"Lesa, bakit namumula 'yang mukha mo? May lagnat ka nanaman ba?" tanong ni Grandma at hahaplosin na sana ang noo ko ngunit umiling ako nang mabilis.
"Hindi po, naninibago lang ako sa lamig grandma. Hindi pa po ba tayo aalis?" tanong ko nang mapansing hindi pa din kumikilos ang mga paa ni Grandma.
"Hinihintay ko ang Dad at Mom mo. Hindi kasi mapakali 'yang Mom mo, pakunwaring nag-aalala na baka gumastos ka ng marami tapos gusto ka lang pala bantayan," sagot nito na nakapagpanguso sa 'kin.
"Ayaw talaga ako tantanan ng radar ni Mom," bulong ko.
Napadaing ako nang makaramdam ng kurot sa tagiliran at kita ko ang nakataas na isang kilay ni Mom.
Nakakainis na ha! Hindi na ako natutuwa sakanya.
Naiiyak na napayakap ako sa braso ni Dad na tumatawang hinahaplos ang ulo ko at kunwari'y pinapatahan.
Kinuha muna ni Dad ang sasakyan kaya nakatayo kami sa harapan ng gate upang hintayin ito.
"Ikaw ba Lesa ay nagboboyfriend na?" tanong ni Grandma na nakapagpailing sa 'kin.
"I have no time to waste with that word grandma, kailangan kong makapasa sa board exam at nang makakuha nako ng medical license. It'll not be too long for that," I answered.
"Bakit hindi ka nalang sumunod sa mama mo at sa 'kin? Painting is a good talent Lesa. Lahat nakakamit sa pagpipinta," saad nito.
I didn't pursue painting because I don't like it. Naiiba ako sakanila, hindi ako katulad nila na marunong magpinta ng mga di kapani-paniwalang bagay.
I find it hard to paint because I cannot differentiate the color of black and white. Walang kulay na naiiba sa mga ipininta ko, walang buhay.
Kaya kahit anong pilit sa 'kin ni Mom ay hindi ako sumunod sa kadahilanang wala akong talento katulad nila.
That time when I tried painting, it was a trash. Ang isang imahe na walang kaemo-emosyon na hindi ko mahulaan kung ano nga ba ang ipininta ko.
Mom told me to put my emotions, ipinta ko ang nararamdaman ko but it didn't go right with what I expected it to be. Walang nagbago, kaya hindi niya na sinipigan ang pagpilit sa 'kin at sinuportahan na lamang ako sa pagiging Doktor.
Hindi 'yon alam ni grandma dahil nahihiya akong sabihin sakanya na hindi ko naging talento ang kanyang pagpipinta.
Bumusena si Dad sa harapan namin, lumabas ito upang buksan ng pinto si grandma bago ako sumunod sa pagpasok.
Nasa backseat kami ni grandma habang nasa harap naman si Mom at busy ito sa pagsusulat. Tahimik ang naging byahe at wala ni anumang pag-uusap ang naganap.
Napatingin ako sa labas ng bintana, my eyes widened with surprise when I saw him running in between the dark forest. Hinahabol ba nito ang sasakyan namin?
"Lesa? Okay kalang ba?"
Taranta akong napaayos ng upo at napatingin kay Mom na nakatingin sa 'kin mula sa rear-view mirror.
"I just saw something that caught my eyes," pagdadahilan ko nang di pa rin umaalis ang kanyang tingin sa direksyon ko.
Napailing-iling siya bago ibinalik ang tingin sa pagsusulat.
Nang ibalik ang tingin sa bintana ay wala na ito, namamalikmata ba ako?
Ilang minutong pagbyahe bago kami dumating sa mataong lugar. Na-excite naman akong lumabas nang idungaw ko ang ulo sa labas.
Ipinarking muna ni Dad ang sasakyan bago kami sabay-sabay na lumabas.
Papalubog na ang araw kaya kita na ang nag-iilawang Christmas light at mga parol na nakasabit sa mga punong natatabunan ng snow.
