MasukShare
CHAPTER 10
Terakhir Diperbarui:
2021-10-17 04:33:25"Sheez, it's already 11:40. Double time, Pen!" Kabado kong sambit at itinuloy ang pagkakabit ng mga balloons sa ceiling habang si Pen naman ang nag-i-inflate nun.
Maingat akong bumaba sa pagkakatapak ko sa sofa at muling napatingin sa relo ko.
"God! Asan na ba ang dalawang 'yun? Magigising na si Lyka pero wala pa ang foods." I'm super duper really stress right now, as in!
We're almost done decorating the room but I feel like it's still not enough. I mean, hindi ganito 'yung na-imagine kong magiging itsura ng lugar. Kulang 'yung mga decorations na nabili nina Pen kaya binawi na lang namin sa balloons. Tapos medyo nasira 'yung cake dahil sa pagmamadali namin kanina. And now wala pa ang pinadeliver naming foods. Argh! This is a disaster.
"Lovely, kalma ka lang." Bulong ni Pen nang makalapit s'ya sa akin at bahagyang tinapik ang balikat ko.
"No, Pen. I can't calm down. Can't you see? Everything seems so wrong. This is a disaster! Hindi... hindi dapat ganito 'yun e," Naiiyak kong tugon sa kanya at hindi mapigilan ang panginginig ng mga kamay ko. "The.. the cake, it's ruined. We're lack of decorations. The food is still not here and... and—"
"and everything will be fine." She smiled. "Mahirap ipilit kapag hindi naman kaya. So dapat, makuntento na lang tayo kung anong nakaya natin. Minsan, it's meant to be like this." Dagdag n'ya pa.
Napatango-tango ako at pinahid ang mata ko. She's right. Hindi dapat ako mawalan ng pag-asa ngayon. Hindi ngayon kung kelan malapit na kaming matapos. Not now, Lovely. Not now.
"Saka tulungan mo na din akong magpalobo. Masakit na rin kasi sa kamay." Sabi n'ya pa na bahagyang nakapagpatawa sa akin.
"You know how to joke around now, huh?" Pang-aasar ko sa kanya.
"Hindi ako nagj-joke. Masakit na talaga ang kamay ko." Depensa n'ya naman.
"Whatever you say, Pen." I teased her.
The door swung open at maingat na pumasok si Sage at Psalm dala-dala ang mga pagkain na pinadeliver namin.
"Thanks God!" I exclaimed at kulang na lang ay mapalakpak sa sobrang tuwa. Agad namin 'yung inayos sa isang maliit na table na hiniram pa namin sa utility. Puro mga healthy foods ang in-order dahil baka mapagalitan kami ng hospital. Nakalagay na din 'yun sa mga paper container para ibibigay na lang sa mga bisita.
"Oh, no." Napatigil ako sa pag-aayos ng pagkain at napatampal sa noo ko nang may maalala ako.
"Oh bakit? Kinagat ka ng lamok sa noo?" Tanong ni Psalm.
Kagat-labi akong napatili sa inis at kulang na lang ay mapa-walling ako. Ba't parang sobra naman yatang problema ang kinakaharap namin ngayon?
"Why?" Tanong na din ni Sage.
"We... we don't have visitors. Jesus Christ! Anong klaseng party 'to kung walang bisita?" Daing ko sa kanila.
"Patay, oo nga. Ang dami pa naman nitong in-oder na pagkain." Psalm agreed.
"Well, pwede namang tayo na lang ang umubos nito— oh joke lang!" Mabilis s'yang umiwas at nagtago sa likuran ni Sage nang umamba ako ng hampas sa kanya. Ayan na naman s'ya sa mga kalokohan n'ya, e.
"Where's Luisa? Wala ba s'yang sinabi kung may pupuntang bisita?" Tanong ni Sage.
"Ano... umalis s'ya kanina. Kakausapin n'ya daw 'yung doktor ni Lyka." Naliligalig kong sagot. I can't help but to walk to and fro. Saan kami hahatak ng bisita?
"Anong gagawin natin?"
"Let's find Luisa and ask her. Baka may inimbitahan s'ya kahit papaano." Suggestion ni Psalm.
