LOGINShare
Chapter 79: Happy Birthday, Kirsten!
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Kirsten Encarlight
"Where are you taking me?!" I gritted my teeth because of anger. Ibinaba ako ng nagbubuhat sa'kin sa isang malambot na bagay.
Tinanggal ko yung sako na nakatabing sa ulo ko at madilim na paligid ang bumungad sa'kin. Narinig ko ang pagkaripas ng takbo ng taong nagdala sa'kin dito.
Nasa'n ako?
Wala akong maaninag kundi dilim. Nakamulat naman ang aking mata pero nababalot talaga ng dilim ang aking paningin.
Nang tumayo ako ay isang musika mula sa gitara ang naulinigan ko.
"Happy Birthday to you! Happy Birthday to you! Happy Birthday, Happy Birthday... Happy Birthday, Kirsten..."
Bumukas ang ilaw sa buong silid at natanaw ko kaagad sina Krizelle, Zenre, Zero, at Raijin.
May mga palamuti pa sa bawat gilid na mga bulaklak. Hindi rin mawawala sa gitna ang kaunting mga pagkain at isang cake. May mga lobo rin silang hawa
Related chapters
Virginian High School Chapter 80
Kirsten EncarlightPast midnight already and honestly what's happening right now made me nervous.Hindi ko na rin ginising pa sina Zero dahil sa himbing ng pagtulog niya. Maging sina Zenre at ang iba pa. Sa mga ganitong pagkakataon, kailangan kong magdoble ingat. O kung kinakailangan ay titriplehin ko pa. Ayoko nang mauwi ulit sa wala ito.Hindi pwedeng mahuli ako ulit ng dark room.Tahimik sa buong pasilyo ng dormitory at wala akong naririnig na kahit na anong ingay. Maliban na lang sa mga yabag ko."Where are you going?" Someone reached my hand.I looked back at him. His eyes was silhoutted against the full moon. My heart beats so fast a while ago, but the moment our eyes met it became more faster. A wind suddenly passed us and everything went slow.What's happening to me?"Are you okay? Para kang nakakita ng multo." Bumalik ako
Virginian High School Chapter 81: Suicide Letter
Kirsten Encarlight"What the hell?" The first reaction I said. Hinaharangan ni Raijin ang babaeng walang buhay na nakabigti sa kisame.For a moment, the image I saw struck on my mind. This is hilarious!"Let me looked at it." I pleaded to Raijin. "I want to see her."Umiling si Raijin."I used to see like that. Mas masahol pa nga yung nasa field kumpara sa kan'ya." Raijin slowly fled me.I composed myself as I opened my eyes and look to the incident. The woman's face turned to purple. Maybe because she was suffocated from where she hanging is."Ibaba mo siya." I told Raijin."We can't do that. They might sue us if they saw our fingerprint here. They might think that we did it.""Of course no! And what do you think they can do to her? For sure they'll said that its a suicide again. Just like what happen
Virginian High School Chapter 82
Kirsten EncarlightThe classes has started already. I went to my subject in each department to get my test papers. Buong maghapon lang naman akong mag-e-exam ng mag-isa aa library. Hindi din daw ako pwedeng makihalubilo sa mga kaklase ko dahil baka sabihin sa'kin ang mga sagot.As if naman. Duh!Isang makapal na test paper ang hawak ko at gaya nga nang sabi ko, paniguradong literal na sasakit ang ulo ko. Pumasok na ako sa library at nakita ko doon yung matandang librarian."Good morning po, Ma'am." I smiled."Kanina pa kita hinihintay, hija, akala ko pa naman kung hindi ka na pupunta dito para sa pagsusulit mo,"Peke akong napangiti. "Malalayo po kasi yung mga departamento ng mgq subject ko at kailangan ko pa pong isa-isahin." Bumunong hininga ako. Ang init pa naman kasi nang panahon ngayon. Bakit ba kasi hindi na lang nila ibinigay lahat dito yung test papers ko
Virginian High School Chapter 83: We Are The Hunters Part 1: (The Plan)
Kirsten Encarlight"Are you ready?"I looked myself in front of the mirror and looked at my self."That fits you. Bagay na bagay sa'yo." Tumabi sa'kin si Zero at tinignan din ang kabuuan nito sa salamin.I am wearing an elastic black jumpsuit that Zenre gave me. I paired it with a plain black boots where I put some knives that I will be using to defend myself if something bad happens. Sa bewang ko naman ay may sinturon kung saan nakapaloob ang baril na gagamitin ko at ang bagay na ibinigay sa'kin ni Raijin, ang electric pen.I looked at Zero and he's wearing a black leather jacket and a black jeans. Just like me, marami rin itong dala-dalang armas."Don't forget to wear this. Pag sinuot mo 'to, promise, pakiramdam mo superhero ka." Zero laugh and handed me the black mask that he also had. He put it on his face. And damn, he looks really cool."I'm
