All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 131 - Chapter 140

“หยุดอยู่ตรงนั้น” ฌอนโยนกุญแจและเครดิตการ์ดลงบนโต๊ะ “ผมย้ายไปอยู่ที่ริเวอร์ไซด์แมนชั่นแล้ว นี่เป็นกุญแจประตูทางเข้าวิลล่า แล้วนั่นก็เป็นบัตรใบเดียวกันกับที่คุณเคยใช้จ่ายเรื่องในบ้านก่อนหน้านี้”สิ่งนี้ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงย้ายที่อยู่ล่ะคะ?”“ตอนนี้เจ้าฟัดจ์มีลูกแมวเพิ่มขึ้นมาอีกสามตัว บ้านเก่ามีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับเด็ก ๆ พวกเขาต้องการสวนกว้าง ๆ ให้เด็ก ๆ ได้วิ่งเล่นอาบแดด” เขาตอบเรียบ ๆ“...”หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก ทำไมเธอถึงไม่เกิดเป็นแมวแทนนะ? การเป็นมนุษย์มันเหนื่อยแสนเหนื่อยเกินไปเป็นแมวไม่ต้องทำอาหาร และมีความสุขกับสิทธิพิเศษในการเข้าพักในวิลล่าสุดหรูที่ได้รับการปรับปรุงก่อสร้างใหม่“ไม่ต้องอิจฉาหรอก อยู่ข้าง ๆ ผมด้วยความซื่อสัตย์ แล้วคุณจะได้ใช้ชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน” ริมฝีปากบางของผู้ชายคนนั้นยกขึ้นน้อย ๆ ตราบใดที่เธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนอื่น แล้วทำตัวน่ารักเวลาอยู่ใกล้ ๆ เขา เขาสามารถให้เธอเป็นคุณนายฮิลล์ของเขาได้ตลอดไปทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าเขาต้องแต่งงานใหม่อีก หลังจากที่พวกเขาหย่าขาดจากกัน นั่นเป็นเรื่องวุ่นวายสำหรับเขา“อือ” หญิงสาวบุ้ยปากน

แคทเธอรีนเถียงด้วยความโมโห “ฉันรู้นะคะว่าที่นี่เป็นวิลล่าของคุณ ดังนั้นคุณจึงเป็นเจ้าของเตียงทุกหลัง แต่เพราะฉันตกลงย้ายเข้ามาแล้ว คุณก็ควรจะอนุญาตให้ฉันมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างเหมือนกัน มันเป็นการเสียมารยาทมาก ๆ เลยนะคะ ที่คุณบุกรุกเข้ามาในห้องนอนของฉันโดยไม่เคาะประตู”ฌอนมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าขณะที่ริมฝีปากกระตุกยิ้มเยาะเย้ยเธอ “คุณกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงของผม แต่คุณยังหน้าด้านต่อว่าผมว่า ไม่ให้พื้นที่ส่วนตัวกับคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณแค่ย้ายไปอยู่ที่อื่นได้ไม่นาน แต่เหมือนความมั่นอกมั่นใจของคุณจะเพิ่มมากขึ้นนะ”เธอรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด และในที่สุดเธอก็เข้าใจ “เดี๋ยวนะคะ คุณหมายความว่าห้องนี้เป็นห้องนอนของคุณเหรอคะ?”“เลิกหาข้ออ้างสักที” ร่างสูงของเขาก้าวไปข้างหน้า แล้วเธอก็ล้มลงบนที่นอนโดยไม่รู้ตัว เขาประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ด้วยฝ่ามือทั้งสองข้างรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาเมื่อเขามองไปที่เธอ “คุณต้องมีแผนการอะไรแน่ ๆ เราอยู่บ้านเดียวกันไม่พอเหรอ? คุณยังอยากจะนอนร่วมเตียงเดียวกันด้วยเหรอ?”เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออก นี่เธอนอนหลับอยู่ในห้องนอนของเขามาตลอดทั้งบ่าย ตั้

ทันใดนั้นเอง ฌอนก็นึกขึ้นมาได้ว่าแคทเธอรีนหอมหวานเพียงใด เขาจึงอุ้มเธอเข้าสู่อ้อมแขนในทันที “ไปที่ห้องนอนกันเถอะ”ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานของหญิงสาว “เดี๋ยวก่อนนะคะ คุณไม่ทำงานแล้วหรือคะ?”“ผมนึกว่าคุณอยากให้ผมเลิกทำงานไม่ใช่เหรอ?”เขาชำเลืองมองไปที่หญิงสาว“ฉันพูดแบบนั้นตอนไหนคะ?” จู่ ๆ ร่างบางของเธอก็สั่นเทาขึ้นมา“แววตาของคุณบอกทุกอย่างไว้ชัดเจนหมดแล้ว” เขามองเธออย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้อง โดยที่ยังอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนตอนนี้เองที่เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา เขาเข้าใจอะไรเธอผิดไปหรือเปล่านะ? เมื่อชายคนนั้นเริ่มถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกต่อหน้าเธอ หญิงสาวก็พอจะเข้าใจได้แล้วว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอต่อไป...หญิงสาวรีบร้อนลุกขึ้นนั่งตัวตรงบนเตียง “ไม่ได้นะคะ ฉันกำลังเป็นประจำเดือนอยู่”คิ้วเข้มของเขาขมวดกันด้วยความไม่พอใจ นี่เป็นโอกาสซึ่งหายากที่เขาอยากจะจัดหนักเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเธอ น่าผิดหวังอะไรอย่างนี้ในอีกด้านหนึ่ง แคทเธอรีนกลับลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่ประจำเดือนของเธอมาตอนที่เธออาบน้ำเมื่อเช้านี้ ความจริงแล้ว นับตั้งแต่คราวนั้นก็ทำให้เ

