[PSALM's Point of View]
Banayad ang takbo ng sinasakyan naming taxi papunta sa cafe. Napagdesisyunan kasi naming bumalik doon para ipaalam kay Miss Maggie ang nangyari kanina. Sana lang talaga ay nandun na s'ya. Pahamak pa naman 'yang palagi n'yang pagsulpot ng late.
Napabuntong-hininga ako. Nakakapanibago ang katahimikan sa aming apat. Dala na rin siguro ng pagod. Nilingon ko ang katabi kong si Pen na tamad lang na nakaupo at tuwid na tuwid ang itsura. Sa kabila n'ya naman ay ang brutal na si Lovely. Naka-angkla at nakasandal na naman s'ya kay Pen na akala mo batang mawawala kapag nakabitaw. Si Sage naman ay nasa harapan, sa passenger seat. Nakasilip lang s'ya sa labas.
Naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko kaya agad ko itong sinilip. Akala ko galing kay papa ang text message dahil palagi ko s'yang pinapaalalahanan na i-text ako kapag may kailangan s'ya o may emergency sa bahay pero text message mula sa ba
"Psalm,""Ay kape!" Gulat kong sigaw at muntik ng mabitawan ang cellphone ko. Mabuti na lang dahil nasalo ko ito. Wala na akong maipapalit dito kung nagkataon! Masama ko s'yang tinignan na prente lang na nakatayo sa may pinto."Ano ba naman pareng Sage! Lakas mong mantrip, ah?""You looked like a stiff statue there," pagpansin n'ya. Hindi ko na lang s'ya sinagot at ibinulsa ang cellphone ko. "Miss Maggie is upstairs. Kailangan ka daw dun."Agad akong pumasok nang marinig na nasa taas si Miss Maggie. Umakyat kami ng hagdan at narating ang isang kahoy na pinto. Si Sage na ang nagbukas nito at pinauna akong pumasok. Nandoon na si Pen at Lovely na nakaupo sa harap ng mahabang mesa na parang conference table. Nandoon din si Miss Maggie na as usual, nakangiti na naman."Alright! It's good to see the four of you," panimula n'ya."Bad trip ka naman Miss
[PSALM's Point of View]"So I'll see you guys on Monday? Six am ang opening ng cafe so I am expecting that the four of you will be here early than six. Linggo bukas, maintenance day. Ipapaayos ko na ang buong cafe at ipapagawa ko na din ang uniform n'yo. Don't worry, your uniform will be done ora mismo."Napatango na lang kami sa sinabi ni Miss Maggie. Wala pa ding may ganang mag-ingay. Kahit ako, hindi pa ako makapaniwala sa ginawa ko."And oh, by the way, nasa bank account na ng cafe ang binayad ng customer n'yo kanina. Idadagdag ko na 'yun sa sweldo n'yo for next week. So, that's all for today. You can go now, relax, enjoy the rest of your weekend and see you!"Isa-isang nagpaalam ang mga kasama ko. Sinadya kong magpaiwan para sana makausap si Miss Maggie."Miss M?" Pagtawag ko sa pansin n'ya. Tumigil s'ya sa paglalagay ng mga kontrata sa envelope at binalingan ako ng tingin.