Virginian High School Chapter 83: We Are The Hunters (Part 2)
Kirsten EncarlightWe were now heading to the restricted area here in field. As I check the time, it's already twelve in the midnight. Until now, I can't believe that Raijin was with us.I looked at him and he looked so serious. He smiled when our eyes met."Let's go." Zero said.Narito na kami sa gitna ng gubat kung saan humuhuni ng malakas ang mga insekto maging ang mga palaka. At ang mga puno ay marahang binabayo ng hangin.Hinawi ko ang buhok ko na nakaharang sa bibig ko at inilagay ang mga iyon sa likod ng tenga ko."Look. Andami talaga nila," I heard Raijin spoke. I looked at the dark room's gate where a lot of men wherein there. Standing while guarding the gate. They're even holding some huge guns or should I say machine guns."Since when they started to tighten their security here?" I asked Zero. As far as I remember the last time I came h
Virginian High School Chapter 83: We Are The Hunters (Part III)
KIRSTEN ENCARLIGHT's P.o.V."Where are you going?" Hinila ni Raijin ang kamay ko nang hindi ko mapigilan ang sarili ko kundi ang pumasok sa loob ng selda. "Pinapahamak mo lang ang sarili mo. Magtago na lang tayo dito at hintayin ang paglabas ng kung sino man iyon."Matigas akong umiling sa kan'ya. "We can't just wait here, Raijin and let the others suffer or die. Hindi natin alam kung ano ang ginagawa nila sa kanila. Mamaya ay isa na sa pinahihirapan nila si Thunder.""So what? You choose your death thanthe others? What do you think? Pag namatay ka ba maililigtas mo sila? Please, think." Tinitigan ako ni Raijin sa mga mata ko. At iyon na naman ang mga malalamig na titig nito sa'kin. Nakakapanghina ng tuhod at parang mayroong hipnotismo sa bawat titig niyang iyon. "Do you understand me?"It slaps me the moment I realized he's right. And afterall, we can't save them all here. We were just after T
Virginian High School Chapter 83: We Are The Hunters (Part IV)
Kirsten Encarlight's P.o.V.We ran out to the dark room's cell before they could get us. I just understood what the second genral told us. It is'n just a word but a warning. They're preparing something for us. And if we couldn't make it, they might get us."What's that?" Kapwa kami nanigas ni Raijin sa kinatatayuan namin nang makarinig kami ng mga yabag ng paa na mukhang tumatakbo pa palapit sa kinaroroonan namin."Open the door!" Raijin yelled. Mabilis akong kumilos upang buksan yung pintuan na kanina ay pinasukan namin. Nang mabuksan ko iyon ay hinanap kaagad nang paningin ko si Zero.Dito lang namin siya iniwan kanina at dito ang lugar kung saan niya dapat kami hihintayin."Where is he? F*vk!" I heard Raijin cussed."Hahanapin ko siya. Umalis na kayo dito!" Akmang lalayo na ako kay Raijin upang hanapin si Zero ngunit sinigawan ako nito."
Virginian High School Chapter 83: We Are The Hunters (Last Part)
Kirsten EncarlightThe three of us entered the door through the underground laboratory. Kung ganito lang pala kadali ang pumasok dito at magsusuot ka lang ng maskara nila, bakit hindi na lang namin ginawa kanina?For some reasons, natatawa na lang ako dahil napakadali lang lamangan ng mga narito. We fled Thunder out here and now, we are entering their laboratory as easy as pie."Sana sinabi mo man lang kung saan ka pupunta kanina nang hindi kami naghanap pa sa'yo." Raijin said to Zero.Masamang tinitigan ni Zero si Raijin. "Bakit ba nakikialam ka pa? Hindi ka na lang sumunod sa plano.""Seryoso ka ba sa sinasabi mo? Plano? Eh, ikaw nga yung hindi sumusunod sa plano, eh."Pumagitna na ako sa kanilang dalawa. "Tumigil na nga kayo! Wala tayo sa labas para dito pa kayo magbangayan na dalawa." Tinignan ko si Zero. "At isa pa, totoo naman ang sinabi ni Raijin, Zero. Kun
Latest chapter
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Chapter 149
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Virginian High School Chapter 148
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Virginian High School Chapter 147
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Virginian High School Chapter 146
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Virginian High School Chapter 145
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Virginian High School Chapter 144
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Virginian High School Chapter 143
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen
