บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 251 - บทที่ 260

หลี่โม่เบะปาก แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร คนพวกนี้กำลังเดือดดาลราวกับเต้นอยู่บนกองไฟ ใช้เหตุผลพูดคุยกับพวกเขาไปก็ไม่รู้เรื่อง เมื่อหันหลังกลับ หลี่โม่ก็มองดูป้ายของบริษัทการลงทุน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาชูจงเทียน ให้ชูจงเทียนตรวจสอบเบื้องหลังของบริษัทการลงทุนนี้ คนที่ทำบริษัทการลงทุนอยู่ในตอนนี้ หลายคนเคยปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงมาก่อน มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับพวกตำรวจ หลี่โม่คาดว่า บริษัทการลงทุนนี้ก็เช่นกัน ดังนั้นจึงหาชูจงเทียน เพราะเขาน่าจะสืบค้นข้อมูลมาได้ เรียกว่าหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น ขอเพียงค้นหาเบื้องหลังของอีกฝ่ายได้ ก็จะสามารถหาวิธีมาแก้ไขต้นตอของปัญหาได้แล้ว หลี่ชูเฟินเห็นหลี่โม่มองประตูใหญ่ของบริษัทการลงทุนแล้วเหม่อลอยไป ก็พูดอย่างดูถูกว่า “ดูลูกเขยโง่นี่สิ มาแล้วก็ยังไม่ช่วยคิดหาวิธีอีก มัวแต่ยืนดูประตูของบริษัทการลงทุนอยู่ได้ ดูแล้วจะมีดอกไม้งอกงามออกมา หรือจะมีเงินงอกเงยออกมาล่ะ” “หลี่โม่! มานี่ มาช่วยคิดวิธีแก้ปัญหา อย่ามัวยืนโง่อยู่ทั้งวันอย่างนั้น” หวังฟางพูดอย่างมีโทสะ ตอนนี้ลูกเขยของจางซุ่ยฮวา ฉวี่หมานก็รีบตามมา ตอนที่พบหลี่โม่ ฉวี่หมานก็รู้สึกเบิ

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงรีบมาอย่างรวดเร็ว ครั้งก่อนเสียหน้าครั้งใหญ่ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงยังคิดอยู่ว่าจะกู้หน้ากลับมาต่อหน้าหวังฟางได้อย่างไร สำหรับฮั๋วเจี้ยนเฟิงแล้ว ขอเพียงหวังฟางสนับสนุน โอกาสที่จะได้อุ้มสาวงามกลับบ้านนั้นก็มีมากขึ้น เมื่อเห็นว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงมา หวังฟางก็ยิ่งลำพองใจในทันที “นี่คือฮั๋วเจี้ยนเฟิง เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทการลงทุนติ่งซิน เจี้ยนเฟิง ส่วนนี้คือพี่สาวน้องสาวของน้า ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่โดนบริษัทการลงทุนแห่งนี้โกง เธอจะต้องช่วยพวกเราให้ได้นะ นั่นเป็นเงินที่พวกเราจะเก็บไว้ใช้ตอนเกษียณ” “อย่างนั้นหรือครับ ขอผมลองติดต่อเพื่อตรอจสอบข้อมูลของบริษัทนี้ดูสักครู่นะครับ” ฮั๋วเจี้ยนเฟิงไม่ได้เอ่ยปากรับรองในทันที แต่ต้องลองตรวจสอบดูก่อน ครั้งก่อนเสียหายไปไม่น้อย ทำให้ตอนนี้ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงทำอะไรก็มักจะรอบคอบมากขึ้น “เอ๊ะ ซุ่ยฮวา ลูกเขยของเธอสืบข่าวมาแล้วไม่ใช่หรือ ให้เขาบอกกับเจี้ยนเฟิงสิ อย่าทำให้ต้องเสียเวลา” หวังฟางพูดพลางก็เหลือบตามองจางซุ่ยฮวา จางซุ่ยฮวารู้ดีว่าหวังฟางกำลังคุยโว แต่เพื่อเอาเงินกลับมา จางซุ่ยฮวาจึงตัดสินใจอดทนไว้ ดังนั้นจึงให้ความร่วมมือเรียกตัวฉวี

“เฮอะ เจ้าคนไร้ค่าหลี่ ไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหนกัน คุยโวเสียยกใหญ่ ยังมีหน้ามาพูดว่าผู้จัดการฮั๋วจัดการไม่ได้นายค่อยจัดการ นี่มันเรื่องตลกระดับสากลของแท้เลยนะ” ฉวี่หมานออกมาตอบโต้หลี่โม่ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เลียแข้งเลียขาฮั๋วเจี้ยนเฟิง ขอเพียงฮั๋วเจี้ยนเฟิงมีความรู้สึกที่ดีต่อตน ต่อไปไม่แน่ว่าจะสามารถโยกย้ายไปอยู่บริษัทการลงทุนติ่งซินได้ หวังฟางคว้าเอาน้ำกับขนมที่อยู่ในมือของหลี่โม่มาอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความโมโหว่า “ไปนั่งอีกด้านนู่น ที่นี่แกไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าหากแกยังจะพูดมั่วซั่วอีก ฉันจะตบแกให้ฟันร่วง!” ฮั๋วเจี้ยนเฟิงเหลือบตามองหลี่โม่ และแสร้งพูดออกมาอย่างใจกว้างว่า “คุณป้าครับ ให้เจ้าคนไร้ค่านี่อยู่เก็บขยะที่นี่เถอะครับ เก็บเปลือกเมล็ดแตงโม ถุงพลาสติกพวกนั้น พวกเราไม่ควรทำลายสิ่งแวดล้อมนะครับ” “เจี้ยนเฟิงพูดถูกอีกแล้ว แก เจ้าคนไร้ประโยชน์อยู่เก็บขยะซะ อีกเดี๋ยวก็อย่าไปรบกวนการสนทนาของเจี้ยนเฟิงกับคนของบริษัทการลงทุนล่ะ” “ถ้าหากเขาทำได้จริง สุนัขก็คงเลิกกินมูลตัวเองแล้ว” หลี่โม่พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค แล้วจึงหันหลังกลับแล้วเดินไปยืนอีกฝั่ง มอ

