บททั้งหมดของ ลูกเขยฟ้าประทาน: บทที่ 781 - บทที่ 790

เทียนหงฮุยส่ายหัวเทียนฉางเฉิงเล่าว่า "สมัยก่อนเวลาหมดหนทางที่จะเอาชนะคู่แข่ง ฉันจะคิดหาวิธีอื่น ด้วยการใช้วิธีการที่ไม่สะอาด แต่ตอนนี้หาน กรุ๊ป สามารถทำกับเราอย่างนี้ได้ เงินก็เป็นส่วนหนึ่ง และต้องมีกำลังด้วย หากมีกำลังมากพอก็เอาชนะได้ เพียงเท่านั้นก็สามารถที่จะยืดหยันอยู่ได้""แต่พ่อมีศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่เหรอครับ?" เทียนหงฮุยถาม"ศิลปะการต่อสู้?"คำนี้ทำให้เทียนฉางเฉิงหัวเราะออกมา ศิลปะการต่อสู้อย่างเดียวแล้วจะทำอะไรได้? ขนาดคนมีฝีทือที่จ้างมายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตี้หยาง แถมไอ้หมอนี่ดูท่าทางจะเก่งกว่าหานซานเฉียนอีกด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับศิลปะการต่อสู้ของคนพวกนี้ จะไปสู้ได้อย่างไร?"เกรงว่าในหยุนเฉิงจะไม่มีใครสามารถสู้ไอ้หมอนี่ได้ ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันสั่งล่ะก็…" เทียนฉางเฉิงจ้องมองไปที่เทียนหลิงเอ้อร์ด้วยความกังวลเทียนหงฮุยรู้อยู่แก่ใจ แม้เทียนฉางเฉิงไม่พูดอะไร แต่เขาก็พอจะเดาได้ว่าสายตาแบบนี้มีความหมายว่าอะไรถ้าตระกูลเทียนไม่ถอนตัวออกแล้วล่ะก็ เป็นไปได้ว่าชีวิตของเทียนหลินเอ้อร์จะไม่ปลอดภัยในฐานะความเป็นพ่อ เทียนหงฮุยจะไม่ยอมให้เทียนหลินเอ้อร์ต้องเผชิญสิ่งนี้อย่างแน่นอน"พ

"หานเหยียนทำอะไร?" หานซานเฉียนลุกขึ้น เดินไปข้างเทียนหลิงเอ้อร์พร้อมกับถาม"ใช่ค่ะ เธอมาพร้อมกับสาวใช้ของเธอ" เทียนหลิงเอ้อร์ตอบ ในดวงตาของเธอก็มีน้ำตาไหลออกมาลงสู่แก้มของเธอหานชิง!เป็นแค่สาวใช้ ยังทำตัวน่ารังเกียจได้ขนาดนี้จากวันที่หานซานเฉียนพบหานชิงครั้งนั้น ในฐานะสาวใช้ เธอแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่รู้ตัว"เจ็บมากไหม?" หานซานเฉียนถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"อืม" เทียนหลิงเอ้อร์พยักหน้าพร้อมพูดว่า "พี่ชาย พี่จะช่วยพวกเราแก้แค้นไหมคะ?""วางใจเถอะ พี่จะช่วยพวกเธอแก้แค้นอย่างแน่นอน ให้เวลาพี่สักหน่อย พี่จะพาเธอไปตบยัยนั่นให้หน้าเละเลย" หานซานเฉียนพูดอย่างเบา ๆน้ำตาเทียนหลินเอ้อร์ไหลออกมาอย่างกับน้ำพุ เธอรู้ดีว่าอย่างไรหานซานเฉียนก็จะช่วยเธอแก้แค้น สิ่งนี้ไม่ทำให้เธอต้องผิดหวัง"ดี ในช่วงเวลานี้ ฉันจะเริ่มฝึกความแข็งแกร่ง ฉันจะตอบแทนมันให้หนักกว่าเป็นสองเท่า" เทียนหลิงเอ้อร์กล่าวโรงแรมเพนนินซูล่า หานเหยียนเป็นคนจองโรงแรมทั้งหมดโดยไม่สนใจเรื่องเงินเลย สำหรับเธอแล้ว เศษเงินพวกนี้ยังไม่พอที่จะซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมของเธอเลยด้วยซ้ำ"คุณหนู ตระกูลเทียนนี่ก็น่าสนใจนะคะ ไม่คิดว่า

เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงใจของซูกั๋วเย่า ซูหยิงเซี่ยก็เริ่มใจอ่อน เธอไม่สนใจทัศนคติของเจี่ยงหลาน เพราะเจี่ยงหลานเป็นคนเห็นแก่ตัว และไม่เคยทำเพื่อประโยชน์ของหานซานเฉียน แต่ซูกั๋วเย่าต่างออกไป ก็จริงอยากที่เขาพูด บางทีช่วยกันคิดหาทางออกคงจะดีกว่าเมื่อเห็นซูหยิงเซี่ยเริ่มลังเล เจี่ยงหลานก็รีบพูดขึ้นแทรกขณะที่เครื่องกำลังติดอยู่ว่า “พวกเราเป็นห่วง เพราะอยากให้ลูกกับหานซานเฉียนได้ดี ที่จริงแม่ก็คิดได้แล้ว ถ้าไม่มีเขา พวกเราก็ไม่มีวันนี้ ดังนั้นแม่อยากจึงอยากจะหาทางช่วย แถมลูกก็รักเขามาก นอกจากแม่จะต้องยอมรับเขา ยังจะมีหนทางอื่นอีกเหรอ? แม่ไม่มีทางให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักได้ยังไง”รอยยิ้มจาง ๆ เริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูหยิงเซี่ย เธอพูดว่า "แม่ ถ้าแม่คิดได้แบบนี้ หนูก็มีความสุขมาก"“มีความสุขจะช่วยอะไรได้ ตอนนี้หานซานเฉียนปัญหาของตัวเองยังไม่สามารถแก้ไขได้ แม่ดูแกแล้ว ไม่ช้าก็เร็วแกคงได้แต่งงานใหม่” เจี่ยงหลานกล่าวซูหยิงเซี่ยทำหน้าย่นและพูดว่า "แม่ ซานเฉียนมีแผนอยู่แล้ว พวกเราต้องเชื่อมั่นในเขา เขาจะต้องผ่านปัญหานี้ไปได้อย่างแน่นอน""มีแผนอะไร แกต้องบอกพวกเรามา ฉันจะได

วันรุ่งขึ้น หานซานเฉียนไปวิ่งนั้นมีฉีฮู่อยู่ข้างกายด้วย เนื่องจากมี่เฟ่ยเอ๋อร์รู้ว่าหานซานเฉียนจะลงมาชั้นล่างตอนกี่โมง เพื่อหลีกเลี่ยงการพบกับหานซานเฉียน เธอจึงจงใจเดินหลบไปขณะกำลังวิ่งอยู่นั้น ในหัวสมองของหานซานเฉียนก็คิดถึงปัญหาเรื่องหนึ่ง เมื่อวานที่เทียนฉางเฉิงพูดถึงคนชื่อตี้หยาง ที่มีฝีมือเหนือกว่าคนคุ้มกันที่เทียนฉางเฉิงว่าจ้างมา เพราะคนเหล่านั้น แม้แต่หานซานเฉียนก็สามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดายแต่มีบางสิ่งที่หานซานเฉียนพอจะเดาได้ ตี้หยางคนนี้ ฝีมือศิลปะการต่อสู้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่อย่างนี้ หานเหยียนไม่มีทางให้เขามาแทนที่อู๋เฟิง "พี่ซานเฉียน พี่เอาแต่จ้องมองผมทำไม?" เมื่อฉีฮู่รู้สึกตัวว่าหานซานเฉียนเอาแต่จ้องมองตัวเอง จึงถามด้วยความสงสัย"ฉันกำลังคิดว่านายจะใช่คู่ต่อสู้ของมันหรือเปล่า" หานซานเฉียนพูด ถึงแม้ฉีฮู่จะเก่งไม่น้อย แต่ถ้าเทียบกับตี้หยางล่ะก็ หานซานเฉียนยังไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของตี้หยางได้ฉีฮู่หัวเราะออกมาและพูดว่า "จะใช่หรือไม่ใช่คู่ต่อสู้ ก็ลองสู้กันดูสักตั้งจะได้รู้ งั้นพี่ก็ไปพามันมาสู้กับผมดูสิ?"หานซานเฉียนส่ายหัว ฉีฮู่เปรียบ

เจี่ยงหลานไม่คิดถึงเรื่องที่เธอจะได้ร่วมมือกับหานเหยียนอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร เธอจึงพูดตามตรงว่า "หานซานเฉียน มันรู้ว่าเธอต้องการที่จะสร้างหมู่บ้านเฉิงจง ดังนั้นมันจึงวางแผนจะซื้อหมู่บ้านนี้อย่างเงียบ ๆ เพราะมันต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อมาขัดขวางการพัฒนาของหาน กรุ๊ป"เมื่อหานเหยียนได้ยินอย่างนี้แล้วก็รู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อย เพราะเรื่องนี้มีแค่เธอและตลาดหลักทรัพย์หยุนเฉิงเท่านั้นที่รู้ แถมยังเป็นความลับอีกด้วย แต่ทำไมหานซานเฉียนกลับรู้เรื่องแล้ว ถ้าไม่แปลกใจก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว หลังจากที่ตระกูลเทียนถอนตัวออกไป หาน กรุ๊ปก็เจริญขึ้นในตลาดหลักทรัพย์หยุนเฉิงเป็นอย่างมาก กะอีแค่หมู่บ้านเล็ก ๆ อย่างเฉิงจง ทำไมหานเหยียนจะต้องสนใจด้วยเมื่อมองดูหานเหยียนไม่มีแสดงท่าทางอะไรออกมา เจี่ยงหลานก็รีบพูดต่อว่า "ถ้าเธอคิดที่จะสร้างหมู่บ้านเฉิงจงล่ะก็ ฉันขอเตือนเธอให้รีบทำสิ่งนี้ให้สำเร็จโดยเร็ว เพราะถ้าหานซานเฉียนมันทำสำเร็จก่อนล่ะก็ หมู่บ้านเฉิงจงก็จะตกไปเป็นของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว สำหรับเธอแล้วคงจะไม่เป็นเรื่องดีเท่าไรสินะ" หานเหยียนยังคงเงียบอยู่ แต่เห็นได