Все главы Lies of Eyes: Глава 1 - Глава 10

Naglalakad lang ako sa may hallway ng Senior Highschool dito sa Ateneo de Iligan, ewan ko ba kung ba’t ako dito napunta. Nakakamiss pala yung higschool pa ‘no? Pinagmamasdan ko din kasi ‘tong mga higschool students na nakaupo sa mga upuan sa gilid, chill lang, nag-uusap, yung iba nagja-jamming pa, tapos wow ha? Naka liptint na ‘te, natawa tuloy ako kasi kami noon, maski pulbo hindi kami naglalagay, mukhang hindi mga dalaga at binata pero itong mga ‘to ngayon marunong na maglagay ng kung anek anek sa mukha.       Malapit na ako sa dulo ng hallway which is papuntang covered court, kahit ang init may naglalaro parin pala.       “Hoy! Ang drama naman oh, haha!” Inis ‘kong nilingon sa likod ko si Cheevy, siya lang naman kasi ang laging nanggugulat sakin dito. Mag blockmates kasi kami nito at ako ang lagi niyang trip, same lang din kasi ng circle of friends.    

“Lao-Lao tayo mga gawi after mid-term, G?”   Feel ko talaga atay ikakamatay nitong si Kino, kakainom lang nito last week kasama mga barkada niya tapos ngayon inom na naman. Punyawang yan. Pero oo nga, ansarap uminom, ‘di na ako makakapaghintay hanggang mid-term, gusto ko na ngayon. Hindi naman ako hardcore kung uminom, tama lang na umikot yung paningin ganon.       Palabas na kasi kami ngayon kasi dismissal na, nasa may gate na kami at pahirapan lagi ang paglabas kasi nga madaming estudyante ang kasabayan namin lagi.     “Pwede bang ngayon nalang?” Mahina ‘kong suggest sa kanila. Napatingin tuloy sina Kino.     “G! Lao-Lao lang muna tayo, sa Natura after mid-term!” Ang lakas ng boses, baka mareport pa kami. Ang saya masyado ni Kino, kapag ka group study tumatanggi pero kapag inom, gora agad ang tukmol.     "Hin

“Class dismissed. Don’t forget to submit your Chapter 1 tomorrow and please use A4 paper” Bilin sa’min ng Prof namin sa Society and Culture subject. Yes, thesis na ito. Jusko! Puyatan na naman, rejection na naman. Thou ‘di pa naman nare-reject mga research or thesis papers ko, I love researching, I love digging informations just to know sort of details in regards of something. I was fixing my things nang makaramdam ako ng gutom. Syet, ‘di pala ako nag breakfast saka lunch. Goods lang, hindi ko pa ‘to ikakamatay. Kinuha ko nalang water bottle ko sa bag saka uminom. “Badi! Gagu, pare! Dumaan crush ko!” Napalingon ako kina Alistair na nasa bintana, nakadungaw. Sinundan ko naman kung saan sila tumitingin. Ah, ‘yung Querra. Kasama din ‘yung tatlong lalaki na friends niya. Which is andon din si guy na tumingin sa’kin ‘nung inuman

I still can’t get over how my Kuya betrayed us. Char. Betrayed agad. Parang ganon lang din kasi ‘yun, nanggaling mismo sa mga bibig niya ‘nun na hinding-hindi niya magawang mag-cutting classes. Mas lalo niya lang akong nabigo, I am expecting an older sibling na pwede ‘kong makapitan pero hindi ko lubos maisip na mukhang sila pa ata ang kumakapit sa’kin. I mean, it’s fine thou kasi family kami pero I am vulnerable than what they think.     Ewan ko kung paano ko narating ang theatre room sa lagay ‘kong ‘to. Ewan ko din kung ilang oras na akong nakatunganga, nakaupo sa center aisle ng stage. Saka lang ako nabalik sa wisyo nang maingay na pumasok ang mga members ng org. at natahimik nang makita akong nakaupo dito sa stage. Tumayo na rin ako at sinabihan sila na magsiupo dito, agad naman silang umakyat at nagsiupuan. I told them to make a circle para magkakitaan lang kami at marinig ang pag-uusapan sa meeting.     “Let’s

Nagising ako na puro puti ang nasa paligid. Patay na ba ako? Nilibot ko ang mga mata ko, may nurse sa gilid may kung inaano sa, dextrose? Teka, tinignan ko ang kamay ko at may nakaturok nga na dextrose. Napansin ako ng nurse at kinausap. Akala ko ba patay na ako?  “Kumusta ang pakiramdam mo?” Kumunot ang noo ko.  “May nurse pala sa langit?” Tumawa naman siya sa sinabi ko. Anong nakakatawa ‘dun? Hindi pa ba ako patay?  “Miss Tanjuarez, hindi ka pa patay, okay? Nahimatay ka lang” At doon ko lang napagtanto at naalala ang nangyari.  Wala naman na akong nararamdaman. Umayos na ang pakiramdam ko. Dahan-dahan akong bumangon at ang nurse naman ay inayos ang unan sa likuran ko para makasandal ako ng maayos. Napatingin ako sa wall clock sa may gilid, 5 pm na. Pupunta pa ako ng city, maghahanap pa ako ng trabaho, jusk