ระหว่างฮั่วเจี้ยนเฟิงกับหลี่โม่ใครน่าเชื่อถือกว่ากัน? หวังฟางและคนอื่น ๆ อาศัยแค่สัญชาตญาณ ก็ตัดสินใจเลือกฮั่วเจี้ยนเฟิงโดยไม่ต้องคิด อย่างไรสถานะของฮั่วเจี้ยนเฟิงก็โดดเด่นกว่า ในสายตาหวังฟางและคนอื่น ๆ ฮั่วเจี้ยนเฟิงกระดิกนิ้วครั้งเดียว เรื่องทุกอย่างก็ง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก มีหลี่โม่กี่หมื่นคนก็ไม่แน่ว่าจะทำได้ “เจี้ยนเฟิงอย่าเพิ่งโมโห ไปทะเลาะกับเจ้าคนไร้ค่าอย่างหลี่โม่ทำไม ยังไงป้าก็ต้องพึ่งพาเธอแล้ว” หวังฟางพูดด้วยน้ำเสียงเอาใจ ฮั่วเจี้ยนเฟิงจัดระเบียบเสื้อเล็กน้อย ชำเลืองมองหลี่โม่ด้วยสายตาดูหมิ่น ท่าทางเช่นนี้เหมือนจะพูดว่า เห็นหรือยัง แม่ยายของแกยังให้ความเคารพฉันขนาดนี้ แกยังไม่รีบมาคุกเข่าต่อหน้าฉันอีกหรือ “เจ้าโง่” หลี่โม่บ่นพึมพำคนเดียว แล้วเดินออกไป หลี่โม่ไม่คิดเสแสร้งต่อไป เห็นได้ชัดว่าฮั่วเจี้ยนเฟิงทำเรื่องนี้ไม่ได้ แทนที่จะนั่งดูเขาอวดเก่ง มิสู้สั่งสอนเขาสักครั้ง จึงรีบปลีกตัวจากหวังฟาง จากนั้นหลี่โม่จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปหาชูจงเทียน ในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์จากชูจงเทียนก็ดังขึ้น ชูจงเทียนกำลังสนุกสนานในงานเลี้ยงรับรอง ขมวดคิ้วเล็กน้อ

ขณะที่หลี่โม่โทรศัพท์หาชูจงเทียน ฉวี่หมานแอบฟังอยู่บริเวณนั้น ได้ยินหลี่โม่โทรหาคนอื่นเพื่อต้องการเงิน ก็หัวเราะขึ้นดังลั่น หลี่โม่เก็บโทรศัพท์ หันหลังไปชำเลืองมองฉวี่หมาน ยิ้มด้วยสีหน้าเรียบเฉย และไม่มีท่าทีสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย หลี่โม่ไม่สนใจที่จะพูดกับฉวี่หมานแม้แต่คำเดียว ดั่งคำที่ว่าแมลงฤดูร้อนไหนเลยจะเคยเห็นน้ำค้างแข็ง ฉวี่หมานเห็นท่าทางหลี่โม่เช่นนี้ รู้สึกได้ถึงการเหยียดหยามอย่างสุดจะทน จึงบันดาลโทสะขึ้นทันที “ไอ้กระจอก เลิกเสแสร้งเถอะ โทรเรียกให้ใครมาจัดการเอาเงินคืนหรือไง นายรู้จักใครอีกล่ะ คนที่นายรู้จักก็คงกระจอกเหมือนกับนายนั่นแหละ คิดจะเทียบชั้นกับคุณฮั๋ว ฉันว่านายดูท่าจะบ้าไปแล้วแน่ ๆ” ฉวี่หมานสบถด้วยความโมโห “เหอะ ๆ” หลี่โม่ส่งเสียง “เหอะ” ใส่ฉวี่หมานเท่านั้น ฉวี่หมานชี้หน้าหลี่โม่ แล้วรีบเดินตามหวังฟางกับพวกไป “ป้าหวัง ลูกเขยกระจอกของป้ากำลังตามหาคนมาช่วย เจ้าคนไร้ค่านั่นรู้จักใครด้วยเหรอครับ คุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางขึงขังเชียว ทำเหมือนกับโทรคุยกับท่านประธานใหญ่” ฉวี่หมานพูดใส่ไฟ คิดไปว่าจะช่วยเติมไฟโทสะให้คุณป้า เพื่อที่จะทำให้หลี่โม่ได้รับความอัปยศ