Lahat ng Kabanata ng Whirlwind Chase: Kabanata 21 - Kabanata 30

Chapter 21What ifBrenda's POVBelieve me when I say that my office routine changed when Brandon pop out of nowhere and awaken old feelings inside me that are just sleeping waiting for him to come back.Kung noong nakaraan ay maaga akong pumupunta sa opisina para sa trabaho at paulit-ulit lang ginagawa ang mga napaka-typical na mga bagay, ngayon ay mayroon na akong ibang dahilan.Hindi ako mapalagay sa tuwing wala  ako sa opisina at hindi ko nakikita si Brandon. Palagi kong naiisip kung ano kaya ang gingawa niya at lalong-lalo na kung sino ang kasama niya. And speaking of, magkasabay sila ng Tess na iyon na naglalakad papunta sa elevator, kakapasok ko pa lang sa lobby at natanaw ko agad silang magkasama.Hindi ko maiwasang maningkit ang mga mata nang makita kung gaano sila ka-close habang simpleng naglalakad lang sa tabi ng isa't isa. If I am someone else I would say that they'll make a good couple, but I'm not. I perfectly have my own

Chapter 23AbductionBrenda's POVKinabukasan ay nakatanggap ako ng text mula kay Brandon.  Nagising ako dahil sa pagi-ingay ng aking cellphone sa text na ‘yun.Binuksan ko ang text niya pero bago pa iyon ay tiningnan ko muna ang oras. Alas singko pa ng umaga. Brandon:-Good morning!-Are you awake?-Good morning, gorgeous. Have a nice day!Napangiti ako sa sunod-sunod niyang mensahe. For three years ay hindi pa rin pala siya nagpapalit ng number. Iyong naka-phonebook pa rin sa akin ang gamit niya. Nagtipa ako ng reply para sa kanya. Me:-Gising na ako dahil sayo. -Good morning!Hindi mawala ang ngiti sa aking labi pagkatapos kong ma-send ang huli. Ano kaya ang ginagawa niya? Ang aga niyang nagising. Excited.Simula nang sinabi kong sasama ako sa team building ay hindi na niya ako tinantanan. Kinuha niya ang number ko at palagi akong tini-text. Daig pa

Chapter 25Stay With MeBrenda's POVNaalimpungatan ako nang maramdaman ang init ng araw sa aking pisngi. I shifted in my position turning on my left side. Natigilan ako nang may maramdamang matigas sa aking tabi. Napakunot ang aking noo at  kinapa kung ano iyun habang nakapikit.Nang buksan ko ang aking mga mata ay laking gulat ko kung sino ang nasa aking tabi. Ang mukha namin ay sobrang lapit  at iyon agad ang nabungaran ko. Pakiramdam ko ay tumigil yata ang tibok ng puso ko sabay biglang nagtatalon sa gulat. Napaawang ang labi ko hindi alam kung ano ang nangyayari."Brandon?" hindi ko makapaniwalang bigkas.Pilit kong iniisip kong bakit siya nandito eh magkahiwalay kami ng kwarto. Napahawak ako sa aking ulo nang bigla iyong sumakit. Napapikit ako at naalala ang pag-inom ko ng marami sa bar. Napamulat ako ng bigla at napatakip ng aking bibig nang maalala ang nangyari kagabi. Lasing ako at... God! May nangyari ba sa a

Chapter 27NotedBrenda’s POV I’ve been looking at the rose Brandon gave me. It feels surreal thinking that after three years he’s still the same person who gives me a rose.  I recline on my seat and started screaming internally in happiness. Inikot-ikot ko pa ang upuan ko na parang baliw habang pinipigilang sumigaw sa kilig. God! This is madness! I have to stop! I took a deep breath and calm myself, but seeing the flower again, a small smile creeps into my lips. Ewan ko ba! Parang may sariling isip ang mga labi ko at ngiti ng ngiti pati ang puso ko ay nagwawala. I resorted to cover my eyes para ‘di makita ang rosas at matigil ang pagiging baliw ko dahil sa kilig. Then suddenly my phone rang for a message. Thank God! Save by the ring. Kinuha ko ang phone ko na nakapatong sa gilid ng mesa at binasa ang message. Nanginang ang mga mata ko nang makitang galing kay Christine ang mensahe.

Chapter 29Reminiscing Brenda’s POV   “Damn it, Brenda! Don’t move!” saway niya kaagad kahit sa konting galaw ko. “God! Brandon ang sakit.” I utter while digging my nails into his wrist.   “Okay, I have to pull.” Aniya at mabilis na nilabas ang kanyang sarili sa akin. “Ugggh… Damn you! Bakit mo ‘ko ginulat?!” reklamo ko sa biglaan niyang ginawa. Napahiga ako sa ibabayaw niya feeling my mound in pain.   Napataas baba naman ang dibdib niya na kinakunot ng noo ko. “Tumatawa ka ba?” angil ko. Mabilis siyang umiling at nagpigil ng tawa.     “No. By the way, it’s my first too so we’re quits. You were cool earlier.” Aniya habang hinihimas ang aking braso at hinalikan ang aking noo. A smile creeps on my lips.     “Kaya ba nagulat ka na virgin pa ako? Why?