All Chapters of Mistakes, Regrets: Chapter 61 - Chapter 70

 "Bear with each other and forgive one another if any of you has a grievance against someone. Forgive as the Lord forgave you.”I bit my lower lip as that verse suddenly popped up on my phone while I was busy searching for some current news.I tap the exit button and so, I went back to the news site where I am supposedly reading. But as I read some articles, I can't really understand it as my mind was being distracted by the statement I read earlier.Painis kong pinatay ang cellphone ko at nagpakawala ng buntong-hininga.Wala na, nawalan na ako ng gana. Para kanina lang sarap na sarap ako sa pakikipagkumustahan sa mga

Naalimpuangatan ako sa sinag ng araw na tumama sa pisngi ko. Inaantok man ang diwa'y pilit ko pa ring iminulat ang mga mata ko upang tingnan ang oras.ALAS SAIS na pala ng umaga. Mukhang napasarap ang tulog ko. Kadalasan kasi ay nagigising ako ng madaling araw dahil na rin sa ayaw kong makatabi ang lalaking iyon at nang matulungan na ring maghanda ng almusal.Speaking of him. Naalala kong bigla ang nangyari sa pagitan namin ni Leo kagabi. Iyong pagtatalo namin at-------"Aish!" inis akong napapalo sa sarili ko. Ayaw ko nang alalahanin iyon! Pakiramdam ko ay lumilipat ang lahat ng dugo ko sa mukha ko sa tuwing naaalala ko iyon!Mayamaya pa'y wala sa sariling napabaling ako sa tabi ko. Himala, ang aga nagising.

Hindi naman kalayuan pero saglit akong napaidlip sa byahe at pagkagising ko'y saktong pagtigil ng sinasakyan namin sa tapat ng mansyon. Mabilis kong kinuha ang pera sa bag ko at inabot iyon sa driver."Salamat po, manong." saad ko bago tuluyang binuksan ang pintuan. Uuna na sana ako ngunit biglang bumaba ang mga bata ng walang paalam kaya muntik na akong mapasigaw.Diyos ko, paano kung mahulog sila. Delikado sa labas lalo na ngayon at madilim na, baka bigla silang tatakbo papunta sa kalsada. Kaya ganoon na lamang ang aking pag aalala."Huwag niyo nang uulitin iyon ah? Pinag-alala niyo ako. Tumalon pa kayo ng sabay, paano kung mabalian kayo?" saad ko."Sorry, 'mmy. We're just to excited."

"Mommy, how about this po?" I heard Matt spoke and so I immediately looked at him. He showed me his drawing, he added some light colors on it that's why he was asking me.I smiled and nodded my head, "That's great, baby! Keep doing it." I said. He just smiled and continued.Binalik ko ulit ang paningin ko sa envelope na hawak ko. It's about the location I planned for my coffee shop. I received some suggestions from the engineer as well as Leo's, and after days of my planning, I made a final decision. Kaya ngayon ay heto't pinadalhan ako ng engineer ko about the structure he was suggesting.I spent almost an hour by just reading the papers inside. Hindi ko alam pero hindi ko matanggal tanggal sa mga labi ko ang ngiti nang biglang maglaro sa isipan ko ang lahat ng pinlano ko habang tinit

Chapter 50Naalimpungatan ako nang pilit na sumisiksik ang liwanag na nanggagaling sa bintana ng kwarto sa nakapikit kong mga mata. Napangiwi ako at ka agad na kumilos para mag-iba ng pwesto.Subalit, makaraan ang ilang minuto ay narinig ko ang pagbukas-sara ng pinto at kasunod nito ang matinis na boses ng anak kong si Matt, "Mommy!"Awtomatikong napabukas ang mga mata ko at nilingon ang anak kong papasok pala ng kwarto kasama ang kaniyang kambal. Kasunod naman nito si Leo, "Baby, I told you not to enter yet. Mommy's still sleeping." He said as he enters the room to follow the kids but then he stopped when he saw me sleepily sat down.Sabay na nagsitalunan ang kambal sa aming kama at sunod-sunod akong pinaulanan ng halik sa aking mukha, "Good morning, 'mmy!" Natawa ako sa ginawa nila."Good morning, babies! Why do you look so happy?" I chuckled.Tawa lamang ako ng tawa dahil nakikiliti ako sa pinanggagawa ng mga anak ko. Grabe, parang ilang