"Paano kung wala?" Kontra ni Pen.
Patuloy sila sa pagdidiskusyon habang pabalik-balik ako sa kanilang harapan— thinking the best thing we can do.
"A-ate?"
Napatigil kaming lahat nang marinig namin ang maliit na boses na 'yun. Nagkatinginan kaming apat at lahat kami ay halatang gulat. Gising na si Lyka!
Mabilis akong pumunta sa tabi n'ya. Kunot-noo n'ya akong tinignan dahil siguro hindi n'ya ako kilala.
"Hello Lyka," Malumanay kong bati sa kanya. I might scare her kung full energy ko s'yang sasalubungin.
"Sino po kayo?" She innocently asked. Inilibot n'ya din ang kanyang tingin na para bang naguguluhan s'ya sa nangyayari. "Bakit po ang daming balloons?"
Tinignan ko ang mga kasama ko— that kind of stare asking for help. Should I tell her?
"E kasi may isang prinsesa na matagal ng nakakulong sa tore," Biglang pagsingit ni Psalm at naupo sa tabi ni Lyka. Nangunot ang noo ko at gusto ko na talaga s'yang hambalusin dahil mukhang nagsisimula na naman s'ya ng kalokohan.
"Malapit na ang birthday n'ya at gusto n'yang magpa-party pero hindi s'ya pwedeng lumabas ng tore."
Suddenly, I realized what he's doing. Though I find it hilarious, nakikita ko naman na parang nag-e-enjoy si Lyka sa pakikinig sa kanya.
"Pangarap n'ya talagang makaranas ng party. Isang araw, narinig ng apat na..."
Tumingin s'ya sa amin na parang humahanap s'ya ng pwedeng mahita sa amin.
"fairies? Katulad nung fairies sa sleeping beauty?" Excited na tanong ni Lyka. Her voice even risen, kabaliktaran sa parang nanghihina n'yang boses kanina.
"Ah, oo. Narinig nung... apat na fairies 'yung dream n'ya at dahil mabait 'yung prinsesa, tinupad nung apat na fairies 'yung pangarap n'ya."
"Pero bakit dito po sa kwarto ko nilagay 'yung mga balloons?" Tanong ng bata.
"Because the sleeping princess name is Lyka." I answered her.
Gumuhit ang isang malaking ngiti sa labi n'ya at kitang-kita ko kung paano kumislap ang kanyang mumuting mga mata.
"Talaga po?"
I nodded and gently caressed her hair.
"Happy birthday, Lyka."
Narinig namin ang pagbukas ng pinto kaya napalingon kaming lahat. Sumilip doon si Luisa na nakangiti.
"Ate!" Sigaw ni Lyka at napabangon bigla.
"I have a surprise for you." Tuluyang binuksan ni Luisa ang pinto at pumasok ang dalawang batang nakaupo sa wheelchair. Sa likod nila ay suno-sunod ding pumasok ang linya ng mga doktor at nurse.
"Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday, happy birthday Lyka." They sang in unison while smiling and clapping their hands.
Pumauna si Luisa hawak ang pink na cake na may miniature ni princess Aurora. Medyo sira 'yung gilid pero hindi ko nakitang nadismaya si Lyka. Her eyes are glimmering as she blow the candle. Pumapalakpak s'ya at tumatawa.
Napahawak ako sa dibdib ko. So this is the feeling of fulfilling someone's dream, huh? Sobrang overwhelming, sobrang saya, sobrang sarap sa pakiramdam.
"Mission accomplished," Bulong ni Psalm. He's smiling gently while looking at Lyka's direction. Well, we all are. "Okay! Task 1 success na. Its time for task 2."
"Ano naman ang task 2?" Tanong ni Pen.
"I'll pass. Pagod na ako." Pagtanggi agad ni Sage.
"Me too. Kung gusto mo, mag-isa ka." Inirapan ko s'ya at sumandal kay Pen habang pinapanood kung gaano kasaya ang lahat— lalong-lalo na si Lyka.
"Sure kayong ayaw n'yo sa task 2?" Paniniguro ni Psalm.