Napangiti ako bago sumunod sakanila nang magsimula silang maglakad papasok sa isang shop.
"Amiga! Napadaan ka nanaman dito sa pamilihan ko. Bibili ka ba ng mga pamasko mo?" tanong ng babaeng may katandaan na.
"Mamimili kami ng mga dekorasyon para sa bahay. Dito kasi magpapasko itong anak ko kasama ang asawa at anak niya," sagot ni Grandma.
Bumaling ang tingin nito samin bago gulat ang mga matang tinignan si Mom. "Oh my, is that your daughter? That small kid who used to fight with my daughter? Lissiah it's been years," she said with surprise before embracing my Mom.
Nang maghiwalay ang dalawa ay kita ko ang pagngiti ni Mom.
"You didn't really left with Marian? I saw her last month with her new husband," Mom said making my eyes widened.
Is that really appropriate to tell in front of her own mother?
"I'm really disappointed with that daughter of mine, she had six husband already and yet she's acting like a single lady."
Kita ko ang pagtawa ni Grandma at Mom habang ako naman ay nakangiwi. Seriously? Six husband? Napayakap na lamang ako sa braso ni Dad.
"Daddy, samahan moko bumili ng coat please?" ani ko sa pakiusap na tono.
Nakangiting tumango ito bago ako hinila palabas at hindi na nagpaalam sakanila dahil busy ang mga ito sa pag-uusap.
Masaya naming tinahak ang mga nag-iilawang daan habang napapatingin sa ilog na nasa gitna. This is really different from New York, walang kahit anong gulo ang makikita, people are just peacefully walking through the road.
Nang makapasok sa isang shop na may Dressing salon style, bumungad sa 'kin ang naglilinyahang makakapal na coats.
"Dad, pipili ako doon banda." Tinuro ko ang mga nakasabit na coat samay glass window at tumango naman ito.
Binigyan ko muna siya ng tingin bago ako tumalikod at dumiretso sa naglilinyahang coats. Nang mahawakan ay nagtitili ako sa 'king isipan dahil sa lambot at kapal ng telang ginamit.
"Are you interested with that ma'am?"
Napatingin ako sa gilid ko at kita ko ang babaeng nakangiti na tila kaedad ko lamang.
Binalik ko ang tingin sa coat bago tumango. "Do you have any color aside from yellow? Like red or maybe black?" I asked.
May kinuha itong papel sakanyang bulsa bago umiling. "There's only white and gray ma'am, naubos po kasi dahil dinagsa din kami kanina ng mga foreigner."
Napanguso ako, minamalas nga naman at naubusan pa ako ng red. "Can I have the white please? Same size with this." Ipinakita ko sakanya ang yellow coat bago ito tumango.
Nang mapatingin sa direksyon ni Dad ay wala na ito, napakunot ang noo ko. Where is he?
"Ma'am? We have one stock of color red, would you like to buy it?" tanong niya kaya napangiti ako at tumango.
"I would like to buy some hand gloves too, it's better if it's actually pair to that coat," pahabol ko.
Tumango ito bago ako iniwan. Lumapit ako sa mga naglilinyahang boots and winter hats.
Napahinto ako nang mapadpad ang tingin sa couple scarfs na white and black, hindi ko alam ngunit bigla ko nalang siyang naalala. Ang imahe niyang nakahubad—
No, it was a dream. He was just naked on his upper body when I met him on the bathroom. Should I buy this?
I took one versatile black denim jeans for men, I also took a set of boxers, a cardigan for men, and took a pair of leather gloves. Kinuha ko na din ang nakita kong scarfs saka dumiretso sa counter.
"Here it is ma'am." Ibinigay niya sa 'kin ang red wool overcoat kasabay ang pair of gloves na kulay red din.
Nagpasalamat ako sakanya bago hinarap ang counter. 300$ ang nagastos ko lahat kaya sulit na din dahil marami-rami naman ang nabili ko.
