LOGINShare
Chapter Thirteen
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56“I'm fine,” I said, smiling lightly at Sydney. Mataman niya akong tinitigan. I almost slapped myself for believing that she wouldn't know a fake smile on me.
“Van,” she called me softly.“Trust me, I'm fine.” I smiled again bigger this time.“Van, I'm your best friend. Don't think that I'm one of those people that will believe the 'I'm fine' shit of yours,” she said sternly.I shook my head, laughing lightly before climbing out of my bed. Pinasadahan ko ng mga daliri sa kabilang kamay ang buhok ko. Ang mga kabila ko namang kamay ay hawak ang cellphone ko.Humarap ako sa balcony ng kuwarto at nilanghap ang amoy ng Ilang-Ilang sa labas. Eto lang siguro ang ikinatutuwa ko rito sa Buenavista, ang preskong hangin.“Tell me,” Sydney demanded.“Tell you what? There's nothing to say,” tanggi ko.Ang totoo, tinawagan ko talaga siya para kahit paano naman ay gumaan ang pakiramdam ko. Si Nixon ang una kong tinawagan pero nRelated chapters
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Prologue
Slowly, I got out of my car. With the loud click of my heels against the concrete floor, I made my way up the church steps with a high confidence surging through me.I pulled my red dress; which just so happened to want to rise up past dangerous territory."Anne Vanessa!"Immediately, I turned around. My eyes locked onto her snow-white-pale skin and fiery ash-gray hair. I couldn't help a huge smile that stretched across my face."You're back!" I squealed, wrapping my arms around a very glowing, very gorgeous Sydney. She was wearing a deep blue dress, and I must say; the color suits her perfectly."Yes, I am," she stated, smiling from ear to ear.Pulling away but not leaving go of her shoulders, I stared at my best friend who I've not seen for almost 3 years. Noong kinoronahan pa ako bilang Miss Universe 2022 ang huli naming pagkikita. Palibhasa, abala s
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter One
"Go home early. Ngayon darating ang Mamu mo," Mama stated, bringing my thoughts back as she maneuvered the car to gentle standstill, stopping for a red light.Nag-iisip ako kung ano ang maganda at bagay sa akin na isuot para sa party mamaya. I had forgotten tuloy na narito ako sa loob ng sasakyan niya, habang ang mga body guard ko naman ay nakasunod sa sasakyang ito.Nagkasakit kasi ang driver ko kaya hindi niya ako maihahatid sa ngayon. Madadaanan naman ang school ko sa lakad ni Mama kaya isinabay na niya ako. Although Papa had originally planned talaga kagabi to drive me, but somehow work commitments got the way."Do you understand me, Vanessa?"Sandali akong natigilan, pero agad din nakabawi. It's Gia's birthday today. I'm pretty sure pag-uusapan ako sa school bukas kung hindi ako makakapunta. I have to be there. And I will be there. No one can change that.I'm M
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Two
Wala akong nagawa nang hatakin ako ni Mama palabas ng mansyon nila Gia. Ramdam ko sa higpit ng kapit sa braso ko ang galit niya.Akmang susunod si Nixon sa amin, nang hilahin siya ni Sydney pabalik. Mukhang kararating niya lang dahil hindi niya maintindihan ang mga nangyayari roon sa loob.That douchebag! Pinahamak niya ako. Kung hindi niya sana ako nilapitan ay hindi ako mapapaaway. Hindi sana ako aabutan ni Mama na nasa ganoon na sitwasyon.Habol ang hininga ko nang huminto kami ni Mama sa labas ng naka-paradang sasakyan. Pabagsak niya na binitawan ang braso ko at hinarap ako."Get in." Mama snarled at me, making my heart beat at a dangerous speed. Binuksan niya ang pinto sa backseat at itinuro pa ang upuan doon."M-Ma—" My lips trembled. "I can't—""Get in, Vanessa," she said, cutting me off. I almost choked a thin air dahil sa paraan kung paan
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Three
I looked at the line for baggage and decided against it. I could carry my handbag on. Na kay Rosa naman lahat ang mga gamit ko kaya siya lang ang naglagay at pumila roon. Akala ko nga ay ako lamang mag-iisa ang aalis at uuwi ng Buenavista dahil magwawala talaga ulit ako.Rosa practically raised me. Mama hired her when I was four. Bumalik na kasi siya noon sa trabaho kaya si Rosa na ang parati kong kasama. She has been there ever since. She had her siblings and their children, but she never had children of her own. So, she spent her life raising me. Kahit na parati ko siya tinatarayan at binibigyan nang sama ng loob ay mahal na mahal niya pa rin ako. Hindi siya umaalis sa amin at patuloy pa rin ang paninilbihan.I fired off a quick chat to Nixon, telling him how much I miss him. Ibinilin ko rin sa kaniya sila Frieda at Sydney na bantayan at alagaan para sa akin habang wala ako rito sa Manhattan. After that, itinago ko na ang cellphone ko.
