All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 431 - Chapter 440

หลี่โม่เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเห็นหญิงวัยกลางคนนั่งอยู่ข้าง ๆ หวังฟางซึ่งมีรูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับหวังฟาง “นี่แกยังไม่มาทักทายอีก ยืนแข็งเป็นไม้อยู่ได้ นี่ป้ารองของหยุนหลาน แกควรจะเรียกเธอว่าป้ารอง” หวังฟางก้มหน้าลงและจ้องมองหลี่โม่ด้วยความขุ่นเคือง ตระกูลของหวังฟางไม่ได้แข็งแกร่งและเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ในกรุงโซล ย้อนกลับไปในตอนนั้น ชายชราของตระกูลหวังอาศัยพลังเพียงเล็กน้อยในมือ และได้พัฒนาตระกูลหวังมาจนในปัจจุบัน ตระกูลหวังแทบจะเรียกได้ว่าเป็นตระกูลอันดับสามในกรุงโซล ในรุ่นของหวังฟาง ตระกูลหวังมีลูกสี่คนโดยมีผู้ชายสองคน ผู้หญิงสองคน หวังฟางเป็นน้องสุดท้องในตระกูล มีพี่ใหญ่ พี่รอง และพี่สาม วันนี้ที่มาคือพี่รอง หวังเหม่ย “ป้ารอง สวัสดีครับ”หลี่โม่เดินไปหาหวังเหม่ยและพูดทักทาย 哎呦，这就是那个李什么来着吧，小妹啊，你这女婿是不是做那个美容的？大男人哪能这样混吃等死呢。”“ไอหยา นี่หลี่ขยะไร้ประโยชน์อะไรนั่นใช่ไหม น้องสาว ลูกเขยของเธอนี่ดูเหมือนวัน ๆ จะไม่ทำอะไรเลยนะ อยู่รอวันตายอย่างเดียวหรือไงกัน” หวังเหม่ยมองไปที่หลี่โม่ด้วยความดูถูก และสิ่งที่เธอพูดนั้นเลวร้ายยิ่งกว่า จู่ ๆ สีหน้าของหวังฟางก็มืดลง เธอพ

หลี่โม่ยิ้มและฝังใบหน้าของเขาไว้ในผมยาวของกู้หยุนหลาน พลางสูดกลิ่นผมของหญิงสาว “สามีจะให้ภรรยาช่วยแบบนี้ได้ยังไง” “เอาล่ะ เลิกพูดเถอะ คุณคิดว่าวันมะรืนนี้เราจะไปงานวันเกิดคุณปู่ดีไหม？” กู้หยุนหลานไม่แน่ใจเล็กน้อย ถ้าเธอพาหลี่โม่ไปที่นั่น ญาติของปู่อาจจะเยาะเย้ยเขาเอาได้ และอีกอย่างกู้หยุนหลานก็ไม่อยากไป ในวันนั้นอาจจะออกไปกับหลี่โม่ หรือไปหาซีซี ก็ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่ดี หลี่โม่พูดเสียงเบา "ไปสิ คุณต้องไป ยังไงก็เป็นวันเกิดปีที่ 70 ของคุณปู่ของคุณนะ จะขาดหลานไปได้ยังไง" กู้หยุนหลานพยักหน้าช้า ๆ เห็นด้วยกับความคิดของหลี่โม่ … ในวันงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่หวัง หวังเหม่ยภูมิใจที่ได้พาลูกสาวของเธอ โจวชุ่ยฮวาและลูกเขยอย่างหานจือเต๋อไปที่บ้านของหวังฟาง ทันทีที่เธอเข้าประตูไป หวังเหม่ยก็เริ่มทักทาย "น้องสาว เรามารับครอบครัวของเธอ ลูกสาวและลูกเขยของพี่ขับรถมา เลยจะมารับครอบครัวของเธอไปที่นั่นด้วยกัน" การอวดลูกเขยคือจุดประสงค์หลักของการมาครั้งนี้ของหวังเหม่ย! หวังเหม่ยผู้ซึ่งโกรธกู้หยุนหลานครั้งก่อน จึงมาที่นี่ด้วยพลังงานมากมาย ใบหน้าของหวังฟางหงิกงอ ฝืนยิ้มและพูดว