Nang makalabas sa shop dala ang tatlong paper bag ay lumingon-lingon ako sa paligid upang hanapin si Dad ngunit wala ito.
Napakunot ang noo ko at inabot ang phone ngunit naalala kong iniwan ko pala sa kwarto 'yon.
Napaupo ako sa bench at napabuga ng hangin. If I know may tumawag nanaman kay Dad about sa trabaho niya, 'yon lang naman ang nakakapagpawala ng ngiti niya eh.
Napagdesisyunan ko munang maglakad lakad habang wala pa ito hanggang sa umabot ako sa pinakadulo kung saan may nagtitinda ng mga pagkain.
Sinubok kong tikman yung ibang nakikita ko katulad ng fried chicken with hot sauce atsaka burger na extra large. Maliit lang naman ang nagastos ko kaya sulit ang nakain ko.
Naglakad na ako pabalik sa daan kung saan ako dumaan kanina at baka naghihintay na sa 'kin si Dad. Nang makabalik sa pwesto ko kanina ay napakunot ang noo ko nang mapansin nagkakagulo ang mga tao.
Nagsilabasan ang mga tao sa shop at diretso sa lugar kung saan may mga taong nagtitipon-tipon.
May nakita din ako police car at mga sigawan, hindi ko alam ngunit sa kagitnaan ng gulo ay nakaramdam ako ng panlalamig at kaba.
Naglakad ako palapit sa nagkakagulong mga tao at nang makalapit ay marahan akong sumilip.
"He was just there earlier while smoking."
"Walang awa ang pumatay sakanya."
It was a dead body of a man bathing on his own blood. Pinapalayo ng mga pulis ang mga tao habang ako ay nanatiling nakatingin sa bangkay.
Sariwa pa ang kanyang dugo at nakadilat ang mga mata na tila pagulat ang pagpatay sakanya. Kita ko ang saksak mula sakanyang leeg at kanyang putol na daliri na nasa tabi ng kanyang ulo.
Nang takpan na ng mga pulis ang bangkay ay kita ko pa isang marka ng kuko sakanyang pisngi. Hindi ako nagkakamali, it was a murder without the victim's knowledge.
"Lesa!"
May bigla nalang humila sa braso ko at hindi ko napigilan ang mapasigaw dahil sa gulat. I was just in the middle of thinking about the murder and then someone just...
Ikinulong niya ako sa bisig niya at ramdam ko ang paghagulhol niya. Napatingin ako kay Grandma na umiiyak habang nakatakip ang kanyang kamay sakanyang bibig at pinipigilang gumawa ng ingay.
"Where have you been? Saan ka galing?!" paulit-ulit na tanong ni Mom habang niyuyugyog ako.
My mind went blank, I think I was traumatized because of the image of that dead body. Hindi ko na maunawaan ang sinasabi niya at nanatili lamang ang mga mata kong nakatitig hanggang sa dumating si Dad na pawisan habang umiiyak.
Nang mapatingin ako sakanya ay saka lamang ako bumalik sa katinuan. Bumuhos ang luha ko at napayakap kay Mom, I was scared. I thought that it was Dad, I thought that it was Dad who got murdered.
"Mom, there was a body... A dead body." Tinuro ko ang direksyon kung saan nagkakagulo ang mga tao habang humahagulgol.
"I thought it was Dad," I said and burst a too much tears when that thought suddenly came inside my mind.
When Dad heard what I said, he immediately pulled me in his arms and hugged me tightly.
"I'm sorry, I'm sorry. I'm sorry Alessandra," he whispered repeatedly.
I just had the the thought of what if it was him? Would I be able to accept it?
I don't want that to happen.
I don't want to lose them...
