LOGINShare
Chapter 02
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"Hindi ba naging maayos ang tulog mo kaya nangingitim 'yang mata mo Lesa?"
Naibaba ko ang hawak kong kutsara at napanguso. "I'm not sure, I guess so... "
Nagtinginan si Mom at Dad habang nakakunot naman ang noo ni Grandma.
"Baka hindi ka komportable sa tabi ko—"
Taranta akong napailing ng paulit-ulit dahil sa sinabi ni Grandma. "I'm fine grandma, baka naninibago lang ako sa panahon. Naligo din kase ako kagabi kaya nanginginig ang tuhod ko, " pagdadahilan ko.
"Sinong tanga ang maliligo sa gabi habang malamig ang panahon?" tanong ni Mom at tumayo mula sa pagkakaupo saka hinaplos ang noo ko.
"Look at her, you've got a fever Alessandra!" Mother was glaring at me and went to the kitchen to get a clean towel.
Lumapit si Dad sa'kin at hinaplos din ang noo ko. Si Grandma nama'y inayos ang plato ko at pumunta sa kusina dala ang pinagkainan ko.
Nang makabalik ay dala ni Mom ang isang puting towel at palanggana na may lamang mainit na tubig. Grandma brought a medicine with her while Dad carried me and put me on the bed.
"Now, you've got a reserve beat to me because of how clumsy you are. You just took a bath in this cold weather, " Mom scolded me.
Dad looks worried and Grandma was preparing the medicine. "Catching a cold wouldn't make her die, you're overreacting." Grandma tried to calm my mother.
Napanguso ako. Hindi naman talaga ang pagligo ang naging rason ng sinat ko, kundi mismo ang nangyare kagabi.
After our eyes met, he just disappeared from my sight in just a glimpse. Mabilis akong lumabas sa bahay at tinakbo ang malamig na daan habang natatabunan ng umuulang snow ang daanan ko.
Nilibot ko ang paningin ko hanggang sa napilitan na lamang akong bumalik sa bahay.
I was sure that it was him, the man in my dream. He was real and our eyes met, it would be impossible if it's hallucination because the time that my eyes was locked into his, his eyes did the same too.
That was the reason why I haven't had a good sleep and had a cold because of walking outside in the middle of the night.
Kung kailan ay nakita ko na siya ay dinapuan naman ako ng sakit. I was so sure that it was him, but it's too unbelievable that I would met him here.
Is it a sign that I would encounter him?
and what the hell is he doing on the roof? He just disappeared after our eyes met. It was like I was dumped by that man.
"Don't get sick Alessandra." Dad looks really worried. His eyes were about to cry while holding my hand.
I smiled and crinkled my nose. "Dad, it's just a fever."
Napailing-iling siya.
"You're still sick, I want you to never get sick. Kung pwede lang na mapunta sa'kin ang sakit mo ay matagal ko nang tinanggap."
My Dad really is the most sweetest man in the world. He's too precious that I'm jealous to my mother, imagine marrying a man like my Dad.
"Don't worry Dad, I will kill this sickness and win. I'm a strong woman right?" biro ko upang bawasan ang pag-aalala niya.
Tumango siya at hinalikan ang noo ko. "My daughter is a strong woman! Right, I shouldn't worry. You're my daughter after all, " saad niya.
Biglang bumukas ang pinto at iniluwa si Grandma dala ang isang baso ng tubig at gamot.
"Alex, Cassandra needs you to fill the tank. It's running out of oil, " Grandma said and sat down on the side of the bed.
Dad nodded and went out from the room to help my Mom.
Grandma looks at me with a worried expression. "Why did I even let you take a bath, " saad niya sa malungkot na tono.
"Grandma, don't blame yourself. It's just a fever, " I tried comforting her but it didn't work.
Mas lalo lamang 'tong nalungkot at pinainom sa'kin ang gamot. Nang malasahan ito ay napangiwi ako dahil sa pait ng lasa, parang pinaghalong broccoli at ampalaya.
"Ano yan grandma?" nakangiwing tanong ko at mabilis na uminom ng tubig.
