All Chapters of The Rented Wife: Chapter 121 - Chapter 130

Patuloy lang ako sa pag-akyat ng hagdan. Ilang beses ko na ring ginagawa ito, at sa totoo lang ay medyo nasasanay na ako. Dati hirap na hirap akong umakyat dito, pero ngayon ay hindi na. Para bang naging exercise ko na ang pag-akyat dito sa tuwing pumupunta ako rito. Patuloy ako sa pag akyat hanggang sa tuluyan ko ng marating ang opisina ni Michael. Napahinga pa ako ng malalim bago ako napalingon sa paligid. Kailan lang noong bumalik ako rito pero pakiramdam ko napakatagal na. Naglakad ako papalapit sa mesa ni Michael dito sa opisina niya bago ako huminga muli ng malalim. Napaka bigat, ang sakit sa dibdib. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Nalilito na tuloy ako. Nalilito ako kung totoo ba ang naging pag amin ni Michael sa akin noon. Flashback "Saan nga pala pupunta si Michael?" tanong ko kay Tyron na ngayon ay siyang nagmamaneho ng sasakyang kinalululan ko. "Hindi niya kasi sa akin nabanggit kanina no'ng ipinasundo k

Isang malalim na halik ang ngayon ay ibinibigay namin ni Michael sa isa't-isa. Isang halik na nagsasabi na pareho kaming sabik sa kung ano mang ginagawa naming dalawa. Kasalukuyan akong buhat ni Michael. Nakasandal ako sa pader sa tabi ng pinto ng secret room. At dahil sa pwesto naming ito, ramdam na ramdam ko sa suot kong short ang kaibigan niyang handa na naman akong kumustahin. "Ohhh," isang mahinang ungol ang lumabas sa aking labi nang maramdaman ko ang kamay ni Michael na ngayon pala ay nasa loob na ng aking short. Sa sobrang focus ko sa paghalik kay Michael at pagdama sa pang ibaba niyang kaibigan. Hindi ko na namalayan na wala na akong suot pang itaas. Wala na ang kanina lang ay suot-suot kong tshirt at bra. Sa isang iglap lang, half naked na ako sa harap ni Michael. Napakagat na lang ako sa pang ibaba kong labi. Dahil tila sa sinabing 'yon ni Michael ay mas lalong nag-init ang katawan ko. "These are all mine," biglang sabi niya. Tinign

Tahimik lang akong nakaupo rito sa opisina ni Michael sa Seth Corporation. Kanina pa akong umaga nagpahatid dito kay Tyron sa pag-asang makikita ko ulit dito si Michael. Napahinga ako ng malalim. Akala ko makikita ko ulit siya rito ngunit hindi. Wala siya ulit paramdam sa akin matapos nang nangyari sa amin sa secret room. Flashback Nanatili kaming h***d na magkatabi ni Michael. Kanina pa ako gustong kainin ng antok ngunit nilalabanan ko. Dahil hanggang kaya, ayaw kong makatulog sa mga oras na ito. Dahil alam ko, sa oras na gawin ko, maaaring ang lalaking tahimik na katabi ko sa mga oras na ito ay mawala na lang na parang bula. "Renice," panimula niya. Hindi ako kaagad umimik. Nakaunan ako sa kanyang bisig habang pareho kaming nakatingala sa kisame nitong secret room. "I know you are mad at me. But can you still give me enough time before I tell you everything?" pagpapatuloy pa niya. Hindi naman ako kumibo. Bakit ba palagi na la

Tulala lang ako habang nakatingin sa labas ng sasakyan. Nakailang buntong hininga na rin ako nang dahil sa mga bagay na patuloy na tumatakbo ngayon sa isip ko. "May university ka ng papasukan?" narinig kong biglang tanong sa akin ni Redenn na ngayon ay nagmamaneho. Napahinga naman ako ng malalim bago ako napabuntong hininga. "Hindi ko nga alam kung tuloy pa ba ang pag-aaral ko o hindi na. Walang sinabi na kahit ano sa akin si Michael," malungkot na sabi ko. Totoo, kahit noong huling beses na nagkita kami ay wala siyang sinabi na kahit ano. Hindi rin niya binanggit kahit ang tungkol sa pagbabalik ko sa pag aaral. "Pero may napili ka na ba?" tanong muli nito. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi bago ako napahinga ng malalim. "Mayroon na. Hindi ko lang alam kung itutuloy ko pa," sabi ko pa bago ako napatingin sa mga kamay kong ngayon ay nakapatong sa aking binti. Nalulungkot ako, at naguguluhan. Naguguluhan ako dahil

Nandito na ako sa loob ng isang mall kasama si Redenn. Kanina pa kami paikot ikot dito habang naghahanap ako ng maaari kong mabili para sa mga kapatid ko at kay mommy. Napatingin naman ako sa tulak tulak ko ngayong cart na puno ng pagkain at iba't ibang groceries. Namili kasi ako ng stock para sa bahay at para sa bahay na tinitirahan namin ngayon ni Michael. Napahinga naman ako ng malalim. Marami ang mga groceries na binili ko para sa pamilya ko, at sakto para sa akin lang naman ang binili ko para sa bahay na tinitirahan namin ni Michael. Hindi na ako nag abala pang bumili ng marami dahil ako lang naman mag isa sa bahay. Dahil hanggang ngayon, matapos nang naging huli naming pagkikita, wala pa rin akong balita kay Michael. Wala akong nakukuhang kahit ano sa kanya kahit pa isang simpleng text message. Napahinga akong muli ng malalim. Gano'n ba talaga ako kadaling makalimutan? Gano'n ba ako kadaling talikuran? Napabuntong hininga ako. Wala akong