All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 891 - Chapter 900

เฉินเสี่ยวถงมองคังเหวินซินที่กำลังปิดหน้าร้องไห้อย่างหมดคำพูด รู้สึกว่าตนเองได้พบกับลูกแหง่จริง ๆ เข้าแล้ว ผู้ชายปกติที่ไหนจะกลัวจนร้องไห้ ตนเองเป็นผู้หญิงยังไม่ร้องไห้เลย“คุณหยุดทำตัวไม่ได้เรื่องได้ราวแบบนี้ได้ไหม อาจารย์ของคุณกำลังต่อสู้เพื่อชีวิตอยู่ คุณให้กำลังใจเขาดี ๆ ไม่ได้เหรอ?”“นี่ฉันก็กังวลจนไม่กล้าดูไม่ใช่เหรอ? คุณดูแล้วบอกผลลัพธ์กับผมด้วยนะ ผมไม่กล้าดูจริงๆ”คังเหวินซินมุดหัวของเขาไว้ระหว่างเข่า ทำตัวเหมือนนกกระจอกเทศ(1)เฉินเสี่ยวถงเม้มริมฝีปากและไม่สนใจอาการของคังเหวินซินอีกต่อไป แต่มุ่งความสนใจไปที่หลี่โม่บนสังเวียนหลี่โม่ยืนอยู่ตรงหน้านู่หล่าง ทำท่าทางเหมือนหวงเฟยหง เกี่ยวนิ้วชี้ไปที่นู่หล่าง“มาสิ ให้ฉันสอนแกว่าความสุภาพคืออะไร”นู่หล่างจ้องมองหลี่โม่อย่างดุเดือดแล้วพูดอย่างดุ ๆ "แกอวดดีเกินไปมั้ง จะสอนฉันว่าความสุภาพคืออะไร แกนี่มันตลกนะ!"“โอ้ งั้นมาเริ่มสนุกกันเถอะ ทอมป์สันยังรอที่จะเห็นฉันใช้สิบแปดฝ่ามือสยบมังกรอยู่”“มังกรบ้านแกสิ! ดูฉันทุบหัวแกเป็นหัวหมูแล้วกัน!”นู่หลางโกรธพุ่งไปข้างหน้า รวมกำลังทั้งหมดของร่างกายมุ่งไปที่หมัดขวา ตอนที่เขาเหวี่ยงหมัด

หลี่โม่โบกฝ่ามือไปมารอบ ๆ นู่หล่าง เงาของฝ่ามือมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของนู่หล่างและเสียงกระดูกหัก ทำให้ทุกคนในที่แห่งนั้นมองอย่างหวาดกลัวนี่ยังใช่นู่หล่างที่หยิ่งผยองคนนั้นอยู่เหรอ?นี่โดนทุบตีจนกลายเป็นหมาไปแล้ว หมายังไม่น่าเวทนาขนาดนี้เลย!“ทอมป์สัน คุณเห็นแล้วใช่ไหม นี่คือความอัปยศของมังกร นี่คือมังกรทะยานเก้าสวรรค์ นี่คือการเห็นมังกรในนา… นี่คือสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรที่คุณอยากเห็น!”ฝ่ามือสุดท้ายหลี่โม่ตบหลังนู่หล่าง นู่หล่างลอยตกลงไปด้านล่างสังเวียนราวกับว่าวที่เชือกขาดไป ตุ้บ!นู่หล่างล้มลงต่อหน้าทอมป์สัน อ้าปากกระอักเลือดออกมา เลือดสด ๆ กระเซ็นไปบนขากางเกงและรองเท้าของทอมป์สัน ย้อมให้ขากางเกงและรองเท้าของทอมป์สันเป็นสีแดงสดทอมป์สันขยับก้นของเขาตัวสั่นเทาแล้วไปนั่งข้าง ๆ อย่างระมัดระวัง ให้ตนเองได้อยู่ห่างจากนู่หล่างที่น่าสังเวช“ขะ แข็งแกร่งมาก กังฟูจีนนี่แข็งแกร่งจริง ๆ”ทอมป์สันพยายามยิ้มอย่างเต็มที่ เพียงแต่รอยยิ้มมันดูน่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้เสียอีกชูจงเทียนหายใจออกยาว ๆ รู้สึกโล่งใจในทันที ความกังวลก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว“คุณทอมป์สัน คุณไม่ต้องกังวลและกลัวมาก

