All Chapters of Mystical Reminisce: Chapter 1 - Chapter 10

December 19, 2021 England, Cumbrian mountains near Lake District...  "Alessandra, wake up! We've arrived, you'll get cold if you're not going to open your eyes."Naidilat ko ang mga mata ko at ang napakalamig na hangin ang unang bumungad sa'kin.I thought it was true, the man in my dream whom I kissed."What?" Mother looks annoyed when my eyes whimpered.That was a mystical dream, I wonder if that man in my dream was true. His lips were totally cold and I felt like we just kissed... Right now.Napahawak ako sa labi ko at ramdam ko ang pamumula ng mga pisngi ko. "I had a beautiful dream Mom," said while my eyes are puffy.Napailing-iling na lamang ito at inaya akong lumabas sa kotse. Dala ang mga gamit namin ay hinalikan ni Dad ang ulo ko at bumulong na bad mood daw si Mom dahil naiwan daw ang

I stretched my arms before I yawned. I can no longer feel the heaviness of my body, ramdam ko ang pagbabalik ng lakas ko.  Mabilis akong bumangon mula sa kama saka dumiretso sa may pinto ngunit napahinto ako nang maalala ang panaginip ko.  Paano kung sa pagbukas ko ng pinto ay wala ulit sila? Na panaginip nanaman ang pangyayare ngayon? Mariin kong pinisil ang sariling pisngi at napadaing dahil sa hapdi ng pagkakapisil ko.  Hinihimas ang pisnging lumabas ako mula sa kwarto at nakita si Mama na nakaupo sa sofa habang kumakain ng mansanas.  Nang mapadpad ang tingin niya sa 'kin ay tumaas ang kilay niya bago ibinaba ang platong naglalaman ng mansanas.  She walked closely to me before touching my forehead and frowned. "Do you feel anything?" she asked.  "I can feel your hand Mom." Dahil sa sagot ko ay nakatanggap ako ng kurot sa tagiliran ko mula sakanya.  Napadaing ako at sumimangot, l

The house filled with silent and emptiness. No one spoke about the incident, they were just silent and worst is that Mom and Dad isn't talking with each other. Kanya-kanya ang mga ginagawa nila at tila walang planong mag-usap. Napanguso na lamang ako at ininom ang chocolate drink with marshmallows na gawa ni Dad para sa 'kin. I know it was a dangerous incident, alam kong sobra ang naging takot ni Mom nung mawala ako but it wasn't Dad's fault. I didn't wait for him kaya nawala ako sa paningin niya. Dad has his own life too, his work, and his problems kaya hindi naman pwede sa 'kin lang umikot ang mundo ni Dad. But I get it, siguro gano'n din ang magiging reaksyon ko kung alam kong nawawala ang anak ko. Dad was with me so it's obvious that Mom is angry, pero sana pag-usapan nila hindi ba?I am already fine, wala namang nangyare sa 'kin. "Lesa? Bakit nasa labas ka? Malalamigan ka."Napatingin ako kay Grandma

Tanaw na tanaw ko ang mga nagbabagsakang snow mula rito sa bintanang kinatatayuan ko. Ang pag-ihip ng hangin na tila hinihila ang buhok ko upang isayaw sa himpapawid.Kumurap-kurap ang mga mata ko bago napakangiti nang maalalang malapit na ang pasko.But my heart feels heavy, my emotions were sunken into the deepest part of my mind.Kasabay nang pagpikit ng mga mata ko ay ang tila pagbuhos ng mga mumunting imahe ng lalakeng hindi ko makalimutan.After the confrontation with my grandma, I never saw him in my dreams again.I can't think of any reason why, but it's safer to think when he's not in my dreams.Hindi ko na rin siya matagpuan, kahit anong paghihintay ko ay hindi siya dumating. Walang gabing natulog ako na hindi siya iniisip.Hindi ko alam kung bakit alam ni grandma ang tungkol sakanya, there's no hint about her knowledge when it comes to him.

Humihingal na napahinto ako sa pagtakbo nang makarating ako sa abandonadong bahay. Inangat ko ang tingin ko at napahigpit ang hawak sa dala kong malaking bag saka nagdesisyong pumasok.I sighed when I entered the dark abandoned house. There was nothing to see aside from the dirty furnitures and broken walls.Naibagsak ko ang hawak kong bag at pabagsak na naupo sa sahig. Yumakap ako sa dalawang tuhod ko at napahikbi na lamang, inaalala ang nangyare kanina lamang.   "You're going back to New York."Tila gumuho ang mundo ko nang marinig ang mga salitang tila isang kutsilyo sa pandinig ko. Nakakatakot isipin na babalik ako nang hindi nagpapaalam sakanya. Or maybe, I don't want to leave anymore because I don't want to leave him. I've been too attached with that man, the though