Nagkatinginan kaming tatlo at walang pagdadalawang-isip na umiling. We've done so much just this morning. Masakit na nga ang paa ko, e. Tapos haggard na din ang itsura ko. I don't want another problem for a moment.
"O, sige. Kayo ang bahala. Ako na lang ang gagawa ng task 2 aka kain task."
Napatuwid ako ng tayo at nakaramdam ng gutom. Hindi pa nga pala kami nagla-lunch.
"T-teka—" Nagkakandautal kong usal.
"Wala akong sinabi na ayaw ko sa task 2." Sambit ni Pen at sumunod kay Psalm.
Walang sabi-sabing sumunod din si Sage. Binigyan agad ni Luisa si Psalm ng pagkain pati na rin si Sage at Pen. I heard my stomach rumbling kaya napahaplos ako dito.
"Kainis. Ba't 'di kasi sinabi kaagad kung ano 'yung task 2, tss." Padabog akong nagmartsa palapit sa kanila. I pouted as I see them eating without me. I thought we're a team already tapos iniwan nila ako.
"Oh? Akala ko ba ayaw mo?" Pang-aasar agad ni Psalm nang makalapit ako.
"Pwes mali ang akala mo."
~~
"Thank you talaga."
I lose counts how can times Luisa said that to us. Inabot na kami ng ilang minuto sa pagtayo sa may pinto ng kwarto ni Lyka dahil panay ang pagte-thank you n'ya. Hindi tuloy kami makaalis.
"You're welcome, really." Ngawit na ngawit na ako sa pag-ngiti sa kanya. Kapag hindi pa sya tumigil sa pagte-thank you baka lumaylay na ang mukha ko mamaya.
"Sige na, Luisa. Kailangan na din naming umalis, e." Paalam ni Psalm. Thank goodness!
"Ah, okay. Here, dalhin n'yo na din 'tong mga pagkain. Tinabi ko din talaga 'yan para sa inyo."
Inabutan n'ya kami ng tigi-isang paper bag. Nanlulumo namin itong inabot. Don't get us wrong. Talagang hindi na talaga namin kakayanin ang kumain pa nito. Pure vegetables kasi at... hindi na talaga gusto ng taste buds ko ang lasa.
Pilit na tumawa si Psalm habang sinisilip ang laman ng paper bags.
"S-salamat. Ang... ang sarap pa naman nito, grabe!" Bahagya s'yang tumagilid at umaktong nasusuka.
"Sige na, ha. Alis na kami. Ba-bye!" Mabilis akong tumalikod habang hatak-hatak si Pen. I can't stand another minute there. Masakit na ang paa ko.
I felt relieved nang tuluyan na kaming makapasok sa elevator. At last! Makakauwi na rin.
"I'm so tired," I pouted as I look at my poor feet habang naka-angkla kay Pen para may makapitan ako. Mabuti nalang pala nag-flat shoes ako ngayon. I can't imagine myself running to and fro wearing heels. Baka lumpo na ako ngayon.
"Partida ilang oras lang ang ginugol natin dun." Sambit ni Psalm habang tamad na nakasandal ang ulo sa wall ng elevator.
"Too much for first timers." Dagdag pa ni Sage na pirmeng nakatayo lang malapit kay Psalm habang nakasuksok ang mga kamay sa bulsa ng pants n'ya.
"Masaya." Simpleng usal ni Pen. I slightly laughed. Sobrang tipid n'ya talaga magsalita.
"Well, pwede na rin. Minus lang dito sa pagkain." Ani pa ni Psalm habang nakangiwi sa bitbit na paper bag. We all agreed sa sinabi n'ya at sabay-sabay na natawa.
Hindi ko inalis ang pag-angkla ko sa braso ni Pen kahit nakalabas na kami ng elevator. We are almost in the entrance nang makita namin ang director. Automatic akong napahinto at nagtakip ng mukha. Nakakahiya! Kung ano-ano pa namang sinabi ko kanina.
Tumama sa amin ang tingin n'ya. Those piercing eyes are like stabbing us to death.
"Oh bakit?" Tanong ni Pen nang hindi ako gumalaw.
