All Chapters of Love Between Bullets: Chapter 1 - Chapter 10

"Anak, kasal na pala ng kaibigan mo ngayon. Pakisabi sa kanya na hindi ako makakadalo sa kasal niya dahil sa lagnat ko," mahinang sabi ni papa habang umuubo. Nagdadalawang-isip tuloy ako kung dadalo ba ako sa kasal ni Margaret dahil sa kalagayan ni papa. Napabuntong-hininga na lang ako at umupo sa tabi ng kama ni papa. "Alam ko ang ekspresyon na iyan, anak. Huwag mo na akong alalahanin pa. Dumalo ka na sa kasal ng kaibigan mo," aniya. Nakangiti si papa nang sabihin niya iyon pero ayaw ko talaga siyang iwan nang mag-isa rito. "Pero pa, hindi ako mapapakali kung iiwan kita rito ng may sakit," sabi ko at sinalat ang noo niya. "Huwag kang mag-alala sa akin anak. Kilala mo naman ako, diba? Malakas pa ako at kumpleto pa ang eight pack abs ko," pagbibiro niya kaya napatawa na lang ako na ikinangiti niya. "Anong konek ng eight pack abs mo, pa? O sige na nga pero babalik din ako agad pagkatapos niya ikasal," saad ko at hinalikan sa noo si papa. Nagpaalam ako sa kanya at napabuntong-hining

Kahapon lang kami nakarating dito sa Manila at bumili si papa ng bahay na matitirhan namin habang namamalagi kami rito sa Manila. Okay na rin siguro bumili si papa ng bahay para kapag may mission man ako dito ay hindi ko na kailangan mag hotel pa. Noon kasi minsan ay ina-assign kami sa malalayong lugar. Papa wanted me to resign being a soldier and he wanted me to focus in my other course which is business. May business kami at paminsan-minsan ay tumutulong ako kay papa. Sa katunayan ay hindi pa ako nakapagtapos sa business course ko at lumipat agad ako sa pag-aaral sa pagiging sundalo Sinubukan ko tumigil ng isang buwan pero hinahanap-hanap ko ang pagiging sundalo. I know my father wanted me to be safe but he also supported my likes and wants. Pero dahil sa nangyari noon na muntik na ako maubusan ng dugo ng nabaril ako malapit sa puso ay doon na ako pinatigil ni papa. Actually hindi talaga ako tumigil. May kasunduan kami ni papa. Magpapahinga muna ako ng tatlong taon sa serbisyo at li

"Can you please stop that?" Sigaw niya sa akin ng maabutan ko siya. Ang sungit naman nito. Paglabas namin sa office ni Chief ay dinumog agad ako ng mga tao sa loob. "Ikaw ba si Jay?" Tanong ng isang lalaki na nasa pinto. "Ang cute mo naman," sabi naman ng isa pang lalaki. "Ikaw ba ang bagong partner ni Lorenzo?" Tanong nila kaya tumango ako at binigyan sila ng matamis na ngiti. Lumapit silang lahat sa akin at halos yakapin nila ako. "Will you please go back to your work?" Sigaw ni Lorenzo. Dahil sa sigaw ni Lorenzo ay sa isang iglap ay nasa upuan na silang lahat. Grabe siya oh! Daig pa niya ang boss dito. Hmph! "Good luck to your first work," sabay nilang sabi sa akin na ikinangiti ko. "Salamat," sabi ko at nginitian sila. Unang umalis si Lorenzo kaya tumakbo ako para makahabol ako sa kanya sa elevator. Nang nakahabol na ako sa kanya sa elevator ay agad ko siya tinanong. "Ano ang gagawin natin?" Tanong ko sa kanya. "Shut up and just keep your mouth shut," malamig na sabi niy

Napatingin ako sa suot ko. Pumasok ako sa loob ng kotse at nagbihis. Mabuti na lang ay nilagay ko rito ang mga damit ko kanina bago ako nagsimula sa trabaho. Mas komportable ako sa t-shirt at jumper kesa fitted tube dress na pinasuot sa akin ni mr. Luke. Lumabas ulit ako sa kotse at nag-aabang ng kotse na dadaan. Kung tawagan ko na lang kaya si commander Leo? Siguro naman ay tutulungan niya ako sa sitwasyon ko. Pero huwag na nga lang. Baka ma disturbo ko pa siya. Mga ilang sandali habang palingalinga ako sa magkabilang gilid ng daan sa wakas ay may sasakyan din na dumaan. Pinara ko ito at mabuti na lang ay huminto ito. Nagulat na lamang ako sa nakita ng ibinaba ng nasa loob ang salamin ng sasakyan. Si chief Franco pala at kasama niya si Lorenzo. “Oh, Jay, gabi na ah. Bakit hindi ka pa umuwi?” Tanong ni chief Franco at tinignan ang kotse ko. “Na flat ang gulong ng sasakyan ko chief. May extrang gulong ka po ba diyan chief?” Tanong ko sa kanya habang hilaw na napangisi. “Pasensya na J

Pagkatapos ko umuwi upang makapag bihis ay bumalik agad ako sa opisina namin. Alas tres pa ng hapon. "Good job! Mission accomplished," nakangiting sabi ni chief. Nagsipalakpakan naman ang iba habang ako ay parang namatayan ng dangal. This is ridiculous. "Good job Jay." Pagbati sa akin ni Marinette at ng iba. Tumayo ako. "Can I go now?" Tanong ko kay chief. "No. We are celebrating now," sabi niya na nagpabagsak ng balikat ko. Bumalik na lang ako sa pagkaupo. Biglang bumukas ang pinto pero wala akong gana na tingnan kung sino man ang pumasok. "Oh Justine you are here," nagagalak na sabi ni chief na nagpasigla sa akin. "Pa!" Sigaw ko at lumapit sa kanya. "Why are you here?" Tanong ko sa kanya. "Dinaanan lang kita dito bago ako aalis pabalik sa Iligan City," sabi ni papa na nappatamlay sa akin. "Why pa? Akala ko ay sa susunod na buwan pa tayo uuwi?" Tanong ko at parang maiiyak na. "Medyo kailangan ako sa serbisyo ngayon. At saka, hindi ka pwede sumama sa akin. May trabaho ka pa r