Napahinto ako sa pag-aayos at bagsak ang balikat na humarap sa kanya. Tama. Passion ang pagkanta at hindi isang uri ng trabaho. Ang kaso, hindi mababayaran ng passion ang mga pangangailan namin ni papa."‘Yun na nga, e. Hindi passion ang kailangan ko ngayon. Trabahong magbibigay ng pera, 'yun ang kailangan ko."Pilit lang s'yang ngumiti sa akin at tumango. Alam kong naiintindihan n'ya ako at nanghihinayang s'ya. Ganun din naman ako. Pareho naming alam kung gaano ko ka-gusto ang pagtugtog at pagkanta. Pero kailangan ko muna 'yung isantabi. Siguro nga... siguro nga biniyayaan ako ng talentong hindi naman bubuhay sa aming mag-ama. 'Yung tipong talent na pang-display at pang-yabang lang. 'Yung talent na kinakailangan ng tamang pagkakataon at panahon. 'Yung talent na walang kasiguraduhan kung magiging tagumpay ka sa huli."May sweldo ba ako sa pakikipagdaldalan sayo?" Tanong ko para mawala ang mabigat na atmosphere dahi
[PSALM's Point of View]Patakbo akong pumasok ng cafe at halos masira ko ang glass door nito. Humahangos akong napaupo sa upuang una kong nahawakan at pilit na ngumiti kina Miss Maggie na kasalukuyang nakatambay sa may counter. Napatigil pa si Sage sa ginagawa n'ya samantalang sinimangutan ako ni Lovely. Si Miss Maggie naman, ayun nakangiti pa din. Mukhang wala pa si Pen."Hi fans!" Bati ko habang hinahabol ko pa rin ang aking paghinga. Ang layo din kasi ng tinakbo ko. Bad trip kasi 'yung tricycle na nasakyan ko. Kung kelan naman ako nagmamadali, saka naman nasiraan."Late comer!" Asik sa akin ni Lovely— ang babaeng kumukulo palagi ang dugo 'pag ako na ang nakikita. Siguro masyado n'ya akong na-miss dahil hindi n'ya ako nakita ng isang buong araw."Late comer ka d'yan! Ang sabi ni Miss M, before six am nandito na. 5:59 palang, ah? Anong late 'dun?" Banat ko naman sa kanya. Syempre confident ako sa sinabi ko. Mabuti na lang talaga mabil
Kinailangan ko pang itanong kay Miss Maggie kung nasaan ang uniform ko dahil parang nakalimutan n'ya na ako. Mabilis n'ya namang tinuro ang locker ng mga staff. Nakalagay na daw kasi sa locker ko 'yung uniform na pinagawa n'ya. Hindi naman ako nag-aksaya ng oras at mabilis na tinungo iyon saka nagbihis. Pareho lang naman ang uniform ng babae at lalaki.Nang lumabas ako, may apat nang customer na magkakahiwalay na naka-upo. Isa doon ang kasalukuyang sini-serve-an ni Pen at dahil server din ako, kakailanganin ko pang tanungin si Lovely para malaman kung sino pa ang may order na at kailangan ng i-serve."Hoy—" Naisara ko agad and bibig ko at kinailangan kong pigilan ang sarili kong tawagin s'yang hoy dahil baka hindi n'ya ako sagutin ng maayos at isipin n'ya na namang inaaway ko s'ya. Bahagya muna akong tumikhim bago s'ya malumanay na tinawag."Lovely, may kailangan pa bang i-serve?"Pinilit ko pa ang sarili kong ngumiti dahil nakabusangot na nam
[PSALM's Point of View]Hindi naging mahirap ang mag-adjust sa mga kasama ko. Magaan sila ka-trabaho at madaling makasundo— maliban nga lang kay Lovely na maya't maya akong inaaway. Pero kahit gaano pa kaganda ang kalagayan ko ngayon, may mangyayari at mangyayari pa ring sisira talaga sa lahat."Pen ako na d'yan," pabiro kong sabi kay Pen na kasalukuyang nagliligpit sa isang table."Sige." Agad n'yang tinantanan ang pagpupunas ng table at iniabot sa akin ang swab. Hindi ko napigilang tumawa dahil hindi na s'ya kumontra."Hindi ka ba tatanggi?""Hindi na. Baka maubos natin ang gamit dito kababasag dahil sa pag-aagawan natin sa paglilinis." Nag-aalinlangan pa n'yang sagot."Binibiro lang kita, no! Sige na, dun ka nalang muna sa counter."Agad s'yang sumunod sa sinabi ko at umalis kaya pinagpatuloy ko na ang paglilinis ng table.
