Dear July,
Good day! I'm sorry if it takes too long to wrote back, but I want you to know that I'm doing well here. How about you? I hope you're fine while reading this letter. I'm enjoying my part-time job somehow. Now, I can buy whatever I want! It's great, isn't it? The manager complimented me on how fast I can take orders. The coffee shop is well known and it's near the university that's why students come here more often. I'm still not used to my night schedule and sometimes I fall asleep at the pantry whenever the manager is not around, haha.
Next time, I'll tour you here and all the expenses are on me. Let's bring Thaft too! That man only knows baseball and doesn't like to socialize just like you. Just wait until I fill my savings with digits. The three of us will wander here at the city!
Anyway, I received the book and I loved it! Alien abduction, huh? I'm glad we have the same taste. After all, we love aliens since we were kids. Remember when we used to climb at your rooftop to see the stars? Then we'll play pretend that it's UFO gazing. How naive you were back then!
Soon I'll spend my vacation there, school days here are almost over. Tell Auntie Lucy to bake 10 pies, the usual ones, and we'll feast at your room with Thaft. Wait for me, okay? I'll be there soon! Once our finals is over, I'll pack my things to get there. I miss you too. See you soon!
Love,
June
"Thank you, ma'am! Please come again soon." Malawak na ngiti ang ibinigay ko sa huli naming customer. Pagkalabas nito ng pinto, saka naman ako nag-unat ng mga kamay. "Sa wakas! Tapos na rin." Lumapit ako sa sign na nasa pintuan para ilipat iyon sa 'We're Close' sign."Pagod na pagod ba, June?" Tanong ng kasama kong si Keith. Dala-dala niya ang mop para linisan ang sahig."Yeah, finals kaya namin kanina! It was really hard but thank God, I manage to answer them all. Though, hindi ako sigurado sa iba." Kinuha ko ang pamunas para magpunas ng mga mesa.Alas dose nagsasara ang coffee shop na pinagtatrabahuan ko, pero ngayon ay napatagal kami dahil sa dami ng customers kanina. Kaya naman halos mapunit ang labi ko kangi-ngiti sa huli naming customer nang tumayo ito sa kinauupuan niya."Luckily, hindi ko na kailangan problemahin 'yan," natatawang sabi ni Keith.As far as I know, Keith st
Mabilisang kain pero maingat ang ginawa ko. Mukhang 'di ko na mababalikan ang tinago kong libro sa bookshop kanina. Agaran akong pumara ng taxi pagkalabas ng mall para magpahatid sa bahay.Medyo malayo ang bahay namin mula sa pinapasukan ko kaya kailangan kong magrenta ng apartment kasama si Rosetta. At dahil may part-time job naman ako, hindi na ako namo-mroblema sa pera.Ang sabi ni mama, siya na ang magpapaalam sa adviser ko. Pero nag-iwan pa rin ako ng excuse letter via email. Nag-chat na rin ako kay Rosetta na papunta ako sa bahay namin. Para kung sakaling hindi ako makauwi ngayon, alam niya kung nasaan ako.Huminto ang taxi sa may guard house ng subdivision. Kinausap ito ng guard at nang magpakita ako, pinapasok na niya kami.Ibinaba ako ng taxi sa harap ng pulang gate. Nang makapagbayad na, umalis na rin ito. Dumiretso ako sa loob ng bahay para hanapin si mama. Tahimik lang ang loob dahil nasa
Naabutan ako ni Jessie na nakaupo sa sahig habang umiiyak. Kaya naman lumapit siya sa akin at pinaupo ako sa gilid para pakalmahin."Wait here, Ate June. I'll get you some water." Umalis ito habang ako ay nakatulala pa rin sa sahig at hindi matigil ang pag-iyak.Hindi ko alam kung may katapusan pa ba 'tong luha ko, pero ang alam ko lang ay hindi ko siya mapigilang umagos. Hangga't may nararamdamang kirot ang puso ko, hinding hindi magiging kapos ang luhang manggagaling sa mata ko."Here, Ate. Inom ka muna."Inabot sa akin ni Jessie ang isang basong puno ng tubig. Tinanggap ko iyon gamit ang dalawang nanginginig na kamay at sumimsim. Umupo siya sa tabi ko at hinawi ang ilang hibla ng buhok ko na humaharang sa aking mukha. Habang ako naman ay nanatili ang tingin sa sahig. Sumisikip na ang lagusan ng hangin sa aking ilong, tingin ko ay may sipon nang namumuo. Pero hindi iyon problema."His death