ทอมป์สันนั่งเก้าอี้สูบบุหรี่อยู่ ดวงตาค่อนข้างเหม่อลอยไม่มีสมาธิ ราวกับว่าสมองของเขาว่างเปล่าชูจงเทียนเดินไปนั่งข้าง ๆ ทอมป์สัน หยิบบุหรี่ออกมาคาบในปากเช่นกัน“ชู กังฟูของพวกคุณมีอยู่จริง ๆ เมื่อกี้กังฟูของหลี่โม่แข็งแกร่งมาก นั่นเป็นสิบแปดฝ่ามือสยบมังกรใช่ไหม? ดูแล้วทรงพลังมากจริง ๆ ”ทอมป์สันพูดเบา ๆ และทำท่าทางด้วยมือซ้ายที่ว่างอยู่ของเขาหัวของชูจงเทียนเต็มไปด้วยความสับสน ไม่รู้ว่าควรจะคุยกับทอมป์สันต่อไปอย่างไร“น่าจะมีอยู่นะครับ ที่นี่เรามียอดฝีมือผู้เร้นกายอยู่มากมาย ว่ากันว่าในทางลัดจงหนานมีผู้เร้นกายกว่าแปดพันคนที่กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ พลังของพวกเขาแต่ละคนแข็งแกร่งมาก คนที่แข็งแกร่งที่สุดจะถูกเรียกว่าเทพเซียนแห่งแผ่นดิน พวกดาบอมตะอะไรพวกนั้น เป็นสิ่งที่สามารถพลิกทำลายโลกได้”ชูจงเทียนพูดสบาย ๆ ลอกเลียนแบบวิธีที่หลี่โม่บอกทอมป์สันเกี่ยวกับนิยายการต่อสู้ และเริ่มเล่าให้ทอมป์สันฟังเกี่ยวกับนวนิยายที่เป็นเทพนิยาย“ว้าว มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? แล้วหลี่โม่นับเป็นอะไรล่ะ? เขาเรียกว่าเป็นเซียนได้ไหม?”“นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน แม้ว่าคุณหลี่จะแข็งแกร่งมาก แต่เขา

เฉินเสี่ยวถงเช็ดน้ำตาและพูดอย่างน่าสงสาร "รู้แล้วค่ะ ฉันจะไม่ทำอีก ฉันจะเชื่อฟัง แต่อย่าไล่ฉันออกไปเลยนะ"“หยุดเสแสร้งได้แล้ว ถ้ายังเสแสร้งอีก ฉันจะไล่คุณลงจากรถซะ”เฉินเสี่ยวถงบุ้ยปาก ก้มหน้าและกัดฟัน รู้สึกว่าหลี่โม่ทำเกินไปแล้ว เขาเมินสาวสวยไปเลย ใจร้ายจริง ๆ “อาจารย์ กลับบริษัทหรือเปล่าครับ?” คังเหวินซินถาม“ไม่ ไปโรงพยาบาล”หลี่โม่ตั้งจุดหมายการเดินทางให้คังเหวินซินขับตามการนำทางไปไม่นานหลี่โม่ก็พาคังเหวินซินกับเฉินเสี่ยวถงมาที่ห้องผู้ป่วยของซีซี พอซีซีเห็นหลี่โม่ก็กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่ และจุ๊บที่หน้าของหลี่โม่อย่างมีความสุข“พ่อคะ พ่อมาหาหนูแล้ว แล้วลุงกับป้านี่คือใครกันคะ?”ซีซีเอียงหัวมองคังเหวินซินและเฉินเสี่ยวถงแก้มของคังเหวินซินกระตุก โดยคิดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับซีซี แค่ไม่รู้ว่าเขาควรจะนับเป็นพี่หรือน้องของซีซีกันแน่?“ซีซี นี่ลูกศิษย์ของพ่อชื่อคังเหวินซิน เรียกเขาว่าพี่ก็พอแล้ว”"คะ?"ซีซีมองคังเหวินซินอย่างระมัดระวัง คังเหวินซินพยายามยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแต่ยังคงความสุภาพอยู่“นี่คือพี่เหรอคะ? แต่เขาดูแก่กว่าพ่ออีก” ซีซีพูดอย่างไร้เดียงสาทันใ

ครู่ต่อมาโรลส์รอยซ์กันกระสุนของราชินีมังกรก็ขับเข้ามา หลังจากที่รถจอดแล้ว ท่านปาก็แย้มยิ้มเหมือนราวกับหมาปั๊กแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูรถจางเต๋ออู่ลงจากรถก่อน จากนั้นจึงหันกลับมายกแขนขึ้น ให้ราชินีมังกรจับแขนของเขาลงจากรถราชินีมังกรใส่ผ้าคลุมหน้าและเสื้อผ้างดงามลงมาจากรถ เหลือบมองที่หลินเจิ้งหนานและมองท่านปาอย่างไม่พอใจ“นี่คุณพาหมาแมวข้างกายมาหมดเลยหรือไง เตรียมดูถูกตัวเองว่าล้าหลังเหรอ?”“ราชินีมังกร คุณเข้าใจผมผิดแล้ว นี่คือหลินเจิ้งหนานลูกน้องของพี่ชีที่ผมเพิ่งบังเอิญเจอ คนคนนี้หยาบคายกับผมมาก เขายังบอกด้วยว่า เขาจะไปหาพี่ชีให้พูดจาใส่ร้ายผมต่อหน้าคุณ ผมจะไม่เสียใจได้เหรอ?”ท่านปาสีหน้าเศร้าเล็กน้อย "ราชินีมังกรดูสิครับ ตอนนี้ผมไร้อำนาจแล้ว เด็กเหลือขอเบื้องล่างยังกล้าดูถูกผมเลย ต่อไปผมจะพาคนให้ต่อสู้เพื่อคุณได้ยังไง?"หลินเจิ้งหนานตกใจมาก เขาคุกเข่าลงกับพื้นและพูดอย่างตื่นตระหนก "ราชินีมังกร สิ่งที่ท่านปาพูดไม่เป็นความจริงนะครับ ถ้าเขาไม่เอาข่าวการตายของลูกชายผมมาพูด ผมคงไม่พูดจาแบบนั้นกับท่านปา"จางเต๋ออู่โน้มตัวไปข้างหูราชินีมังกร เล่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการตายของคุ