All Chapters of Memories of Erie: Chapter 31 - Chapter 40

 "Kuya! Nice, akala ko 'di ka pupunta eh."May galak kong binati ang kapatid ko nang pagbuksan ko siya ng gate. Agad niya naman akong inakbayan at ginulo gulo ang buhok ko ng makapasok siya."Pwede ba na hindi? Miss ko na ang luto ni Mom kaya 'di ko palalampasin 'to.""Lets go inside kuya, ready na ang lunch."Masaya kaming pumasok ng bahay at bumungad sa amin ang napaka bangong amoy galing sa kitchen. A familiar smell and scenario."Mom!""Ang panganay ko, ano kumusta? Akala ko ba busy ka?" Nakangiting bati ni Mom kay Kuya. Bakas sa mukha niya ang saya nang makita niya ang panganay na anak."Walang busy sa'kin when it comes to family Mom. And I really missed your tinola that's why I need to come." He kissed her on cheek."Tinola ko lang ba talaga pinunta mo rito?" Tinaasan niya ng kilay si Kuya.Kumapit siya sa braso ni Mom at malambing niya itong sinuyo. "Of course not! Mas nami-miss ko ang pinaka magandan

    "Hindi mo kasama si Aerielle?" Walang gana kong tinapunan ng tingin ang taong kanina pa usisa ng usisa kung nasaan si Erie. "May nakita ka bang pandak sa tabi ko?" Asar kong pinasok sa locker ko ang libro at notebook na ginamit ko sa kakatapos lang na klase. Naaasar ako dahil hindi ko malaman kung saan lupalop ng Eastwest nagpunta ang kasama kong dugyot kanina. May break kaming 30 minutes kanina bago pumasok sa kakatapos lang na klase ngayon. Sumaglit kaming dalawa sa cafeteria para bumili ng coffee jelly niya at tubig para sa akin. Nang makabayad na ako ng binili namin, biglang nowhere to be found ang duwende. Nalingat lang ako saglit tapos bigla na lang siya naglaho sa tabi ko. Gusto ko sumigaw ng 'wow magic!' sa sobrang asar. Hinintay niya lang ako makabayad tapos sumibat na? Napakagaling talaga. Hindi ako nagkakamali na nag cutting na naman 'yon! "Luh? Kung sagutin mo 'ko parang may kas

    "Benji! Huy teka lang! Saglit huy! Hahaha!" Malalaki ang hakbang na ginagawa ko, ayoko siyang kausapin at pansinin ngayon. Hindi pa bumababa ang inis ko at baka kung ano pa ang masabi ko sa kaniya. Walang mapaglagyan ang gigil ko ngayon! Paano ba manakal ng hindi nakakasakit? Gusto ko kasi talaga saktan si Erie sa pang gu-good time niya sa 'kin. It's not funny at all! "Hoy teka lang naman, maliit lang ang biyas ko hindi kita mahabol. Benji!" Tili niya habang tatawa-tawa pa rin. Lalo akong na badtrip dahil naglalaro sa pandinig ko ang tawa niya. Napakasaya niya talaga sa tuwing napupuno ako sa kalokohan niya! Alam niya na ayoko sa lahat ang pinag ti-tripan ako, tapos sa lahat pa talaga ng tao na sisira sa araw ko ay siya pa? Hindi nakakatuwa! She knows I hate attention so much kaya anong masamang hangin na naman ang pumasok sa ulo niya at nagawa niya akong traydurin? Yes, I call it betrayal!

  Napakalamig ng pawis sa kamay ko. Namamanhid din ang buong katawan ko dulot ng kaba. What if madapa ako mamaya? Madulas ako? Tapos mapaplakda ang mukha ko sa runway? God... I can't do this! "Okay, models listen up!" Naglakad si Miss M sa gitna, narito kami ngayon sa room kung saan tinipon lahat ng participant models tulad ko. Habang hindi pa nagsisimula ang event ay rito muna kami nag-stay para mag-relax, dito rin kami inaayusan—from hairstyle to make up. "In 15 minutes mag-start na tayo. Ready yourselves and please... Please, please don't forget what I always told you. Be yourself, always chin up and have some confidence. Just walk like you own the runway, alright? I know you can do it. Good luck everyone." Lalong kumabog ang d****b ko nang talikuran kami ni Miss M. Lahat ng mga kasama ko rito ay chill lang, ako lang yata ang bukod tanging nangangatog na sa kaba. I really hate this! Gusto ko na lang umuwi at magkulong sa kuwart

    It is 8:45 in the morning, I'm still sitting on my bed. Stupefied. 9:30 am ang pasok ko sa first subject pero heto ako... hindi pa rin nag-aasikaso at parang wala balak pumasok. Hindi ako pinatulog ng senaryo na nangyari kahapon. Paulit-ulit na ume-echo sa isipan ko ang huling salita na binitawan ni Erie. She was tired, on what reason? Bakit hindi niya magawang ilabas sa 'kin kung mayroon man siya dinadalang dilema? Handa akong makinig, damayan siya. Walang pagkakataon na hindi ko nagawang ialok sa kaniya ang balikat ko upang gawin niyang sandalan kung nabibigatan na siya. Hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko ay lumalayo na siya sa 'kin ng tuluyan. Lalo akong inaatake ng pagkabalisa, mas lumalalim ang mga gabi na hindi ako nakakatulog ng dahil sa isang dahilan; bakit ako nilalayuan ni Erie? Bakit iba na ang pinapakita niyang pag-uugali? Hindi na siya ang kaibigan ko na masayahin, laging nakabungisngis, palaging