บททั้งหมดของ ทายาทอันดับหนึ่ง: บทที่ 51 - บทที่ 60

ฟิลิปรู้สึกว่าขนบนผิวหนังของเขาลุกจากการอยู่ภายใต้การจับตาของฝูงชน จากนั้นเขาก็เห็นไอเดนเดินไปหาเขาด้วยรอยยิ้มร้าย “ฟิลิป ลองพูดซ้ำสิ่งที่นายพูดเมื่อกี้นี้ ฉันได้ยินไม่ชัด” ไอเดนดูเหมือนเป็นผู้มีอุปการะคุณ ฟิลิปคนนี้ชอบที่จะพูด ไม่ว่าที่ไหนก็ตามที่เขาไม่เป็นที่ต้องการ เขาไม่รู้จักที่ของเขาเหรอ? ถึงกล้าพูดจาไร้สาระแบบนั้น ถ้าฉัน ไอเดน แกรนท์ จัดการเรื่องนี้ไม่ได้ ไอ้ขยะอย่างเขาจะทำได้เหรอ? ฟิลิปขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิด เขาก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันบอกว่าวันนี้ไม่ง่ายอย่างที่เห็น อาจมีการระดมทุนที่ผิดกฎหมายเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่คิดว่าการได้รับความช่วยเหลือจากใครซักคนจะแก้ปัญหานี้ได้ ดังนั้นฉันจึงอยากขอความช่วยเหลือจากเพื่อน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?" เมื่อเห็นสิ่งนี้ ไอเดนก็พ่นลมหายใจออกมาทันที “ฉิบหายเอ๊ย นายนี่มันเหลือทนจริง ๆ ฟิลิป ตอนนี้นายยังมีเพื่อนเหรอ? ทำไม? วันนี้รู้สึกอยากรับบทเป็นพระเอกเหรอ? แน่นอน ทำไมคุณไม่จัดการเรื่องนี้ล่ะ?” หลังจากที่ไอเดนพูด ผู้อาวุโสรอบ ๆ ก็เริ่มด่าทอกัน “มาร์ธา ลูกเขยของเธอหมายความว่าอย่างไร? เขาต้องการเป็นผู้นำเหรอ? เขาดูโทรมมา

กลับไปที่ด้านฟิลิปหลังจากวางสาย เขาก็กลับไปที่เดิม ในท้ายที่สุด ผู้อาวุโสรอบตัวเขาก็เริ่มพึมพำด้วยความรังเกียจ พวกเขาหนีห่างออกจากฟิลิปราวกับว่าเขาเป็นโรคระบาด“เกิดอะไรขึ้น? เขาเป็นผู้ใหญ่แล้วและเขาก็ยังทำให้ตัวเองอับอาย”“มาร์ธาโชคไม่ดีที่มีลูกเขยแบบเขา”“อี๊ ไปกันเถอะ ฉันได้กลิ่นจิ้งจอกน่าขยะแขยงในหมู่พวกเรา”ฟิลิปถอยห่างออกไปอีกด้านหนึ่ง หลังจากฟังข้อกล่าวหาที่โหดร้ายและการเยาะเย้ยจากทุกคน เขาพิงกำแพงและกอดอกเพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นไอเดนเห็นความเจ็บปวดของฟิลิปและรู้สึกประหลาดใจ เขาชูนิ้วกลางให้เขาไปด้วยความร่าเริง ภายใต้สายตาที่ร้อนรนของผู้อาวุโส เขายืดตรงชุดสูทของเขาและเดินไปหาผู้จัดการและพนักงาน"สวัสดีค่ะท่าน ให้ฉันช่วยไหมคะ?”ผู้จัดการเป็นผู้หญิง ใบหน้าของเธอแหลมและเธอมีเอวเล็ก เธอผอม แต่ก็ยังดูน่าทึ่ง เธอสวมชุดทำงานสีดำกับเสื้อเชิ้ตที่มีแบบแผนสีขาวทำให้เธอดูมีฝีมือและมีประสบการณ์“เธอเป็นผู้จัดการที่นี่เหรอ?” ไอเดนถามด้วยรอยยิ้มหล่อเหลาบนใบหน้าของเขาเขามองไปที่หญิงสาวและคิดว่าเธอดูสวย ถ้าเป็นไปได้ เขาต้องการให้เธอเป็นเลขาหรือผู้ช่วยส่วนตัวของเขา"ค่ะท่าน อย่างไรก