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Four
"Freaking hell!" I yelled, waking up to an irritatingly bright sun. "Rosa, can you please close the curtain?! The sun is burning me!"I pulled my comforter over my head and attempted to return back to a sleep. Pero kahit anong pilit ko ay hindi na ako makatulog. Tinatamaan ako ng sikat ng araw at naiinis ako roon.I got up. My back slightly stiffed dahil sa biyahe kahapon. Uminat ako. I stood up, looking at the trees in front of my balcony and I realized, nasa Buenavista na nga pala ako.Buenavista was like every other province you've ever seen in the movies. Malapit ito sa bundok at malapit din sa dagat.I sighed.8489.84 miles o 13662.69 kilometers ang layo ko rito mula sa Manhattan. It was only Thursday, wala pa akong isang araw rito, but it felt like I'd just survived a week of trauma.Just then, there was a loud knock on my door. "Bebegirl, gising na!" S
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Five
Kung hindi nila ako pababalikin ng Manhattan, ako mismo ang gagawa ng paraan para makabalik doon. Dina was right. Kapag na-expelled ako, of course, wala na silang choice kung hindi ang pabalikin ako roon. At para mangyari iyon, all I need to do is to misbehave, right? Right!I slipped on my other shoe, and stood up, checking my reflection in the mirror in front of me. Hindi ko maiwasan na huwag laitin ang uniform na suot-suot ko ngayon.My God, I was wearing... a plain white blouse and a deep blue skirt. Ang necktie naman na nasa leeg ko ngayon ay may nakatatak na BNHS. Nakakatawang isipin na ayoko sa mga nag-aaral sa public pero heto ako ngayon, naka-suot ng uniform nila.Dinampot ko ang suklay. I decided to tie my hair in a messy ponytail dahil sigurado akong hindi aircon ang mga classroom dito. Ayoko pagpawisan.I drew a deep breath before grabbed my handbag and walked down the stairs straight into the kitchen and sat down the kitchen table."Go
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Six
Iñaki told me na Canteen daw ang meron dito at hindi Cafeteria. When I asked him kung saan ang Cafeteria nila para hindi na niya ako samahan pa, he corrected me. I'm not surprised kung walang Cafeteria rito, I'm actually more surprised kung sinabi niyang meron. When we reached the School Canteen, my lips parted. Canteen itself, was much much worse. They were people everywhere and we had to fight through the crowd just to get to the counter! I immediately combed my hair using my fingers dahil bahagyang nagulo iyon at saka inilibot ko ang paningin ko. Eto na ang Canteen nila? God, seriously? Eto na yun? E, mas malaki pa rito ang kuwarto ko. Iilan la
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Seven
Ullysis smirked and silently crept up behind Dina na naka-subsob sa desk ngayon. Kapapasok pa lamang nilang tatlo. Siya, si DN, at Iñaki. Kaming lahat naman ay kanina pa narito.Sa TLE namin kanina, ang grupo namin ay pangalawa sa nakakuha ng mataas na marka. Pagkatapos tikman ni Mrs. Pascual ang cake na ginawa namin at markahan ay pinayagan na kami umalis doon para sa susunod naming subject.Mathematics ang susunod. Ito na rin daw ang huling subject ngayong umaga dahil pagkatapos nito ay lunch break na.Ullysis leaned in so that his mouth was right next to Dina’s ear. “DINA!”“ARGH!” Dina shouted, muntik na itong matumba sa upuan sa sobrang gulat.The whole room turned to our direction to face us. Humagalpak ng tawa si Ullysis, pero mas nangibabaw ang mga tawa ni DN. Tawang-tawa ito sa reaksyon ni Dina habang paupo ito sa ibabaw ng desk niya.