Malapit lang naman ang Arcana mula sa Tierra Cota kaya naman hindi ako nagtagal. Pagkababa ko sa may arko nila, masiglang pamilihan ang bumungad sa akin. Iba't ibang mga paninda ang nakikita ko. Mula sa mga bagay na gawa sa yantok at rattan hanggang sa mga sariwang mga prutas at gulay.Lumapit ako sa nagtitinda ng mansanas at bumili ng tatlo. Pumili rin ako ng ibang prutas gaya ng saging, hinog na mangga at ubas. Mas maigi nang may bitbit akong makakain ni Thaft.May maliit na dangwahan din malapit sa tindahan ng mga kandila kaya bumili rin ako ng ilang daisies bago ako tumuloy sa ospital.Sinabi sa akin ni Auntie Lucy na malapit ang ospital ng Arcana sa Shinto Shrine. Kailangan ko lang daw sundan ang mga pulang lampost na makikita ko sa mga kalye.Nang sakupin kasi ng mga hapon ang bansa, ang Arcana ang ginawang base ng mga hapones. Kaya naman Shinto ang pangunahing relihiyon nila. At dahil dito, ti
Naputol ang pag-uusap naming dalawa ni Thaft nang may biglang kumatok sa pintuan."Mr. Mondino, si Nurse Karina po ito. Oras na po para sa gamot niyo!"Mabilis na kinuha ni Thaft ang maliit na notebook sa ilalim ng unan niya. Pumilas ng papel at may sinulat na kung ano rito. Habang ako naman ay tumayo para sana buksan ang pintuan pero pinigilan ako ni Thaft."Bakit?" tanong ko. Pero hindi siya sumagot."Sir, papasok na po ako, ha?"Bago pa man mabuksan ng nurse ang pintuan, mabilis na inabot ng mga kamay ni Thaft ang tali ko sa buhok. Tinanggal niya ito kaya naman sinamaan ko siya ng tingin.Ilang oras kong inayos iyon tapos sisirain niya lang?"Ay, may kasama pala kayo, Sir. Hello, ma'am!" Binati ako ng nurse kaya naman nginitian ko siya. Tumayo ako sa pagkakaupo sa kama ni Thaft at lumipat sa couch na nasa gilid lang.
Dinala kami ng sinasakyan naming truck sa bayan ng Lumban -- ang maliit na karatig bayan ng Tierra Cota at Arcana. Dahil sa kondisyon ni Thaft, ibinaba kami nito sa maliit na clinic. Agaran namang nilapatan ng paunang lunas ang sugat niya sa binti. Nagtataka pa ang nurse na nandoon kung saan niya nakuha iyon, pero sinabi na lang ni Thaft na dahil sa aksidente.Pinilit siya ng nurse na manatili na lang muna sa clinic pero hindi siya pumayag. Gusto niya kasing pumunta sa mansion ng mga Ignacio kasama ko. Kailangan na rin naming makauwi dahil lumubog na ang araw, baka hinahanap na ako nila mama."Tara na, June," tawag niya sa akin. Nakasuot na siya ng maayos na damit ngayon, kumpara kanina na naka-hospital gown lang. May hawak na siyang saklay, pangsuporta sa kaliwa niyang binti.Tumango naman ako bilang pagsagot sa kaniya. Tumabi ako sa kaniya sa paglalakad dahil siya ang nakakaalam sa lugar na ito. Noong sa Tierra Cota pa lang kami nakatira, ni-
Tahimik lang kami habang nakasakay sa lumang karwahe. Mabagal lang din ang usad nito pagkat tatlo kaming nasa loob at tingin ko ay dalawang kabayo lang ang nasa unahan. Hindi ko pa alam kung sino ang nagmamaneho.Tahimik lang si Kuya Barrett habang nakasilip sa mga siwang. Si Thaft naman ay pinapahinga ang binti niyang sugatan. Habang ako naman ang hindi mapakali.Alam kong ang humabol sa amin kanina ay hindi ordinaryong tao. Sa laki ng pangangatawan ni Kuya Barrett, duda akong tatakbuhan niya ang kung sino mang magtatangka sa buhay niya. Pero iba 'yung kanina, kasi kahit ako, nakaramdam din ako ng matinding takot."Saan tayo papunta?" tanong ko, matapos tingnan silang dalawa."Pauwi," maikiling tugon ni Thaft."Sa Tierra Cota?""Oo. Gabi na, baka hinahanap ka na nila.""Pero pa'no ka? Saan ka uuwi?""Tingin mo ba wala akong bahay, ha?" sarkastiko niyang tanong sa akin. "Tsk, ihah
Warning: This chapter contains gruesome scene that may not suitable for young and soft-hearted readers. Read at your own risk.***"June, bilisan mo! Nando'n na si Thaft, baka ubusan niya tayo ng ice cream!" Hinawakan ni July ang dalawa kong kamay habang ang isa naman ay nakahawak ng mahigpit kulay asul na picture book."Timepers muna, natanggal yung shoelace ko." Binitawan ko ang kamay niya at saka umupo para ayusin ang natanggal na sintas.Nagsalubong pa ang dalawa kong kilay dahil ayaw ma-ribbon. Naririnig ko na si July na hindi mapakali dahil paalis na ang nagtitinda ng ice cream."June, bilisan mo! Paalis na si Kuyang ice cream!" pagmamadali ni July. "Bakit ba ang tagal mo?""Saglit lang kasi, ayaw niyang matali, eh!"Hindi na siya nakatiis. Lumapit na ito sa 'kin at saka umupo rin."I already taught you this for how many times na. Bakit hindi mo pa rin kaya mag-ribbon?" tanong n