The house filled with silent and emptiness. No one spoke about the incident, they were just silent and worst is that Mom and Dad isn't talking with each other.Kanya-kanya ang mga ginagawa nila at tila walang planong mag-usap. Napanguso na lamang ako at ininom ang chocolate drink with marshmallows na gawa ni Dad para sa 'kin.I know it was a dangerous incident, alam kong sobra ang naging takot ni Mom nung mawala ako but it wasn't Dad's fault. I didn't wait for him kaya nawala ako sa paningin niya.Dad has his own life too, his work, and his problems kaya hindi naman pwede sa 'kin lang umikot ang mundo ni Dad.But I get it, siguro gano'n din ang magiging reaksyon ko kung alam kong nawawala ang anak ko. Dad was with me so it's obvious that Mom is angry, pero sana pag-usapan nila hindi ba?I am already fine, wala namang nangyare sa 'kin."Lesa? Bakit nasa labas ka? Malalamigan ka."Napatingin ako kay Grandma
Namumulang isinubo ko ang huling tinidor ng cake bago nagtitiling inilapag ang plato sa lababo. Kumekembot kong ibinalik ang cake sa ref saka umupo sa sofa at pinagpatuloy ang pagtili.Nang bumukas ang kwarto nila papa ay mabilis akong napaayos ng upo at kinakamot ang batok na napatingin kay Dad nang lumabas ito."Have your eaten Dad?" I asked.Tumingin ito sa direksyon ko saka nakangiting tumango. He entered the kitchen before he went back to the living room with a coffee.Tumabi ito sa 'kin saka ipinatong ang paa sa lamesa. Pinalo ko ang braso nito at sumimangot nang makita ang paghalakhak nito."I told you not to do that Dad," I said annoyingly."Magkakarayuma na ata ako Alessandra." Umakto siya na para bang nawawalan na ng abilidad sa paglakad kaya napairap ako."How are you Dad? Nag-usap na ba kayo ni Mom?" I asked.Ibinaba niya ang kape sa lamesa bago ako inakbayan. "We've talk bu
Tanaw na tanaw ko ang mga nagbabagsakang snow mula rito sa bintanang kinatatayuan ko. Ang pag-ihip ng hangin na tila hinihila ang buhok ko upang isayaw sa himpapawid.Kumurap-kurap ang mga mata ko bago napakangiti nang maalalang malapit na ang pasko.But my heart feels heavy, my emotions were sunken into the deepest part of my mind.Kasabay nang pagpikit ng mga mata ko ay ang tila pagbuhos ng mga mumunting imahe ng lalakeng hindi ko makalimutan.After the confrontation with my grandma, I never saw him in my dreams again.I can't think of any reason why, but it's safer to think when he's not in my dreams.Hindi ko na rin siya matagpuan, kahit anong paghihintay ko ay hindi siya dumating. Walang gabing natulog ako na hindi siya iniisip.Hindi ko alam kung bakit alam ni grandma ang tungkol sakanya, there's no hint about her knowledge when it comes to him.
Napabalikwas ako ng bangon matapos makaramdam ng pangangati sa may kaliwang pisngi ko.Feel ko nakagat ako ng lamok o insekto sa kati.Nang makabangon ay napakunot ang noo ko nang magising sa hindi pamilyar na kwarto. Madilim at wala ni anumang ilaw ang paligid, tanging ang sinag mula sa nakabukas na bintana ang nagsisilbing liwanag sa loob ng kinaroroonan ko.Napakagat ako ng labi nang makagat ako muli ng lamok sa may leeg ko.Where the hell I am?Bumaba ako mula sa kama at napatili nang makakita ng tatlong ipis na gumagapang palayo mula sa tsinelas ko.Oh my gosh, nasaan ba ako at napunta ako sa bahay na 'to?Marahan akong naglakad palapit sa pinto at akmang bubuksan na ito ngunit bumukas ito at iniluwa ang lalakeng nakatopless habang may dalang plato na naglalaman ng pagkain.Napakurap kurap ako nang pareho kaming naestatwa.
