หลังจากเฉินมู่ทานข้าวเสร็จ เธอก็บอกเขาว่าเรื่องราวทุกอย่างราบรื่นดี ฮั่วหยุนเซียวจึงวางใจและยอมกลับไปแต่ก่อนจากไปเขายังหันกลับมาบอกเธอว่า “ระวังเป็นหวัดด้วยนะ”เฉินมู่พยักหน้าเข้าใจ แล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องของเฉิงหยวนตามเดิมเช้าวันถัดมา เธอตื่นขึ้นมาล้างหน้าในห้องน้ำ พลาวแง้มประตูห้องนอนออก ก่อนจะเห็นเฉิงหยวนยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงเฉินมู่กำลังนั่งพลิกดูเอกสารบนโซฟาด้วยอาการง่วงซึม พลันเสียงของหญิงสาวก็ดังแว่วมาจากด้านหลัง “คุณเป็นใคร?” เฉินมู่หันหลังตามเสียงนั้น ตาคมเห็นเฉิงหยวนยืนลูบผมอยู่หน้าประตูห้องนอนด้วยท่าทีงงงวยเฉินมู่ “...”เธอขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างเหลืออด พร้อมถามเสียงเข้ม “คุณหนูเฉิง นี่คุณความจำเสื่อมหรือไง? ฉันไม่อยากพูดเรื่องเมื่อวานซ้ำอีกแล้วนะ”สมองของเฉิงหยวนหยุดทำงานไปสองวินาที ราวกับกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อนึกย้อนเรื่องเมื่อวาน “คุณเป็นคนของซิงอวี่มีเดีย… คุณเฉิน… เฉินอะไรนะ…”“เฉินมู่”“นั่นแหละ ๆ” เฉิงหยวนวิ่งเข้ามาใกล้ “ฉันนึกว่าตัวเองฝันอยู่ ฉันฝันว่ามีคนมาบอกจะช่วยทำให้ฉันกลับมาดังอีกครั้ง”เฉินมู่มองไปยังเฉิงหยวนที่แสดงท่าทางตื่นเต้น แล้วอดไม่ได้ที
อ่านเพิ่มเติม