♣♣♣Sumunod ako kay Pietro pabalik sa kanilang bahay para magkapagpalit ng damit. Maghahanda rin siguro si Pietro ng mga dadalhin niya.“Are you sure you’re having a pistol?” tanong nito sa akin habang nakatingin sa hawak ko.“Yes, it’s less heavy and I’m not experienced yet in handling big guns,” sagot ko sa kaniya.“Do you know how to fire that?”Nagsalubong ang kilay ko dahil sa tanong niya. “I just have to pull the trigger, right?” paninigurado ko.“Leave that pistol,” sabi niya sa akin. Iniwan nito ang kaniyang ginagawa at saka tumayo papunta sa tsimeneya. May kinapa ito mula rito at nang ilabas niya ang kaniyang kamay, may hawak na siyang panibagong baril. “Take this automatic pistol instead. It’s easier to use.”
Chapter♣♣♣Biglang lumakas ang tibok ng aking puso nang bigla kaming nakarinig ng marahas na katok mula sa pintuan. Natigil ang chief sa pagkukwento at saka tumayo para tingnan kung anong nasa labas.Hinayaan namin siyang asikasuhin kung anong mang nandoon at nanatili lang na nakaupo sa aming pwesto. Napatingin ako kay Sphere na nasa tapat ko ngayon. Magkasalubong ang kaniyang mga kilay habang nakatingin ng mariin sa kaniyang putol na binti. Kahit pa man wala na itong dugo, hindi parin ito kaaya-aya tingnan sapagkat may nakausling buto sa dulo. Nakakakilabot.Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na may kakayahan palang ganoon ang mga tulad namin. Nakanganga ako habang kinikwento ng chief iyon kanina, nakakamangha pero nakakatakot. Nung una ayoko pang paniwaan iyon dahil napakaimposible, pero anong magagawa ko kung si Sphere ay ang mismong ebidensya na ngay
♣♣♣TATCHERI already know that someday, I'll tell my stories to the next successors, but I didn't think that it'll be earlier than expected.I sat comfortably on the wooden couch of my own abode. Right in front of me is a curious yet cowardly girl who's tapping her hand on her wounded leg. I supposed that it hasn't healed already, yet she already forced herself to walk towards my house in the middle of the night. What a troublesome girl. Is she really a black general?On my right is also a wounded boy who used his ability to regenerate his leg. I feel this one is quite strong based on his aura, it seems like this fella has some problems towards the girl since he's been trash-talking her earlier."So what happened during your generation?" June asked.I can't help but to sneer at her, remembering those old days feels so nostalgic."Tatang, nakakatakot ka ngumiti. Para kang manyak," the b
♣♣♣Sumapit ang gabi nang hindi ako pinatulog ng isip ko. Napakaraming tanong, napakaraming pangamba, napakaraming hindi kasiguraduhan. Napapikit na lang ako nang mariin dahil nagsisimula nang sumakit ang ulo ko kasabay ng pagsikip ng aking dibdib.Patay na ang ilaw sa buong bahay nila Adara. Binigay nila sa akin ang isang silid para tulugan ko habang magkasama naman ang dalawa sa kabila.Tanging malamlam na ilaw ng lampara lamang ang siyang nagliliwanag sa silid. Dahil sa mga maliliit na siwang mula sa pader ng bahay, nakakatakas ang hamog na mula sa labas dahilan para mas balutin ko ang saili ng kumot.Tumagilid ako. Iniisip ko kung anong maaring kalagayan nila ni Thaft sa Tierra Cota. Ano kayang ginagawa nia ngayo
♣♣♣ Matapos ang usapan namin sa opisina ng chief, si Adara ulit ang naging kasama ko. Dinala niya ako kung nasaan nananatili si Sphere ngunit hindi ko siya nakita dahil pinagbawalan kaming bumisita. Hindi pa raw kasi siya nagkakaroon ng malay hanggang ngayon dahil sa rami ng dugong nabawas sa katawan niya. Natapos ang araw, sinabi ni Adara na pansamantala muna akong mananatili sa bahay niya. Wala kasi masyadong mga gamit sa ospital nila. Maliit lang ang bahay ni Adara. May dalawang palapag ito ngunit dalawa o tatlong tao lang siguro ang pwedeng tumira. Ngunit maayos na ito kaysa sa wala. Nagulat ako pagpasok namin sa loob nang si Pietro ang sumalubong sa akin. Hindi na ito nakasuot ng kaniyang uniporme. Sa halip, nakasuot siya ng kulay asul na t-shirt at isang pambahay na pantalon. Hindi rin nakatakas sa aking paningin ang pot holder na nakakabit sa kaniyang kamay, nagsasaad na may niluluto ito sa kusina.