Uminit lalo ang buong mukha ko hindi dahil sa kahihiyan kung hindi dahil sa sobrang galit. Pigil na ang aking paghinga at halos magkiskisan ang mga ngipin ko sa sobrang pagtitimpi. Nanginginig ang aking buong katawan kasabay ng paghigpit ng kamao kong nakakuyom. Handa na itong umangat at tumama sa mukha n'ya nang maramdamang may humawak dito. Napansin ko na lang ang pagkakaroon namin ng distansya dahil sa pagsingit ng maliit na pigura ni Pen sa pagitan naming dalawa."Free muffins dahil opening ng cafe. Enjoy!"Mabilis akong hinatak palayo ni Pen. Imbes na huminto sa counter, dumire-diretso kami paakyat sa hagdan. Binuksan n'ya ang pinto at pinapasok ako sa loob. Doon lang ako muling nakahinga kasunod nun ay ang pagtutubig ng aking mga mata at s'ya ring paghapdi ng ilong ko.Napaupo ako sa couch at marahas na sinuklay ang buhok ko pataas. Putangina. Ang sarap pumatay. Nakakagigil."Nasabi ni Miss Mag
[PSALM's Point of View]Minsan talaga mapapa-isip ka na lang kung para ba sa iyo ang isang bagay na meron ka. Katulad na lang ngayon, hindi ko maiwasang isipin kung para ba talaga sa akin ang pagtugtog at pagkanta. Sa mga nangyayari kasi, parang pinare-realize na sa akin ng universe na katangahan ang maging proud sa talent na mayroon ako."Wala kang racket ngayon, Psalm?"Napatigil ako sa pagsta-strum ng gitarang hawak ko nang sumulpot sa harap ko si Miss Maggie. Umayos ako ng upo at inilapag ang gitara sa round table."Meron po Miss M. Pero mamaya pa naman 'yung alas-sais," sagot ko.Umupo s'ya sa tabi ko at ibinaba sa table ang bitbit n'yang teacup. Agad na rumehistro sa ilong ko ang amoy nito kaya nalaman ko agad na camomile ang tea na laman noon. Sa paulit-ulit kong pagse-serve, naging pamilyar na sakin lahat ng drinks dito.Sa ngayon, free
[LOVELY's Point of View]Isa-isa kaming bumaba sa van nang bigla na lang itong huminto at bigong mapatakbo ulit ni Sage."Anong nangyari?" tanong ni Pen na pupungas-pungas pa dahil sa biglaang paggising.Nakapakibit balikat na lang ako at pabulong na sumagot ng, "I don't know.""Aist! Malas talaga! Grabeng malas!"Napabaling kaming dalawa ni Pen kay Psalm nang bigla itong maghimutok at parang inis na inis habang nakapamewang at nakatingin somewhere sa taas. Napatingala din tuloy ako pero wala naman akong ibang nakita kundi ang kulay orange na langit dahil papalubog na ang araw. Sinong sinasabihan nya ng malas?I just rolled my eyes to dismiss the thought about him. Bahala nga sya dyan. Bat ko ba sya iniintindi? Tsk.Napagdesisyunan ko na lang na lumapit kay Sage na nasa bandang likuran ng sasakyan kung saan nakalagay ang makina nito. He seemed checking it."Is there a problem, Sage?" tanong ko at nakisilip na din."The engine must be bro
