Lahat ng Kabanata ng Whirlwind Chase: Kabanata 11 - Kabanata 20

Chapter 12FirstBrenda's POVKinabukasan ay wala ako sa sariling pumasok sa eskwela. Hindi pa rin nag-sink in sa aking isipan ang nangyari kahapon."If I will give you the right, will you be responsible for my heart?""I should be the one asking you that damn question, Dada,""Let's date then.""I actually love it when you call me love."  Aaahhh!!!! I’m internally screaming in disbelief.Napakapit ako sa aking ulo nang rumehistro na naman muli sa aking isip ang mga binitawan niyang salita kahapon. Napakagat ako ng labi kalaunan, “Tama na please.” Pagmamakaawa ko sa aking sarili. Halos hindi ako makatulog kagabi, ang laki-laki na rin ng eye bags ko. Hindi ko nga alam kung pano ako nakapunta rito sa school ng ligtas. Ano ang gagawin ko kapag nakita ko siya? Ngingitian ko ba siya? Babatiin o magpanggap na parang walang nangyari?Argh!!! I’m doom!Sa

Chapter 14SchemeBrenda's POVHIndi ko alam kung kailan kami nagsimulang maging komportable sa isa't isa. I think nagsimula iyon nang surpresahin niya ako sa event ng Art and Music department at hindi lang doon natapos ang paglabas–labas namin.Tuwing weekends ay niyayaya niya akong lumabas para mag-ice cream o hindi kaya ay manood ng gig ng HB. Noon ko lang kasi nalaman na fan pala siya ng bandang iyon dahil bestfriend niya ang isang memyembro roon.Isang week na lang ang natitira bago ang finals. Nag-aral talaga ako ng mabuti sa math related subjects ko at sa kabutihang palad ay nakapasa naman ako sa remedial exam ni Sir Velasquez. Isang laban na lang talaga ang kailangan kong mapagtagumpayan... ang final exams. I can't wait for the summer break.Dahil nga inspirado akong mag-aral ngayon ay inuubos ko talaga ang free time na binibigay ng mga teachers namin para mag-review para

Chapter 16GoodbyeBrandon's POVI always thought that forgiving is the hardest thing to do, but I'm wrong. Napagtanto ko na singhirap din pala ng pagpapatawad ang paghingi ng tawad. I always saw Brenda in our class but she is avoiding me.I attempted a lot of times but to no avail. Ang hirap gumawa ng paraan para makausap siya at humingi ng tawad. Gustong-gusto ko ng ipaliwanag sa kanya ang lahat pero nagdadalawang isip din ako kung minsan, baka kailangan pa niya ng panahon para magpalimig at makapagisip-isip. I don't want to push her to much in the edge.Sa huli ay nag-desisyon ako na bigyan siya ng oras para makapag-isip pero hindi ko pa rin isusuko ang panghihingi ko ng tawad. She is still clouded with hatred right now and I don't want that to hinder possible chances. Ngunit hindi ko inasahan na sa aking desisyon ay mas lalong lalala ang lahat. I didn't saw it coming, she change a lot. No, she didn't change,

Chapter 18GirlfriendBrenda's POVSinamahan ako ni William sa pag-process ng transfer ko. Hindi ko mapigilang mag-isip na may hidden agenda siya sa pagsang-ayon sa gusto ng Papa niya. He even, without hesitation agreed that I will be staying in their house for a year, dahil malayo ang bagong school ko sa bahay namin.Noong pumunta ako ng school ay sobra akong kinulit ni Christine. Galit din siya sa akin dahil sa paglilihim ko. Ang dami niyang tanong lalong-lalo na ng makita si William pero tanging isang tanong lang ang namutawi sa labi ko."Kumusta na siya?" Christine look confused at first, pero agad din namang nakuha ang ibig kong sabihin."I really hate you Brends! Bakit siya ang kinukumusta mo instead of me? May kayo ba?" muntik ko na siyang mabatukan sa huling sinabi niya. Nakakagigil!Alam kong walang kami pero sa tingin ko ay papunta na iyon doon and we really hurt each other, which means we're hurt because we have thi

Chapter 20Handsome ColleagueBrenda's POVHindi pa rin ako makapaniwala na nakaharap ko si Brandon kanina. After three long years ay 'Hi' lang ang nasabi ko sa kanya at nagmadaling bumalik sa aking opisina na hindi pa rin makapaniwala.Namamalikmata lang ba ako? Maaga akong gumusing at late natulog kaya baka namamalikmata nga lang talaga ako dahil inaantok pa ako? Tama! Baka panaginip lang 'to ‘di ba?Kung ano-ano ng mga bagay ang pinapaniwala ko sa sarili pero parang totoo talaga siya kanina eh. Napasigaw na lang ako at napasabunot sa aking sarili. Lumapit ako sa aking mesa at ininom ang mainit na kape na nilapag ko kanina."Ang init! Ouch!" sigaw ko nang mapaso ang dila. "Oh my God! Hindi nga ito panaginip!!" napatakip ako ng bibig habang nanlaki ang aking mga mata."Nandito si Brandon?" ‘Di makapaniwala kong tanong. Hindi na nga ako mapakali sa aking upuan sa isipang nandito kami sa iisang building ni Brandon. Sobrang