All Chapters of The Alpha's Keeper: Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 39:Matapos mailabas ni Renato si Dubla para madala sa ospital ay agad na nagkaroon ng kaguluhan sa training camp.Agad na sumugod ang alpha ng ignite kay Arlan ngunit napigilan naman sya agad ng ibang alpha. Ngayon ay na sa tabi na ni Romulo si Francis Tourmen at si Alexa Melodia. Pinipigilan ng dalawang alpha si Romulo na isa rin sa mga legendary alpha."Gago ka! Anong ginawa mo?" Dumagundong ang malaking boses ni Romulo sa malawak na training field. Ang mga ugat sa kaniyang leeg ay kitang kita na. Namumula na rin ang kaniyang tainga na tanda lamang na galit talaga sya. Ang mga hunter na katulad ko ay nakatingin lamang sa kanila. Natatakot na makialam. Natatakot sa susunod na mangyayari. "Wala akong ideya," simpleng sagot ni Arlan na para bang wala lang ang nangyari sa kaniya. "Hindi naman ako gumagamit ng lason sa kalaban ko.""Paanong wala? Ikaw lang naman ang kasama nya dun sa bilog," sabat ni Ayessa. "S

"Naranasan din ni Sandro ang naranasan ni Blake," ani Arnal. "Ayon din ang nangyari sa beta ng Ignite. Ang sabi ni Master ay baka may magnus daw na nakapasok sa camp. Kaya after magising ni Blake, we need to get out of here. Uuwi rin tayo agad.""N -naranasan ni Sandro?" takang tanong ko. "Anong ibig ming sabihin doon?""I badly need to slice Blake's finger, para dumugo at lumabas ang lason. Kailangan ko yung gawin para hindi na tuluyan pang kumalat ang lason."Chapter 41:"Nabasa mo na ba 'yung binigay ko sayong papel, kuya?"Napatingala ako at napatingin sa pwesto ni Aikee. Hindi ko namalayan na napalalim pala ang pag-iisip ko.Matapos kasi umalis ni Argus ay napatanong ako sa sarili ko.Hindi naman kasi nya magagawa ang bagay na 'yon. Malayo sa itsura nya. Mayalong malayo."Basahin mo na, kuya. Habang wala pa si Arnal," dagdag ni Aikee.Kinapa ko ang papel sa bulsa ko. Nang makapa ay agad ko itong kinuha. Pinagmasdan

"P -prodigies?" gulat na tanong nya at napaatras."Manong, may rouges pa ba sa paarteng ito?" Tanong ng kapatid ko sa kaniya.Pero imbes na sumagot ay nakarinig kami ng isang boses mula sa aming likuran."Nahuli na kayo, prodigies. . ." ani ng isang malalim na boses.Dahan dahan kaming lumingon. At sa paglingon na ginawa namin ay doon namin nakita ang isang lakaki na nakasuot ng isang kulay puting tuxedo. May mga bahid ng dugo ang manggas nya. At ang mas ikinagulat namin ay ang logo na nakalagay sa kaniyang kanang dibdib."O -officials?"Chapter 43:Nilibot pa namin ang bawat sulok ng buong rehiyon para makasigurado kung may natitira pa bang mga rouges o wala na. Sa paglilibot na ginawa namin ay wala kaming nakita kahit isa. Bukod sa mga dugo at katawan ng mga rouges sa university, wala na kaming ibang nakita sa paligid. Puro mga kalat na lang.May mga media pa kaming nakasalubong na mukhang tumakbo at natakot kanina sa mga rou

  Chapter 44: Naging tahimik kaming muli ni Aikee. Kasalukuyan nya akong sinasamahan na hasain ang espada ko. Ngayon na kasi magaganap ang caliagri open na matagal nang pinaghandaan ng mga tagahilaga. Napailing na nga lang ako dahil ang buong akala ko ay maiuusog ang date ng caliagri open. Pero hindi nila inurong at tinuloy pa rin. "Sigurado ka ba na hindi tayo aalis dito, kuya?" tanong sa akin ni Aikee. "Official na ang nagsabi na umalis tayo. Baka ito na rin yung gustong ipahiwatig ni Arisa at ni Mechille. Napangisi ako sa sinabi nya. "Oo naman, sigurado ako," sagot ko. Pagkauwi ko kahapon ay agad kong sinabi sa kaniya ang mga sinabi nung official sa akin. Ang sinasabi nya na planong pagpatay sa akin ni Manong lagkatapos na caliagri open, ang pagmamanman na ginawa ni Manong nung na sa sentro pa lang kami at ang nalalaman ni Manong tungkol sa nangyari apat na taon na ang nakakalipas. "Hindi natin kakayanin si Manong kapag

Sa apat na taon kong pamumuhay sa sentro at sa kanluran, simula nang nawala ang mama at papa ko, ang tanging gusto ko lang ay maipaghiganti at mapatay ang mga taong lobo na humamak sa kanila. Gusto ko lang na makuha ang ulo ng mga taong lobo na gumambala sa amin ng gabing iyon.Apat na taon akong nagkimkim.  Apat na taon akong nagtiis. Apat na taon akong naghintay. Higit sa apat na taon akong nag ensayo para malaman ang katotohanan. Puro sakit at galit ang namayani sa apat na taon kong pamumuhay.Ngunit ngayon, na sa harapan ko na ang taong makakatulong sa amin ni Aikee para maging malinaw ang tunay naming pagkatao. Para malaman ang katotohanan. Katotohanan sa mga nangyari noon.Simula bata kami ay alam na namin na hindi namin tunay na magulang sila Mama Greta at Papa Jose. Lagi nilang sinasabi na may pamilyang naghihintay sa amin pagdating ng panahon. Na may pamilyang lubos kaming hinihintay.Kaya ang akala ko noon na kapag natanggap ko