“เงียบไปซะ ถ้าแกไม่มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์” แซลลี่จ้องเขม็งไปที่แคทเธอรีน “แกทำอะไรให้ครอบครัวบ้าง นอกจากสร้างปัญหา? แกสมควรแล้วกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไปใช้เวลาสำนักผิดในคุกซะ!”แคทเธอรีนตัวสั่นไปทั้งร่าง เขาว่ากันว่า แม้แต่เสือที่ดุร้ายยังไม่ยอมกินลูกของมันเอง ทว่าเธอกลับรู้สึกว่า แซลลี่และเจฟฟี่คงจะอำมหิตเสียยิ่งกว่าเสือ“พวกคุณสองคนจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม” เธอตะคอกอย่างโกรธเคือง “การที่พวกคุณปฏิบัติกับฉันด้วยความเย็นชาและรังเกียจแบบที่ผ่านมาก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่คุณก็ไม่ควรมาจัดฉากใส่ร้ายฉัน ฉันสาบานว่า ฉันจะทำให้ซัมมิทต้องพังพินาศย่อยยับ!”รีเบคก้าหัวเราะขึ้นอย่างประชดประชัน “เธอคิดว่าเธอเหลือเวลามากเท่าไรเหรอ? ทนายความของตระกูลคลาร์กบอกว่า เธอจะได้รับโทษจำคุกอย่างน้อย 20 ปี น้องสาวที่รักของฉัน อยู่ในคุกก็ทำตัวดี ๆ หน่อยแล้วกัน ฉันจะไปเยี่ยม ถ้าฉันมีเวลาว่างนะ”“พวกคุณดูมั่นใจจังเลยนะ ว่าฉันจะแพ้” แคทเธอรีนเยาะเย้ย เมื่อเห็นใบหน้าของพวกเขาที่แทบจะอดรนทนไม่ไหวที่จะโยนเธอเข้าไปในคุกเจมส์ตอบอย่างวางมาด “ก็ยังดีที่มีความหวัง แต่อาจจะมีเรื่องบางเรื่องที่เธอยังไม่เข้าใจ

ถึงอย่างนั้น บรรยากาศภายในห้องพิจารณาคดีกลับทำให้ฝ่ายโจทก์รู้สึกตึงเครียดไมล์มีสีหน้าบึ้งตึง ถัดไปจากเขาคือคุณสจ๊วตผู้เป็นทนายความที่กำลังดื่มน้ำอยู่ด้วยความหงุดหงิดในอีกด้านหนึ่ง แคทเธอรีนกำลังพูดคุยกับเฟรยาอย่างสบายใจ ในขณะที่เฟรยาไม่อาจหยุดหัวเราะได้แม้แต่ทนายความที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ ยังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ของเขา“ฉันจะไปดูลาดเลาว่าเกิดอะไรขึ้น” เจฟฟี่รู้สึกวิตกกังวลเมื่อเขาเข้าไปหาไมล์ “คุณชายคลาร์ก คุณสจ๊วตมีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ผมว่าเขาดูไม่ค่อยดี”ไมล์ตอบด้วยสายตาเย็นชา “ลูกสาวของคุณต้องมีดีอะไรแน่ ๆ”เจฟฟี่ดูเหมือนไม่เข้าใจ คุณสจ๊วตจึงอธิบายพร้อมกับถอนหายใจออกมา “แคทเธอรีน โจนส์ จ้างทนายความที่เป็นที่กล่าวขานกันในออสเตรเลียว่า ไม่รู้จักความพ่ายแพ้มาเป็นทนายความให้กับเธอ มันยากสำหรับผมจริง ๆ ที่จะเอาชนะคดีนี้”ไม่ เขาไม่มีโอกาสชนะเลยด้วยซ้ำ“กล่าวขานว่าไม่รู้จักแพ้อะไร?” เจฟฟี่รู้สึกตกใจ “ก็คุณสัญญาเอาไว้ คุณบอกกับเราเองว่าเอาชนะได้แน่นอน”สีหน้าของคุณสจ๊วตเผยให้เห็นถึงความรำคาญที่มีต่อความโง่ของผู้ชายคนนี้“ไม่เอาน่า อย่างน้อยที่สุด คุณก็เป็นถึงประธานบริหารบริษัทข