"Gamot sa sinat, mabisa yan. Kapag nagkakasakit ang grandpa mo ay pinapainom ko sakanya 'yan, gumagaling naman siya pagkabukas."
Hindi ko alam na gamot pangmatanda pala 'to pero kung mabisa naman, why not diba?
Umabot ang hapon ay nakahiga lamang ako sa kama habang ang tingin ay nakabaling sa bintana, hinihintay na bumaba ang araw mula sa pagsikat.
Nang makaramdam ng gutom ay bumangon ako at ramdam ko ang pag-ikot ng paningin ko dahil sa sakit ng ulo ko.
Marahan kong binuksan ang pinto at kita kong nakapatay lahat ng ilaw, sarado din ang mga bintana na para bang inabanduna ang buong bahay.
"Mom? Dad? Grandma?" I tried calling out their names but no one answered.
Nakaramdam na ako ng kaba at mabilis na binuhay ang ilaw ngunit ayaw gumana ng switch.
There's no way...
Mabilis akong lumabas sa bahay at bumungad sa'kin ang nagbabagsakang snow at malamig na hangin.
Tinahawak ko ang daan kahit nanginginig na ako sa lamig. Nang makarating sa lugar kung saan nakaparking ang sasakyan namin ay wala na ito.
Tanging ang malaking palatandaan lang ng Lake District ang nakalagay.
Iniwan ba nila ako? Bakit? Wala naman akong ginawang kasalanan.
Nagsimulang pumatak ang mga luha ko at napaupo na lamang dahil sa pagod at lamig. Bakit iniwan niyo ako dito?
"Meow."
Napatingin ako sa itaas at napaatras nang makita ang nakadungaw na ulo ng lalake, ang lalake sa panaginip ko.
"Meow meow, " said while looking at me.
Bumaba siya mula sa puno at lumapit sa'kin. He tilted his head like a dog wearing a curious expression.
"How come you're here?"
Napatanga ako nang marinig ang matigas niyang boses. Tila naging kabayo ang tibok ng puso ko, tinatakbo ang halo-halong emosyon.
"H-huh?"
"You just trespassed my dream and now you're here again, that old lady really want to pissed me off."
I left my mouth opened, unable to say anything. I don't understand him, what is he saying? He looks different from that dream—where I met him.
"Aren't you going back?"
Naitikom ko ang bibig ko at pinaglaruan ang daliri ko. "They left me."
"Stupid, it's a dream. You should go back, I don't want to see anyone trespassing my dream."
"Alessandra!"
Napabalikwas ako at hingal na hingal na napabangon. Napalingon ako sa nag-aalalang mukha ni Grandma habang hawak-hawak ang pulso ko.
Ilang minuto ko siyang tinitigan bago ako yumakap sakanya ng mahigpit. Nagsimulang pumatak ang luha mula sa mga mata ko sa pag-aakalang iniwan nila ako.
"Calm down Lesa, I'm here." She caressed my back.
It was a dream, it was a fucking dream. I thought that I was left alone, without that man I wouldn't be able to realized that it was a dream.
"Grandma, I've seen one."
Humiwalay ako sa pagkakayakap sakanya at pinahid ang tumutulong luha saka ngumiti. "I've seen a creature... A mystical creature."
He was rather true or magical, but one thing I'm sure about him.
He's mine in my dreams.