"‘Yung masungit na director." Bulong ko habang pilit na tinatakpan ang mukha ko ng aking buhok.
"Sage!" Dinig kong pagtawag ni Psalm kaya bahagya akong sumilip. Nakita kong pumunta sa direksyon ng director si Sage. Nahatak ako ni Pen nang maglakad s'ya bigla palapit kaya hindi ko nagawang makapalag.
"Dr, Yuzon, the patient was so happy. Gusto po naming magpasalamat for giving us time to fulfill her dream." Malumanay pero parang bagot na sabi ni Sage sa director.
"Here, pinabibigay po nila to thank you." Inabot n'ya ang bitbit n'yang paper bag na binigay kanina ni Luisa. Matapos tanggapin ito ng nakasimangot na direktor ay dire-diretso na s'yang lumabas kaya patakbo kaming humabol sa kanya.
Paglabas palang namin ng pinto ay sabay-sabay kaming sumigaw at nagreklamo kay Sage.
"Ang daya mo Sage! Dapat binigay mo na din 'yung amin!"
Now, may maidadagdag na ako sa description ko sa kanya. Isa s'yang maparaang unggoy.
Bab terkait
Dream Catchers CHAPTER 11
[PSALM's Point of View] Banayad ang takbo ng sinasakyan naming taxi papunta sa cafe. Napagdesisyunan kasi naming bumalik doon para ipaalam kay Miss Maggie ang nangyari kanina. Sana lang talaga ay nandun na s'ya. Pahamak pa naman 'yang palagi n'yang pagsulpot ng late. Napabuntong-hininga ako. Nakakapanibago ang katahimikan sa aming apat. Dala na rin siguro ng pagod. Nilingon ko ang katabi kong si Pen na tamad lang na nakaupo at tuwid na tuwid ang itsura. Sa kabila n'ya naman ay ang brutal na si Lovely. Naka-angkla at nakasandal na naman s'ya kay Pen na akala mo batang mawawala kapag nakabitaw. Si Sage naman ay nasa harapan, sa passenger seat. Nakasilip lang s'ya sa labas. Naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko kaya agad ko itong sinilip. Akala ko galing kay papa ang text message dahil palagi ko s'yang pinapaalalahanan na i-text ako kapag may kailangan s'ya o may emergency sa bahay pero text message mula sa ba
Terakhir Diperbarui : 2021-10-31Dream Catchers CHAPTER 11. 2
"Psalm,""Ay kape!" Gulat kong sigaw at muntik ng mabitawan ang cellphone ko. Mabuti na lang dahil nasalo ko ito. Wala na akong maipapalit dito kung nagkataon! Masama ko s'yang tinignan na prente lang na nakatayo sa may pinto."Ano ba naman pareng Sage! Lakas mong mantrip, ah?""You looked like a stiff statue there," pagpansin n'ya. Hindi ko na lang s'ya sinagot at ibinulsa ang cellphone ko. "Miss Maggie is upstairs. Kailangan ka daw dun."Agad akong pumasok nang marinig na nasa taas si Miss Maggie. Umakyat kami ng hagdan at narating ang isang kahoy na pinto. Si Sage na ang nagbukas nito at pinauna akong pumasok. Nandoon na si Pen at Lovely na nakaupo sa harap ng mahabang mesa na parang conference table. Nandoon din si Miss Maggie na as usual, nakangiti na naman."Alright! It's good to see the four of you," panimula n'ya."Bad trip ka naman Miss
Terakhir Diperbarui : 2021-10-31Dream Catchers CHAPTER 12
[PSALM's Point of View]"So I'll see you guys on Monday? Six am ang opening ng cafe so I am expecting that the four of you will be here early than six. Linggo bukas, maintenance day. Ipapaayos ko na ang buong cafe at ipapagawa ko na din ang uniform n'yo. Don't worry, your uniform will be done ora mismo."Napatango na lang kami sa sinabi ni Miss Maggie. Wala pa ding may ganang mag-ingay. Kahit ako, hindi pa ako makapaniwala sa ginawa ko."And oh, by the way, nasa bank account na ng cafe ang binayad ng customer n'yo kanina. Idadagdag ko na 'yun sa sweldo n'yo for next week. So, that's all for today. You can go now, relax, enjoy the rest of your weekend and see you!"Isa-isang nagpaalam ang mga kasama ko. Sinadya kong magpaiwan para sana makausap si Miss Maggie."Miss M?" Pagtawag ko sa pansin n'ya. Tumigil s'ya sa paglalagay ng mga kontrata sa envelope at binalingan ako ng tingin.
