บททั้งหมดของ ทายาทอันดับหนึ่ง: บทที่ 61 - บทที่ 70

สีหน้าของแอกเนสเปลี่ยนไป ฟิลิปมีเงินเท่าไหร่กันแน่นะ? “คุณหาได้กี่คันภายในวันนี้?”“เอิ่ม…ผมจะต้องลองดูก่อน”จอห์นตัวสั่น แต่ในขณะเดียวกันเหมือนเขาได้เติมเชื้อเพลิงในการทำงานอีกครั้งถ้าครั้งนี้สามารถปิดการขายได้ เขาจะต้องกลายเป็นพนักงานขายดีเด่นอันดับหนึ่งของปีอย่างแน่นอน!สิบนาทีหลังจากนั้น“มิสเตอร์คลาร์ค รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อบีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันที่คุณต้องการ ยอดทั้งหมดเป็นจำนวนเงิน 28,570,000 ดอลลาร์ครับ” จอห์นเดินเข้าไปหาเข้าพร้อมกับใบเสนอราคา และติดต่ออีกร้านให้จัดส่งรถมาภายในวันนี้ฟิลิปมองไปที่นาฬิกาเพื่อดูเวลาก่อนจะหยิบบัตรของเขาออกมาส่งให้พนักงานขาย “เอาบัตรผมไปรูดได้เลย”จอร์จให้บัตรนี้กับเขาเมื่อคราวก่อนที่ร้านขนมหวานเขาบอกว่าในบัตรนี้มีเงินหนึ่งแสนล้าน เขาจะนำไปใช้อะไรก็ได้ตามใจเขานี่เป็นทรัพย์สินชิ้นแรกที่ตระกูลให้ฟิลิปมาพูดตามตรง แสนล้านดอลลาร์ไม่ได้มากมายอะไรเลยสำหรับเขาก่อนหน้านี้ เขาเห็นว่าครอบครัวซื้อทองและเครื่องเพชรมากมายจากแอฟริกาและอเมริกาใต้จอห์นยังคงตกตะลึง เขาหยิบบัตรมาอย่างงุนงง และถามขึ้นทันที “คุณจะไม่ทำเรื่องกู้ยืมจริง ๆ งั้นเหรอครับ?”

รูบี้เธอเป็นพวกความอดทนต่ำ เธอถามพร้อมมองไปทางโน้นทีทางนี้ที “เบลล์ เธอกำลังรอใครกันแน่?”“เศรษฐีใหม่คนนึงน่ะ เห็นป้ายนั่นรึเปล่า? เขาเพิ่งจะซื้อรถมอเตอร์ไซต์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คัน ก็ 30 ล้านได้”เมื่ออิซาเบลพูดจบ เธอก็อดอิจฉาไม่ได้ทำไมเธอไม่เจอคนรวยแบบนั้นบ้างนะ?“อะไรนะ? 100 คัน? 30 ล้าน?” รูบี้ตกตะลึงตาค้าง อีกทั้งยังอ้าปากกว้างจนแทบจะยัดไข่สองฟองเข้าไปได้เลยทีเดียว“อิซาเบล เรื่องจริงเหรอ?”“ว้าว รวยอะไรขนาดนั้น ทำไมฉันไม่มาให้เร็วกว่านี้นะ?”“ไม่จริงน่ะ ฉันจะรออยู่ที่นี่ด้วย ไม่แน่เขาอาจจะชอบฉันก็ได้นะ?”หญิงสาวสองสามคนเริ่มจับกลุ่มคุยกัน และในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะหยิบเครื่องสำอางจากกระเป๋าขึ้นมาเติมหน้าพวกเขาทำตัวราวกับว่ามานัดบอดข้อเสียเดียวในตอนนี้ก็คือลมที่แรงจนมีฝุ่นผงปลิวว่อนอยู่ในอากาศเต็มไปหมดอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมีเศรษฐีใหม่ที่ซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คัน ตั้ง 30 ล้านดอลลาร์ได้ ตราบใดที่พวกเธอสามารถหาทางเข้าไปเจอเขาได้ พวกเธอก็ไม่เกี่ยงถ้าจะต้องกินฝุ่นกินลมอยู่ตรงนี้สักพักอิซาเบลส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันต้องขำตายแน่” อิซาเบลขัดจังหวะฟิลิปขึ้นมาพร้อมกับยิ้มเหยาะ “นี่นายกำลังจะบอกว่า นายคือคนที่ซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิลยู 100 คันอย่างนั้นเหรอ? ทำไมไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองหน่อยล่ะ นี่กล้าดียังไงมาโอ้อวดตัวเองที่นี่?”เมื่อไคล์ได้ยินดังนั้นเขาก็พูดขึ้น “นี่บีเอ็มดับเบิ้ลยูขายรถมอเตอร์ไซค์ได้ 100 คันเลยเหรอ?”และในตอนนั้นเอง อิซาเบลก็เล่าให้ทุกคนฟังถึงเรื่องเศรษฐีใหม่ผู้ลึกลับที่ซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันหลังจากที่เธอพูดจบทุกคนก็ต่างพากันอิจฉาพวกเขาต้องรู้ให้ได้ว่าใครกันคือเศรษฐีใหม่คนนั้นไคล์ยิ้มเยาะพลางพูดขึ้น “นี่ลุง หน้าไม่อายเกินไปแล้วนะ ถ้าลุงคือคนที่ซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันจริง ผม ไคล์ ลียงจะยอมให้นามสกุลของลุงเลยก็ได้!”“ฉันเอาด้วย!” เจคอบพูดเสริมพร้อมกับหัวเราะคิกคักในสายตาพวกเขา ฟิลิปก็แค่ตัวตลก ชีวิตของชายคนนี้ช่างน่าเศร้า เอาแต่ใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งจินตนาการของตนเองอย่างไรก็ตาม มันกลับไม่เป็นไปอย่างที่พวกเขาคาดไว้ฟิลิปมองไปยังฝูงชนด้านหน้าอย่างเย็นชาก่อนจะพูดขึ้น “นายคือไคล์ ลียง และนายคือเจคอป เวลส์ ใ

