All Chapters of Virginian High School: Chapter 81 - Chapter 90

Kirsten Encarlight "Are you sure you can?" I nodded. Enough for staying in a clinic for two weeks. I know I am not that fully-recovered yet. But I want to leave that place now. It's time to face what's really happening in this school, and to me. "Raijin." I called him. He's with me now. Hindi alam ni Zero na wala na ako sa clinic ngayon, maging ng ate ko at ni Zenre. "I didn't know you yet personally. Honestly, naguguluhan ako sa nalaman ko dati na kapatid mo sina Zenre at Zero. Hindi ba't nabanggit mo sa'kin na may kapatid ka pang babae?" Nalaman ko kasi kay Zero dati na tatlo lang silang magkakapatid. And I found out that Raijin's last name is different from his two brothers which surname is Avreton. I asked him that because it somehow like it came up to my mind. Since that day, I didn't asked Zero nor his older brother, Zenre. And since Zero doesn't want to talk about it, I want to know it from Raijin. 

Kirsten Encarlight"What do you want?" Raijin asked me as we are now in the counter choosing our food.I saw in my peripheral vission how Zero darted his gaze to Raijin. Don't tell me he doesn't want Raijin to be here. Tsk. Ayoko pa naman sanang makipag-away sa kan'ya. Pero gusto ko talaga silang mag-ayos. Like, they're grown up already. They should set aside anything or they should talk about it. Wala naman sigurong mawawala kung mag-uusap lang ang dalawang 'to ng maayos, eh."Hey." Kinalabit ako ni Raijin. Non ko lang naalala na tinatanong pala ako nito ng gusto kong kainin."Libre mo ba?" Pabirong utas ko dito.Sabi kasi nito kaninq no'ng nasa library kami ay ililibre daw niya ako ng lunch. Naniniguro lang ako. At isa pa, kanina, naging maayos naman kaming dalawa. Hindi gaya nang dati na puro kami bangayan.Siguro hindi ko lang talaga nauunawaan si Raijin noon.

Kirsten EncarlightIniligpit ko lahat ng gamit ko matapos kong basahin at unawain lahat ng mga nakaligtaan kong pag-aralan. Narito ako ngayon sa botanical garden kasama sila Krizelle, Zenre, Zero, at Raijin. May kani-kaniyang mundo ang bawat isa sa'min.Tumutugtog ng gitara si Zero habang sinasabayan naman ito ni Krizelle nang pagkanta para sa boyfriend nitong si Zenre. Halata naman sa mukha ni Zenre na kinikilig ito dahil labis ang pamumula nito.Katabi ko ngayon si Raijin habang nagbabasa ito ng libro at nakahiga sa damuhan.Mabuti at nagbago ang klima ngayon. Kanina kasi ay para bang nagbabadya ang ulan ngunit ngayon ay hindi na. Makulimlim lang ang langit sapagkat bahagyang natatakpan ng ulap ang araw."Sa wakas natapos din..." Nakahinga ako ng maluwag at saka ibinagsak ang sarili ko sa damuhan. Saglit pang napasulyap sa'kin si Raijin."Ang bilis mo naman. Bin

Kirsten EncarlightTumunog ang bell sa eskwelahan. Hudyat na magsisimula na ang klase namin para ngayong hapon. Eksakto at nakapasok na ako sa klase namin ay paparating na rin si Ginang Valdez.Pagpasok sa loob ay hinanap kaagad ng mata ko sina Zero at Raijin ngunit wala akong namataan ni anino nilang dalawa. Bakante ang kanilang upuan na siyang labis kong pinagtakhan.Nasa'n sila?Umupo na ako sa silya ko at siya namang pagpasok ni Ginang Valdez sa loob."Magandang hapon sa inyong lahat," bati nito sa'min.Tumindig kaming lahat at sabay-sabay sinabing, "Magandang hapon din po, Ginang Valdez." Tumango ito at saka kami pinaupo. Mukhang badtrip siya ngayon, ah!Nagsimula na itong magturo ngunit siya ring nagsimulang lumipad ang isip ko kung bakit wala dito ngayon yung dalawa. Nakakapagtaka si Zero dahil hindi na nga ito sumabay sa'kin dahil may pupu

Kirsten EncarlightPast midnight already and honestly what's happening right now made me nervous.Hindi ko na rin ginising pa sina Zero dahil sa himbing ng pagtulog niya. Maging sina Zenre at ang iba pa. Sa mga ganitong pagkakataon, kailangan kong magdoble ingat. O kung kinakailangan ay titriplehin ko pa. Ayoko nang mauwi ulit sa wala ito.Hindi pwedeng mahuli ako ulit ng dark room.Tahimik sa buong pasilyo ng dormitory at wala akong naririnig na kahit na anong ingay. Maliban na lang sa mga yabag ko."Where are you going?" Someone reached my hand.I looked back at him. His eyes was silhoutted against the full moon. My heart beats so fast a while ago, but the moment our eyes met it became more faster. A wind suddenly passed us and everything went slow.What's happening to me?"Are you okay? Para kang nakakita ng multo." Bumalik ako