All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 1271 - Chapter 1280

“ไม่มีอะไรน่าชื่นชมหรอก” หานซานเฉียนส่ายหัวอย่างไม่แยแสในความคิดของเขา ความรักคือการภักดีต่อคน ๆ เดียว หากสั่นคลอนเพราะความสวยงาม ก็ไม่อาาจเรียกว่าความรักได้ ในฐานะผู้ชาย หากไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบขั้นพื้นฐานของครอบครัวได้ และไม่สามารถปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้ แล้วจะเรียกว่าผู้ชายได้อย่างไร“อ้อ ถึงเวลาที่จะอธิบายเกี่ยวกับซื่อเหมินและซานเตี้ยนให้ผมฟังได้หรือยัง?” หานซานเฉียนถามฟางจ้าน รูปแบบของเทียนฉีคืออะไรกันแน่ หานซานเฉียนไม่รู้อะไรเลย ในเมื่อตอนนี้เขามาถึงเทียนฉีแล้ว ก็ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องรู้สิ่งเหล่านี้“คำว่า 'ซื่อเหมิน' มาจากชื่อของสัญลักษณ์ทั้งสี่ในแปดทิศ ได้แก่ ประตูชิงหลง ประตูเสือขาว ประตูหงส์ไฟ และประตูเต่าดำ ทั้งสี่ประตูล้วนมีผู้นำแต่ละประตู ส่วนอี้เหล่าคือผู้นำของซื่อเหมิน มีสิทธิ์สูงสุดในซื่อเหมิน ส่วนซานเตี้ยนได้แก่ ห้องโถงเฉียนคุน ห้องโถงเหลียงอี้ และห้องโถงหยินหยาง ผู้นำของซานเตี้ยนมีชื่อว่าเหอชิงเฟิง” ฟางจ้านอธิบาย “หรืออาจกล่าวได้ว่าทั้งเทียนฉี อี้เหล่าและคนที่ชื่อว่าเหอชิงเฟิงมีอำนาจมากที่สุด?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัย หากผู้นำของซื่อเหมินและซานเตี้ยน

คำพูดของหลินตงทำให้ใบหน้าของเหอเซียวเซียวเต็มไปด้วยความโกรธอีกครั้ง เรื่องที่ถูกหานซานเฉียนเมินถือเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเหอเซียวเซียว แลวเธอจะบอกหลินตงได้อย่างไร?“หลินตง ฉันขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ อย่ามายั่วโมโหฉันจะดีกว่า ฉันรู้ว่าคุณอยากเข้าร่วมซานเตี้ยน และฉันคิดว่าคุณคงจะรู้ดีว่าฉันมีความสำคัญมากแค่ไหนในใจคุณพ่อ ถ้าฉันไม่ต้องการ พ่อของฉัน ท่านก็จะไม่มีวันเห็นด้วยเช่นกัน” เหอเซียวเซียวพูดอย่างเย็นชาหลินตงแค่อยากจะลองถามดูเท่านั้น แต่เขาไม่คิดว่ามันจะทำให้เหอเซียวเซียวอารมณ์ร้อนได้ขนาดนี้ สิ่งนี้ทำให้เขาสงสัยมากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสอง ถึงได้ทำให้เหอเซียวเซียวโกรธมากขนาดนี้แต่เขารู้ว่าถ้ายังคงถามต่อไป เขาอาจจะทำให้เหอเซียวเซียวขุ่นเคืองจริง ๆ และเมื่อเธอพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับเขาต่อหน้าเหอชิงเฟิง มันก็คงยากที่เขาจะได้เข้าร่วมซานเตี้ยนทั้งเทียนฉี ใครจะไม่รู้ว่าเหอชิงเฟิงให้ความสำคัญกับเหอเซียวเซียวมากแค่ไหน ไม่ว่าเหอเซียวเซียวจะทำผิดพลาดอะไร เหอชิงเฟิงก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเธอปกปิดมัน คนทั้งเทียนฉีต่างก็รู้ดีว่าห้ามไปยั่วยุเหอเซียวเซ