Latest chapter
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Thirteen
“I'm fine,” I said, smiling lightly at Sydney. Mataman niya akong tinitigan. I almost slapped myself for believing that she wouldn't know a fake smile on me.“Van,” she called me softly.“Trust me, I'm fine.” I smiled again bigger this time.“Van, I'm your best friend. Don't think that I'm one of those people that will believe the 'I'm fine' shit of yours,” she said sternly.I shook my head, laughing lightly before climbing out of my bed. Pinasadahan ko ng mga daliri sa kabilang kamay ang buhok ko. Ang mga kabila ko namang kamay ay hawak ang cellphone ko.Humarap ako sa balcony ng kuwarto at nilanghap ang amoy ng Ilang-Ilang sa labas. Eto lang siguro ang ikinatutuwa ko rito sa Buenavista, ang preskong hangin.“Tell me,” Sydney demanded.“Tell you what? There's nothing to say,” tanggi ko.Ang totoo, tinawagan ko talaga siya para kahit paano naman ay gumaan ang pakiramdam ko. Si Nixon ang una kong tinawagan pero n
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Twelve
"Magkasama ba kayo ni Iñaki kagabi?"I immediately turned towards Bea's voice. "H-Ha?"Mula sa gilid ko ay nakita kong napahinto si Dina sa pagpasok ng walis sa broom box at tumingin sa akin."Parang nakita kita kagabi kasama ni Iñaki."Kinakabahan kong binuksan ang basurahan at tinapon ang basura ko. "N-Nasa bahay lang ako." I mumbled, not making eye contact."Akala ko ikaw," bulalas niya, mahinang natawa. "Nakita ko kasi si Iñaki bago ko isarado ang tindahan namin. Bumaba siya ng isang sasakyan, may kasama siyang babae. Hindi naman si Alva yun dahil mahaba ang buhok."Tindahan?Ang sinasabi niya bang tindahan ay ang nasa kabila nitong school?Umalis na si Bea pagkatapos itapon ang basura niyang papel. Hanggang sa maka-upo siya sa upuan niya ay nakatingin pa rin ako sa kanya. Siguro naman ay naniniwala siyang hindi ako ang nakita niya kagabi, di ba?Bumalik na rin ako sa upuan ko. Nilingon ko si Iñaki
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Eleven
Bored na bored akong pinapakinggan ang sermon ni Mama ngayon tungkol sa pagtakas ko ng kotse. Nasa ibabaw ng unan ang cellphone ko habang naka-loudspeaker ito at hinihintay na matapos ang sermon.Sanay na ako sa ganito. Sa Manhattan, pagkakatapos namin kumain ng dinner ay walang mintis iyon at sesermunan na niya ako. Kung hindi pa ako tatakbo paakyat ng kuwarto ko at isasarado iyon, o kaya naman kung hindi pa siya aawatin ni Papa ay hindi pa siya titigil.Nang sa tingin ko ay wala pa siyang balak huminto ay pinutol ko na ang tawag. Nag-ring iyon agad wala pang isang minuto ngunit hindi ko na sinagot. Sa ikalawang pagkakataon, nang mag-ring ulit ay pinindot ko na ang decline button.Nagpakawala ako ng malim na buntong-hininga at humiga sa kama. Ipinikit ko ang mga mata ko. Hindi pa ako tuluyan nilalamon ng antok nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto, mula sa labas ay tinatawag ako ni Rosa.“I'm sleeping, Rosa!” I shouted before throwing my comfort
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Ten
“Masaya naman ang magtanim,” pag-uulit ni Dina, kinokombinsi talaga ako. Heto na naman siya sa masaya niya.“Of course, masaya talaga ang magtanim,” I sarcastically told her.Padabog kong kinuha ang backpack ko at sinukbit iyon. Nagmartsa ako palabas ng classroom at nilagpasan siya. Last period na namin ngayong hapon at pupunta raw kami roon sa garden ng school para mag-gamas ng mga damo, magtanim, at gumawa ng bakod sa mga tanim. My God, bakit kasi hindi na lang mag-discuss? Kailan pa naging related ang subject na Filipino sa pagtatanim at pag-gagamas ng mga damo?Pagdating namin sa likod ng school ay hindi lang ang mga kaklase namin ang nandoon. Halos lahat ata ng section sa taas ay kasama, pati na ang dalawa pang teacher, isa roon si Mrs. Pascual.I looked around, not quite sure to expect. Sa right side ko ay nakita ko roon ang mga tanim na gulay, may mga bunga na rin iyon. Sa likod ko naman ay may kulungan ng kuneho, sa loob no'n ay
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Nine
