Lahat ng Kabanata ng The Rented Wife: Kabanata 261 - Kabanata 270

Alam kong mahal ko si Michael at handa kong gawin ang lahat sa kaniya. Pero siya ba? Ano ba ang kaya niyang gawin talaga para sa akin? Mabagal kong iminulat ang aking mga mata nang may tumamang liwanag sa aking mukha. Pikit mata ko pang kinapa ang kumot na ngayon ay nakatapil pala sa aking katawan. Gusto ko na sanang tumayo mula sa pagkakahiga, ngunit mabigat at parang ayaw makisama sa akin ng aking katawan. "Good morning," narinig kong sabi ng lalaking nasa aking likod. Mabilis ko namang binuksan ang aking mga mata nang marinig ko ang boses na 'yon. Kinagat ko pa ang pang ibaba kong labi nang maalala ko ang bagay na ginawa namin kagabi. "What do you want to eat for breakfast?" tanong pa niya bago ko naramdaman ang pagyakap niya sa aking katawan. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang maramdaman ko ang nang iinit kong pisngi. Pakiramdam ko ay kakapusin ako ng hininga nang dahil sa posisyon namin ngayon. "G-good morning din," nahihiyang pagbati ko bago ko ibinaon ang aking

Alam ko na may nililihim sa akin si Michael pero mas gusto ko pa ring mapatunayan 'yon sa sarili ko. "AHHHHH!" isang malakas na sigaw ng lalaki na ngayon ay nakaupo sa isang silver na upuan. Nakatali ang kanyang mga kamay habang may piring ang kanyang mga mata. "Magsasalita ka o tuluyan na naming uubusin ang mga daliri mo?" nagbabantang sabi ni Tyron habang hawak ang isang maliit na kutsilyo. Simula nang pumasok kami rito ay ganyan na ang kanilang ginagawa. Pilit na pinagsasalita ang lalaking nakaupo sa silver na upuan. "Wala akong alam! At wala akong sasabihin!" matapang na sigaw ng lalaki bago ito tumawa. "Wala kayong makukuhang impormasyon sa akin! Mga baguhan kayo sa mundo ng mga mafia, hindi lahat ay takot sa ginagawa niyo!" muling sabi niya habang tumatawa. Sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang pilit nilang inaalam sa lalaking ito. Basta ngayon ay nakaupo ako sa isang upuan habang katabi ko si Michael na tahimik na nanonood sa kung ano mang ginagawa ni Tyron at Redenn.

Mahal ko si Michael. Mahal na mahal. At handa akong tanggapin siya ng buong puso. Kahit pa ikasakit ko iyon. Patuloy lamang sa paghalik sa akin si Michael habang papasok kami sa kanyang opisina. Mabuti na lang talaga at wala rito ang masungit niyang sekretarya kung hindi ay malamang nakita na niya ang kung ano mang aming ginagawa. "L-late na tayo sa meeting," sabi ko habang pilit na hinahabol ang aking paghinga. "F*ck meeting!" bulong naman niya bago ako muling hinalikan sa labi. Wala naman akong ibang nagawa kung hindi hayaan siyang gawin ang gusto niyang mangyari. Palalim ng palalim ang halik na pinagsasaluhan naming dalawa hanggang sa tuluyan na naming naabot ang kanyang opisina. Sa bilis nang naging pangyayari, heto na kami ngayon at magkatabi sa kama. Pareho kaming pagod at hinahabol ang paghinga. Marahan akong ngumiti, ngunit ang ngiting 'yon ay kaagad naawala nang isang alaala ang biglang pumasok sa isip ko. Flashback Hindi ko alam kung ilang oras ba akong nanatili lang

Mahal ko ang trabaho ko, at mahal ko rin ang taong nagpasok sa akin dito. Alam ko sa sarili ko na hindi ko na gugustuhin pang huminto rito. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung an

Maybe after another mistake, siguro nga tanga ako para pagbigyan ko siyang muli, pero hindi ko alam. Naguguluhan ako. Nandito ako ngayon sa bahay namin muli ni Michael. Actually, iba na naman ito. Iba na naman sa mga bahay na nitirahan namin nitong nakaraan na pagmamay-ari lang din naman ng lalaking ito. "Hanggang kailan ba tayo magpapalipat-lipat?" nagtatakhang tanong ko. "Pakiramdam ko kasi wala tayong permanenteng bahay. Lahat naman ng tinirahan natin ay sa iyo, pero parang hindi rin dahil hindi nagtatagal umaalis tayo roon," sabi ko pa bago ako napanguso. Medyo nakakapagod din kasi talaga na paiba iba ng bahay. Parehong nakakapagod physically, mentally, at emotionally. "I'm sorry I am dragging you with this miserable life. I just can't leave you," sagot naman niya sa akin. Kaagad ko naman siyang nilingon bago ako malalim na bumuntong hininga. Kung nakakapagod na para sa akin, paano pa sa lalaking ito? "Ayos lang basta ikaw ang kasama ko," sabi ko bago ako naupo sa sahig at n