สำหรับการแข่งขันแบ่งระดับรอบที่สอง ทั้งหานซานเฉียนและเจียงหยิงหยิงต่างก็ใช้พลังงานอย่างมากในการฝึกฝน พวกเขาไม่ได้ประมาทเลยแม้แต่นิดเดียว เนื่องจากช่องว่างระหว่างระดับเชวียนและระดับฮวงนั้นต่างกันมากจริง ๆ และหานซานเฉียนก็ไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาดใด ๆ ในการแข่งขันแบ่งระดับสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่การพิสูจน์ตัวเอง หรือทำให้คนนอกรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เพื่อไขข้อข้องใจให้เร็วที่สุด และไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ในเวลาเดียวกัน หลินตงและเหอเซียวเซียวกำลังวางแผนให้หานซานเฉียนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุหลินตงไม่ต้องการให้ชื่อเสียงของเขาในฐานะบุตรแห่งสรวงสวรรค์ต้องสั่นคลอนเพราะหานซานเฉียน และเหอเซียวเซียวก็ต้องการให้หานซานเฉียนชดใช้กับการเมินเฉยต่อเธอแม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว แต่พวกเขาก็มีเป้าหมายเหมือนกัน ดังนั้นช่วงนี้พวกเขาจึงพบกันค่อนข้างบ่อยส่วนความปรารถนาของหลินตงที่ต้องการเข้าร่วมซานเตี้ยน อี้เหล่ารู้เรื่องนี้นานแล้ว เพราะตอนนี้หลินตงไม่ได้ปกปิดเรื่องการไปซานเตี้ยนของเขาเลย“อี้เหล่า ถ้าหลินตงเข้าร่วมซานเตี้ยน มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับเรา เขาจะทำให้ซาน

“หงส์ไฟ มีอะไรก็พูดกันดี ๆ ทำไมถึงได้ลงไม้ลงมือกันแบบนี้ล่ะ”“พูดมาสิ ฉันจะฉีกปากคุณเป็นชิ้น ๆ แล้วดูว่าคุณพูดยังไงอีก” หงส์ไฟคำรามด้วยความโกรธฟางจ้านขมขื่นไม่อาจพูดอะไรออกมาได้ เขาไม่รู้ว่าเรื่องของอายุจะทำให้หงส์ไฟมีอารมณ์ที่รุนแรงเช่นนี้ ถ้าเขารู้แบบนี้ เขาจะหุบปากไว้แล้ว“คุณอยากรู้ความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนไม่ใช่เหรอ คุณหยุดก่อนแล้วผมจะบอก” ฟางจ้านกล่าว“ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้อะไรแล้ว ฉันแค่อยากจะแหกปากคุณออกมาเท่านั้น” หงส์ไฟไม่ให้โอกาสเขาเลยสักนิด เห็นได้ชัดว่าเรื่องอายุเป็นคำต้องห้ามของหงส์ไฟ“ฟางจ้านคนนี้สมควรตาย เขาไม่รู้หรือไงว่าเรื่องอายุของผู้หญิงเป็นความลับน่ะ ถ้าพูดออกมาง่าย ๆ แบบนี้ก็ต้องถูกตีแน่นอน” เจียงหยิงหยิงที่ยืนอยู่ข้างหานซานเฉียน เฝ้าดูเรื่องสนุกสนานโดยไม่ลืมที่จะซ้ำเติมไปด้วยหานซานเฉียนแอบจำประโยคนี้ไว้ในใจ ในอนาคตเขาต้องระมัดระวังคำพูดของตัวเอง แต่หยิบหัวข้อนี้ออกมาพูดไม่ได้เป็นอันขาด“ฟางจ้านอาศัยอยู่อย่างสันโดษบนภูเขามานานหลายปี เขาอาจลืมไปแล้วว่าจะเข้ากับผู้หญิงได้ยังไง” หานซานเฉียนกล่าวเจียงหยิงหยิงบึนปาก การอยู่อย่างสันโดษในภูเขาไม่ใช่ข้อแก้ตัวส

หานซานเฉียนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ ไม่ใช่การลอบทำร้าย แต่เป็นความเจ็บปวดในกะโหลกศีรษะที่ทำให้เขาโคม่ามาจนถึงตอนนี้เมื่อเขานึกถึงกะโหลกศีรษะ หานซานเฉียนก็ตระหนักได้ว่าตอนนี้เขาเปลือยเปล่า และขยับมือไปทางหน้าอกโดยไม่รู้ตัวเพื่อป้องกันตัวเอง“นายทำอะไรน่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย หรือว่ามีอะไรที่คนอื่นเห็นไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?” ฟางจ้านพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นการกระทำของหานซานเฉียนสีหน้าของหานซานเฉียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวกะโหลกหายไปแล้ว!มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่เข้ามาในห้อง การที่กะโหลกหายไป หรือว่าพวกเขาเป็นคนเอาไปอย่างนั้นเหรอ?“พี่ซานเฉียน รีบแต่งตัวก่อนเถอะค่ะ แล้วค่อยคิดว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น” เจียงหยิงหยิงหมุนตัวก่อนจะพูดขึ้น“ฉันอยากพักผ่อน พวกเธอออกไปก่อนได้ วันนี้ฉันจะไม่ฝึกซ้อม” หานซานเฉียนกล่าวฟางจ้านลังเลที่จะพูด การแข่งขันรอบที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว หานซานเฉียนจำเป็นต้องหมั่นฝึกซ้อม ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ผ่านการเลื่อนระดับแน่แต่เมื่อดูสภาพร่างกายของหานซานเฉียน มันก็ดูจะไม่เหมาะกับการฝึกฝน เขาพูดได้เพียงว่า "ได้ คุณพั