I crept down the stairs, praying I'd be able to make it out without being seen by Rosa, Simang or Kaloy. Kung hindi pa ako aalis ngayon ay aabutan na ako ni Dina at Moana rito—Sigurado akong maglalakad na naman kami.The moment I got downstairs, mula sa kusina ay dinig na dinig ko ang ginagawa ni Rosa roon. I slowly opened the front door to get out.Tumingin ako sa magkabila kong gilid, bago patakbong pumunta sa gate at binuksan iyon. Patakbo rin akong bumalik habang mahigpit ang hawak sa susi ng isa sa sasakyan namin na itinakas ko mula kay Kaloy.Lumingon ako sa likod ko para tingnan kung may lalabas mula sa loob ng bahay. Nang makita na wala naman ay dali-dali kong binuksan ang kotse at pumasok doon.I grinned in relief and started the engine. Mabilis akong nag-drive na ako palabas.Magpapahatid sana ako ngayon. Kaya lamang ay narinig kong nag-uusap si Papa
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Eight
My phone vibrated. I opened one eye and picked it up. “What?” I mumbled sleepily. Who was calling me now; did they not understand the importance of sleeping for me?“Oh my gosh, Vanessa!” Sydney shouted.“Sydney, how many times did I tell you not to interrupt me in my sleep?” iritableng ungol ko.“Sorry!” she enthusiastically said. “I just wanna say the good news — we got out couple of hours ago!”Kusang bumukas ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. “R-Really?” tanong ko pa, tila nagising ang diwa. “That's great!” I said, feeling relieved.I was a terrible best friend and girlfriend. Wala man lang akong nagawa para mas napabilis ang paglabas nila roon kasi narito ako, malayo sa kanila.“Open your camera,” she commanded me, at mabilis ko naman iyon ginawa.
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Seven
Ullysis smirked and silently crept up behind Dina na naka-subsob sa desk ngayon. Kapapasok pa lamang nilang tatlo. Siya, si DN, at Iñaki. Kaming lahat naman ay kanina pa narito.Sa TLE namin kanina, ang grupo namin ay pangalawa sa nakakuha ng mataas na marka. Pagkatapos tikman ni Mrs. Pascual ang cake na ginawa namin at markahan ay pinayagan na kami umalis doon para sa susunod naming subject.Mathematics ang susunod. Ito na rin daw ang huling subject ngayong umaga dahil pagkatapos nito ay lunch break na.Ullysis leaned in so that his mouth was right next to Dina’s ear. “DINA!”“ARGH!” Dina shouted, muntik na itong matumba sa upuan sa sobrang gulat.The whole room turned to our direction to face us. Humagalpak ng tawa si Ullysis, pero mas nangibabaw ang mga tawa ni DN. Tawang-tawa ito sa reaksyon ni Dina habang paupo ito sa ibabaw ng desk niya.
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Six
Iñaki told me na Canteen daw ang meron dito at hindi Cafeteria. When I asked him kung saan ang Cafeteria nila para hindi na niya ako samahan pa, he corrected me. I'm not surprised kung walang Cafeteria rito, I'm actually more surprised kung sinabi niyang meron. When we reached the School Canteen, my lips parted. Canteen itself, was much much worse. They were people everywhere and we had to fight through the crowd just to get to the counter! I immediately combed my hair using my fingers dahil bahagyang nagulo iyon at saka inilibot ko ang paningin ko. Eto na ang Canteen nila? God, seriously? Eto na yun? E, mas malaki pa rito ang kuwarto ko. Iilan la
VANESSA GUERRERO: Manhattan Princess Chapter Five
Kung hindi nila ako pababalikin ng Manhattan, ako mismo ang gagawa ng paraan para makabalik doon. Dina was right. Kapag na-expelled ako, of course, wala na silang choice kung hindi ang pabalikin ako roon. At para mangyari iyon, all I need to do is to misbehave, right? Right!I slipped on my other shoe, and stood up, checking my reflection in the mirror in front of me. Hindi ko maiwasan na huwag laitin ang uniform na suot-suot ko ngayon.My God, I was wearing... a plain white blouse and a deep blue skirt. Ang necktie naman na nasa leeg ko ngayon ay may nakatatak na BNHS. Nakakatawang isipin na ayoko sa mga nag-aaral sa public pero heto ako ngayon, naka-suot ng uniform nila.Dinampot ko ang suklay. I decided to tie my hair in a messy ponytail dahil sigurado akong hindi aircon ang mga classroom dito. Ayoko pagpawisan.I drew a deep breath before grabbed my handbag and walked down the stairs straight into the kitchen and sat down the kitchen table."Go
