All Chapters of ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ: Chapter 181 - Chapter 190

อย่างไรก็ตามผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตไม่ได้ล้อเล่น เขาจริงจังมาก การศึกษาด้านการแพทย์ไม่ได้แบ่งตามประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่แบ่งตามอายุ ไทร์สามารถปราบชายชราวัยหกสิบเศษได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ซึ่งเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญชั้นนำของอุตสาหกรรมการแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียล นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า ไทร์สามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของเฮเธอร์แล้ว ความรู้และทักษะของเขาในเทคนิคเข็มทางการแพทย์แผนโบราณนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ยอมคุกเข่าและเรียกไทร์ว่าอาจารย์ อย่างไรก็ตามไทร์ปฏิเสธเขาไป “ฉันไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะฝึกฝนให้คุณได้” หลังจากนั้นไทร์ก็นำบัวเจ็ดกลีบและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตถูกทิ้งให้หลงทาง ความรู้สึกนั้นเหมือนกับคนทั่วไปที่พลาดจากการได้รับเงินพันล้านดอลลาร์ ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้เที่ยงคืน ไทร์ขับรถกลับเมืองคานห์โดยไม่แวะพักที่ใด เขาไม่ได้กลับบ้านแต่เรียกฟอเรสต์ไปที่ร้านยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แทน เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมอื่น ๆ ในใบสั่งยาได้โดยศูนย์ยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แล้ว ด้วยบัวเจ็ดกลีบในมือ ไทร์ใช้เวลาอยู่ในร้านขายยาทั้งคืนเพื่อผสมส่วนผสมเข้าด้วยกัน รุ่งอร

ชาร์ล็อทก้าวถอยหลัง ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในที่สุด ความรู้สึกของการตกลงไปในนรกทำให้เส้นผมบนศีรษะของเธอตั้งขึ้น “ลุงฟิลิกซ์!” อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ไทร์กำลังจะไปถึงตัวชาร์ล็อท จู่ ๆ เธอก็ตะโกนออกมา เงาที่พุ่งเข้ามาจากภายนอกราวกับฟ้าแลบ การปรากฏตัวของบุคคลนี้ดูเหมือนจะทำให้อุณหภูมิของอากาศรอบตัวพวกเขาลดลงทันที "นั่นใคร?" เมื่อเขาเข้ามา แมทธิวกับสตีเฟนก็สังเกตเห็นเขา สตีเฟนที่เพิ่งส่งบอดี้การ์ดบินออกไปขมวดคิ้ว ทันทีที่เขาเห็นภาพเงานั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกไปทันที อย่างไรก็ตาม หมัดหนักของสตีเฟนสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายโดยคู่ต่อสู้ของเขา และการโจมตีที่รุนแรงก็พุ่งกลับมา ผัวะ! การต่อยครั้งนี้กระทบเข้าที่หน้าอกของสตีเฟนอย่างจัง มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด สตีเฟนรู้สึกราวกับว่ามีค้อนขนาดใหญ่ทุบลงบนหน้าอกของเขา และร่างของเขาก็กระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร “สตีฟ!” แมทธิวก็ตกใจเช่นกัน เขาปล่อยหมัดความเร็วสูงไปที่บุคคลนั้น ชายคนนั้นหลบอีกครั้งก่อนจะเหวี่ยงขาใส่แมทธิว แมทธิวรีบป้องกันหน้าอกของเขาด้วยแขนของเขา ในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าแขนของเขาชาและร่างกายของเขาก็ถูกผลัก

ณ คฤหาสน์ฟิชเชอร์ในเมืองไพร์ม เมื่อ แกรี่ ฟิชเชอร์ได้รับข่าวการถูกฆาตกรรมของลูกสาวของเขาเขาก็ขังตัวเองอยู่ในห้องหนังสือเป็นเวลาหลายชั่วโมง ชายวัยกลางคนสูญเสียลูกสาวไปก่อนวัยอันควร เขาจึงไว้ทุกข์ให้แก่การตายของลูกสาวของเขา ไม่มีความเศร้าโศกใดมากไปกว่านี้แล้วประตูห้องอ่านหนังสือของแกรี่ ถูกล็อคเป็นเวลาเกือบห้าชั่วโมง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ข้างใน ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งและรบกวนเขาเช่นกันแกรี่ ฟิชเชอร์ มีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ในสมัยของเขา แกรี่ไม่ได้ให้คุณค่ากับลูกชายมากกว่าลูกสาว ชาร์ลอตต์จึงเป็นแก้วตาดวงใจของเขาตั้งแต่ชาร์ล็อทยังเด็ก แกรี่ยอมให้ชาร์ล็อททำตามที่เธอต้องการ แม้ว่าชาร์ล็อทยืนกรานที่จะแต่งงานกับตระกูลฮิลล์ในเมืองคานห์ แกรี่ก็ไม่เคยห้ามเธอเลย ต่อมา เมื่อชาร์ล็อทและคริสหย่ากันและต้องการกลับมายังเมืองไพรม์ แกรี่ก็ไม่เคยถามหรือห้ามเธอแต่ในตอนนี้ ลูกสาวอันล้ำค่าของเขาคนนี้ได้ตายไปแล้ว ไม่ใช่เพราะความเจ็บป่วย แต่เพราะเธอถูกฆ่าด้วยมือของสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีสถานะหรือภูมิหลังใด ๆ แม้กระทั่งบอกได้ว่า เขามาจากที่เล็ก ๆ อย่างเมืองคานห์เมื่อตระหนัก