[LOVELY's Point of View]Everything happens for a reason, ika nga nila. Pero minsan— or should I say madalas— ay parang napaka unreasonable pa din ng mga nangyayari lalo na sa akin.Katulad na lang ngayon. Pauwi na kami sa syudad. Sobrang tahimik ng van. At the moment, kami lang apat ang nasa loob nito. Sinamahan kasi ni Miss Maggie ang kapatid n'yang si Marco kaninang umaga papunta sa isang tournament daw.Medyo tinamaan ng pagka-OA si Miss Maggie kaya hindi n'ya nagawang iwan ang kanyang little brother kaya kahit ayaw ni Marco ay wala s'yang nagawa nang magpumilit ang ate n'ya na ihatid s'ya nito sa pupuntahan n'ya. Ibinilin sa amin ni Miss Maggie ang kanyang baby Volkswagen at i-update na lang daw s'ya once na makauwi na kami sa syudad.Kaya ang ending, si Sage ang nasa driver seat. Magkatabi pa din kami ni Pen sa first row habang mag-isa naman sa likuran si Psalm. Oo, mukha kaming mag
I was getting my bags inside a huge, old cabinet nang makita ko ang sarili kong reflection sa salaming nakakabit sa pinto nito. And I looked at myself intently as I asked myself, sino nga ang taong nakikita ko ngayon sa salamin?My brunette hair was disheveled. My face was so pale and there were dark circles under my eyes. I am now wearing a more proper and casual shirt and khaki shorts matapos sabihin na uuwi na kami any moment now.Who is this person staring back at me?Is it still Sebastian? Or the role I undertook, Emmanuel? Or am I Sage again?I'm confused. I feel like I'm dealing with a stranger.Habang nakatitig ako sa sarili kong reflection, naalala ko ang mga pinag-usapan namin ni Lolo Dado kanina. Bago ako umalis sa kwarto n'ya, I had a chance to ask him who really is Emmanuel since mukhang nasa taman
[SAGE's Point of View]Do you know what sucks in this life? It is the idea of dying.There was a time na bigla kong natanong sa sarili ko na... bakit pa nabuhay ang tao kung kailangan n'ya din namang mamatay sa huli?Anong purpose ng buhay?Anong purpose ng death? Ng katapusan?Then this morning, I woke up feeling so drowsy. My head ache so bad pero nagawa kong gumising at tumayo mula sa hinigaan ko. I didn't exactly know why but my feet took me down the stairs and found myself standing in front of Lolo Dado's room.That is when I found out that we will be leaving today because of Lolo Dado's condition.Parang nawala lahat ng iniinda kong antok at sakit nang sabihin sa akin yun ni Ate Rian. I crept inside Lolo's room and sat beside his bed, held his crinkled hand and watched him sleeping.Suddenly, I felt a lone tear
[LOVELY's Point of View]"Argh," daing ko habang sapo-sapo ang noo ko nang makaramdam ako nang pagkirot dito.Halos hindi ko na din mamulat ang mga mata ko dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Gosh, anong oras na ba? Bat parang tirik na tirik na ang araw?"Good morning, Lovely," I heard Pen's voice kaya napamulat ako at nakita s'yang may bitbit ng isang tasa na medyo umuusok pa.Lumapit s'ya sa akin at iniabot ang tasa. Sinilip ko ang laman nito at sa amoy pa lang nito ay agad kong nalaman na salabat ito. Oh, bigla kong naalala si mommy. Gustong-gusto n'yang pinagtitimplahan ako ng salabat sa noong nasa bahay pa ako."Salabat daw yan sabi ni Miss Maggie. Baka daw kasi masama ang pakiramdam mo dahil sa nangyari kagabi at late na tayong nakatulog. Makakatulong raw yan para ma-lessen ang headache," paliwanag ni Pen nang mapansin ang pagtitig ko sa tasa.