"หึหึ ฉันว่าตอนนี้เธอคงลำบากมากสินะ กับสามีที่น่าผิดหวังแบบนี้ ช่างไม่คู่ควรกับเธอเลย ถ้าเธอบอกว่าเธอแค่ชี้นิ้ว ไม่ว่าคนรวยและคนหนุ่ม ๆ ก็ยอมแต่งงานด้วย แล้วทำไมเธอถึงแต่งงานกับขยะแบบนี้นะ" โจวชุ่ยฮวาไม่ปิดบังมันอีกต่อไป ความอิจฉาริษยาที่เธอมีต่อกู้หยุนหลานก็ถูกปลดปล่อยออกมาทันที สีหน้าของกู้หยุนหลานเปลี่ยนไป และเมื่อเธอกำลังจะปกป้องหลี่โม่ หลี่โม่ก็ดึงข้อมือของกู้หยุนหลานไว้ กู้หยุนหลานไม่พูดอะไร โจวชุ่ยฮวามองไปที่กระจกมองหลังและหัวเราะอย่างมีความสุข "โอ้ นี่ฉันเผลอพูดความจริงไป เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ อย่าถือสาฉันเลยนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเธอไม่พูด ก็ไม่มีใครในครอบครัวรู้ว่าเธอแต่งงานกับไอ้คนไร้ค่านี่" “เธอบอกว่าเมื่อก่อนคนรวยและคนหนุ่ม ๆ มีแต่จะไล่ตามจีบเธอ แล้วพวกเขาจะมีสีหน้าแบบไหนกันนะ ถ้ารู้ว่าเธอแต่งงานกับคนจน ฉันคิดว่าพวกเขาคงตกใจมากแน่ ๆ เลยล่ะ” โจวชุ่ยฮวาพูดไปเรื่อย ๆ ทุกประโยคเหมือนมีดคม ๆ ที่แทงเข้าไปในหัวใจของกู้หยุนหลาน โจวชุ่ยฮวาที่พูดอยู่คนเดียวเป็นเวลานาน รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ากู้หยุนหลานและหลี่โม่ไม่ตอบสนองอะไรเลย ไม่แม้แต่จะตะโกนด้

"อ้าว นี่ใครน่ะ ไม่ราชาข้าวนุ่มอันดับ 1 ในตำนานของโซลเหรอ นายมันคนไร้ค่าที่มาที่บ้านตระกูลหวังของเราเพื่อกินและดื่มใช่ไหม? วันนี้กินให้พอเลยนะ หลังจากกินเสร็จ นายก็เก็บของที่เหลือได้ ไม่มีปัญหา" “ฉันกลัวว่าคุณปู่จะโกรธเมื่อเห็นไอ้ขยะนี่น่ะสิ ถ้าไม่อย่างนั้นนายก็แอบรออยู่ข้างนอกประตู แล้วฉันจะเอาอาหารที่คนอื่นไม่หมดใส่ถังมาให้ แอบกินในมุม และกินได้ไม่อั้น กินจนตายก็ไม่เป็นไร” คำพูดของหวังจงเหิงและหวังจงเฉิงรุนแรงมาก พวกเขามองหลี่โม่อย่างเป็นขอทานชัด ๆ โจวชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะปิดปากและยิ้ม "ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ฉันเห็นด้วย ถ้าไอ้คนไร้ค่านี่มานั่งโต๊ะร่วมงานเลี้ยงกับพวกเรา แล้วปล่อยให้คนอื่นรู้ว่านี่คือไอ้ขยะ มันคงเป็นเรื่องน่าอายสำหรับคุณปู่หวัง ใช่ไหมจือเต๋อ?” หานจือเต๋อพยักหน้าอย่างแรง "ใช่เลย หยุนหลานเป็นคนแบบไหนกัน? ถ้าทุกคนรู้ว่าเธอแต่งงานกับคนแบบนี้ ทุกคนคงถกกันเรื่องนี้ มันจะทำให้หยุนหลานอับอายเปล่า ๆ นะ" กู้หยุนหลานก้มหน้าลงเล็กน้อย หลี่โม่มองไปที่หวังจงเหิงและคนอื่น ๆ อย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่ากู้หยุนหลานและหลี่โม่จะยอมรับชะตากรรมของพวกเขา และไม่สำคัญว่าพวกเขา

“หลี่โม่ ดูแกสิ แกทำให้คุณปู่โกรธเรา ว่าเราไม่ได้สอนแก แต่เป็นแกต่างหากที่ไม่ยอมทำตาม แกคิดว่าคนอย่างแกมีใครไม่รู้บ้างว่าแกเป็นแค่คนไร้ค่า ทุกคนในโซลรู้กันทั้งหมด ว่าที่นี่มีคนไร้ค่าอย่างแก ตระกูลหวังของเราช่างน่าขายหน้า!” "หยุนหลานทั้งเรียนเก่ง บุคลิกดี หน้าตาดี หลายต่อหลายคนต่างก็ไล่ตามจีบเธอ แต่เธอกลับต้องมาลงเอยด้วยการแต่งงานกับแก เรื่องความต่ำต้อยของแกเราไม่ได้ว่าอะไรตรงนั้น แต่แกพยายามทำงานอย่างหนักหรือยัง แกกลับได้กินข้าวนิ่มๆ หลังจากแต่งงาน แกควรขอโทษหยุนหลาน" “นายจะไปพูดอะไรกับไอ้ไร้ค่านี่ ดูมันสิ ก้มหัวไม่พูดไม่จา ฉันล่ะโกรธจนอยากจะตบมันด้วยส้นรองเท้าจริง ๆ ไอ้คนแบบนั้นมันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลย มันขยะยิ่งกว่าขยะเสียอีก" หวังจินไห่และคนอื่น ๆ เปิดฉากด่าว่าหลี่โม่ทีละคน หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินกัดฟันจนใบหน้าของพวกเขากระตุก นี่ไม่ใช่แค่ความลำบากใจของหลี่โม่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงความลำบากใจของหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินด้วย ทั้งสองจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธราวกับว่าพวกเขาต้องการที่จะกลืนกินหลี่โม่ทั้งเป็น กู้หยุนหลานถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ และมองไปที่คุณปู่หวัง ริมฝีปากของเธอขยับ