ภายในตอนเย็น ลีออนขับรถไปเมืองคานห์พร้อมกับกูเดน กูเดนอายุมากกว่าสี่สิบปี เขามีรอยแผลเป็นสีแดงเลือดที่น่าสยดสยองอยู่บนหน้าผากของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นชายวัยกลางคน แต่ด้วยนิสัยของเขา เขาก็มักจะชอบสวมใส่ชุดสีเขียว มันทำให้เขามีความรู้สึกได้ถึงความได้เปรียบเหนือใคร“ก็แค่ ไทร์ ซัมเมอร์เท่านั้น ฉันสามารถไปและฆ่าเขาเพื่อคุณได้ คุณไม่จำเป็นต้องทำให้มันยากเช่นนี้” กูเดนถามด้วยเสียงต่ำแต่หนักแน่นลีออนตอบว่า “ลุงกูเดน คุณอาจจะยังไม่รู้ แต่ไทร์ ซัมเมอร์นั้นเก่งมาก เขาเคยอาศัยอยู่ในเรย์นมาก่อนเช่นกัน และเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาได้ฆ่าทหารรับจ้างที่มาจากเรย์นจำนวนหนึ่ง”กูเดนเลิกคิ้ว “คุณกำลังพูดว่า ในฐานะอดีตทหารรับจ้าง ฉันไม่คู่ควรกับเขาเหรอ?”หลังจากนั้น เขาตระหนักได้ว่าเขาเลือกใช้คำพูดผิดไป แม้จะเป็นนายน้อยคนที่สองของตระกูลฟิชเชอร์ แต่เขาก็ยังรู้สึกหนาวสั่นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกูเดน เขาไม่ได้กลัวกูเดน แต่แน่นอนว่า เขาไม่ชอบออร่าที่ชายคนนั้นเปล่งออกมา“ลุงกูเดน คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิด” ลีออนรีบอธิบาย “แต่เป็นเพราะว่าโครงการในเมืองไพรม์จะเปิดตัวในอีกไม่ช้า และเราจะต้องขอความช่วยเหลือจากลุงก

ที่คลับ ลีออนเมาเล็กน้อย ที่นี่คือเมืองคานห์ โนอาห์ได้เตรียมการต้อนรับระดับจักรพรรดิอย่างสมเกียรติ ลีออนจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เขาถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวงามที่กำลังดื่มอวยพรกับเขา เขาดึงสาวงามหนึ่งในนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาและเริ่มทำตัวคุกคามสาวงามผู้นั้น ข้าง ๆ เขา กูเดนนั่งตัวตรงเหมือนทหาร บางทีอาจเป็นเพราะอายุของเขา ที่ทำให้เขาไม่ได้ตื่นตากับสภาพแวดล้อมเช่นนี้อีกต่อไป ในตอนแรก สาวงามบางคนจะเข้ามาพูดคุยและดื่มกับเขาในเชิงเย้ายวน แต่หลังจากเห็นพฤติกรรมที่ไม่แยแสของเขา พวกเธอก็ค่อย ๆ เว้นระยะห่างดังนั้น สาวงามทุกคนจึงไปล้อมรอบตัวของลีออน ในขณะที่กูเดนนั่งนิ่งอยู่เพียงผู้เดียว“ลุงกูเดน คุณไม่ชอบสภาพแวดล้อมเช่นนี้เหรอ? กลับไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนไหม?” ลีออนถามอย่างไรก็ตาม กูเดนถือแก้วของเขาในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เขาเงียบและไม่ตอบลีออน บุคลิกของเขานั้นแปลกมาโดยตลอด โดยแทบจะไม่มีใครสามารถเข้าใจเขาได้“นายน้อยฟิชเชอร์ คุณลุงผู้นี้ช่างอ่อนไหวจริง ๆ อย่าได้สนใจเขาเลย มาดื่มกันเถอะ” สาวงามข้างกายพูดในขณะที่เธอพิงร่างกายที่ร้อนระอุไปที่ข้างกายลีออน เธอรู้ว่าเขาเป็นบุคคลสำคัญ