Related chapters
Mystical Reminisce Chapter 03
I stretched my arms before I yawned. I can no longer feel the heaviness of my body, ramdam ko ang pagbabalik ng lakas ko. Mabilis akong bumangon mula sa kama saka dumiretso sa may pinto ngunit napahinto ako nang maalala ang panaginip ko. Paano kung sa pagbukas ko ng pinto ay wala ulit sila? Na panaginip nanaman ang pangyayare ngayon? Mariin kong pinisil ang sariling pisngi at napadaing dahil sa hapdi ng pagkakapisil ko. Hinihimas ang pisnging lumabas ako mula sa kwarto at nakita si Mama na nakaupo sa sofa habang kumakain ng mansanas. Nang mapadpad ang tingin niya sa 'kin ay tumaas ang kilay niya bago ibinaba ang platong naglalaman ng mansanas. She walked closely to me before touching my forehead and frowned. "Do you feel anything?" she asked. "I can feel your hand Mom." Dahil sa sagot ko ay nakatanggap ako ng kurot sa tagiliran ko mula sakanya. Napadaing ako at sumimangot, l
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 04
"Lesa, bakit namumula 'yang mukha mo? May lagnat ka nanaman ba?" tanong ni Grandma at hahaplosin na sana ang noo ko ngunit umiling ako nang mabilis."Hindi po, naninibago lang ako sa lamig grandma. Hindi pa po ba tayo aalis?" tanong ko nang mapansing hindi pa din kumikilos ang mga paa ni Grandma."Hinihintay ko ang Dad at Mom mo. Hindi kasi mapakali 'yang Mom mo, pakunwaring nag-aalala na baka gumastos ka ng marami tapos gusto ka lang pala bantayan," sagot nito na nakapagpanguso sa 'kin."Ayaw talaga ako tantanan ng radar ni Mom," bulong ko.Napadaing ako nang makaramdam ng kurot sa tagiliran at kita ko ang nakataas na isang kilay ni Mom.Nakakainis na ha! Hindi na ako natutuwa sakanya.Naiiyak na napayakap ako sa braso ni Dad na tumatawang hinahaplos ang ulo ko at kunwari'y pinapatahan.Kinuha muna ni Dad ang sasakyan kaya nakatayo kami sa harapan ng gate upang hintayin ito."Ika
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 05
The house filled with silent and emptiness. No one spoke about the incident, they were just silent and worst is that Mom and Dad isn't talking with each other.Kanya-kanya ang mga ginagawa nila at tila walang planong mag-usap. Napanguso na lamang ako at ininom ang chocolate drink with marshmallows na gawa ni Dad para sa 'kin.I know it was a dangerous incident, alam kong sobra ang naging takot ni Mom nung mawala ako but it wasn't Dad's fault. I didn't wait for him kaya nawala ako sa paningin niya.Dad has his own life too, his work, and his problems kaya hindi naman pwede sa 'kin lang umikot ang mundo ni Dad.But I get it, siguro gano'n din ang magiging reaksyon ko kung alam kong nawawala ang anak ko. Dad was with me so it's obvious that Mom is angry, pero sana pag-usapan nila hindi ba?I am already fine, wala namang nangyare sa 'kin."Lesa? Bakit nasa labas ka? Malalamigan ka."Napatingin ako kay Grandma
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 06
Namumulang isinubo ko ang huling tinidor ng cake bago nagtitiling inilapag ang plato sa lababo. Kumekembot kong ibinalik ang cake sa ref saka umupo sa sofa at pinagpatuloy ang pagtili.Nang bumukas ang kwarto nila papa ay mabilis akong napaayos ng upo at kinakamot ang batok na napatingin kay Dad nang lumabas ito."Have your eaten Dad?" I asked.Tumingin ito sa direksyon ko saka nakangiting tumango. He entered the kitchen before he went back to the living room with a coffee.Tumabi ito sa 'kin saka ipinatong ang paa sa lamesa. Pinalo ko ang braso nito at sumimangot nang makita ang paghalakhak nito."I told you not to do that Dad," I said annoyingly."Magkakarayuma na ata ako Alessandra." Umakto siya na para bang nawawalan na ng abilidad sa paglakad kaya napairap ako."How are you Dad? Nag-usap na ba kayo ni Mom?" I asked.Ibinaba niya ang kape sa lamesa bago ako inakbayan. "We've talk bu
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 07
Tanaw na tanaw ko ang mga nagbabagsakang snow mula rito sa bintanang kinatatayuan ko. Ang pag-ihip ng hangin na tila hinihila ang buhok ko upang isayaw sa himpapawid.Kumurap-kurap ang mga mata ko bago napakangiti nang maalalang malapit na ang pasko.But my heart feels heavy, my emotions were sunken into the deepest part of my mind.Kasabay nang pagpikit ng mga mata ko ay ang tila pagbuhos ng mga mumunting imahe ng lalakeng hindi ko makalimutan.After the confrontation with my grandma, I never saw him in my dreams again.I can't think of any reason why, but it's safer to think when he's not in my dreams.Hindi ko na rin siya matagpuan, kahit anong paghihintay ko ay hindi siya dumating. Walang gabing natulog ako na hindi siya iniisip.Hindi ko alam kung bakit alam ni grandma ang tungkol sakanya, there's no hint about her knowledge when it comes to him.