Humihingal na napahinto ako sa pagtakbo nang makarating ako sa abandonadong bahay. Inangat ko ang tingin ko at napahigpit ang hawak sa dala kong malaking bag saka nagdesisyong pumasok.I sighed when I entered the dark abandoned house. There was nothing to see aside from the dirty furnitures and broken walls.Naibagsak ko ang hawak kong bag at pabagsak na naupo sa sahig. Yumakap ako sa dalawang tuhod ko at napahikbi na lamang, inaalala ang nangyare kanina lamang."You're going back to New York."Tila gumuho ang mundo ko nang marinig ang mga salitang tila isang kutsilyo sa pandinig ko. Nakakatakot isipin na babalik ako nang hindi nagpapaalam sakanya. Or maybe, I don't want to leave anymore because I don't want to leave him. I've been too attached with that man, the though
Nagising akong may bigat na nararamdaman sa may bandang dibdib ko at narealize na nakayakap pala si Kareem sa 'kin habang mahimbing ang tulog nito.Marahan kong nilingon ang pwesto niya at hinawakan ang pisngi niya."Kung alam mo lang kung gaano kabaliw ang puso kong makasama ka," bulong ko.Dinampian ko ng halik ang kanyang noo bago bumangon at inayos ang manipis na kumot sa katawan nito.Bumaba ako mula sa hagdan at napangiwi nang marealize na wala pala ako sa bahay kaya ang maduming sala at sira-sirang furniture ang bumungad sa 'kin.Nameywang ako na animo'y stress na stress sa buhay.Iniisa isa kong pinulot ang mga basag na mga gamit at napagtantong kailangan ko ng mapaglalagyan ng mga gamit na patapon.Tagatak na ang pawis ko nang mailapag ko sa labas ang mga pirasong kahoy mula sa pader.Nang makapasok ako ay naiangat ko ang ulo ko a
Nakaramdam ako ng mumunting halik mula sa noo patungo sa labi ko. Ramdam ko ang malamig na hininga ng kung sino man sa aking tenga at rinig ko ang marahang pagbulong nito."Wake up."Naidilat ko ang mga mata ko at ang kulay asul nitong mga mata ang bumungad sa 'kin. Napatitig ako lalo sakanya nang makita ang paggalaw ng mapupulang labi niya. Ngumiti siya nang malawak at niyakap ako ng mahigpit na animoy ilang taon niya akong hindi nakita."Hey, you're heavy." Marahan ko siyang itinulak at bumangon bago pinagmasdan ang mukha nito.Hindi ko maiwasang mapakagat sa ibabang labi nang makita kung paano ito sumimangot."Sumasakit ang ulo ko," reklamo ko at napahimas sa ulo. Napahinto ako nang mapadpad ang tingin ko sa likuran ni Kareem.Memories flashed inside my mind upon seeing the unknown creature. Nawalan ako ng malay matapos niya akong talonan, that creature is the reason why I lost my consciousness."That&
Nakapanglumbaba ako habang nakatitig sa pusang tila may sariling mundo. He's sitting on the wooden chair while licking his own tail. Hindi ko naiwasang mamangha dahil sa itsura at kulay nito, a combination of black and purple that catches my attention.Kung ibang tao ang makakakita sakanya ay baka hinuli na ito at pinag experimtuhan. Both of them are safe where no one will find out about who they are. Sakim ang mga tao sa mga bagay na bago sakanilang mga mata, lalo pa't maaari itong pagkaperahan."What are you thinking?"Naiangat ko ang ulo ko at ang nakadungaw na ulo nito sa mukha ko ang bumungad sa 'kin. Kita ko ang pagkislap ng mga mata niya at ang paggalaw ng mapupulang labi na animoy iniimbitahan akong angkinin.Napakurap-kurap ako bago nilihis ang ulo sa kaliwa. "Wala naman," sagot ko bago tumikhim."You haven't filled your stomach since you woke up, are you not hungry?" he asked.Oo nga pala,
His hair was longer than the last time I've seen him. His eyes were on the burning furnace and intertwining his fingers while sitting on the floor. I saw how his eyes blinked while staring at the fire reflecting on his eyes. He didn't move nor did he speak. Nanatili lamang siya sa kanyang posisyon na animo'y nasa isang malalim na pag-iisip. Hindi ako nagsalita, bagkus ay lumapit ako sa kinaroroonan niya at umupo sa sahig na hindi kalayuan sa kanya. I know that this is just a dream, that this situation might just one of my expectations and that this is just one of my imaginations. But still, I wanted to burst a cry and just encircle my arms on his. "If only I wasn't weak," I said sorrowfully. "If only I didn't get sick, then you wouldn't disappear from my sight." I chuckled upon remembering how I pathetically got sick. If only it didn't happen, then I would've been feeding the goats while still living with him.
