All Chapters of The Cursed King: Chapter 71 - Chapter 80

Elona's POVHindi ko alam pero parang pakiramdam ko ay iniiwasan na ako ni Lary. Sanay akong sa tuwing wala akong kasama pa uwi sa Dormitoryo ay binubulabog niya ako, sa tuwing kumakain ako sa canteen na walang kasama, bigla bigla na lang siyang susulpot na parang kabute.Pero ngayon, hindi eh.Mahigit isang linggo na din simula no'ng last na kita ko sa kanya. Araw ng lunes ngayon at kaka simula pa lang ng aming klase ay wala na akong gana."EL! Tada!" excited na bungad sa akin ni Lavisha sabay pakita ng kanyang bagong damit. Na mangha agad ako dahil sa suot niya. Kita kita ko rin kung pa'no tumingin ang mga kaklase namin sa kanya, pero hindi iyon hinayaan ni Lavisha at binigyan sila ng nakakamatay na tingin isa-isa bago bumaling ulit sa aking ang atensyon niya."Bagay ba?" kagat labing tanong niya sa akin at marahang umikot, para makita ko ang kabuuan ng dreas na suot nito. Napa ngiti ako."Bagay na bagay," simpleng kulay grey lamang ang ku

Elona's POV"Ang sakit ng ulo ko..." mahinang daing ko at umupo sa aking kama. Tumingin ako sa bintana ng aking kuwarto at napagtanto kong umaga na pala.'Teka? Anong nangyari kagabi?'"Are you alright?""Ay! Kalabaw!" biglaang saad ko at napa lingon sa aking tagiliran. Hinarangan ko agad ang sariling mukha ko ng aking dalawang kamay. Nahihiya ako dahil wala pa akong hilamos at baka may muta pa nga sa aking mga mata."A-Anong ginagawa mo dito?" naman, eh! Bakit ba ako na uutal!"Guarding my Queen." simpleng sagot niya lang sa aking katanungan. Nanlaki naman kaagad ang magkabilaang mata ko dahil sa gulat."A-Ano ba 'yang pinagsasabi mo Lary! H-Hwag ka ngang mag biro!""Do you think I'm joking?" Ibinaba niya ang binabasa niyang kung ano at umayos ng upo at saka tumingin ng direkta sa mga mata ko. "I already told you that I love you Elona. And I meant what I've said that time," napa lunok agad ako ng sarili kong laway at umiwas na

“Gusto mong bumalik ako sa mundo ko? Tapos pa’no kayo?” tiningnan niya ng direkta sa mata ang Binata. “Sa tingin mo ba gano’n lang ka dali iyon, ha?” hindi na maiwasang maging emosyonal ni Elona. Marahas na pinahid niya ang tumulong luha sa kanyang pisngi.“Gano’n lang ba ka simple sa inyong lahi ang ipagtabuyan—”“Then, what do you want me to do?” napa tigil agad si Elona sa pagsasalita ng makita niyang nag-uunahang nagsi bagsakan ang mga luha sa mata ni Laurier.“L-Lar—”“I don’t want you to get hurt anymore Elona, this is my battle, from the very start I saw you in that forest, I already know to myself that I like you.” Sinakop ng magkabilaang palad ulit ang pisngi ng dalaga.“Let me protect you my Baby, even if it’s mean that I will loose you from my sight, it’s okay, as long as I know that you’re in a safe place.&

“Nako mahal na Reyna, kami na po diyan.” Agad na kinuha nila ‘yong plato sa kamay ko na ikinagulat ko naman. Dali-daling kumuha ng malinis na tuwalya ang isa pang katulong at agad na pinunasan ang aking basang kamay.‘Anong nangyayari?’“T-Tigil.” Napa tigil agad sila at saka yumuko sa harapan ko.“A-Anong tinawag niyo po sa akin kanina? R-Reyna? P-Pero---”“Iyan po ang utos ni Haring Laurier,” wala sa sariling tinapunan ko ng masamang tingin si Lary. Kita kasi dito mula sa kinatatayuan ko ang napaka habang hapag kainan. Naka ngising nagkibit balikat lamang siya at nagpatuloy na sa pagkain.Malakas na napa buntonghininga na lang ako. Hindi na nga ako nagulat na sobrang laki nitong palasyo na ito, eh. Bakit ba kasi ang yaman ng mundo nila?“Mahal na Reyna?” bumalik na lang ako sa reyalidad ng marinig ko iyon. Palagay ko ay nasa edad mga sengkuwenta-anyos na sila, ka

Pinahid niya ang mga luha na tumutulo sa aking pisngi.“Alam mo ba? Kinamumuhian ko dati ang pamilya ng matalik mong kaibigan na si Lavisha,” doon na ako napa hinto sa pag-iyak.“B-Bakit naman po?” bumuntong hininga siya.“Sila kasi ang dahilan kung bakit naging gan’to ang buhay ni Laurier, ang Ina ni Lavisha ang sumumpa sa pamilya niya.”“A-Ano?” hindi makapaniwalang bigkas ko. “P-Pero hindi ko naman nakitang may ginawang masama si Laurier kay Lavisha?” doon lumabas ang napaka lapad na ngiti sa mga labi ni Mama Tes.“Iyon ang punto ko, iha.” Hinawakan niya ang magkabilaan long kamay, “Alam ni Laurier kung anong nagawa ng Ina ng kaibigan mong si Lavisha sa pamilya ni Laurier, pero pinili niya paring patawarin ito. Hindi niya ugaling magtanim ng galit sa isang tao, kaya doon ko rin na pag desisyunan na patawarin na rin sila. Napa tawad nga siya ng mismong isinumpa, a