All Chapters of Hopelessly Smitten: Chapter 41 - Chapter 49

Tumunganga ako sa harap ng aming pisara, binabalewala ang mga kaklase kong kung anu-ano ang ginagawa sa buhay. Some were watching dramas on their mobile phones; Some were dancing k-pop songs; While some were just silent like me.  Napaupo ako nang maayos nang isang grupo ang lumapit sa 'kin. They smiled at me, their hands holding bunches of school papers. Nginitian ko rin sila pabalik at hinila ang isang bangko para makaupo ang isa kong kagrupo sa tabi ko. I fixed the things in my table while my free hand was slowly getting my books out of my bag. Nang makuha ang librong gusto kong makuha ay hinarap ko ang mga kagrupo ko. "So, since we already talked last day, Sheena, Remar, Jessica, Jason, and Frency, kayo na ang bahala sa pag-i-interview," pagpapaalala ni Richard sa 'min. Tumango lang ako at kinagat ang pang-ibabang labi. I could still not believe how fast the time came. Noon, grade 7 pa lang a

"Seriously? Last week, si LiamLast day, si Brooks, 'tapos ngayon si Richard na naman? Seriously?" tawang-tawa si Isbelle habang nakaturo ang mga daliri niya sa noo ko. Sumimangot ako at nagpagulong-gulong sa kama. Kakagising ko pa nga lang tapos 'eto lang ang bubungad sa 'kin? Pagod na ang buo kong katawan at isipan sa kaganapang nangyari sa 'kin noong mga nagdaang linggo. To be featured in different magazines pressured me to the core. 'Tapos ang mas nakakairita pa, iba-iba ang mga lalaking na-fefeature sa 'kin. "So, sino mas type mo sa tatlo?" nakangising tanong ni Isbelle. Sinampal niya ang pwet ko, kaya lutang na lutang akong napabangon. Muli niya akong tinanong habang may inis at tawa sa mukha. "Si Liam? Si Richard? O baka none of the above? Baka 'yung ka-date mo the last month?" Humalakhak siya, nag-echo ang boses niya sa bawat sulok ng silid ko. Ako na tuloy ang napapangiwi sa itsura niya. Parang sa sobrang

Today was another day to be conquered. Si Ytang ay kasalukuyan pang natutulog sa guest room, siguro ay masyadong napagod kaka-advise sa 'kin kagabi. Kung anu-anong suggestions na ang binigay niya sa 'kin, pero dahil nga sa wala akong maisip na matino ay 'di ko rin makuha-kuha ang gusto niyang ipahiwatig. I never expected I would meet someone today. Kagabi, I texted someone. I texted Richard and beckoned him to come here for us to have a proper conversation. Alam kong ako dapat ang umalis at pumunta sa kaniya since ako ang may kailangan, pero natatakot ako. I was afraid to go outside of this house. Palala na nang palala ang threats na binigay ng maraming addict fans sa 'kin, kaya ni pagtingin lang sa gate namin ay nagsisitaasan na ang mga balahibo ko.  I was facing Richard right now. As what as I expected, he looked simple yet refreshing. Siya lang 'ata ang modelo na 'di masyadong palaayos sa katawan. Madalas kasi sa

If my pillows could talk, I was sure they would voice out their rants about me hugging them so tightly. Kung nakakagalaw lang talaga sila, marahil ay kanina pa nila ako sinapak. Hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili. Papaano na 'to ngayon? Ano na ba ang dapat kong gawin? Should I force myself to act like I was totally fine? Or should I rest as what Ytang kept reminding me.  Pero kasi... Ang hirap-hirap ng ganito, 'yung tipong para akong nakalutang sa malamig na sabaw. 'Yung pakiramdam na gusto mong gumalaw pero ayaw ng katawan mo. Ganoon—ganoon ang eksakto kong nararamdaman ngayon. I palmed my face using my free hand, my mind overthinking again. Ano na kaya ang ginagawa niya ngayon? Was he waiting again? Was he mad? Shems, the latter gave me undescribable feelings.  Hindi na rin kataka-taka pa na kung hindi ko siya masisipot ay magagalit siya sa 'kin. I promised to be there, not t

 Hindi pa nga ako nakakakurap nang maayos noong biglang sumali sa eksena ang pakealamera kong ate. Ang mas kinaiinisan ko sa lahat ay 'yung ngiti sa labi niya na para bang gusto niya talaga akong inisin. Pilit mang ipagsawalang bahala ang nakakairita niyang mukha ay wala akong ibang nagawa kundi ang tumahimik na lamang. "You're here, Spencer," ang paunang sabi ni ate, sa 'kin pa rin nakatingin at wala sa bisita. "My sister has been waiting for you. I am thankful you come here. Hahaha." Mas lalo kong pinikit ang mga mata ko. Sa tingin ko ay mas maganda kung kami lang dalawa ni Spencer ang magkausap, kasi kahit papaano ay nakakahinga pa ako. Hindi tulad ng ganito na kahit saan ako bumaling ay kinakapos pa rin ako ng hininga. Shems, walang ibang dapat na sisihin dito kundi si Ytang. Kung hindi niya ako pinagtripan kanina, 'di sana mangyayari sa 'kin 'to.  Napasandal na lang ako sa back