Nakapikit ang mga matang naka-angkala ako sa katawan ni Kareem habang marahan kaming naglalakad sa malamig na gubat. After the dryad suddenly turned into ashes, I couldn't open my eyes. Patuloy pa rin bumabalik sa isipan ko ang mga pangyayari na hindi ko inaakalang mangyayari sa 'kin. "Can you still walk? Do you want to ride on me?" Kareem asked. I shook my head to disagree. "It's fine, I can still walk. You're badly wounded so I won't ride on you," I answered. He growled. "It's not like I'm a weak human like you," he arrogantly said. "I never said that you're weak, Kareem. What I'm telling is that you're wounded and it would be very hard for you to move quickly if ever I ride on your back." "I ain't dryad for nothing. You can't even open your eyes so you should at least consider riding on my back."I let out a deep sigh. "Enough with that ride and riding whatsoever you're talking about. I'm fine, I'll be able to open my eyes later.""How s
Mabilis ang naging takbo ni Gallard habang ako nama'y hindi inaalis ang tingin sa likuran namin. I need to make sure that the dryads aren't following us. The whole forest was dark and cold. The heavy pour of snowflakes is making us hard to run easily. "Malayo pa ba tayo?" tanong ko sakanya. "I'm not really sure, but we will arrive there before the sun sets up, you need to watch your back and yourself."Was it really that far? Thinking how we went there, naglakad lang kami ni Kareem, it doesn't look far to me. Rinig ko ang mabigat na paghinga ni Gallard habang patuloy kami sa pagtakbo. "Are you okay?" I asked worriedly. "Worry about yourself, human.""You seems to be having a hard time breathing..."Bumagal ang pagtakbo niya hanggang sa huminto kami. Nagtatakang bumaba ako mula sa likuran niya at akmang ihahakbang ko na ang paa ko ay humarang siya sa 'kin. "Be careful, it's a cliff."A cliff?Hindi ko gaanong makita ang nasa hara
Nakita ko kung paano kinain ng apoy ang buong sasakyan habang unti-unting natatakpan ng usok ang tatlong pigura ng mga nilalang. "Stop looking at them," he whispered. Hindi ko magawang alisin ang mga mata sa direksyon nila kahit pa hindi ko na sila makita. The image of them seems like a replica of disaster to me. Their eyes were vividly showing me that I am their prey, that they've found me. "Sir, you need to leave the place. It seems like someone just put a bomb on your car." Lumapit sa amin ang dalawang police officer. "What do you mean? It's impossible," my dad unbelievably reacted. Hinaplos ni mom ang magkabilang braso ko kaya napatingin ako sakanya. I don't know why but when my eyes met her eyes, the cold I felt just disappeared. It was soothing to see her worried expression as if comforting me. It's my first time seeing that expression from her. "Are you worried?" I asked. Hindi siya suma
"Would you like to witness what a dryad can do for you?"Nakapanglumbaba ako habang pinagmamasdan ang pagbagsak ng snow mula sa langit. Makikita na ang mga isinabit nila dad na christmas lights sa labas na tingin ko'y magkakaroon na ng kulay mamayang gabi. Christmas is already coming. Kung dati ay hinihintay ko ang pasko dahil sa mga regalo kong natatanggap, ngayon ay gusto ko nalang matulog at hintaying matapos ang celebrasyon. Three days before christmas but I feel like the whole Lake District isn't celebrating christmas but preparing for the next crime that is yet to come. A real disaster that no one will ever know how it started and when will end. "I missed him," I whispered. Gusto ko na siyang makita, mahawakan at mayakap ulit. Are you thinking of me too? "Paano ko siya makikita?" tanong ko sa sarili. "I told you, j
The clock has been ticking repeatedly, round... and unbothered. The letters were like an open door for me to reach the end. There were lots of things I discovered, things that I didn't expect would happen to someone like my... grandma. Love, memories, love... it's all about that. There was nothing to it but a memories that has been kept inside the box for too long, memories of love that I never saw but witnessed through these letters. Ngunit hindi nagtagal ang matamis na memoryang aking nabasa. After the 16th letter, words became shallow and painful. "Why did you leave me?" "If loving you means killing everyone, then I would've done the same thing all over again.""My lady, I can't paint anymore.""I'll stay here on our home, I'll wait and wait and wait and wait... and wait. Until I can hold you again."
