บททั้งหมดของ สุดชีวาชะตาลิขิต: บทที่ 131 - บทที่ 140

อเล็กซ์จ้องมองท้องฟ้าสีครามในขณะที่ออกจากแอสเส็กซ์ วิลล่า เขารู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้นหลังจากพยายามทำความเข้าใจคุณนายแคลร์ว่าเธอมีปัญหาทางจิต อย่างไรก็ตาม คุณนายแคลร์นั้นโกรธมาก เธอกระทืบเท้าขณะก่นด่าอเล็กซ์ “ดูสิ ผู้ชายแบบไหนที่เธอแต่งงานด้วย? เงินก็น้อย แถมตอนนี้ยังมีหน้ามาพยายามหลอกลวงฉันด้วยเช็คปลอมอีก เห็นไหม? มันคิดว่าฉันโง่เหรอ? ดูสิว่าตอนนี้มันหยิ่งผยองแค่ไหน! ฉันบอกให้มันทำอาหารให้ แต่มันกลับกล้าดีมาปฏิเสธ! ธุระอะไรกันนักหนา? ฆ่าตัวตายเหรอ?” ทันใดนั้น แคลร์บังเอิญเหยียบเศษของแจกันที่แตกและร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด โดโรธีมองดูบาดแผลของเธอและเห็นว่ามันเป็นเพียงแค่รอยข่วนนิดเดียวเท่านั้น เธอจึงถอนหายใจและพูดว่า “หนูจะไปทำงานต่อแล้ว ถ้าหิว คุณแม่สั่งอาหารมาทานเองก็ได้นะคะ” อเล็กซ์กลับไปยังจุดเกิดเหตุอีกครั้ง เยเรมีย์ไม่อยู่แล้วและฝูงชนต่างก็แยกย้ายกันไป เขาขึ้นรถ BMW M8 สีขาวและขับรถไปที่ธนาคารใกล้ ๆ เขาต้องการฝากเช็คที่ตระกูลโยเวลได้มอบให้กับเขา ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ตอนนี้ บัญชีธนาคารของเขามีเงินออมประมาณ 700 ล้านดอลลาร์ เขาสามารถหารายได้มากกว่าคนงานทั่ว

“อืม…” อเล็กซ์ ตกตะลึง เขาไม่ได้คาดคิดว่าลาเวนเดอร์จะรู้จักกับผู้ชายที่ขับ BMW คนนี้ 'ซีดาร์? ฟังดูเหมือนทั้งสองจะเป็นพี่น้องกันนะ' ซีดาร์เริ่มตื่นตระหนก “พี่ เอ่อ คือว่าผม… รถผมเสีย ผมเลยเอารถของพี่มาใช้ก่อน” เขาพูดขณะที่พยายามขยิบตาส่งสัญญาณให้ลาเวนเดอร์ เขาเพิ่งจะได้คบกับชาริส เขาเพียงแค่อยากจะอวดเธอ! อย่างไรก็ตามลาเวนเดอร์ไม่ยอมรับสัญญาณใด ๆ และพูดว่า “มอเตอร์ไซค์ของแกเสียเหรอ? ก็เอาไปซ่อมสิ! ไม่รู้มารยาทขั้นพื้นฐานบ้างหรือไง ก่อนจะเอารถของคนอื่นมาใช้ แกควรที่จะขออนุญาตเจ้าของรถก่อน? อ่ออออ แล้วอีกอย่าง ขอโทษคุณร็อคกี้เฟลเลอร์ด้วย” การแสดงออกของชาริสเปลี่ยนไป BMW ที่ซีดาร์ขับมา มันไม่ใช่ของเขาเองหรอกหรือ เขามีแค่เพียงรถจักรยานยนต์เท่านั้นเองจริง ๆ หรือ? รถจักรยานยนต์นั้นเทียบอะไรไม่ได้กับโฟล์คสวาเกนมือสองของนิโคลัสเสียด้วยซ้ำ! ซีดาร์ชี้ไปที่อเล็กซ์แล้วถามว่า “ทำไมผมจะต้องขอโทษมันด้วย? มันไม่เห็นสมควรได้รับการขอโทษเลย! ก็เป็นแค่ขี้ข้าทาสรับใช้ผู้หญิงเท่านั้นเอง พี่ให้ผมไปขอโทษสุนัขหมา ผมยังเต็มใจที่จะทำมากกว่าอีก!” ทันใดนั้น ก็มีเสียงตบหน้าซีดาร์ดังลั่น ลาเวนเดอร์ต

“มีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่อยากให้เธอมาที่นี่ละครับ? ผมยินดีต้อนรับเธอเสมอ!” อเล็กซ์ยิ้ม บริตทานีกลอกตา “ให้มันได้อย่างนี้สิ” จากนั้นเธอก็ทักทายนิโคลัสและโคลอี้ที่เดินตามหลังอเล็กซ์เข้ามา “อ้าว นิโคลัส ลูกก็มาด้วยเหรอ โอ้สาวสวยคนนั้น แฟนเหรอ?” นิโคลัสส่ายหัวและปฏิเสธ “เปล่า ไม่ใช่ครับ คุณนายร็อคกี้เฟลเลอร์ เธอเป็นเพื่อนของอเล็กซ์ครับ” อเล็กซ์จึงพูดขึ้นว่า “คุณแม่ครับ งั้นขอแนะนำให้รู้จักกับเธอ นี่คือโคลอี้ ซี ผมจ้างเธอมาเป็นพนักงานบริษัทของคุณแม่ เธอเป็นพนักงานการตลาดที่น่าทึ่งและขยันทำงานด้วย ที่สำคัญที่สุด เธอเป็นคนดีมาก ๆ ” บริตทานียิ้มอย่างสดใสขณะที่เธอพาโคลอี้ไปที่โต๊ะและเชิญให้เธอนั่งลง มาญายิ้มทักทายด้วยเช่นกัน ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “คุณแม่คะ ของหวานใกล้จะเสร็จแล้ว หนูจะรีบไปนำมาเสิร์ฟให้เดี๋ยวนี้ค่ะ!” อเล็กซ์สำลักชาที่เพิ่งเริ่มดื่ม “เธอเรียกแม่ฉันว่าอะไรนะ?” มาญา เงยหน้าขึ้นมองเขา “จากนี้ไป แม่ของนายก็คือแม่ของฉัน” จากนั้นเธอก็สวมรองเท้าใส่ในบ้าน และรีบเดินเข้าไปในครัว อเล็กซ์ยังคงอึ้งอยู่ แต่บริตทานีกลับยิ้มและยังคงไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีกด้วย เขารีบเดินตามมาญา

"อะไรนะ? เสียชีวิตแล้ว? “เขาเสียชีวิตได้ยังไง?” อเล็กซ์ตกใจมากจนเกือบที่จะกระโดดออกจากเก้าอี้ คนขับรถบรรทุกที่ชื่อแอนโธนี่ แพตทินสันเป็นคนที่สำคัญที่สุดที่รู้ความจริงเกี่ยวกับอุบัติเหตุนั้น ถ้าหากเขาเสียชีวิตไป แสดงว่าพวกเราได้สูญเสียหลักฐานสำคัญไปด้วยเช่นกัน “ฉันไปที่นั่นเพื่อตรวจดูให้มั่นใจ คนที่นั่นบอกว่าเขาพยายามที่จะหลบหนีจากเรือนจำและจบลงด้วยการถูกไฟฟ้าช็อตจนเสียชีวิต ร่างกายของเขาไหม้เกรียม ฉันยังมีรูปถ่ายศพของเขาด้วยนะ นายอยากจะเห็นไหม?" อเล็กซ์พยักหน้า จากนั้น วอลทซ์ก็ได้เลื่อนดูโทรศัพท์เพื่อค้นหารูปภาพ ศพนั้นเป็นสีดำไหม้เกรียมจริง ๆ แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจำเขาได้ “ไม่ใช่” อเล็กซ์ส่ายหัว "ไม่ใช่?" วอลทซ์หันไปหาอเล็กซ์ “นี่ไม่ใช่แอนโธนี่ แพตทินสันได้ไง?” “ไม่ เป็นเขาจริง ๆแต่สาเหตุการตายไม่ใช่ไฟฟ้าช็อต” คนอื่น ๆ อาจจะไม่สามารถสังเกตได้ว่าแอนโธนีถูกไฟฟ้าซ็อตหรือถูกสังหาร แต่ทว่าอเล็กซ์นั้น เขาไม่เหมือนคนทั่ว ๆ ไป เขามีความรู้ด้านการแพทย์ขั้นสูงสุด แค่ดูภาพก็รู้แล้วว่าชายคนนี้ถูกฆ่าแล้วถูกนำไปสร้างสถานการณ์ว่าถูกไฟช็อต เพื่อที่จะทำลายหลักฐาน “นายกำลังจะบอกว่า

"อะไรนะ?" “ตัวนี้ฐานมันพังนะ! มันตั้งไม่ตรงด้วยซ้ำ จะไปมีประโยชน์อะไร?” วอลทซ์พูดขึ้นด้วยท่าทางสับสนงุนงง ดวงตาของอเล็กซ์เป็นประกายและตอบอย่างใจเย็นว่า “มันหนักที่สุด” วอลทซ์พูดอะไรไม่ออก “ฉันคิดว่าเรากำลังจะซื้อเศษโลหะอยู่ เฮ้ โทเบียส พี่ชายของฉันต้องการตัวที่โทรมที่สุด นายให้ราคาเท่าไร? เอาไปชั่งน้ำหนักและบอกราคามา” อเล็กซ์ได้แต่ยิ้ม ไม่พูดอะไร เขากำลังรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เตาเล่นแร่แปรธาตุที่โทรมที่สุดตัวนี้มันอาจจะไม่มีฐาน แต่มันดีที่สุดในทั้งสามเตาแล้ว เขารู้สึกได้ถึงพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในเตานี้ นี่แสดงว่าเตาโทรม ๆ นี้อาจจะมีพลังลึกลับอยู่ โทเบียสยิ้ม "นายหญิงเฟลอร์ ถ้าท่านพี่ของคุณชอบก็รับไปเถอะ ผมไม่คิดเงินหรอก! เก็บไว้ก็รกร้านเปล่า ๆ น่ะ ผมเกือบจะโยนมันทิ้งไปแล้วด้วย ถ้ามันไม่พอที่จะมีประโยชน์อยู่บ้าง” “งั้นตกลง ฉันจะเอาอันนี้” เตาไม่ใหญ่มากแต่ว่ามันค่อนข้างหนัก อย่างไรก็ตาม น้ำหนักดังกล่าวไม่เป็นผลอะไรสำหรับอเล็กซ์เลย ขณะที่พวกเขากำลังจะออกจากร้าน ก็มีคนวิ่งเข้ามาและตะโกนเสียงดังอย่างตื่นเต้น “โทเบียส โทเบียส! หินสีเขียว! สีเขียว! หยกแก้วจักรพร