Terakhir Diperbarui : 2021-10-31Dream Catchers CHAPTER 12. 2
Napahinto ako sa pag-aayos at bagsak ang balikat na humarap sa kanya. Tama. Passion ang pagkanta at hindi isang uri ng trabaho. Ang kaso, hindi mababayaran ng passion ang mga pangangailan namin ni papa."‘Yun na nga, e. Hindi passion ang kailangan ko ngayon. Trabahong magbibigay ng pera, 'yun ang kailangan ko."Pilit lang s'yang ngumiti sa akin at tumango. Alam kong naiintindihan n'ya ako at nanghihinayang s'ya. Ganun din naman ako. Pareho naming alam kung gaano ko ka-gusto ang pagtugtog at pagkanta. Pero kailangan ko muna 'yung isantabi. Siguro nga... siguro nga biniyayaan ako ng talentong hindi naman bubuhay sa aming mag-ama. 'Yung tipong talent na pang-display at pang-yabang lang. 'Yung talent na kinakailangan ng tamang pagkakataon at panahon. 'Yung talent na walang kasiguraduhan kung magiging tagumpay ka sa huli."May sweldo ba ako sa pakikipagdaldalan sayo?" Tanong ko para mawala ang mabigat na atmosphere dahi
Terakhir Diperbarui : 2021-10-31Dream Catchers CHAPTER 13
[PSALM's Point of View]Patakbo akong pumasok ng cafe at halos masira ko ang glass door nito. Humahangos akong napaupo sa upuang una kong nahawakan at pilit na ngumiti kina Miss Maggie na kasalukuyang nakatambay sa may counter. Napatigil pa si Sage sa ginagawa n'ya samantalang sinimangutan ako ni Lovely. Si Miss Maggie naman, ayun nakangiti pa din. Mukhang wala pa si Pen."Hi fans!" Bati ko habang hinahabol ko pa rin ang aking paghinga. Ang layo din kasi ng tinakbo ko. Bad trip kasi 'yung tricycle na nasakyan ko. Kung kelan naman ako nagmamadali, saka naman nasiraan."Late comer!" Asik sa akin ni Lovely— ang babaeng kumukulo palagi ang dugo 'pag ako na ang nakikita. Siguro masyado n'ya akong na-miss dahil hindi n'ya ako nakita ng isang buong araw."Late comer ka d'yan! Ang sabi ni Miss M, before six am nandito na. 5:59 palang, ah? Anong late 'dun?" Banat ko naman sa kanya. Syempre confident ako sa sinabi ko. Mabuti na lang talaga mabil
Terakhir Diperbarui : 2021-11-01Dream Catchers CHAPTER 13.2
Kinailangan ko pang itanong kay Miss Maggie kung nasaan ang uniform ko dahil parang nakalimutan n'ya na ako. Mabilis n'ya namang tinuro ang locker ng mga staff. Nakalagay na daw kasi sa locker ko 'yung uniform na pinagawa n'ya. Hindi naman ako nag-aksaya ng oras at mabilis na tinungo iyon saka nagbihis. Pareho lang naman ang uniform ng babae at lalaki.Nang lumabas ako, may apat nang customer na magkakahiwalay na naka-upo. Isa doon ang kasalukuyang sini-serve-an ni Pen at dahil server din ako, kakailanganin ko pang tanungin si Lovely para malaman kung sino pa ang may order na at kailangan ng i-serve."Hoy—" Naisara ko agad and bibig ko at kinailangan kong pigilan ang sarili kong tawagin s'yang hoy dahil baka hindi n'ya ako sagutin ng maayos at isipin n'ya na namang inaaway ko s'ya. Bahagya muna akong tumikhim bago s'ya malumanay na tinawag."Lovely, may kailangan pa bang i-serve?"Pinilit ko pa ang sarili kong ngumiti dahil nakabusangot na nam
Terakhir Diperbarui : 2021-11-01Dream Catchers CHAPTER 14
[PSALM's Point of View]Hindi naging mahirap ang mag-adjust sa mga kasama ko. Magaan sila ka-trabaho at madaling makasundo— maliban nga lang kay Lovely na maya't maya akong inaaway. Pero kahit gaano pa kaganda ang kalagayan ko ngayon, may mangyayari at mangyayari pa ring sisira talaga sa lahat."Pen ako na d'yan," pabiro kong sabi kay Pen na kasalukuyang nagliligpit sa isang table."Sige." Agad n'yang tinantanan ang pagpupunas ng table at iniabot sa akin ang swab. Hindi ko napigilang tumawa dahil hindi na s'ya kumontra."Hindi ka ba tatanggi?""Hindi na. Baka maubos natin ang gamit dito kababasag dahil sa pag-aagawan natin sa paglilinis." Nag-aalinlangan pa n'yang sagot."Binibiro lang kita, no! Sige na, dun ka nalang muna sa counter."Agad s'yang sumunod sa sinabi ko at umalis kaya pinagpatuloy ko na ang paglilinis ng table.
Terakhir Diperbarui : 2021-11-02Dream Catchers CHAPTER 14.2
Uminit lalo ang buong mukha ko hindi dahil sa kahihiyan kung hindi dahil sa sobrang galit. Pigil na ang aking paghinga at halos magkiskisan ang mga ngipin ko sa sobrang pagtitimpi. Nanginginig ang aking buong katawan kasabay ng paghigpit ng kamao kong nakakuyom. Handa na itong umangat at tumama sa mukha n'ya nang maramdamang may humawak dito. Napansin ko na lang ang pagkakaroon namin ng distansya dahil sa pagsingit ng maliit na pigura ni Pen sa pagitan naming dalawa."Free muffins dahil opening ng cafe. Enjoy!"Mabilis akong hinatak palayo ni Pen. Imbes na huminto sa counter, dumire-diretso kami paakyat sa hagdan. Binuksan n'ya ang pinto at pinapasok ako sa loob. Doon lang ako muling nakahinga kasunod nun ay ang pagtutubig ng aking mga mata at s'ya ring paghapdi ng ilong ko.Napaupo ako sa couch at marahas na sinuklay ang buhok ko pataas. Putangina. Ang sarap pumatay. Nakakagigil."Nasabi ni Miss Mag
Terakhir Diperbarui : 2021-11-02
Bab terbaru
Dream Catchers CHAPTER 40
[LOVELY's Point of View]Isa-isa kaming bumaba sa van nang bigla na lang itong huminto at bigong mapatakbo ulit ni Sage."Anong nangyari?" tanong ni Pen na pupungas-pungas pa dahil sa biglaang paggising.Nakapakibit balikat na lang ako at pabulong na sumagot ng, "I don't know.""Aist! Malas talaga! Grabeng malas!"Napabaling kaming dalawa ni Pen kay Psalm nang bigla itong maghimutok at parang inis na inis habang nakapamewang at nakatingin somewhere sa taas. Napatingala din tuloy ako pero wala naman akong ibang nakita kundi ang kulay orange na langit dahil papalubog na ang araw. Sinong sinasabihan nya ng malas?I just rolled my eyes to dismiss the thought about him. Bahala nga sya dyan. Bat ko ba sya iniintindi? Tsk.Napagdesisyunan ko na lang na lumapit kay Sage na nasa bandang likuran ng sasakyan kung saan nakalagay ang makina nito. He seemed checking it."Is there a problem, Sage?" tanong ko at nakisilip na din."The engine must be bro
Dream Catchers CHAPTER 39
[LOVELY's Point of View]Everything happens for a reason, ika nga nila. Pero minsan— or should I say madalas— ay parang napaka unreasonable pa din ng mga nangyayari lalo na sa akin.Katulad na lang ngayon. Pauwi na kami sa syudad. Sobrang tahimik ng van. At the moment, kami lang apat ang nasa loob nito. Sinamahan kasi ni Miss Maggie ang kapatid n'yang si Marco kaninang umaga papunta sa isang tournament daw.Medyo tinamaan ng pagka-OA si Miss Maggie kaya hindi n'ya nagawang iwan ang kanyang little brother kaya kahit ayaw ni Marco ay wala s'yang nagawa nang magpumilit ang ate n'ya na ihatid s'ya nito sa pupuntahan n'ya. Ibinilin sa amin ni Miss Maggie ang kanyang baby Volkswagen at i-update na lang daw s'ya once na makauwi na kami sa syudad.Kaya ang ending, si Sage ang nasa driver seat. Magkatabi pa din kami ni Pen sa first row habang mag-isa naman sa likuran si Psalm. Oo, mukha kaming mag
Dream Catchers CHAPTER 38.2
I was getting my bags inside a huge, old cabinet nang makita ko ang sarili kong reflection sa salaming nakakabit sa pinto nito. And I looked at myself intently as I asked myself, sino nga ang taong nakikita ko ngayon sa salamin?My brunette hair was disheveled. My face was so pale and there were dark circles under my eyes. I am now wearing a more proper and casual shirt and khaki shorts matapos sabihin na uuwi na kami any moment now.Who is this person staring back at me?Is it still Sebastian? Or the role I undertook, Emmanuel? Or am I Sage again?I'm confused. I feel like I'm dealing with a stranger.Habang nakatitig ako sa sarili kong reflection, naalala ko ang mga pinag-usapan namin ni Lolo Dado kanina. Bago ako umalis sa kwarto n'ya, I had a chance to ask him who really is Emmanuel since mukhang nasa taman
Dream Catchers CHAPTER 38
[SAGE's Point of View]Do you know what sucks in this life? It is the idea of dying.There was a time na bigla kong natanong sa sarili ko na... bakit pa nabuhay ang tao kung kailangan n'ya din namang mamatay sa huli?Anong purpose ng buhay?Anong purpose ng death? Ng katapusan?Then this morning, I woke up feeling so drowsy. My head ache so bad pero nagawa kong gumising at tumayo mula sa hinigaan ko. I didn't exactly know why but my feet took me down the stairs and found myself standing in front of Lolo Dado's room.That is when I found out that we will be leaving today because of Lolo Dado's condition.Parang nawala lahat ng iniinda kong antok at sakit nang sabihin sa akin yun ni Ate Rian. I crept inside Lolo's room and sat beside his bed, held his crinkled hand and watched him sleeping.Suddenly, I felt a lone tear
Dream Catchers CHAPTER 37.2
[LOVELY's Point of View]"Argh," daing ko habang sapo-sapo ang noo ko nang makaramdam ako nang pagkirot dito.Halos hindi ko na din mamulat ang mga mata ko dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Gosh, anong oras na ba? Bat parang tirik na tirik na ang araw?"Good morning, Lovely," I heard Pen's voice kaya napamulat ako at nakita s'yang may bitbit ng isang tasa na medyo umuusok pa.Lumapit s'ya sa akin at iniabot ang tasa. Sinilip ko ang laman nito at sa amoy pa lang nito ay agad kong nalaman na salabat ito. Oh, bigla kong naalala si mommy. Gustong-gusto n'yang pinagtitimplahan ako ng salabat sa noong nasa bahay pa ako."Salabat daw yan sabi ni Miss Maggie. Baka daw kasi masama ang pakiramdam mo dahil sa nangyari kagabi at late na tayong nakatulog. Makakatulong raw yan para ma-lessen ang headache," paliwanag ni Pen nang mapansin ang pagtitig ko sa tasa.
Dream Catchers CHAPTER 37
[PSALM's Point of View]"Isa! Dalawa! Tatlo, tagay!"Kasabay ng sigawan ng mga taong nanunood, mabilis kong ininom ang lambanog na isinalin sa maliit na baso ni Mang Tagay— yung matandang lalaking nagpakana ng inuman na 'to.Napapikit ako sa sobrang pagngiwi dahil sa lasa ng lambanog at sa pagguhit ng tapang nito sa lalamunan ko. Walastik naman! Ang pangit ng lasa!Nilingon ko ang dalawa kong kasama. Halos umikot ang mata ko nang makita ang mayabang na pagmumuka nung pinsan ni Ate Rian na si Tristan na nakaupo sa harapan ko sa kabilang side ng mesa. Malaki pa din ang ngisi nito at parang hindi iniinda ang lasa ng lambanog."Tss, halatang lasenggero," bulong ko.Bago pa ako tuluyang ma-bad trip, ang katabi ko na lang na si Sage ang tinignan ko. Nakatingin lang s'ya sa baso n'ya at parang inaanalisa pa ang kaunting laman na tira nito. Mukhang hindi din s'
Dream Catchers CHAPTER 36.3
"Pen! Psst! Pen!"Para akong sinampal mula sa pagkakatulala ko sa sobrang panunood kay Sage at Lolo Dado nang makarinig ako ng pagsitsit at pagtawag sa pangalan ko."Pen, dito!"Napalingon ako sa may pinto na bahagyang nakabukas. Kunot-noo kong tinignan ang nakasilip sa maliit na siwang sa pinto dahil sa pagtawag nito sa akin at sa suot nitong hoodie jacket."Marco?" bulong ko at napagdesisyunang lumapit. Nagpaalam din muna ako kay Ate Rian bago tuluyang lumabas ng pinto."Bakit mo 'ko tinatawag?— s-sandali!" Muntik na akong mapatili nang bigla n'ya akong hatakin papunta sa isang tabi malapit sa hagdan. Muli n'ya akong hinarap nang tumigil kami."Where's ate Maggie?" tanong n'ya."Hindi ko alam. Si Ate Rian ang kasama ko simula nung umuwi kami galing sa liwasan. Teka nga... saan ka pala galing? Bakit hindi kita nakita maghapon?"
Dream Catchers CHAPTER 36.2
[PEN's Point of View]"Sige na, Lolo. Kailangan mo ng magpahinga. Bukas, maglilibot ulit kayo ni Emmanuel. Gusto mo 'yun di ba?" Panunuyo ni Ate Rian kay Lolo Dado dahil ayaw pa nitong matulog at gusto pa raw makisaya sa labas kung saan may salo-salong hinanda."Hindi, hindi. Gusto kong lumabas! Gusto kong makausap si Pedrito! May kailangan pa kaming pag-usapan! 'Yung tungkol sa lupa doon... doon sa Sampaloc. Kailangan kong lumabas!" Pagwawala na naman nito at pilit na tinutulak palayo si Ate Rian.Nanatili akong nakatayo sa pinakatabi ng kwarto. Magdadala lang sana ako ng baso ng tubig pero hindi na ako makaalis dahil sa nangyayari. Nag-aalala kasi ako saka baka kailanganin ni Ate Rian ang tulong ko lalo na sa pag-aasikaso kay Lolo Dado.Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at pumasok si Nurse Dan. Tumango ito kay Ate Rian bago ito lumapit. Saka ko lang na-gets kung para saan 'yun nan
Dream Catchers CHAPTER 36
[LOVELY's Point of View]Glamorous. Everything was definitely glamorous tonight!Nagliwanag ang buong bakuran dahil sa mga sulo na ginawa at dinala kanina ng mga kalalakihang dumalo. Akala ko nga ay mga mobs sila na may gustong sunugin na witch. Mga magsasaka pala iyon na in-invite ni Ate Rian.Kasalukuyan ding may band orchestra na tumutugtog sa sinet-up na stage sa may bukana ng bahay. Mga matatanda na ang mga musikero kaya tunog matanda na din ang tugtog but still, jive s'ya pakinggan. Puno din ng mga banderitas ang lugar at parang naging part ng design ang maaliwalas na night sky ngayong gabi. Ang daming twinkling stars!At syempre ang highlight ng lahat ay ang mahabang mesa na puno ng mga pagkaing niluto ko at mga prutas. May mga bitbit din naman 'yung ibang dumating. Mainly mga sticky rice delicacies like suman, biko and puto. Hindi ko nga napigilang maglaway dahil matagal-tagal na din akong hi