ลามาร์รีบวิ่งไปพบมิสเตอร์คลาร์คอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสดักเขาไว้และถามในรวดเดียว"มิสเตอร์คอลลินส์ เราขอเงินคืนจากเงินที่เราลงทุนวันนี้ได้ไหม?”“คุณคืนเงินให้พวกเราได้ไหม? ฉันไม่ต้องการลงทุนอีกต่อไปแล้ว”“ครอบครัวของเราก็เช่นกัน โปรดคืนเงินให้พวกเรา พวกเราไม่ต้องการวางหลักประกันอีกต่อไป คุณมันคนหลอกลวง!”ทันใดนั้น อารมณ์ก็เพิ่มขึ้น ผู้อาวุโสต่างข่มขู่ลามาร์ ในขณะที่รายล้อมเขาราวกับเป็นเสื้อผ้าชั้นแล้ว ชั้นเล่าบนร่างกายของเขาลามาร์ตื่นตระหนก เขาโบกมือและกระแอมในลำคอก่อนจะพูดว่า “ทุกท่าน ได้โปรดใจเย็น ฉันมาที่นี่เพื่อคืนเงินและบ้านให้คุณทุกคน กรุณาไปและลงทะเบียนที่นั่น ฉันจะบอกให้พนักงานของฉันตรวจสอบขั้นตอนกับคุณทุกคน โปรดอย่าตื่นตะหนก โอเคไหม? ฉันต้องเจอใครบางคนที่สำคัญในตอนนี้”หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ลามาร์ก็เรียกเจ้าหน้าที่ของเขาซึ่งจากนั้นก็นำผู้อาวุโสออกไปเมื่อผู้อาวุโสได้ยินว่าเงินและบ้านของพวกเขาจะถูกส่งคืน พวกเขาก็ดีใจ พวกเขายิ้มกว้างในขณะที่ยกนิ้วโป้งให้ไอเดน"มิสเตอร์แกรนท์ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณ”"มิสเตอร์แกรนท์เป็นคนที่น่าทึ่งมาก ฉันขอบคุณคุณมาก คุณ

เกิดอะไรขึ้น?ทำไมพวกเขาถึงตีกัน?เหล่าผู้อาวุโสตกใจมากจนพูดไม่ออก ตัวไอเดนเองก็ตกตะลึงอยู่นานมาก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“ไอ้เวร! ลามาร์ คอลลินส์! แกบ้าไปแล้วเหรอ? ทำไมถึงบ้ามาตบฉัน?”ไอเดนโกรธจัด ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง มันน่าอายมากในวินาทีแรก ลามาร์พยายามจะประจบประแจงเขา ตอนนี้ ลามาร์กำลังตบบนหน้าของเขาเมื่อมาร์ธาเห็นว่าไอเดนถูกตบ เธอโกรธจัด เธอวิ่งไปและผลักลามาร์ เธอตะโกนว่า “คุณบ้าเหรอ? ทำไมคุณถึงตบไอเดน? ถ้าคุณไม่ให้คำอธิบายกับพวกเราตอนนี้ เราจะยืนอยู่หน้าสำนักงานของคุณและเรียกตำรวจมาจับคุณ!”ลามาร์ฉุนเฉียว เขาผลักมาร์ธาที่กำลังหยาบคายและไร้เหตุผลออกไป จากนั้นเขาก็คำราม “ไสหัวไปไกล ๆ เลย! ไอ้บ้านี่กล้าดียังไงมาแกล้งเป็นมิสเตอร์คลาร์ค? ฉันใจดีกับเขาไป! ฉันควรจะถลกหนังเขาทั้งเป็นและหั่นเขาเป็นชิ้น ๆ !”เมื่อเขาพูดอย่างนั้น ลามาร์ก็เหลือบมองฟิลิปซึ่งยืนอยู่อีกด้านหนึ่งจากนั้นเขาก็เมินเฉยต่อผู้อาวุโสที่กำลังโวยวายและเดินไปหาฟิลิป เขายิ้มกว้างและโค้งคำนับ เขาขอโทษโดยทันที “ฉันขอโทษมิสเตอร์คลาร์ค ฉันตาบอด จึงทักผิดคน คุณสบายดีหรือเปล่า? ฉันควรลงโทษคนงี่เง่าคนนั้นเพื่อ

นี่เป็นคำกล่าวที่ดุเดือดที่สุดที่อิซาเบล ฟอร์ด เคยได้ยินหลังจากขายรถฮาร์ลีย์-เดวิดสันมานานหลายปีเขาเพิ่งเข้ามาและถามเธอว่าพวกเขาจะได้จักรยานยนต์ 100 คันหรือไม่?อิซาเบลก็ตกตะลึง หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดอย่างขมขื่นว่า “ท่านคะ ท่านแน่ใจหรือว่าต้องการ 100 คัน? และท่านต้องการ 100 คัน รุ่นล่าสุดใช่ไหม?”ฟิลิปพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ "ถูกต้อง คุณไม่ได้มีเยอะขนาดนั้นเหรอ? ถ้าไม่เช่นนั้นก็ไม่เป็นไรตราบใดที่พวกมันเป็นฮาร์ลีย์”อิซาเบลตกตะลึงอีกครั้งไม่เป็นไรตราบใดที่พวกมันเป็นฮาร์ลีย์งั้นเหรอ?ผู้ชายคนนี้ชอบฮาร์ลีย์มากขนาดไหน?“ท่านคะ เรามีเพียง 32 คันเท่านั้นในสต็อก เราเพิ่งนับไปเมื่อเช้านี้ เรามีไม่ถึง 100 คันค่ะ” อิซาเบลกล่าวอย่างเศร้า ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นเศรษฐีใหม่จริงเหรอ?เมื่อฟิลิปได้ยินเช่นนั้น เขาก็เลิกคิ้วและมองไปรอบๆ “แค่ 32 คันเหรอ?”ตามการคำนวณของฟิลิป เขาต้องการอย่างน้อย 100 คัน แม้ว่าจะมีพนักงานมากกว่าสิบคน มันคงจะดีถ้าเขาจ้างคนเพิ่มนี่เป็นครั้งแรกที่อิซาเบลพบลูกค้าผู้ที่ต้องการซื้อรถฮาร์ลีย์ 100 คันในครั้งเดียวเธออดไม่ได้ที่จะมองฟิลิปหัวจรดเท้าถ้าเกิดว่าเขาเป็นคนบ