All Chapters of What Happened To July (Tagalog): Chapter 1 - Chapter 10

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. All rights reserved. No part of this book may be reproduced in any form on by an electronic or mechanical means, including information storage and retrieval systems, without permission in writing from the publisher, except by a reviewer who may quote brief passages in a review.  All multimedia used in this book in a form of photos or videos do not belong to me, but to their respective owners. One of the example is the photo used in the cover. Enjoy reading!  

Dear July,         Good day! I'm sorry if it takes too long to wrote back, but I want you to know that I'm doing well here. How about you? I hope you're fine while reading this letter. I'm enjoying my part-time job somehow. Now, I can buy whatever I want! It's great, isn't it? The manager complimented me on how fast I can take orders. The coffee shop is well known and it's near the university that's why students come here more often. I'm still not used to my night schedule and sometimes I fall asleep at the pantry whenever the manager is not around, haha.         Next time, I'll tour you here and all the expenses are on me. Let's bring Thaft too! That man only knows baseball and doesn't like to socialize just like you. Just wait until I fill my savings with digits. The three of us will wander here at the city!         Anyway, I received the book a

Mabilisang kain pero maingat ang ginawa ko. Mukhang 'di ko na mababalikan ang tinago kong libro sa bookshop kanina. Agaran akong pumara ng taxi pagkalabas ng mall para magpahatid sa bahay. Medyo malayo ang bahay namin mula sa pinapasukan ko kaya kailangan kong magrenta ng apartment kasama si Rosetta. At dahil may part-time job naman ako, hindi na ako namo-mroblema sa pera. Ang sabi ni mama, siya na ang magpapaalam sa adviser ko. Pero nag-iwan pa rin ako ng excuse letter via email. Nag-chat na rin ako kay Rosetta na papunta ako sa bahay namin. Para kung sakaling hindi ako makauwi ngayon, alam niya kung nasaan ako. Huminto ang taxi sa may guard house ng subdivision. Kinausap ito ng guard at nang magpakita ako, pinapasok na niya kami. Ibinaba ako ng taxi sa harap ng pulang gate. Nang makapagbayad na, umalis na rin ito. Dumiretso ako sa loob ng bahay para hanapin si mama. Tahimik lang ang loob dahil nasa

Malapit lang naman ang Arcana mula sa Tierra Cota kaya naman hindi ako nagtagal. Pagkababa ko sa may arko nila, masiglang pamilihan ang bumungad sa akin. Iba't ibang mga paninda ang nakikita ko. Mula sa mga bagay na gawa sa yantok at rattan hanggang sa mga sariwang mga prutas at gulay. Lumapit ako sa nagtitinda ng mansanas at bumili ng tatlo. Pumili rin ako ng ibang prutas gaya ng saging, hinog na mangga at ubas. Mas maigi nang may bitbit akong makakain ni Thaft. May maliit na dangwahan din malapit sa tindahan ng mga kandila kaya bumili rin ako ng ilang daisies bago ako tumuloy sa ospital. Sinabi sa akin ni Auntie Lucy na malapit ang ospital ng Arcana sa Shinto Shrine. Kailangan ko lang daw sundan ang mga pulang lampost na makikita ko sa mga kalye. Nang sakupin kasi ng mga hapon ang bansa, ang Arcana ang ginawang base ng mga hapones. Kaya naman Shinto ang pangunahing relihiyon nila. At dahil dito, ti

Dinala kami ng sinasakyan naming truck sa bayan ng Lumban -- ang maliit na karatig bayan ng Tierra Cota at Arcana. Dahil sa kondisyon ni Thaft, ibinaba kami nito sa maliit na clinic. Agaran namang nilapatan ng paunang lunas ang sugat niya sa binti. Nagtataka pa ang nurse na nandoon kung saan niya nakuha iyon, pero sinabi na lang ni Thaft na dahil sa aksidente. Pinilit siya ng nurse na manatili na lang muna sa clinic pero hindi siya pumayag. Gusto niya kasing pumunta sa mansion ng mga Ignacio kasama ko. Kailangan na rin naming makauwi dahil lumubog na ang araw, baka hinahanap na ako nila mama. "Tara na, June," tawag niya sa akin. Nakasuot na siya ng maayos na damit ngayon, kumpara kanina na naka-hospital gown lang. May hawak na siyang saklay, pangsuporta sa kaliwa niyang binti. Tumango naman ako bilang pagsagot sa kaniya. Tumabi ako sa kaniya sa paglalakad dahil siya ang nakakaalam sa lugar na ito. Noong sa Tierra Cota pa lang kami nakatira, ni-