All Chapters of Mistakes, Regrets: Chapter 41 - Chapter 50

Katulad nga ng nakasanayan ko, mahigit tatlong oras akong nakababad sa banyera habang nakatitig lamang sa kawalan at parang baliw na pinaglalaruan ang bulang nakalutang sa tubig kung saan ako nakalublob ngayon.Bandang tanghali na nang mapagpasyahan kong umahon galing doon dahil nakaramdam ako bigla ng pagkalam ng sikmura ko. Tahimik lang akong kumain at pagkatapos ay niligpit ko na rin ang mga pinagkainan ko. Sobrang tahimik ng silid. Hindi naman ako sanay na manatili rito buong maghapon sa araw ng trabaho ko. Kapag kasi wala akong trabaho't day off ko, umuuwi ka agad ako ng probinsiya at doon tutuloy. Ngayon ay nakakapanibago. Wala na rin naman akong ibang pwedeng gawin kaya napagdesisyunan ko na lang na maglinis at magligpit ng mga gamit para sa pag-alis ko bukas. Oo, mas pinili kong umuwi muna sa probinsiya. Wala rin namang mangyayari kung magpapaliwanag ako sa kanila, kaya mas maiging sulitin ko na lang ang kagaguhang ginawa ng lalak

Naalimpungatan ako nang mapansin ko ang bakanteng gilid na hinihigaan ko ngayon. Maingat kong kinilos ang kamay ko habang nakapikit pa rin ang mga mata."Anak?" Inaantok kong wika.Napakunot ang noo ko nang wala akong natanggap maski halinghing lang ng anak ko. Slowly, I opened my eyes, napangiwi ako nang masilaw ako sa sinag ng araw galing sa labas ng bintana.Wala na pala sa tabi ko ang kambal. Ang aga naman nilang nagising. I glanced at the alarm clock beside our bed, it's still 5:57 AM."Good morning, hon.."Biglang naalis ang antok sa sistema ko nang marinig ko ang boses na iyon. Napabalikw

"Baby, slow down! You might fall there hawak-hawak mo pa ang kambal mo."  suway ko sa mga anak ko nang patakbo silang lumabas ng kwarto matapos ko silang bihisan ng damit panlakad. "Sorry, mom! I am just too excited." my son apologized. Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga bago ko ito tinanguan kaya nagpatuloy na ulit sila sa paglakad palabas ng kwarto. Pagkasarang-pagkasara ng pintuan ay mariin kong ipinikit ang mga mata ko at napahilamos ng mukha gamit ang mga palad ko. Oh gosh, am I actually doing this?! Bakit pa kasi pumayag pa ako sa mga anak ko? I cannot imagine myself entering that goddamned house! Pero wala na! Andoon na, e! Pumayag na ako at alam kong masaya sila dahil sa ginawa ko. Ayaw ko naman silang paa

"Mommy? Daddy?"  I automatically pushed him hard away from my when suddenly, I heard my son's voice. Mabuti na lang hindi na nanlaban itong lalaking ito kaya tuluyan na itong kumalas sa pagkakayakap niya sa akin. Mabilis akong umakyat upang salubungin ang mga anak ko roon. Pagkarating ko ay maingat kong binuhat si Feli at hinawakan ang kamay ni Matt. "Mommy, are you crying po?"  I forced to flash my son a smile and shook my head, "No, baby. Um-aching lang si mommy. Medyo malamig kasi aircon dito, e." palusot ko na lang na pinaniwalaan naman ka agad ng anak ko.  "By the way, mommy, we was about to call you to go and see our room po. Pero bakit bababa na po tayo?"  "We need to go home na, baby, e."  "Po? Kakarating lang po natin dito, 'diba po, mommy?"  "Pero, baby kasi, tumawag si nanay. Kailangan na raw natin

Pagkatapos niyun ay hindi na ako nakapagsalita pa dahil biglang pumasok si kuya Mark sa kusina ay tinanong kung ano ang ulam dahil amoy masarap daw at nakarating na sa sala ang amoy. Nag-handa na lamang ako ng mga gagamitin sa pagkain at pagkatapos ay tinawag na rin sila sa sala. Katulad nga ng kanina, iniiwasan pa rin ako ni Matt at tanging si Feli lang ang masayang tumakbo at lumapit sa akin. Wala ni-isa ang nagsubok ng magsalita, mabuti na lamang at binasag din ni kuya ang katahimikan at nagkwento tungkol sa kaniyang mga anak kaya nakisali na rin si Matthew sa usapan at sinabing gusto niyang pumunta kina kuya upang makipaglaro sa kanilang mga pinsang si Jorge at Marco. Pero sa tuwing, sumasali naman ako sa usapan ay bigla na lang tumatahimik si Matt kaya mas pinili ko na lamang na manahimik.Natapos ang aming pagkain at nagboluntaryo na akong magligpit ng mga pinagkainan dahil kinakailangan pang umalis ni nanay para buksan ang tindaha