas at dami ng school — dito rin siya?!

"Dito ka mag-aaral?" bakas sa tono niya ang pagkagulat.

"Obviously," mataray kong sabi.

He chuckled slightly. "Ang sungit mo talaga."

"Magkakilala kayo ni DN?" Dina asked me. Naka-kunot ang noo, salubong ang mga kilay at bahagyang naka-lingon sa akin.

"Nakilala ko siya sa part—"

"Sa plane," matigas kong sabi, cutting him off, at pinanlakihan siya ng mga mata. Kumibot naman ang mga labi niya, tanda na pinipigilan matawa.

This douchebag, really!

Gusto niya ba akong ipahiya kay Dina at Moana?!

"Tama." Ngiti-ngiti niya. "Nagkakilala kami sa plane. Magkatabi kami. Magkatabi tayo, no?"

Gusto ko siyang sipain sa binti!

"You've got friend already." Ngiti rin ni Dina.

Friend?!

Gusto kong sigawan si Dina dahil sa sinabi niya. Bakit naman ako makiki-pagkaibigan sa lalaking yan?! No.freaking.way!

"Iñaki..." Moana called someone. Mahina lang yun, sapat lang para marinig ng nasa malapit sa amin.

Lumingon yung nasa unahan ni douchebag. Imbes na kay Moana, sa akin siya tumingin. Siya yung lalaking hinabol ko kanina ng tingin pababa ng hagdan.

I studied his face; carefully observing his every features. This Iñaki guy held great mystery eyes and I found myself drawn to them, unable to look away. He wore a sleeked haircut, strands of it falling across over his forehead, creating a messy but deliberately so kind of look.

Inilipat niya ang tingin kay Moana. "Bakit?" he asked in a serious, yet friendly tone.

"Saan siya puwede umupo?" Inakbayan ako ni Moana. "Siya yung sinasabi ko sayo kagabi."

He looked at me again for a few seconds, tapos ibinalik ang tingin kay Moana. "Sa tabi ko."

I immediately arched my brow pero siyempre, hindi niya iyon nakita dahil kay Moana na siya naka-tingin.

Bakit sa tabi niya ako uupo? I mean, bakit hindi sa tabi nila Moana at Dina?

Ibinalik ko na lamang tingin sa unahan. Hindi na rin nagtagal pa at natapos na ang Flag Ceremony.

"Ma'am, transferee siya," ani Dina pagpasok na pagpasok namin ng classroom. Nakatayo sa unahan ang isang mid 50's na babae. She was wearing a blue trouser suit. Her hair was successfully being tamed into a tight bun.

"Yes, I've been expecting her, Dina," she commented in a patronising tone. Her gaze turned to me. "Anne Vanessa Donovan Guerrero, right? You prefer being called?”

Magkasunod na naglakad si Dina at Moana papunta sa upuan nila sa gitna. Katabi ni Moana si douchebag — DN. Katabi naman ni Dina ang isang lalaki, may itim na nakataling panyo sa ulo nito.

"Vanessa,” I replied.

Mama told me, the Anne from my name came from the Hebrew Hannah meaning "grace." Anne also is none other than the mother of the Virgin Mary, that is, the grandmother of Jesus. After twenty years without children, an angel appeared to her to announce that she would have a decent, and it was Marie. Legend has it that she took refuge in Brittany after the death of Jesus. She is the Patroness of Brittany, women in childbirth, mothers, and widows. While the name Vanessa, ang ibig sabihin naman daw ay butterfly.

"Hmm... Vanessa." It doesn't sound like a question but I found myself nodding my head nevertheless. "And your previous school was Dalton?"

I nodded again.

Simula Grade School ako ay nasa Dalton na ako nag-aaral. Kaya naman hindi ko talaga matanggap at matatanggap kahit kailan na sa school na 'to nila ako inilipat.

"Alright. I am Mrs. Erlinda Pascual, your Technology and Livelihood Education teacher," she introduced herself to me. "You can take a seat."

I quickly scanned the whole room to find Iñaki. I saw him staring at me as my entire body came to an immediately stop. Naka-upo siya sa likuran ni Moana at DN, walang katabi.

I scanned again the whole room para maghanap ng ibang upuan, but came up short; the empty spot beside Iñaki looked like my only option. I also noticed na ang magkakatabi ay babae at lalaki. I can't help but to wonder why.

"May problema ba, Vanessa?" Mrs. Pascual asked, to which I quickly shook my head at saka mabilis na naglakad papunta sa upuan ko, sa tabi ni Iñaki.

The entire hour is spent discusing about Baking. Pagkatapos no'n ay pumunta na kaming lahat sa TLE room at binigyan ng grupo para mag-bake ng cake. Apat na oras raw ang TLE, which is katumbas ng apat na araw. Tuwing biyernes lang daw kasi ito.

"All-Purpose flour?" Moana asked.

"Check," Iñaki replied.

"Sugar?"

"Check."

