บททั้งหมดของ โทษทัณฑ์พิพาทใจ: บทที่ 231 - บทที่ 240

ท่านผู้เฒ่าชอว์ก้มลงมองเซลีน “เซลีน หนูคือเซลลี่เหรอ? เด็กที่ลูกสาวของฉันทิ้งไว้งั้นเหรอ?”ใบหน้าของเซลีนเต็มไปด้วยน้ำตา “คุณตาคะ แสดงว่าตาเป็นพ่อของแม่หนู พวกเขาบอกว่าแม่ของหนูเป็นขอทาน แต่แม่ของหนูมีพ่อที่น่าเคารพและมีเกียรติเป็นอย่างมาก“แต่ทำไมแม่ของหนูถึงกลายเป็นขอทานในตอนนั้นล่ะคะ คุณตา?”เซลีนเคยรู้เรื่องพ่อของเขาและภรรยาเก่าเมื่อลินคอล์นรับผู้หญิงคนนั้นมา เธออยากจะใช้เวลาที่เหลือกับลินคอล์นอย่างสุดหัวใจ แต่ลินคอล์นไล่เธอออกไปจากบ้านหลังจากที่เขาอยู่กับเธอ และหยิบฉวยเครื่องประดับทั้งหมดมาจากในกระเป๋าใบเล็ก ๆ ที่เธอถือติดตัวมาโดยตลอดลินคอล์นและเจดแต่งงานกันหลังจากเหตุการณ์นั้นต่อมาพวกเขารับเลี้ยงเซลีนซึ่งตอนนั้นอายุได้ 1 ขวบ เพราะเจดมีบุตรยาก แม้ว่าเซลีนจะเป็นลูกบุญธรรม แต่เธอก็ไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ ในสายตาของเจดและลินคอร์นทั้ง 3 คน ในครอบครัวมีกลมเกลียวกันอยู่เสมออย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากผ่านไป 20 ปี ผู้หญิงคนนั้นซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกลินคอล์นไล่ออกจากบ้าน กลับกลายเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของนายท่านอาวุโสชอว์ผู้หญิงคนนั้น…ทั้งสามคนในครอบครัวลินน์รู้ดีอยู่ในใจ และไ

ในตอนนั้นเซลีนรู้สึกอับอายอย่างมาก เธอฝืนยิ้มและมองเซบาสเตียนอย่างประชดประชัน “ เซบาสเตียนที่รักคะ ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นผู้หญิงที่เคยอุ้มท้องลูกของคุณและช่วยชีวิตคุณ อีกทั้งตาของฉันก็มีอำนาจมากด้วย ฉันไม่ดีพอสำหรับคุณเหรอคะ?”เซบาสเตียนพูดโดยไม่แสดงอาการใด ๆ “ไม่”เซลีนถามว่า “ทำไมล่ะ?”เซบาสเตียนยิ้มเยาะ “ซาบริน่าทำลายการแต่งงานของเรา ไม่มีใครในเมืองเซ้าท์ ซิตี้กล้าสร้างความวุ่นวายในงานแต่งงานของฉัน ในเมื่อซาบริน่าทำเรื่องแบบนั้น ฉันจะจับเป็นเธอมาให้ได้ แต่ถ้ายังจับซาบริน่ามาไม่ได้ ฉันจะไม่แต่งงานเด็ดขาด!”เซลีนหมดคำที่จะพูดเธอถ่ายทอดสิ่งที่เซบาสเตียนพูดกับลินคอล์นและเจด ทั้งสามคนในครอบครัวคาดเดากันอย่างลับ ๆ ว่าบางทีเหตุผลที่เซบาสเตียนต้องการจับตัวซาบริน่าให้กลับทั้งที่มีชีวิตอยู่ อาจไม่ใช่จุดสิ้นสุดชีวิตของเธอ แต่เป็นเพราะเด็กในท้องของซาบริน่าเซบาสเตียนต้องมั่นใจเพียงครึ่งเดียวจากคำพูดของซาบริน่าเขาต้องการจะรอจนซาบริน่าคลอดลูก ถ้าลูกของซาบริน่าเป็นลูกของเซบาสเตียน ครอบครัวของลินน์ก็ไม่อาจหนีจากความตายได้แต่นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้นลูกน้องที่ติดตามเซบาสเตียนได้กระจา

เซลีนหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย “ฮืม! ฉันต้องการอะไรเหรอ? แกกลัวไหม? ซาบริน่า สก๊อตต์! เดาสิว่าฉันจะส่งแกไปให้กับชายอื่นในนาทีต่อไปนี้ดีไหม?”เซลีนมองไปที่ชายร่างสูงทั้งสี่คนที่แต่งตัวดีภายในรถด้วยใบหน้าที่เย็นชาและเคร่งขรึม จากนั้นเธอก็ถามอย่างไร้สาระว่า “อูโน่ ซาห์น ดูโอ ลูอิส เทรส โจนส์ และ ควอทโทร วู้ดส์ พวกนายทั้งสี่คนติดตามคุณตาของฉันมาตลอดชีวิต คุณตาของฉันเข้มงวดกับลูกน้องมาก บางทีพวกนายอาจไม่ได้สนุกกับผู้หญิงในตอนที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของเขา ตอนนี้ฉันให้ของขวัญชิ้นใหญ่ให้นายสี่คนด้วย พวกนายคิดว่าไงล่ะ?”บอดี้การ์ดทั้งสี่คนพูดไม่ออกบอดี้การ์ดทั้งสี่คนมีคุณสมบัติส่วนตัวที่ยอดเยี่ยมและทุกคนต่างก็มีสายตาที่เฉียบแหลมและฉลาด ถ้าไม่ใช่เพราะคุณสมบัติเหล่านั้น พวกเขาก็จะไม่ได้เป็นบอดี้การ์ดที่ได้อยู่รายล้อมนายท่านอาวุโสชอว์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มาจากสังคมชั้นสูง แต่พวกเขาก็อยู่กับนายท่านอาวุโสชอว์มาสิบถึงยี่สิบปีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ในหลาย ๆ อย่างผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวเข้ามาในรถมาจากบ้านระดับไฮเอนต์ของเซบาสเตียน แม้เซบาสเตียนจะพูดเป็นร้อยครั้งว่าเขาต้องการฉี

สาวสังคมทุกคนในห้องส่วนตัวต่างตกตะลึงและมองไปทางประตู คนแรกที่แสดงปฏิกิริยาคนแรกคือเซลีน เธอหัวเราะด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม “แหม่ ดูสิใครมา ที่แท้ก็นายท่านไนเจลนี่เอง”ในตอนนี้ ไนเจลได้มาอยู่ตรงหน้าของเซลีนและซาบริน่าแล้ว คิ้วของเขาขมวดแน่นและน้ำเสียงของเขาก็แข็งกร้าวขึ้น "ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!"“นายท่านไนเจล” เซลีนไม่ได้กดหัวของซาบริน่าอีกแล้ว เธอเพียงแต่เยาะเย้ยไนเจลและพูดว่า “แม้ว่าครั้งหนึ่งนายเคยทำกับซาบริน่าราวกับเป็นของเล่น แต่ตอนนี้เธอเป็นนักโทษที่คู่หมั้นของฉันจับตัวกลับมา เธอเป็นของเล่นของทั้งคู่หมั้นฉันและของฉัน ไม่ใช่ของนายอีกแล้ว”“เห็นแก่ที่นายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคู่หมั้นฉันนะ ถ้านายอยากจะสนุกด้วย จะเข้ามาก็ไม่ได้ว่าอะไร”“ฉันได้ยินมาว่าตอนนั้นนายอยากสนุกกับซาบริน่านิ”“แถมรูปแบบความสนุกยังน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม แต่เคยได้นะว่าผู้หญิงคนนี้เคยใช้เลือดไก่หลอดหนึ่งเพื่อหลอกนายและคนอื่นๆ ใช่ไหม?”“ฮ่าฮ่าฮ่า!”“นั่นก็ตลกดีนะ”“เอาละ ไนเจล เข้ามาร่วมสนุกกันสิ นายอยากแข่งกับขอทานคนนี้ไหมล่ะ?”“ใช่ ใช่ วิธีนี้น่าตื่นเต้นกว่า ฉันเห็นด้วย!"“นายท่านไนเจล! โชคดีนะ!”“เราเชี

ไนเจลตอบว่า “…ซาบริน่า เรื่องนั้นผ่านมาหลายปีแล้ว ตอนนี้เธอยังยกโทษให้ฉันไม่ได้อีกเหรอ?”ซาบริน่ายิ้ม “นายท่านไนเจล ฉันไม่ใช่เด็กสาวอีกแล้วนะ เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งหกปี ตอนนี้ฉันไม่ได้ฝันถึงอะไรแล้ว ไม่มีการให้อภัยระหว่างคุณกับฉัน ฉันไม่เคยเกลียดคุณ ฉันแค่อยากให้คุณพูดตรงไปตรงมากว่านี้ เข้าใจตรงกันนะคะ?”“ซาบริน่า! เชื่อฉันได้ไหม? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉัน ไนเจล คอนเนอร์ จะไม่ทำอะไรก็ตามให้เธออับอายอีกต่อไป…” ไนเจลอดใจไม่ไหวที่จะคว้าข้อมือของซาบริน่าและสัญญากับเธออย่างจริงใจในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาในห้องส่วนตัวที่ไนเจลอยู่ ในชั่วพริบตา เขาเห็นไนเจลดึงมือของซาบริน่า “ไนเจล นายหายมาตั้งนาน ฉันก็คิดอยู่ว่านายทำอะไรอยู่ ปรากฏว่านายกำลังทำเจ้าชู้กับสาวน้อยอยู่นี่เอง ให้ฉันบอกอะไรนายอย่างนะว่าสาว ๆ ในห้องส่วนตัวเกือบจะร้องไห้เพราะรอนายอยู่นะ ถ้าไม่กลับเข้าไป มันจะเกิดเหตุไปมั้ง!”น้ำเสียงของไนเจลหงุดหงิด “ไสหัวออกไปก่อน!”ชายหนุ่มพูดไม่ออกเมื่อเขาต้องการจับไนเจลอีกครั้ง ก็มีคนอีกจำนวนหนึ่งออกมาจากห้องส่วนตัว และตรงมาที่ไนเจล“ว้าว บ้าจริง! ไนเจล นายไม่ควรทำแบบนี้ มีคนพูดว่า