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 08
Napabalikwas ako ng bangon matapos makaramdam ng pangangati sa may kaliwang pisngi ko.Feel ko nakagat ako ng lamok o insekto sa kati.Nang makabangon ay napakunot ang noo ko nang magising sa hindi pamilyar na kwarto. Madilim at wala ni anumang ilaw ang paligid, tanging ang sinag mula sa nakabukas na bintana ang nagsisilbing liwanag sa loob ng kinaroroonan ko.Napakagat ako ng labi nang makagat ako muli ng lamok sa may leeg ko.Where the hell I am?Bumaba ako mula sa kama at napatili nang makakita ng tatlong ipis na gumagapang palayo mula sa tsinelas ko.Oh my gosh, nasaan ba ako at napunta ako sa bahay na 'to?Marahan akong naglakad palapit sa pinto at akmang bubuksan na ito ngunit bumukas ito at iniluwa ang lalakeng nakatopless habang may dalang plato na naglalaman ng pagkain.Napakurap kurap ako nang pareho kaming naestatwa.
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 09
Humihingal na napahinto ako sa pagtakbo nang makarating ako sa abandonadong bahay. Inangat ko ang tingin ko at napahigpit ang hawak sa dala kong malaking bag saka nagdesisyong pumasok.I sighed when I entered the dark abandoned house. There was nothing to see aside from the dirty furnitures and broken walls.Naibagsak ko ang hawak kong bag at pabagsak na naupo sa sahig. Yumakap ako sa dalawang tuhod ko at napahikbi na lamang, inaalala ang nangyare kanina lamang."You're going back to New York."Tila gumuho ang mundo ko nang marinig ang mga salitang tila isang kutsilyo sa pandinig ko. Nakakatakot isipin na babalik ako nang hindi nagpapaalam sakanya. Or maybe, I don't want to leave anymore because I don't want to leave him. I've been too attached with that man, the though
Last Updated : 2024-10-29Mystical Reminisce Chapter 10
Nagising akong may bigat na nararamdaman sa may bandang dibdib ko at narealize na nakayakap pala si Kareem sa 'kin habang mahimbing ang tulog nito.Marahan kong nilingon ang pwesto niya at hinawakan ang pisngi niya."Kung alam mo lang kung gaano kabaliw ang puso kong makasama ka," bulong ko.Dinampian ko ng halik ang kanyang noo bago bumangon at inayos ang manipis na kumot sa katawan nito.Bumaba ako mula sa hagdan at napangiwi nang marealize na wala pala ako sa bahay kaya ang maduming sala at sira-sirang furniture ang bumungad sa 'kin.Nameywang ako na animo'y stress na stress sa buhay.Iniisa isa kong pinulot ang mga basag na mga gamit at napagtantong kailangan ko ng mapaglalagyan ng mga gamit na patapon.Tagatak na ang pawis ko nang mailapag ko sa labas ang mga pirasong kahoy mula sa pader.Nang makapasok ako ay naiangat ko ang ulo ko a
Last Updated : 2024-10-29
Latest chapter
Mystical Reminisce Chapter 38
His hair was longer than the last time I've seen him. His eyes were on the burning furnace and intertwining his fingers while sitting on the floor. I saw how his eyes blinked while staring at the fire reflecting on his eyes. He didn't move nor did he speak. Nanatili lamang siya sa kanyang posisyon na animo'y nasa isang malalim na pag-iisip. Hindi ako nagsalita, bagkus ay lumapit ako sa kinaroroonan niya at umupo sa sahig na hindi kalayuan sa kanya. I know that this is just a dream, that this situation might just one of my expectations and that this is just one of my imaginations. But still, I wanted to burst a cry and just encircle my arms on his. "If only I wasn't weak," I said sorrowfully. "If only I didn't get sick, then you wouldn't disappear from my sight." I chuckled upon remembering how I pathetically got sick. If only it didn't happen, then I would've been feeding the goats while still living with him.