"Eggs?"

"Check."

"Salt?"

"Check."

"Leavener?"

"Check."

"Unsalted Butter?"

"Check."

"Ground cinnamon?"

"Check."

"Milk?"

"Check."

"Vanilla?"

"Check."

"Chocolate chips and Sprinkles?"

Iñaki didn't reply.

"Chocolate chips and Sprinkles?" Mona asked again, glancing up from the list na ibinigay ni Mrs. Pascual.

"Nakalimutan mo ata kumuha."

Inangat ni Moana ang tingin kay Iñaki. "Dalawa ang kinuha ko."

"Kasama niya ako kumuha no'n," sabi ni Dina, napahinto sa pag-bukas ng harina.

Itinaktak ni Iñaki ang laman ng plastic para masigurado kung nandoon ba ang hinahanap. "Wala rito," he confirmed.

"Saan naman mapupunta yun? Inilagay ko sa plastic yun... sigurado ako."

Iñaki looked at me kaya tinaasan ko siya ng kilay.

"What?" I frowned. "Don't look at me like that dahil hindi ko kinuha," I denied so fast. "My God, hindi ako mahilig sa matatamis."

Bahagyang kumunot ang noo niya, maya-maya'y natawa. "Wala naman akong sinabi."

Sandali akong natigilan dahil sa tawa niyang iyon. His deep, manly laugh was like a music. "S-So why are you looking at me like that?" mataray at naka-taas pa ang kilay kong tanong matapos makabawi sa pagkatigil.

"Magpapasama ako kumaha," he replied, natatawa pa rin.

I arched my brow at him. Hindi naman mabigat at marami ang kukunin niya, ah? Chocolate chips at Sprinkles lang iyon!

I opened my mouth to say no, but I noticed Dina shaking her head at me.

I took a deep breaths in.

Nauna akong naglakad palabas at hindi na hinintay pa si Iñaki. Paglabas ko ng TLE room, nakasalubong ko si DN at Ullysis, dala-dala yung inutos na cooking oil ni Dina habang...

My lips parted. Napahinto pa ako.

Kinakain nilang dalawa ang Chocolate chips at Sprinkles na hinahanap ni Moana!

"Oh, san kayo pupunta?" DN asked me, ngumunguya pa. This douchebag, really!

Hindi ko siya sinagot. Sa inis ko ay marahas at pabangga akong dumaan sa gitna nilang dalawa ni Ullysis, dahilan para mabangga silang dalawa sa balikat.

I heard them groaned pero hindi ako nag-aksaya ng oras lumingon sa kanilang dalawa. Naiinis talaga ako!

Kasunod ng TLE room ay Computer room. Sa kasunod ng Computer room ay naroon naman nakalagay yung mga kakailanganin mo sa TLE.

Itinulak ko ang pinto no'n at pumasok. Dumeretso ako agad kung saan namin kinuha yung ingredients kanina. I saw the Chocolate chips and Sprinkles sa taas ng estante.

Tumingkayad ako para abutin iyon, ngunit sadyang mataas kaya hindi ko maabot. Tumingkayad ulit ako para subukan ulit abutin nang may kumuha no'n mula sa likuran ko. Ramdam ko ang dibdib niya sa likod kaya mabilis akong humarap.

Nagtama ang tingin namin ni Iñaki. Nasa estante pa rin ang isa niyang kamay habang ang likod ko naman ay naka-sandal sa estante. I was trying my best to control my breathing. Naka-tingin lang siya sa akin, wishing he would looked away, but he didn't. His eyes stayed glued on mine and I couldn't tear mine away. Kahit pag-kurap ay hindi ko magawa, ganoon din siya.

"Iñaki?" A voice interrupted, causing us to stop staring each other.

Sabay kaming napatingin sa gilid namin, kung saan nakatayo roon ang babae na nagsalita. Judging by the expression on her face, there was no doubt that she must have been imagining things between me and Iñaki.

Umalis sa harapan ko si Iñaki at hinarap yung babae. "Vacant niyo?" he softly asked the girl.

The girl nodded before smiling at him. "Yep. Chemistry na ang next class."

I sighed heavily. Nagdadalawang isip kung sisingit sa usapan nila para kunin ang Chocolate chips at Sprinkles o aalis na.

"Wag mo na ako sunduin mamaya, ah? Chemistry, e. Late na naman kami magbe-break time niyan."

Sa huli, I decided the latter. I walked away at iniwan silang dalawa roon.

Bumalik ako sa TLE room. Naabutan ko si DN na seryosong-seryosong pinag-hihiwalay ang puti at pula ng itlog. Si Moana naman ay katulong si Ullysis mag-takal ng harina.

"Si Iñaki?" Dina asked me with raised eyebrows. "Yung Chocolates chips at Sprinkles nasaan na?"

"With him."

Tumayo ako sa tabi niya. I removed my gloves at inilagay iyon sa lamesa sa harap namin bago inayos ang suot kong hairnet.

I pulled my phone out from the pocket of my skirt. I scrolled down to my contact list, before tapping the little phone icon and pressing my phone to my ear.

The phone rang a couple of times, then a couple more times. It continued to ring for a more few seconds hanggang sa mawala ang ring.

"Si Iñaki?" Dina asked me again. Sinulyapan ko siya habang nasa tainga pa rin ang cellphone, hindi pa inaalis. "Bakit hindi mo kasama bumalik?"

"May kausap," I replied.

Bagsak ang mga balikat kong ibinalik sa bulsa ang cellphone ko nang hindi ito sagutin ni Nixon. Tulog na siguro.

"Sino?"

Dinampot ko ulit ang gloves ko at sinuot ito.

"Babae..." I paused at inalala ang muka ng babae. She was cream-and-rose lady. Malagatas ang kutis at natural na kulay rosas ang mga labi. Hanggang balikat ang buhok niya. 5'10 ang taas ko at mas matangkad lang ako ng konti sa rito. “Chinita at—"

"Ah, si Alva." Dina slightly nodded habang binubuksan ang gatas. "Bestfriend niya yun."

I ignored what she just said. Pinanood ko na lamang si Moana at Ullysis sa ginagawa nila.

"Dina, anong sunod? Tapos ko na 'to," DN declared, proud na ipinakita sa amin ang pinag-hiwalay niyang puti at pula ng itlog.

"Itabi mo muna," Dina replied.

DN leaned the counter and faced me, nginitian ako nang nakaka-asar. "Papunas naman ng pawis, oh."

I raised my brow at him. "Excuse me?"

Humagalpak siya ng tawa. "Binibiro ka lang, e. Galit ka na naman."

Masama ko siyang tinapunan ng tingin, pinipigilan ang sarili na huwag siyang sapakin. He really knows how to annoy me.

"Van, pahalo naman. Pupuntahan ko lang si Iñaki." Dina pushed a mixing bowl in front of me, tapos patakbong naglakad palabas.

"Ako na lang," DN insisted, kukunin na  sana niya ang bowl nang tapikin ko nang malakas ang kamay niya.

"Ako," Mariin kong sabi at nag-simula ng mag-halo.

He chuckled. "Edi ikaw na." He picked up one of the eggs that was on the counter and threw it up in the air a few times.

"Alam mo ba?" he suddenly asked me. "Yung manok sa bahay ay hindi nangingitlog."

I stared at him, huminto muna sa pag-hahalo.

Ano naman ngayon sa akin kung hindi nangingitlog ang manok nila?

"Hindi mo ba itatanong kung bakit?"

"No," I respond flatly at muling bumalik sa pag-hahalo. My God, wala akong interes sa manok nila!

"Sasabihin ko pa rin kung bakit." He grinned. Sinamaan ko siya ng tingin at binuhat ang mixing bowl. Tumalikod ako sa kaniya at muling naghalo.

Mabuti na lamang at dumating na si Dina kaya hindi na natuloy pa ang sasabihin ni DN. Kasunod ni Dina si Iñaki na tumayo sa tabi ko.

Kinuha ni Dina yung harina na tinakal ni Moana at Ullysis, saka iyon inilagay sa mixing bowl na nasa akin. The next thing I knew, nasa oven na iyon.

I glanced at the clock in the wall in front of us. Almost 9:30 na. Nagugutom na rin ako.

I looked at Moana, who was busy reading her reviewer for a District Quiz Bee for Mathematics, na ibinigay kanina ng isang Teacher. I looked at Dina na nag-babantay sa oven while talking sa iba naming kaklase, then I looked at DN and Ullysis, busy playing Clash of Clan.

Sinulyapan ko si Iñaki na patapos na mag-punas ng counter. "Anong oras ang break time?" I slowly asked him.

Umangat siya ng tingin sa akin, bago tumingin siya sa orasan na tiningnan ko. "9:30 hanggang 10:00," he said. "Break time na..."

"Tell them." Tinuro ko si Dina at Moana. "Bumibili lang ako ng pagkain."

Hindi ko na hinintay ang sagot o sasabihin niya. Dinampot ko na ang handbag ko, saka naglakad palabas.

Paglabas ko Ng TLE room, puno ang corridor ng mga naka-tambay na estudyante. Habang naglalakad ako, in my periphal view ay kita kong nakatingin sila sa akin. Mabuti na lamang at sanay na ako sa ganito. Iyong parating marami ang naka-tingin kapag naglalakad kaya hindi ako naiilang.

"Vanessa!"

Someone shouted my name. Quickly, I turned around para makita kung sino ang tumawag.

I saw Iñaki sukbit-sukbit ang bag niya sa labas ng pinto ng TLE room. He ran over to me.

"Alam mo ba kung saan ka bibili?" he asked, a little smile appeared on his face. Then, before I could even reply, nilagpasan na niya ako at naglakad na. "Tara, samahan na kita."

--