เธอทำใจให้เชื่อเรื่องนี้ไม่ได้รูบี้แสดงท่าทีไม่ต่างจากอิซาเบลเลยไคล์และเจคอบเองก็เช่นลินน์เองก็ด้วยเธอรู้ดีว่าพี่เขยของเธอเป็นคนประเภทไหน เขาเป็นแค่ไอ้คนต่ำช้าขี้ขลาดที่เกาะผู้หญิงกินเขายังเที่ยวไปยืมเงินจากคนอื่นเพื่อมารักษาลูกสาวอยู่เลย แล้วคนอย่างนั้นจะเอาเงิน 30 ล้านจากไหนมาซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันได้กัน?”เขาไปเอาเงินมาจากที่ไหนกันแน่?อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ฟิลิปค่อย ๆ เอื้อมมือไปด้านหลังพร้อมพูดขึ้นอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ “ฉันไม่เคยบอกว่าฉันไม่มีเงิน เธอเองต่างหากที่เป็นคนตราหน้าฉันแบบนั้น จะมีหรือไม่มีเงิน แล้วมันจะทำไม? ทุกคนต่างก็รู้ว่ามนุษย์นั้นเกิดมาได้แค่ชาติเดียว มันไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องยอมก้มหัวให้ใครเพราะฉันไม่มีเงินหรืออำนาจหรอกนะ และดังนั้นมันมีไม่ความจำเป็นเลยที่จะต้องมากลั่นแกล้งคนอื่นเพียงเพราะคนคนนึงร่ำรวยกว่าหรือมีอำนาจมากกว่า ฉันไม่ได้ขอให้มาทำดีกับฉันหรอกนะ แต่ก็อยากจะให้พวกนายมีศีลธรรมกันบ้าง” เสียงของฟิลลิปก้องกังวาลไปทั่วทุก ๆ คนต่างจับจ้องไปที่เขาคำพูดของเขาและตระหนักถึงความหมายของมันจริง ๆ ฟิลิปมองไปที่ทุกคนและพูดขึ้น พร้อมก

เดอร์ริคอยู่ในระหว่างการประชุม เขามองไปที่พนักงานก่อนจะกระแอมขึ้นมา “ผมเชื่อว่าพวกคุณคงได้ยินเรื่องที่มิสเตอร์แซคลาออกกันแล้ว เขาไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ผู้จัดการทั่วไปของแผนกการตลาดได้อีกต่อไปก็เพราะปัญหาด้านสุขภาพ ดังนั้นผมจึงได้ตัดสินใจจะให้วินน์เป็นผู้จัดการทั่วไปแผนกการตลาดของบริษัทเราแทน”หลังจากที่เขาพูดจบเสียงชื่นชมยินดีก็ดังก้องห้องประชุมวินน์ยังคงเหม่อลอย ได้แต่คิดถึงชายลึกลับคนนั้น เธอรู้สึกตัวอีกครั้งก็เพราะคนที่นั่งข้าง ๆ สะกิดให้เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดขึ้นด้วยความยินดี “ขอบคุณที่เชื่อใจฉันค่ะ มิสเตอร์ฮอลล์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” มิสเตอร์ฮอลล์แจ้งเธอเกี่ยวกับการเลื่อนตำแหน่งไว้ล่วงหน้าแล้ววินน์ได้เตรียมใจไว้แล้วหลังจากจบการประชุม วินน์กลับไปที่ห้องทำงาน ไม่นานโรสเดินเข้ามาอย่างโกรธเคืองและกรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมา “วินน์ จอห์นสตัน! ทำไม? นังจิ้งจอก! เสียตัวให้เขาแล้วสิ! ถ้าไม่อยากนั้นทำไมเขาถึงจะให้เธอขึ้นเป็นผู้จัดการทั่วไป? ตำแหน่งนั้นเป็นของฉัน! นังแพศยา!”โรสโกรธจัด เธอให้ความพยายามอย่างมากในการคอยประจบประแจงเพื่อที่จะไต่เต้าไปอยู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นอยู่น