All Chapters of Dream Catchers: Chapter 21 - Chapter 30

[LOVELY's Point of View]   "Kasalanan mo talaga 'to," Psalm said to me for the nth time habang naglalakad kami sa pasilyo ng St. Andrews Hospital. Yep, sa ospital and no, wala namang na-confine sa amin dito or whatever. If you're thinking that something bad happened to Luisa, the customer who went to the cafe earlier, you're definitely wrong. Nandito kami dahil dito kami tutupad ng isang munting pangarap and I'm so excited! And yeah, a bit nervous. Galing pa lang kami sa Nurse's station para itanong kung pwede ba 'yung balak naming gawin. But there's no luck. "Kapag talaga 'to pumalpak, ikaw ang may kasalanan. Ikaw lang, " he murmured. "Ano ba naman? When pa kayo nag-join force ni Pen sa pagiging nega, ha? Don't you know the phrase think positive lang?" I blatantly said. God! Mas naii-stress ako sa ka-negahan ng isang 'to.  Dapat pala si Pen o si Sage na lang ang isinama ko. Bakit naman kasi naisip ko pang magagamit k

"Sheez, it's already 11:40. Double time, Pen!" Kabado kong sambit at itinuloy ang pagkakabit ng mga balloons sa ceiling habang si Pen naman ang nag-i-inflate nun. Maingat akong bumaba sa pagkakatapak ko sa sofa at muling napatingin sa relo ko. "God! Asan na ba ang dalawang 'yun? Magigising na si Lyka pero wala pa ang foods." I'm super duper really stress right now, as in! We're almost done decorating the room but I feel like it's still not enough. I mean, hindi ganito 'yung na-imagine kong magiging itsura ng lugar. Kulang 'yung mga decorations na nabili nina Pen kaya binawi na lang namin sa balloons. Tapos medyo nasira 'yung cake dahil sa pagmamadali namin kanina. And now wala pa ang pinadeliver naming foods. Argh! This is a disaster. "Lovely, kalma ka lang." Bulong ni Pen nang makalapit s'ya sa akin at bahagyang tinapik ang balikat ko. "No, Pen. I can't calm down. Can't you see? Everything seems so wrong. This is a disaster! Hindi... hindi da

 "Psalm," "Ay kape!" Gulat kong sigaw at muntik ng mabitawan ang cellphone ko. Mabuti na lang dahil nasalo ko ito. Wala na akong maipapalit dito kung nagkataon! Masama ko s'yang tinignan na prente lang na nakatayo sa may pinto. "Ano ba naman pareng Sage! Lakas mong mantrip, ah?" "You looked like a stiff statue there," pagpansin n'ya. Hindi ko na lang s'ya sinagot at ibinulsa ang cellphone ko. "Miss Maggie is upstairs. Kailangan ka daw dun." Agad akong pumasok nang marinig na nasa taas si Miss Maggie. Umakyat kami ng hagdan at narating ang isang kahoy na pinto. Si Sage na ang nagbukas nito at pinauna akong pumasok. Nandoon na si Pen at Lovely na nakaupo sa harap ng mahabang mesa na parang conference table. Nandoon din si Miss Maggie na as usual, nakangiti na naman. "Alright! It's good to see the four of you," panimula n'ya. "Bad trip ka naman Miss

Napahinto ako sa pag-aayos at bagsak ang balikat na humarap sa kanya. Tama. Passion ang pagkanta at hindi isang uri ng trabaho. Ang kaso, hindi mababayaran ng passion ang mga pangangailan namin ni papa. "‘Yun na nga, e. Hindi passion ang kailangan ko ngayon. Trabahong magbibigay ng pera, 'yun ang kailangan ko." Pilit lang s'yang ngumiti sa akin at tumango. Alam kong naiintindihan n'ya ako at nanghihinayang s'ya. Ganun din naman ako. Pareho naming alam kung gaano ko ka-gusto ang pagtugtog at pagkanta. Pero kailangan ko muna 'yung isantabi. Siguro nga... siguro nga biniyayaan ako ng talentong hindi naman bubuhay sa aming mag-ama. 'Yung tipong talent na pang-display at pang-yabang lang. 'Yung talent na kinakailangan ng tamang pagkakataon at panahon. 'Yung talent na walang kasiguraduhan kung magiging tagumpay ka sa huli. "May sweldo ba ako sa pakikipagdaldalan sayo?" Tanong ko para mawala ang mabigat na atmosphere dahi

Kinailangan ko pang itanong kay Miss Maggie kung nasaan ang uniform ko dahil parang nakalimutan n'ya na ako. Mabilis n'ya namang tinuro ang locker ng mga staff. Nakalagay na daw kasi sa locker ko 'yung uniform na pinagawa n'ya. Hindi naman ako nag-aksaya ng oras at mabilis na tinungo iyon saka nagbihis. Pareho lang naman ang uniform ng babae at lalaki.Nang lumabas ako, may apat nang customer na magkakahiwalay na naka-upo. Isa doon ang kasalukuyang sini-serve-an ni Pen at dahil server din ako, kakailanganin ko pang tanungin si Lovely para malaman kung sino pa ang may order na at kailangan ng i-serve."Hoy—" Naisara ko agad and bibig ko at kinailangan kong pigilan ang sarili kong tawagin s'yang hoy dahil baka hindi n'ya ako sagutin ng maayos at isipin n'ya na namang inaaway ko s'ya. Bahagya muna akong tumikhim bago s'ya malumanay na tinawag."Lovely, may kailangan pa bang i-serve?"Pinilit ko pa ang sarili kong ngumiti dahil nakabusangot na nam