Mystical Reminisce Chapter 37
Nakapikit ang mga matang naka-angkala ako sa katawan ni Kareem habang marahan kaming naglalakad sa malamig na gubat. After the dryad suddenly turned into ashes, I couldn't open my eyes. Patuloy pa rin bumabalik sa isipan ko ang mga pangyayari na hindi ko inaakalang mangyayari sa 'kin. "Can you still walk? Do you want to ride on me?" Kareem asked. I shook my head to disagree. "It's fine, I can still walk. You're badly wounded so I won't ride on you," I answered. He growled. "It's not like I'm a weak human like you," he arrogantly said. "I never said that you're weak, Kareem. What I'm telling is that you're wounded and it would be very hard for you to move quickly if ever I ride on your back." "I ain't dryad for nothing. You can't even open your eyes so you should at least consider riding on my back."I let out a deep sigh. "Enough with that ride and riding whatsoever you're talking about. I'm fine, I'll be able to open my eyes later.""How s
Mystical Reminisce Chapter 36
Mabilis ang naging takbo ni Gallard habang ako nama'y hindi inaalis ang tingin sa likuran namin. I need to make sure that the dryads aren't following us. The whole forest was dark and cold. The heavy pour of snowflakes is making us hard to run easily. "Malayo pa ba tayo?" tanong ko sakanya. "I'm not really sure, but we will arrive there before the sun sets up, you need to watch your back and yourself."Was it really that far? Thinking how we went there, naglakad lang kami ni Kareem, it doesn't look far to me. Rinig ko ang mabigat na paghinga ni Gallard habang patuloy kami sa pagtakbo. "Are you okay?" I asked worriedly. "Worry about yourself, human.""You seems to be having a hard time breathing..."Bumagal ang pagtakbo niya hanggang sa huminto kami. Nagtatakang bumaba ako mula sa likuran niya at akmang ihahakbang ko na ang paa ko ay humarang siya sa 'kin. "Be careful, it's a cliff."A cliff?Hindi ko gaanong makita ang nasa hara
Mystical Reminisce Chapter 35
Nakita ko kung paano kinain ng apoy ang buong sasakyan habang unti-unting natatakpan ng usok ang tatlong pigura ng mga nilalang. "Stop looking at them," he whispered. Hindi ko magawang alisin ang mga mata sa direksyon nila kahit pa hindi ko na sila makita. The image of them seems like a replica of disaster to me. Their eyes were vividly showing me that I am their prey, that they've found me. "Sir, you need to leave the place. It seems like someone just put a bomb on your car." Lumapit sa amin ang dalawang police officer. "What do you mean? It's impossible," my dad unbelievably reacted. Hinaplos ni mom ang magkabilang braso ko kaya napatingin ako sakanya. I don't know why but when my eyes met her eyes, the cold I felt just disappeared. It was soothing to see her worried expression as if comforting me. It's my first time seeing that expression from her. "Are you worried?" I asked. Hindi siya suma
Mystical Reminisce Chapter 33
"Would you like to witness what a dryad can do for you?"Nakapanglumbaba ako habang pinagmamasdan ang pagbagsak ng snow mula sa langit. Makikita na ang mga isinabit nila dad na christmas lights sa labas na tingin ko'y magkakaroon na ng kulay mamayang gabi. Christmas is already coming. Kung dati ay hinihintay ko ang pasko dahil sa mga regalo kong natatanggap, ngayon ay gusto ko nalang matulog at hintaying matapos ang celebrasyon. Three days before christmas but I feel like the whole Lake District isn't celebrating christmas but preparing for the next crime that is yet to come. A real disaster that no one will ever know how it started and when will end. "I missed him," I whispered. Gusto ko na siyang makita, mahawakan at mayakap ulit. Are you thinking of me too? "Paano ko siya makikita?" tanong ko sa sarili. "I told you, j
Mystical Reminisce Chapter 32
The clock has been ticking repeatedly, round... and unbothered. The letters were like an open door for me to reach the end. There were lots of things I discovered, things that I didn't expect would happen to someone like my... grandma. Love, memories, love... it's all about that. There was nothing to it but a memories that has been kept inside the box for too long, memories of love that I never saw but witnessed through these letters. Ngunit hindi nagtagal ang matamis na memoryang aking nabasa. After the 16th letter, words became shallow and painful. "Why did you leave me?" "If loving you means killing everyone, then I would've done the same thing all over again.""My lady, I can't paint anymore.""I'll stay here on our home, I'll wait and wait and wait and wait... and wait. Until I can hold you again."
Mystical Reminisce Chapter 31
Kinabukasan ay umalis sila grandma sa hindi malamang dahilan habang ako nama'y naiwan mag isa—--hindi naman literal na mag-isa dahil kasama ko si Gallard. Pansin ko din na gumagaling na ang sugat niya kung ikukumpura kahapon. Hindi na din ito nanghihina at nakakapaglakad na dahil kita ko pang umiikot-ikot ito sa sala na para bang may hinahanap. Nakamasid lang ako sakanya habang nagtitimpa ng hot chocolate. Kumuha din ako ng isang slice ng ginger bread saka binuksan ang nakataklob na plato na may tatlong nuggets. Kumagat ako ng isa bago dumiretso sa sofa, bitbit ang mainit na hot chocolate na timpla ko. Binuksan ko ang tv at naghanap ng magagandang palabas but there was nothing good to find. Nang akmang papatayin ko na ang tv ay biglang humarang ang nakatalikod na katawan ni Gallard sa tv na para bang may nakita ito. Kumunot ang noo ko at narealize na balita pala ito. The place was very familiar at doon ko lang nalaman na tungkol
Mystical Reminisce Chapter 34
A day already passed matapos akong managinip ngunit hindi na ito nasundan pa. Hindi ko na din sinubukan ulit dahil kahit anong pikit ko, hindi pa rin ako nakakatulog. "Christmas is coming," I whispered. Pinagmasdan ko ang pagbagsak ng mga snow sa lupa habang nakapanglumbaba sa bintana. "I don't understand why humans have so many celebrations.""Why? Nagcecelebrate din ba kayo? I can't imagine it." Naiisip ko pa lang ay parang hindi na kapani-paniwala. "We celebrate her birthday."Kumunot ang noo ko. "Who?" "The highest among us, more like a leader in humans' language. We only celebrate her birthday since she's been living for a thousand years already," he answered. Napa-wow ako dahil sa sinabi niya. "It seems like your kind really respect her.""You're wrong." Umiling siya. "There are many dryads who decided not to follow her because of many reasons. That is why, those who left weren't punish
Mystical Reminisce Chapter 30
Nagising ako dahil sa sinag mula sa araw. Ramdam ko din ang pananakit ng likod ko dahil nakabaluktot ako habang nakahiga sa kama upang mas mabigyan ng espasyo ang pusa. Nang magising ay unang hinanap ng mga mata ko si Gallard na wala na sa tabi ko. Bumangon ako at natagpuan itong nakaupo sa may bintana habang nakatalikod sa pwesto ko. "Gallard?" Hindi ito lumingon kaya napagdesisyunan kong lumapit sa kinaroroonan niya. I went to him and left a small distance between us dahil baka magalit nanaman siya kapag dumikit ako sakanya. "Nagugutom ka naba? Ipagluluto kita—""Why did you save me?"Save... him? "Because you looked like you were asking for help," I answered. He tsked because of what I said to him like it was some unbelievable words he heard. "You won't even think of coming back if not for my brother," he said bitterly, not giving me a slight look. "Look, I know you hate humans becau
