All Chapters of Lies of Eyes: Chapter 21 - Chapter 30

Tahimik lang kami sa byahe, si Isia hindi na din nagtanong kung ano man ang pino-problema ko, mabuti na din ‘yun kasi baka maiyak lang ako kapag ka napag-usapan namin. Maski ako hindi ko nga alam kung ano ang pino-problema ko e. I don’t know exactly what is it. Inenglish ko lang. Char I am only their daughter, the pressure is all on me. Hindi ako ang panganay pero parang pasan ko lahat. I didn’t even enjoyed my teenage life. Nag e-enjoy dapat ako ngayon sa buhay pero napaka walang kwenta ko naman kung magbubulag-bulagan ako sa mga problema namin. I should be happy, princesses don’t cry but I guess they suffer just like I do. Then my phone beeped. Mama:Ginawa na naman ng papa mo, Prem. Wow. Hindi ko na talaga kinakaya ‘to. Haha. Hindi disappointed that’s what I was expecting. Malalim na buntong hininga ang binitawan

Inabutan nalang ako ng umaga kakatunganga, wala e hindi ako makatulog. Pagkapasok ko lang nag kwarto higa ako agad, hindi ko na naisipang magbihis dahil siguro sa sobrang pagod na. Nilingon ko yung kinuha kong hapunan kagabi na nilagay ko sa side bed table na ngayo’y nasisinagan ng araw galing sa bintana. Inabot ko na din ang switch sa lips lamp ko na kulay red. Inaantok naman ako lalo na kagabi na hilong-hilo ako tapos ngayon nga kumikirot dibdib ko na parang ewan, mukhang tumitibok na nga rin utak ko e, shuta mamamatay na siguro ako nito. Napailing-iling naman ako. “Kakain nalang ako, baka mapatay na ako nito ni mama kapag ka nakitang niya ‘tong hindi nakain.” Bulong ko sa sarili habang nakatingin sa pagkain ko na isang itlog, labuyo na noodles at kanin, diba pang diet na pang diet akala mo naman talaga nag da-diet. Bumangon na ako saka inayos ang higaan. Pagkatapos kinuha ko sa ilalim ng kama ang folded table ko pa

 “Magdrive ka nalang kaya. Malamang ikaw nagdala sakin sa hospital so dapat ikaw din magbalik sa akin.” Pinilit ko kasi siya kanina na bumalik na sa school tapos ayaw niya ako payagan kasi nga under monitoring pa daw ako. Ano akala niya sakin? May covid? Kaya ayon nagtatalo kami ngayon sa sasakyan pero wala siyang choice kundi ipagdrive ako. Kukunin ko kasi yung lunch na hinatid ni mama, panigurado masarap niluto nun e. Sina Cheevy naman hindi na nakabalik sa hospital kasi daw may urgent sa kani-kanilang organization. Oh diba, ang busy busy nila tapos kami ni Isia parang wala lang. Sabi din naman niya sakin na si Pam na daw nag handle sa meeting kanina, tama kasi ako na sila pala talaga yung narinig kong kumakanta sa hallway. “You know your condition, Si. So dapat mas hindi mo na nga inaabuso sarili mo, pag pahinga, pahinga.” Umirap lang ako saka tinalikuran siya, sa bintana nalang dumungaw. 

Naiwan ako mag-isa sa hapag kainan, malinis na din ang lamesa. Si weweng nag ta-tablet na tapos si kuya nag mo-mobile legends na naman, si mama naman ay naghuhugas ng pinggan, siya na nag insist. Aside sa busog na busog ako at ayoko pa tumayo, pinag-iisipan ko din yung usapan namin kanina. Tinitimbang ko lahat ng possibilities, sinasabayan pa ng what if’s. Iniisip ko kasi kapag ka nandun ako, si weweng at kuya nalang ang iisipin ni mama, mababawasan ang gastusin tapos doon naman makakapag diskarte lang ako kasi ako lang mag-isa tapos hindi naman siguro din ako pababayaan ni ate Denze and then if totoo nga wala akong babayarang tuition, makukuhaan ang aalahanin ko dun, pangkain ko nalang talaga. Mas lalo lang akong napapaisip lalo na umuulan pa din, comfort weather ko pa naman ang ulan. Maya-maya natapos na maghugas si mama. Inubos ko lang ang natitirang tubig sa baso ko, si mama naman kinuha ang phone na nakalapag sa lamesa saka umupo na din dun sa sofa.

“Jusko, kung sino pa yung president yun pa yung wala sa meeting.” Humalakhak ako nang makitang busangot ang mukha ni Pam tapos nakapameywang pa. Hinihingal pa nga si ate niyo gurl, hinanap nga niya ako siguro sa buong univ. Dahan-dahan akong tumayo para hindi masagi yung sugat ko. Hindi siya malaki pero sumasakit siya kapag nakilos ako. Sinundan ako ng tingin ni Cheevy na lutang pa din dahil sa sinabi ko. “Atin na muna yun ha?” Sabi ko kay Cheevy saka pinapagpag ko yung likod ko baka may mga damo. He sighed. “Oo na” I smiled. “Goods ka.” Inayos ko yung bag ko, nagsuklay while Pam is patiently waiting. “Pakitapon na din ng basure ko, Chib! Thanks!” Habol kong sabi habang palakad na kami paalis ni Pam. Hindi na ako paika-ikang naglakad pero may preno pa din sa bawat lakad ko para di mabinat yung sa tuh