Kinabukasan ay umalis sila grandma sa hindi malamang dahilan habang ako nama'y naiwan mag isa—--hindi naman literal na mag-isa dahil kasama ko si Gallard. Pansin ko din na gumagaling na ang sugat niya kung ikukumpura kahapon. Hindi na din ito nanghihina at nakakapaglakad na dahil kita ko pang umiikot-ikot ito sa sala na para bang may hinahanap. Nakamasid lang ako sakanya habang nagtitimpa ng hot chocolate. Kumuha din ako ng isang slice ng ginger bread saka binuksan ang nakataklob na plato na may tatlong nuggets. Kumagat ako ng isa bago dumiretso sa sofa, bitbit ang mainit na hot chocolate na timpla ko. Binuksan ko ang tv at naghanap ng magagandang palabas but there was nothing good to find. Nang akmang papatayin ko na ang tv ay biglang humarang ang nakatalikod na katawan ni Gallard sa tv na para bang may nakita ito. Kumunot ang noo ko at narealize na balita pala ito. The place was very familiar at doon ko lang nalaman na tungkol
A day already passed matapos akong managinip ngunit hindi na ito nasundan pa. Hindi ko na din sinubukan ulit dahil kahit anong pikit ko, hindi pa rin ako nakakatulog. "Christmas is coming," I whispered. Pinagmasdan ko ang pagbagsak ng mga snow sa lupa habang nakapanglumbaba sa bintana. "I don't understand why humans have so many celebrations.""Why? Nagcecelebrate din ba kayo? I can't imagine it." Naiisip ko pa lang ay parang hindi na kapani-paniwala. "We celebrate her birthday."Kumunot ang noo ko. "Who?" "The highest among us, more like a leader in humans' language. We only celebrate her birthday since she's been living for a thousand years already," he answered. Napa-wow ako dahil sa sinabi niya. "It seems like your kind really respect her.""You're wrong." Umiling siya. "There are many dryads who decided not to follow her because of many reasons. That is why, those who left weren't punish
Nagising ako dahil sa sinag mula sa araw. Ramdam ko din ang pananakit ng likod ko dahil nakabaluktot ako habang nakahiga sa kama upang mas mabigyan ng espasyo ang pusa. Nang magising ay unang hinanap ng mga mata ko si Gallard na wala na sa tabi ko. Bumangon ako at natagpuan itong nakaupo sa may bintana habang nakatalikod sa pwesto ko. "Gallard?" Hindi ito lumingon kaya napagdesisyunan kong lumapit sa kinaroroonan niya. I went to him and left a small distance between us dahil baka magalit nanaman siya kapag dumikit ako sakanya. "Nagugutom ka naba? Ipagluluto kita—""Why did you save me?"Save... him? "Because you looked like you were asking for help," I answered. He tsked because of what I said to him like it was some unbelievable words he heard. "You won't even think of coming back if not for my brother," he said bitterly, not giving me a slight look. "Look, I know you hate humans becau