All Chapters of Virginian High School: Chapter 91 - Chapter 100

Kirsten Encarlight"Are you ready?"I looked myself in front of the mirror and looked at my self."That fits you. Bagay na bagay sa'yo." Tumabi sa'kin si Zero at tinignan din ang kabuuan nito sa salamin.I am wearing an elastic black jumpsuit that Zenre gave me. I paired it with a plain black boots where I put some knives that I will be using to defend myself if something bad happens. Sa bewang ko naman ay may sinturon kung saan nakapaloob ang baril na gagamitin ko at ang bagay na ibinigay sa'kin ni Raijin, ang electric pen.I looked at Zero and he's wearing a black leather jacket and a black jeans. Just like me, marami rin itong dala-dalang armas."Don't forget to wear this. Pag sinuot mo 'to, promise, pakiramdam mo superhero ka." Zero laugh and handed me the black mask that he also had. He put it on his face. And damn, he looks really cool."I'm

KIRSTEN ENCARLIGHT's P.o.V."Where are you going?" Hinila ni Raijin ang kamay ko nang hindi ko mapigilan ang sarili ko kundi ang pumasok sa loob ng selda. "Pinapahamak mo lang ang sarili mo. Magtago na lang tayo dito at hintayin ang paglabas ng kung sino man iyon."Matigas akong umiling sa kan'ya. "We can't just wait here, Raijin and let the others suffer or die. Hindi natin alam kung ano ang ginagawa nila sa kanila. Mamaya ay isa na sa pinahihirapan nila si Thunder.""So what? You choose your death thanthe others? What do you think? Pag namatay ka ba maililigtas mo sila? Please, think." Tinitigan ako ni Raijin sa mga mata ko. At iyon na naman ang mga malalamig na titig nito sa'kin. Nakakapanghina ng tuhod at parang mayroong hipnotismo sa bawat titig niyang iyon. "Do you understand me?"It slaps me the moment I realized he's right. And afterall, we can't save them all here. We were just after T

Kirsten EncarlightThe three of us entered the door through the underground laboratory. Kung ganito lang pala kadali ang pumasok dito at magsusuot ka lang ng maskara nila, bakit hindi na lang namin ginawa kanina?For some reasons, natatawa na lang ako dahil napakadali lang lamangan ng mga narito. We fled Thunder out here and now, we are entering their laboratory as easy as pie."Sana sinabi mo man lang kung saan ka pupunta kanina nang hindi kami naghanap pa sa'yo." Raijin said to Zero.Masamang tinitigan ni Zero si Raijin. "Bakit ba nakikialam ka pa? Hindi ka na lang sumunod sa plano.""Seryoso ka ba sa sinasabi mo? Plano? Eh, ikaw nga yung hindi sumusunod sa plano, eh."Pumagitna na ako sa kanilang dalawa. "Tumigil na nga kayo! Wala tayo sa labas para dito pa kayo magbangayan na dalawa." Tinignan ko si Zero. "At isa pa, totoo naman ang sinabi ni Raijin, Zero. Kun

Kirsten EncarlightI really can't believe what we are looking right now. Bago pa man nito tanggalin ang maskara niya ay may hinuha na ako kung sino ang mukha sa likod ng maskarang iyon. Ngunit hindi ko pa rin magawang maniwala sa nakikita ko ngayon.But how?I can't find any answer why she chose to be with them. To become their ally. That maybe explains why we haven't seen her at the cell."What the hell, Margaux!" Buo at malakas ang boses na sigaw ko. Kung siguro ay hindi lang nakabusal ang bibig ni Zero ay malamang nagalit na rin ito. Pero tinignan ko si Zero ngunit natahimik na lang ito at nakayuko.He looked guilty for what happened to his friend, Margaux."Ano'ng pumasok sa isip mo at umanib ka sa kalaban, ha? Traydor ka!" I can't control myself but to shout. Nanginginig ang mga kamay ko sa galit maging ang paningin ko ay nandidilim.She's here for a

Raijin Steel's Point of ViewKakaiba ang araw ngayon. Tanaw mula sa bintana ng kotseng sinasakyan namin kung gaano kakulimlim sa labas. Tila nagbabadya ang malakas na ulan dahil sa dilim ng kalangitan.Panandalian ko munang binuksan ang bintana at nilanghap ang ihip ng hangin mula rito."Isara mo muna ang bintana, anak. Lalabas ang hangin ng aircon." Dinig kong sabi ni Mama. Naroon siya sa passenger's seat. Tumingin ako sa rear mirror at saka ako sumimangot sa kan'ya.Lumingon ito sa'kin. "May problema ka ba?"Hindi ako sumagot sa kan'ya.Naaalala ko na naman ang mga pangyayare nakaraang linggo na ang nakakalipas. Kamamatay lang ng ate Rielle ko at hanggang ngayon ay sariwang-sariwa pa rin sa puso at isip ko ang mga huling sandali na nakasama ko ito.Kusang lumandas ang mga luha sa mata ko habang sinasariwa ang mga i