[PSALM's Point of View]"Isa! Dalawa! Tatlo, tagay!"Kasabay ng sigawan ng mga taong nanunood, mabilis kong ininom ang lambanog na isinalin sa maliit na baso ni Mang Tagay— yung matandang lalaking nagpakana ng inuman na 'to.Napapikit ako sa sobrang pagngiwi dahil sa lasa ng lambanog at sa pagguhit ng tapang nito sa lalamunan ko. Walastik naman! Ang pangit ng lasa!Nilingon ko ang dalawa kong kasama. Halos umikot ang mata ko nang makita ang mayabang na pagmumuka nung pinsan ni Ate Rian na si Tristan na nakaupo sa harapan ko sa kabilang side ng mesa. Malaki pa din ang ngisi nito at parang hindi iniinda ang lasa ng lambanog."Tss, halatang lasenggero," bulong ko.Bago pa ako tuluyang ma-bad trip, ang katabi ko na lang na si Sage ang tinignan ko. Nakatingin lang s'ya sa baso n'ya at parang inaanalisa pa ang kaunting laman na tira nito. Mukhang hindi din s'
"Pen! Psst! Pen!"Para akong sinampal mula sa pagkakatulala ko sa sobrang panunood kay Sage at Lolo Dado nang makarinig ako ng pagsitsit at pagtawag sa pangalan ko."Pen, dito!"Napalingon ako sa may pinto na bahagyang nakabukas. Kunot-noo kong tinignan ang nakasilip sa maliit na siwang sa pinto dahil sa pagtawag nito sa akin at sa suot nitong hoodie jacket."Marco?" bulong ko at napagdesisyunang lumapit. Nagpaalam din muna ako kay Ate Rian bago tuluyang lumabas ng pinto."Bakit mo 'ko tinatawag?— s-sandali!" Muntik na akong mapatili nang bigla n'ya akong hatakin papunta sa isang tabi malapit sa hagdan. Muli n'ya akong hinarap nang tumigil kami."Where's ate Maggie?" tanong n'ya."Hindi ko alam. Si Ate Rian ang kasama ko simula nung umuwi kami galing sa liwasan. Teka nga... saan ka pala galing? Bakit hindi kita nakita maghapon?"
[PEN's Point of View]"Sige na, Lolo. Kailangan mo ng magpahinga. Bukas, maglilibot ulit kayo ni Emmanuel. Gusto mo 'yun di ba?" Panunuyo ni Ate Rian kay Lolo Dado dahil ayaw pa nitong matulog at gusto pa raw makisaya sa labas kung saan may salo-salong hinanda."Hindi, hindi. Gusto kong lumabas! Gusto kong makausap si Pedrito! May kailangan pa kaming pag-usapan! 'Yung tungkol sa lupa doon... doon sa Sampaloc. Kailangan kong lumabas!" Pagwawala na naman nito at pilit na tinutulak palayo si Ate Rian.Nanatili akong nakatayo sa pinakatabi ng kwarto. Magdadala lang sana ako ng baso ng tubig pero hindi na ako makaalis dahil sa nangyayari. Nag-aalala kasi ako saka baka kailanganin ni Ate Rian ang tulong ko lalo na sa pag-aasikaso kay Lolo Dado.Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at pumasok si Nurse Dan. Tumango ito kay Ate Rian bago ito lumapit. Saka ko lang na-gets kung para saan 'yun nan
[LOVELY's Point of View]Glamorous. Everything was definitely glamorous tonight!Nagliwanag ang buong bakuran dahil sa mga sulo na ginawa at dinala kanina ng mga kalalakihang dumalo. Akala ko nga ay mga mobs sila na may gustong sunugin na witch. Mga magsasaka pala iyon na in-invite ni Ate Rian.Kasalukuyan ding may band orchestra na tumutugtog sa sinet-up na stage sa may bukana ng bahay. Mga matatanda na ang mga musikero kaya tunog matanda na din ang tugtog but still, jive s'ya pakinggan. Puno din ng mga banderitas ang lugar at parang naging part ng design ang maaliwalas na night sky ngayong gabi. Ang daming twinkling stars!At syempre ang highlight ng lahat ay ang mahabang mesa na puno ng mga pagkaing niluto ko at mga prutas. May mga bitbit din naman 'yung ibang dumating. Mainly mga sticky rice delicacies like suman, biko and puto. Hindi ko nga napigilang maglaway dahil matagal-tagal na din akong hi