♣♣♣ Habang tinatahak namin ang daan papunta sa bahay ng kanilang pinuno, ipinaliwanag sa akin ni Adara ang lahat ng dapat kong malaman. Sinabi niya na kabilang sila sa isang organisasyon sa tumutugis sa mga halimaw na makikita sa kakahuyan. Isang organisasyon na hindi sakop ng gobyerno na nagtatago sa pangalang White Drifts. Ang organisasyon na ito at sumumpang tumugis sa mga nilalang na gumagambala sa natural na batas ng kalikasan, at isa na doon ang mga halimaw na sumasakop sa bayan namin. Ayon sa kaniya, marami nang mga alien o mga nilalang na siyang hindi nabibilang dito sa mundong ito ang kanilang nakasalamuha habang nagta-trabaho sa organisasyong. Ngunit, ang mga aliens na nasa amin ay masyadong iba sa mga ito. Natatangi pagkat ang mga ito ay may kakayahang mag-isip na higit pa sa ordinaryong tao. Dahilan para mas mahirapan silang ubusin ang mga ito. Sa kasamaang palad, walang hawak na
♣♣♣Tirik na tirik ang sinag ng araw, tanging huni ng mga salagubang lang ang maririnig mo pati ang lagaslas ng mga dahong unti-unting nahuhulog sa lupa. Ganito ang paligid sa kakahuyan.Bagamat may mga malalagong punong nakapalibot sa amin, hindi ko pa rin mapigilang mapapikit lalo na kung sinisilayan ng sinag ang aking mukha na siyang tumatagos sa magalaw na puno.Uhaw, pagod at bigat ang tanging nararamdaman ko. Nakakasiguro akong malayo na kami mula sa warehouse na pinanggalingan namin ngunit kahit pa man ganoon, hindi pa rin ako makampante.Gewang-gewang na ang lakad ko habang pasan ang walang malay na katawan ng lalaki. Kahit ako nagulat din dahil hindi ko inakalang kaya ko pala itong buhatin ng ganito kalayo.
♧♧♧"Hindi mo pa ba alam? Patay na si July." Nakangisi niyang sagot.Nanlaki ang mga mata ko sa kaniya. Pero agad ko rin kinontrol ang sarili ko. Nagbibiro lang siya, hindi ko dapat siya hayaang paglaruan ang utak ko. Hindi ako sing bobo ng iniisip niya."Hindi mo ako maloloko. Alam kong peke ang July na nakita sa bangin." Hindi tanga si July para magtungo roon. Lalo na kung sa aming tatlo ni Thaft, siya ang mas may alam sa mga pasikot-sikot sa gubat."Nakakagulat na alam mo, June." Sar
♧♧♧Sigurado na ako ngayon na hindi pumapanig sa akin ang panahon o maging ang swerte. Para bang kamalasan ang lumalapit sa akin o sadyang matigas lang talaga ang ulo ko at ako ang nagdadala sa aking sarili sa kapahamakan. Sana nakinig na lang ako kay Thaft. Sana pinakinggan ko muna siya. Sana inisip ko muna ang gagawin ko kung tama ba dahil halata namang nadala lang ako sa bugso ng damdamin. Masyado lang akong nag-alala, na sa puntong hindi na ako nakapag-isip ng tama.Nagising ako nang bigla akong makaramdam ng malamig na ibinuhos sa aking katawan. Mabilis akong napabangon para tingnan kung anong nangyari. Saka ko nakita ang aking sarili sa loob ng hindi pamilyar na silid. Gawa ito sa semento at wala gaanong gamit ang nasa loob kundi mga gulong lamang. May malaking bintanang gawa sa bakal ang na